Tι άλλο να πω...
Εύγε για πολλοστή φορά Alucard.
Οντως, πρόκειται για ένα απο τα καλσσικότερα arcade conversions των 80s.
Η Elite μπορεί να μην μετέφερε όλες τις πίστες του ηλεκτρονικού, αλλά αρκούν και οι ήδη υπάρχουσες, αφού όντως το παιχνιδάκι είναι δύσκολο.
Η έκδοση του C64 είναι σαφώς η ανώτερη απο τις οκτάμπιτες των γνωστών μας home micros (και συμφωνώ αφαλώς ότι το μουσικό θέμα είναι "spot on" που λένε - έστω και αν δεν προέρχεται απο το arcade).
Δυστυχώς η έκδοση του amstrad που είχα παίξει μικρός, ήταν απογοητευτική.
Τα ζόμπι "φυτρώνουν" απο το έδαφος χωρίς σταματημό, ο Αρθούρος δεν χάνει την πανοπλία του και ούτε αλλάζει όπλα, ορισμένοι εχθροί είναι αλλού-αντί-αλλού, ενώ και η κίνηση είναι flip-screen...
Toυλάχιστον το μουσικό θεματάκι είναι διασκευή απο το γνωστό του arcade, ενώ το sprite του ήρωα έχει αρκετά frames (έχει πλάκα όταν η πανοπλία του δείχνει να "σείεται" καθώς τρέχει).
Ευτυχώς υπάρχει και η amiga version, που αν και έφτασε καθυστερημένα, είναι κατά 99% "arcade perfect".