Gray Matter (PC/360)

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Wally
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Έπαιξα πρόσφατα την έκδοση για PC. Artwork, μουσική και γενικά αισθητικό αποτέλεσμα πολύ θετικά. Λίγη γκρίνια από μένα σε κάποια αρχικά σημεία του παιχνιδιού, που ήθελα περισσότερο hardcore γρίφο παρά του στυλ "μίλα σ' αυτόν ώστε να ανοίξει το τάδε μέρος", αλλά σύντομα το σενάριο άρχισε να με απορροφά, ε, και δεν έδινα και πολύ σημασία γιατί το ευχαριστιόμουν. Ειδικά προς τη μέση του παιχνιδιού που η υπόθεση έχει αποκτήσει δυναμικές, την είχα δει Mulder* και δεν έλεγα να βγω απ' το πετσί του ρόλου.

Το τέλος μπορεί να μην ικανοποίησε πλήρως τις προσδοκίες που μου έχτισε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, αλλά αυτά λίγο πολύ είναι afterthoughts, στην ουσία μέχρι το τέλος ήμουν ικανοποιημένος.

Πιο πολύ γούσταρα τα tricks (ωραία πρωτοτυπία) και τους γρίφους του Daedalus Club (θα ήθελα περισσότερα ίσως). Είχα κάποιες ενστάσεις ως προς το μέγεθος του challenge (δε θέλω να πω ότι οι γρίφοι ήταν εύκολοι/δύσκολοι/προφανείς, είναι υποκειμενικά όλα αυτά), αλλά με κάλυψε πλήρως το σχετικό κομμάτι από το review στο Adventure Advocate.

*

έ είχε και κοτζάμ αφίσα μέσα, ε!
 
Δε θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο με τον φίλο μου τον Γιώργαρο.

Ξεπερνώντας το ότι τα adventure games "πεθαίνουν" εδώ και 10-12 χρόνια,νομίζω ότι η σύγκρισή τους με το home computing είναι άστοχη.Τα μηχανήματα εκείνης της εποχής και κατηγορίας όντως έσβησαν,τα adventures όμως είναι ακόμη εδώ και σχεδόν κάθε μήνα έχουμε κυκλοφορία κάποιου νέου παιχνιδιού,με κάποια εξ' αυτών (Amnesia,Whispered world,Lost Horizon) να είναι εκπληκτικά,άλλα (Black Mirror 2,Gray matter,Kaptain Brawe) επίσης αξιόλογα και φυσικά και με κάποιες αδύναμες κυκλοφορίες.

Βάλτε κοντά σε αυτά τα episodic games (Tales of Monkey island,Sam and Max,Back to the future),τα remakes (ΜΙ2 SE,Broken sword Director's cut),και κάποια εξαιρετικά fan made projects (King's Quest-The silver lining) και καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί,δε γίνεται,να μιλάμε για νεκρό είδος,τη στιγμή που ακόμη και στα FPS games αντίστοιχη ποιότητα τίτλων το τελευταίο διάστημα δεν έχουμε δει...

Δεν το θεωρώ καθόλου αρνητικό να κυκλοφορεί ένα adventure game σε μια κονσόλα,αρκεί να είναι port της PC έκδοσης,κι όχι το αντίστροφο.Κι αυτό το λέω διότι το αντίστροφο κρύβει κινδύνους να γίνει μαντάρα ο τομέας "χειρισμός" στο παιχνίδι.Κακά τα ψέματα,η έδρα των παιχνιδιών αυτών είναι τα PCs κι εκεί ΠΡΕΠΕΙ να μείνει,αλλά γιατί να μην μπορούν να τα χαρούν και οι κονσολάδες;

Ναι,είναι παιχνίδια που απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο -αλλά φανατικό και αφοσιωμένο- κοινό.Ναι,γίνανε πιο εύκολα στην πορεία για να μπορέσουν να προσελκύσουν και νέους παίκτες.Ναι,υπάρχει ίσως μια σχετική στασιμότητα στην εξέλιξή τους.Αλλά όχι,νεκρά δεν είναι.Όχι,δεν είναι καν σε περίοδο κρίσης πλέον.Όχι,δε χρειάζεται να εξελιχθούν σε κάτι άλλο,που θα αλλοιώσει την ταυτότητά τους.

Κάποτε φτάσαμε να χαρακτηρίζονται adventure games τα παιχνίδια με την Lara Croft και οι Resident Evil συνέχειες.Τώρα είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι στην κατηγορία αυτή φυσικά και δεν ανήκουν.Η κατηγορία έχει τα χαρακτηριστικά της και τους γνήσιους εκπροσώπους της.Δε χρειάζεται να "βαφτίσουμε" adventures κάποια παιχνίδια,άλλων κατηγοριών,για να πούμε ότι δεν πέθανε το είδος.Δε χρειάζεται να μπουν action στοιχεία μέσα τους για να γίνουν πιο "αρεστά".Όπως και το NBA 2K 11 ή το FIFA 11 δεν έχουν ανάγκη από...γρίφους,έτσι κι αυτά δεν πρέπει με τίποτα να "action-οποιηθούν",όπως πήγε κάποια στιγμή να συμβεί..

Το Gray matter μπορεί να μην είναι κάποιο αριστούργημα,μπορεί να έχει κάποιες αδυναμίες,αλλά είναι ένα ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟ και αξιόλογο adventure game,που πιστεύω ότι θα γνωρίσει και εμπορική επιτυχία.Το όλο hype γύρω από το όνομά του όμως δεν ξέρω τι αντίκτυπο θα έχει,καθότι αν κάποιοι ασχοληθούν μαζί του,λόγω ονόματος,μη γνωρίζοντας τίποτα περί της κατηγορίας αυτής παιχνιδιών,ενδεχομένως να σχηματίσουν μια αρνητική εντύπωση,ακριβώς λόγω των αδυναμιών του εν λόγω τίτλου.

Μπορεί όμως με αφορμή αυτό να "ψαχτούν" να δουν και άλλα παιχνίδια κι εκεί το Gray matter θα έχει κάνει τεράστιο καλό,θα έχει προσφέρει πολλά στο είδος.

Αν δεν είχε γίνει και η ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ "πατάτα" από μέρους της εκδότριας εταιρείας,που αυτή τη στιγμή το κυκλοφορεί μόνο στη Γερμανία,ενώ το παιχνίδι έχει κανονικότατα αγγλικό speech,αλλά και subs,τότε θα πουλούσε ακόμη καλύτερα,αυτό είναι σίγουρο.Τώρα,πολλοί θα το κατεβάσουν,θα το παίξουν και λίγοι εξ' αυτών θα το αγοράσουν και original τελικά,όταν κυκλοφορήσει στη χώρα τους.

Πάνο,ελπίζω να το προχωρήσεις και να το ολοκληρώσεις,ώστε να μας πεις την πλήρη άποψή σου,όταν φτάσεις στο φινάλε του.Αξίζει να πας μέχρι εκεί,έστω κι αν δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι θα ικανοποιηθείς από αυτό... :)
 
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Τα μόνα παιχνίδια που έχουν διατηρήσει κάποιο στοιχειώδες αφηγηματικό επίπεδο και σε αναγκάζουν πρακτικά να ασχοληθείς με την υπόθεση για να προχωρήσεις παραμένουν τα adventure.

To Gray Matter δεν το έχω παίξει ακόμα για να εκφέρω προσωπική γνώμη αλλά πιστεύω ότι συγκαταλέγεται στις πολύ καλές adventure κυκλοφορίες του 2010.
 
divined είπε:
Τα μόνα παιχνίδια που έχουν διατηρήσει κάποιο στοιχειώδες αφηγηματικό επίπεδο και σε αναγκάζουν πρακτικά να ασχοληθείς με την υπόθεση για να προχωρήσεις παραμένουν τα adventure.
Φίλτατε,επέτρεψέ μου να διαφωνήσω στη λέξη "στοιχειώδες".Η ραχοκοκκαλιά ενός -καλού- adventure game ήταν,είναι και θα είναι η αφήγηση,η υπόθεση,η ιστορία του.Εκεί στηρίζονται όλα κι από εκεί ξεκινάνε! :)

Αυτό που έρχεται να δώσει την τελική πινελιά είναι το φινάλε,που για μένα προσωπικά διαχωρίζει ένα πλήρως επιτυχημένο παιχνίδι της κατηγορίας από έναν "ναι μεν,αλλά..." τίτλο... ;)
 
Η διαφωνία με το φίλο Μάνο είναι πάντοτε σε επίπεδα εξαιρετικά.

Θα διαβάσω το review σου στο νέο pc-master με τη δέουσα προσοχή και αφοσίωση. Συμφωνώ μαζί σου ως προς το port και το χειρισμό, αλλά δυστυχώς το Gray Matter και οποιοδήποτε της κατηγορίας του, για μένα και μόνο για μένα μιλώ, είναι, πια, σαν να μην υπάρχουν. Δεν ξέρω πόσο κοσμοϊστορικό πρέπει να είναι το γεγονός που θα με κάνει κάποτε να επιστρέψω στα παλιά.
 
pooky(1) είπε:
Δεν ξέρω πόσο κοσμοϊστορικό πρέπει να είναι το γεγονός που θα με κάνει κάποτε να επιστρέψω στα παλιά.
Δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ κάτι τέτοιο. Face it.
 
Never say never bro. Εδώ γύρισα σελίδα στο hardware.......
 
manos426f είπε:
Η ραχοκοκκαλιά ενός -καλού- adventure game ήταν,είναι και θα είναι η αφήγηση,η υπόθεση,η ιστορία του.Εκεί στηρίζονται όλα κι από εκεί ξεκινάνε! :)
Αναρωτιέμαι αν τελικά αυτή η αλήθεια/αρχή, είναι ταυτόχρονα ο βασικός λόγος της μη εξέλιξης του είδους! Εννοώ μήπως τελικά αυτό οδηγεί σε μια λογική "έχουμε ένα γαμάτο σενάριο για adventure, οι fans θα το λατρέψουν, θα τους κοπεί η ανάσα κτλ, οπότε δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να πιάσει ταβάνι η παραγωγή για γραφικάρες, νέες τεχνολογίες, υλοποιήσεις πρωτότυπου gameplay". Μήπως όντως δε χρειάζεται εξέλιξη το κλασικό είδος adventure; Ή οποιαδήποτε εξέλιξη στο gameplay πχ από την άλλη θα "χαλάσει" τη συνταγή (δε θα 'ναι πια καθαρόαιμο adventure; )

Όσο έμπαινα πάντως στην ατμόσφαιρα του Gray Matter, αναρωτιόμουν γιατί ένα τέτοιο σενάριο, δεν έχει μια διαφορετική αντιμετώπιση: Πασίγνωστη η JJ, να αναλάβει το project καμιά μεγαλύτερη εταιρία, να το κάνουν υπερπαραγωγή σε όλα τα επίπεδα. Φαντάζομαι ότι ο προφανής παράγοντας της αγοράς, παίζει σε όλα αυτά το βασικότερο ρόλο.

Θυμάμαι ας πούμε, ότι είχα εντυπωσιαστεί από την πρωτοτυπία στο gameplay του Fahrenheit. Ναι, δεν είναι το κλασικό adventure, αλλά αυτό είναι το πρόβλημά μας; Και interactive thriller να το πεις, ήταν πάλι ένα παιχνίδι το οποίο κι αυτό θα βασιζόταν περισσότερο απ' όλα στο σενάριο (σα βιβλίο ή ταινία) αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να επενδύσουν σε νέα στοιχεία που θα προσπαθήσουν να επαναπροσδιορίσουν, έστω και λίγο, την εμπειρία του gaming. Όπως και εδώ το έκαναν βέβαια, με την πετυχημένη ιδέα των tricks, απλά λέω, γιατί όχι περισσότερα, γιατί όχι σε όλα τα επίπεδα;

manos426f είπε:
Αυτό που έρχεται να δώσει την τελική πινελιά είναι το φινάλε,που για μένα προσωπικά διαχωρίζει ένα πλήρως επιτυχημένο παιχνίδι της κατηγορίας από έναν "ναι μεν,αλλά..." τίτλο... ;)
Συμφωνώ απόλυτα. Πέρα απ' το ότι οριοθετεί μέσα σου τελικά την ολη υπόθεση, το είδος/η ποιότητα του φινάλε, μετράει πάρα πολύ και στο replayability του παιχνιδιού. Αλλά επειδή αυτό ισχύει γενικότερα (πχ και στο σινεμά) να προσθέσω και το -κλασικό πλέον- στοιχείο που έχουν περιλάβει διάφορα παιχνίδια, με διαφορετικές δράσεις-αποφάσεις να δίνουν διαφορετικά πιθανά τέλη. Αυτό αν υλοποιηθεί σωστά, μπορεί να δώσει επιπλέον διαστάσεις στην εμπειρία, και είναι ενδεικτικό του πόση σημασία έχει (και στο gaming) η ολοκλήρωση στην εξέλιξη μιας ιστορίας. Θα 'λεγα τώρα και πόσο είχα λατρέψει το Blade Runner (αυτό-που-δεν-είναι-ακόμα-ρετρό), αλλά... είναι ήδη σεντόνι και με το ένα πόδι off topic, οπότε το κόβω εδώ. :)
 
Σημερα το τελειωσα. Περασα 13 πολυ ευχαριστες ωρες.

Οπως ειχα πει εξ αρχης, η ατμοσφαιρα που δημιουργει ειναι εκπληκτικη. Συνεφιασμενη Οξφορδη, μαγοι, ταχυδακτυλουργοι, νευρολογοι καθηγητες, μεταφυσικο-αστυνομικο μυστηριο.Φοβερη μουσικη, εξαιρετικοτατο voice-acting, καλοι διαλογοι. Η Jensen συνεχισε τη καλη συνηθεια του να μας φορτωνει ιστορικες γνωσεις και να προσφερει ενα καλοδουλεμενο σεναριο. Πραγματα που θεωρουσα τρυπες προς στιγμην, μετα το τελος ειδα οτι ειχαν "βαθος". Αλλωστε ειχα διαβασει οτι η Jensen ειχε επηρεαστει πολυ κατα τη συγγραφη του παιχνιδιου απο "quantum physics and the new age movement".

Σιγουρα στα 5+ χρονια αναπτυξης του θα μπορουσε να ηταν πιο polished παντως. Στο 360 ειχε εξαιρετικα αβολο χειρισμο (δεν μπορω να καταλαβω πως τους ηρθε να δυσκολεψουν εμας και τους εαυτους τους) και πολυ ανοητο τροπο φορτωματος που οδηγουσε σε μακρα loading times. Ελπιζω η γενικη εκδοση το Φλεβαρη να διορθωση τουλαχιστον το δευτερο.

Θεωρω οτι ειναι απο τα "ευκολα" adventures αλλα επι τω πλειστω οι γριφοι του ειναι λογικοι. Το προτιμω προσωπικα ετσι διοτι αφενος δεν ειμαι παραδοσιακος adventure-ας και αφετερου το προτιμω απο τα "cheap" δυσκολα. Τα ταχυδακτυλουργικα τρυκς σιγουρα δινουν εναν αερα πρωτοτυπιας. Αν θελω να την δω Master Chef θα ελεγα οτι θα προτιμουσα ο χαρακτηρας να μην παιρνει τοσες πρωτοβουλιες. Επισης το τελευταιο κεφαλαιο, αν και πολυ ενδιαφερον φανταζει λιγουλακι ξεκομμενο και πιο "σβελτο" απο οτι επρεπε. Ισως επεσε θυμα του launch για 2010 και το βιαστηκανε?

Δεν θα μιλησω για το τελος (δεν με απογοητευσε παντως).

Αφηνει παντως αρκετα πραγματα στη κριση του παιχτη
Απλα θα σταθω στη τελευταια σκηνη.

Καταλαβε κανεις τι ρολο βαραει το αποκομμα?

Γενικα οποιοι το τελειωσετε, θα γουσταρα να καναμε μια spoiler κουβεντα...

Εν κατακλειδι: αν και η επαφη μου αυτα τα 25 gaming χρονια με τα adventures ειναι μικρη (ζητημα να εχω τελειωσει 25) προτεινω το Gray Matter ανεπιφυλακτα!
 
aha. Μόλις τελείωσα το Amnesia - The Dark Descent και ψήνομαι για ένα νέο adventure!!!
 
Πίσω
Μπλουζα