High and Low (1963)

[iggylebowski]

High and Low (1963, Akira Kurosawa)

http://www.imdb.com/title/tt0057565/

Ηθοποιοί: Toshiro Mifune, Tatsuya Nakadai, Takashi Shimura, Yutaka Sada, Kyoko Kagawa, Isao Kimura, Tsutomu Yamazaki

Υπόθεση: Ένα εκτελεστικό στέλεχος μιας εταιρίας παπουτσιών βρίσκεται σε δίλημμα αν θα πρέπει να διαθέσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για να εξαγοράσει την εταιρία ή να το δώσει στους ανθρώπους που απήγαγαν τον γιο του σοφέρ του, που μπέρδεψαν με τον δικό του γιο, το οποίο θα θέσει σε κίνδυνο την θέση του στην εταιρία και θα καταστρέψει οικονομικά τον ίδιο και την οικογένειά του.

Αν και ο Kurosawa είναι περισσότερο γνωστός για τα δράματα και τις ταινίες που έχουν να κάνουν με τη φεουδαρχική περίοδο της Ιαπωνίας, στην πραγματικότητα έχει ασχοληθεί με περισσότερα κινηματογραφικά είδη, όπως στη συγκεκριμένη ταινία που ανήκει στο είδος του αστυνομικού θρίλερ. Έχοντας ασχοληθεί με crime thrillers και film-noir τη δεκαετία του '40, με το πολύ καλό Drunken Angel (1948) και το αριστουργηματικό Stray Dog (1949), o Kurosawa έκανε διάλειμμα από το συγκεκριμένος είδος για να επανέλθει τη δεκαετία του '60 με το επίσης πολύ καλό The Bad Sleep Well (1960) και τρία χρόνια αργότερα με το High and Low, που αποτελεί μια από τις καλύτερες αστυνομικές ταινίες στα 60's. Βασισμένο σε βιβλίο του Ed McBain, το High and Low (με τον ιαπωνικό τίτλο να μεταφράζεται στο πιο ταιριαστό Heaven and Hell), o Kurosawa στήνει ένα από τα πιο εντυπωσιακά αστυνομικά θρίλερ παντρεύοντας τα film noir, τον χιτσκοκικό τρόπο οικοδόμησης της έντασης, το σαιξπηρικό δράμα και τις ransom movies με μια πιο προσωπική προβληματική που έχει να κάνει με την ίδια ιαπωνική κοινωνία ειδικά, αλλά και κάθε κοινωνία γενικότερα. Θέματα όπως η τιμή, το κοινωνικό status που χαρίζει η οικονομική ευμάρεια, τα υλικά κεκτημένα που αποτελούν τρόπαια που αποδεικνύουν την κοινωνική θέση του κάθε ανθρώπου, η προσωπική ηθική, η ανθρώπινη φύση μπαίνουν στο μικροσκόπιο του Kurosawa, ο οποίος καταφέρνει να αποδώσει τέλεια το εσωτερικό δίλημμα ενός ανθρώπου, όπου κάθε επιλογή θα επιφέρει ένα σημαντικό τίμημα. Από τη μια μεριά, η πληρωμή των λύτρων θα οδηγήσει στην οικονομική καταστροφή του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, ενώ από την άλλη αν δεν το κάνει θα είναι αναγκασμένος να υπομείνει μια βασανιστική ζωή γεμάτη με ενοχές, και ο Kurosawa καταφέρνει να παρουσιάσει αυτή την δύσκολη στιγμή του ήρωα ενώ παράλληλα οικοδομεί ένα εντυπωσιακό ιστό μυστηρίου κι αστυνομικού θρίλερ. Στην ουσία η ταινία φαίνεται να χωρίζεται σε δυο μέρη, με το πρώτο να αφορά την επιλογή που θα κάνει ο χαρακτήρας του Mifune, ενώ το δεύτερο ασχολείται με την προσπάθεια εύρεσης του απαγωγέα. Αυτό που καταφέρνει ο Kurosawa, πέρα από την σωστή ανάπτυξη των στοιχείων του αστυνομικού θρίλερ και της αγωνίας, αφορά το γεγονός ότι παίρνει μια απλή αστυνομική ιστορία και την μετατρέπει σε ένα εσωτερικό διαλογισμό πάνω στην ανθρώπινη φύση, τη σχέση καλού και κακού, τη ζωή και τη θέση του ατόμου στην κοινωνία, με το αποτέλεσμα ποτέ να μην χάνει τη δυναμική του και την εσωτερική του ένταση. Ο αργός ρυθμός της ταινίας και ο μινιμαλιστικός τρόπος με τον οποίο αποδίδεται το story ίσως ξενίσει μερικούς, αλλά η ηλεκτρισμένη ένταση, η χειρουργική τελειότητα με την οποία ο Kurosawa παρουσιάζει την αστυνομική έρευνα, η εμμονή στην λεπτομέρεια και ο εξαιρετικός τρόπος με τον οποίο εξωτερικεύει την εσωτερική σύγκρουση του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, κάνοντας την διαδικασία επιλογής να μοιάζει σε μια κατάβαση σε μια προσωπική κόλαση θα αποζημιώσουν όσους έχουν την υπομονή να απολαύσουν ολόκληρο το High and Low. Η σκηνοθετική μαεστρία του Kurosawa είναι εμφανής και στο αισθητικό μέρος της ταινίας, με τον σκηνοθέτη να χρησιμοποιεί μεγάλα πλάνα, συνθέσεις εικόνων και οπτικές γωνίες που κάνουν το High and Law να αποτελεί ένα εικαστικό αριστούργημα. Βιομηχανικά αστικά τοπία συνδυάζονται με την noir αισθητική, στατικά πλάνα εναλλάσσονται με περίτεχνες κινήσεις της κάμερας, σκοτεινές χρωματικές συνθέσεις έρχονται σε αντίθεση με το φως της μέρας, με τον Kurosawa να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να αποδείξει το ταλέντο του. Ειδικά η σεκάνς μέσα στο τρένο πρέπει να αποτελέσει σεμινάριο για μελλοντικούς σκηνοθέτες. Οι ερμηνείες από το σύνολο του καστ είναι εντυπωσιακές με τους Mifoune, Nakadai και Yamazaki να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.

[edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι διαθέσιμο [edit]

 

[RIO]

 

[paulochelao24]

Τα νουάρ του Kurosawa ήταν το κάτι άλλο. Έξοχα όλα με αγαπημένο μου ένα μικρό κλικ πιο πάνω το Stray Dog. Και το High and low είναι καταπληκτική ταινία χωρίς να βαρεθεί ο θεατής καθόλου.

 

[Steppenwolf]

Η ταινία είναι ασπρόμαυρη εκτός από τη σκηνή όπου ο απαγωγέας ρίχνει την τσάντα σε κλίβανο να καεί κι αυτή βγάζει ροζ καπνό, που οδηγεί στον εντοπισμό του εγκληματία:

Ο πρωτότυπος τίτλος είναι Tengoku to Jigoku. Ο συμπλεκτικός σύνδεσμος to συνδέει αντίθετες έννοιες, π.χ. τη μέρα με τη νύχτα ή, όπως στην περίπτωσή μας, τον παράδεισο με την κόλαση. Αν οι έννοιες δεν είναι αντιθετικές, π.χ. «(να πάρω) ντομάτες και τυρί», χρησιμοποιείται άλλος σύνδεσμος.

Η σκηνή όπου ο απαγωγέας επισκέπτεται το σοκάκι με τους νεκροζώντανους ναρκομανείς, που ξεπροβάλλουν σαν φαντάσματα μέσα από την ομίχλη, αποτελεί κατά τη γνώμη μου την καλύτερη απεικόνιση του εφιάλτη των ναρκωτικών.

 

[atanasio]

Αριστούργημα του τεράστιου Κουροσάβα, με έναν υπέροχο, όπως πάντα, Τοσίρο Μιφούνε. Στους ελληνικούς κινηματογράφους παίχτηκε με τον τίτλο "Ο δολοφόνος του Τόκυο".