Hooked on Classics

[krios]

Πολυδιαφημισμένα τα Hooked on Classics όταν κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του 80. Τι ήταν; Μια σειρά έργων κλασσικής μουσικής ''πειραγμένα'' δηλαδή είχε προστεθεί σε αυτά ρυθμός ντίσκο. Ο σκοπός ήταν να γίνει η κλασσική μουσική πιο προσιτή στην τότε νέα γενιά. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθεί αρκετά μεγάλο κοινό θεωρώντας ιεροσυλία το να πειράζεται η κλασσική μουσική. Εγώ πάντως είχα αγοράσει την κασέτα και την έλιωσα, όχι τόσο γιατί είχα ξετρελαθεί με την ''κλασσική ντίσκο'' όσο διότι είχα την ευκαιρία να ακούω μαζεμένα τόσα πολλά κομμάτια αν και μιλάμε για ποτ πουρί. Βλέπετε οι κασέτες κλασικής μουσικής με τα έργα των μουσουργών ήταν τότε πανάκριβες και περιείχαν μόνο ένα έργο. Και τόσα χρήματα δυστυχώς δεν μπορούσα να διαθέσω για να αποκτήσω όλα όσα ήθελα. Ακούγοντάς τα τώρα πια απλά μπορώ να ανεχτώ το άκουσμα.

Για να πάρετε μια γεύση ή για να τα θυμηθείτε...

[video=youtube_share;159sMOkEq5o]

 

[stayros]

Η 9η του Μπετοβεν σε disco dance remix....αυτα ειναι!!!!

 

[QueenofHearts]

Δεν τα ήξερα αλλά τότε βάζαν ντίσκο ρυθμό στα ΠΑΝΤΑ νομίζω οπότε δεν εκπλήσσομαι. Μου ακούγονται σαν μουσική για πατινάζ ή ενόργανη.

 

[Kambia]

Είχα αγοράσει το διπλό βινύλιο που κυκλοφόρησε τότε. Νομίζω οτι το εχω ακόμα (αν ναι θα ανεβάσω φωτογραφίες) Προσωπικά μου άρεσαν αρκετά κομμάτια.

 

[helona]

Μπορώ να θεωρήσω εντελώς αποτυχημένη την προσπάθεια αυτή. Η κλασσική μουσική δεν πρέπει να ''πειράζεται''.

 

[Saulot]

Μπορώ να θεωρήσω εντελώς αποτυχημένη την προσπάθεια αυτή. Η κλασσική μουσική δεν πρέπει να ''πειράζεται''.

Τα έργα του Carl Orff είναι κλάσσική μουσική; αν ναι μπορούμε να τα πειράζουμε;

Η μή-κλασσική μουσική είναι υποδυέστερη της κλασσικής, αρα μπορούμε να την πειράζουμε και αυτή, για παράδειγμα το λεγόμενο κλασσικό ροκ και κομμάτια οπως το "The End" απο τους Doors?

 

[ΦΖΠ1]

Μου είχε έρθει σε διπλό cd (τα cd πανάκριβα και σπάνια τότε) από τον αδερφό μου που σπούδαζε Αμερική. Οι διασκευές μου είχαν φανεί πολύ ωραίες, και τα cd τα έχουμε ακόμα !

 

[herco]

Η Κλασσικη μουσικη δεν μπορει να αξιωνει κατι παραπανω απο οτι οι υπολοιπες "μουσικες" του κοσμου.

Τωρα για το αν πρεπει η δεν πρεπει να "πειραζεται", ειναι μια αλφα κουβεντα.

Οταν ακουμε "παραγωγες" μελωδιες σε καθε κινηματογραφικο σαουντρακ - αρκετα πειραγμενο υλικο δηλαδη - μας αρεσει και το δεχομαστε συνηθως πολυ θετικα. Οταν ακουμε πχ Yanni - με πληθωρα αντεγραμμενων/πειραγμενων μελωδιων και με σχετικο beat - παροτι το καυτηριαζουμε - και παλι το δεχομαστε και μας ευχαριστει.

Η (σαφως) εμπορικη προσεγγιση των Hooked on Classics - και πολυ προσεγμενη ηταν και δουλεψε υπερ του "μαθησιακου κυκλωματος" της Κλασσικης μουσικης, οποτε για μενα ηταν θετικο το οτι υπηρξε. Δεν πιστευω οτι θιχτηκε ο Μοτσαρτ απο το τελικο αποτελεσμα - το οποιο ετσι και αλλιως δεν χαρακτηριστηκε ποτε ως "Κλασσικο".

Δεν μπορει να εχεις λατρεψει πχ τον James Last και να σε πειραξει στα αληθεια το Hooked on Classics.

 

[V.I.Smirnov]

Η μόνη μουσική που μπορεί να "πειράζεται" είναι εκείνη όπου ο χαρακτήρας της το επιτρέπει -

και με σέβας στα στοιχεία που τη διέπουν.

Μια από τις ελάχιστες τέτοιες περιπτώσεις είναι π.χ. ο Μπαχ - και σε συγκεκριμένα έργα.

Π.χ. το πασίγνωστο "δρακουλιάρικο" κομμάτι του Μπαχ (η τοκάττα-φούγκα 565) που ακούγεται στο

παραπάνω απόσπασμα είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤO.

Η αρχική σύνθεση, τεχνικώς περιέχει μια σειρά από πολυφωνικά και αντιστικτικά στοιχεία και

διέπεται από μια συγκεκριμένη αρμονική και αρχιτεκτονική δομή.

Οι μεταγραφές της πρέπει να σέβονται τα στοιχεία αυτά, αλλιώς το έργο απλά δεν υφίσταται.

Π.χ. αν δεν υπάρχει η πολυφωνία σε ένα τέτοιο κομμάτι, δεν μπορούμε να μιλάμε για Μπαχ.

Υπάρχουν πολλές διασκευές (Friedman, Grainger, Busoni, Tausing είναι που θυμάμαι) που

διατηρούν τα στοιχεία αυτά, εξερευνούν τις δυνατότητές τους στο πιάνο ή την ορχήστρα και

εισάγουν νέες ιδέες επεκτείνοντας ή αντικαθιστώντας τις αρχικές.

Οι μουσικοί αυτοί ήξεραν πολύ καλά τι διασκεύαζαν και πώς να το κάνουν σωστά.

Αντίθετα, η παραπάνω διασκευή γεμίζει απλώς τον χώρο με ένα μονότονο μπάσο και μια κολοβή μελωδία.

Ούτε πολυφωνία υπάρχει, ούτε η δομή της φούγκας, ούτε τίποτε....

Μόνον Μπαχ δεν είναι αυτό και βέβαια η εικόνα που αποκτά κάποιος που ακούει τη σύνθεση είναι εντελώς στρεβλή.

Κοντολογίς, σχεδόν όλες οι περιπτώσεις τέτοιων διασκευών είναι "φτηνά μουσικά εκτρώματα".

Oι ιδέες που εκφράζει ο συνθέτης είναι συνδεμένες με κάθε όργανο και κάθε νότα.

Διασκευές όπως οι παραπάνω αγνοούν και καταργούν αυτή τη διασύνδεση και παραμορφώνουν

την αρχική ιδέα του συνθέτη σε μη αποδεκτό βαθμό - και πάντως δεν μεταφέρουν τις ιδέες και

τα νοήματα που επιδιώκει ο συνθέτης.

Για μένα, απλώς μείνετε μακριά.

Ξέρω βέβαια ότι πολλοί δεν συμφωνούν....

-

 

[QueenofHearts]

V.I.Smirnov εξαιρετική ανάλυση! Δεν έχω γνώσεις μουσικής παρά μόνο ως ακροατής για να ξέρω την ορολογία αλλά διαβάζοντας την ανάλυσή σου και ακούγοντάς το ξανά καταλαβαίνω τι λες.

Και μιας και εκφράζουμε τα "παράπονά" μας στο θέμα, είναι κλασική και όχι κλασσική. Το διπλό σίγμα το χρειάζονται τα αγγλικά για να προφέρουν το σύμφωνο -σ- (με ένα σίγμα θα ήταν -ζ-). Ακόμα πληρώνει η καημένη αυτή λέξη το λάθος στον τίτλο "Κλασσικά Εικονογραφημένα"!

 

[Saulot]

Τεχνικά θα συμφωνίσω με τον V.I. Smirnov.

Απο την αλλη καταλαβαίνω και το πνευμα πίσω απο μια τέτοια προσπάθεια, ειδικά οταν ο μέσος ελληνας πιστευεί οτι αυτός που ακούει κλασική μουσική είναι συνήθως ενας μισοτρελος σνομπ τύπος με περίεργα ρούχα.

 

[Stratulator]

Βρισκω λιγο βαρετο το αποτελεσμα... Και δεν τις θεωρω διασκευες.

Απλα, ειναι η 'Συμφωνικη' ,που την συνοδευει ενα "disco beat"!

Προτιμω κατι τετοιο...

 

[ΦΖΠ1]

Διαφωνώ με τη λογική του κυρίου Smirnov. Για μένα πιο εξευτεληστικό είναι να ακούω Μότζαρτ (Κλάινε Ναχτμουζίκ) ως σήμα αναμονής τηλεφωνικού κέντρου, όπως επίσης την Καβαλλερία Ρουστικάνα και τη Συμφωνία του Διός σε ήχο κλήσης κινητού, παρά να γίνονται τέτοιες προσπάθειες, που απαιτούν άλλωστε και αρκετή δουλειά.

Δεν έχει καμία σχέση το ένα πράγμα με το άλλο.

 

[V.I.Smirnov]

... που απαιτούν άλλωστε και αρκετή δουλειά..

Να είσαι σίγουρος ότι όλες αυτές οι διασκευές είναι εξαιρετικά πρόχειρες και έχουν γίνει στο γόνατο,

ρώτα κάποιον μουσικό που ξέρει θεωρία.

Εξάλλου σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχει χρησιμοποιηθεί καν ορχήστρα ή πραγματικό όργανο,

(η συνοδεία και η κύρια μελωδία που ακούγονται είναι αποκλειστικώς ηλεκτρονικά),

όπερ σημαίνει ότι ούτε καν ασχολήθηκαν με την ενορχήστρωση ή/και συγκεκριμένα όργανα.

-

 

[ΦΖΠ1]

Μα φυσικά ! Δε γίνεται στην ενορχήστρωση η δουλειά (κάτι ξέρω κι από μουσική), αλλά στη σωστή μίξη και κυρίως στην επιλογή των διαδοχικών τονικοτήτων για να ταιριάζουν. Τα κλασσικά κομμάτια είνα ήδη ενορχιστρωμένα, δε χρειάζονται κάτι παραπάνω ! Αλλά το πώς θα τα βάλεις να πέφτουν το ένα πίσω από το άλλο έχει ένα ψάξιμο. Μερικές φορές γράφονται και ειδικές "γέφυρες" για να γίνονται οι σχετικές μετατροπίες.

 

[herco]

Και μιας και εκφράζουμε τα "παράπονά" μας στο θέμα, είναι κλασική και όχι κλασσική. Το διπλό σίγμα το χρειάζονται τα αγγλικά για να προφέρουν το σύμφωνο -σ- (με ένα σίγμα θα ήταν -ζ-). Ακόμα πληρώνει η καημένη αυτή λέξη το λάθος στον τίτλο "Κλασσικά Εικονογραφημένα"!

Δεν ειναι ακριβως ετσι - η λεξη ειναι αντιδανειο και γραφοταν με 2 σσ καθολη τη διαρκεια της ισχυος της Καθαρευουσας και για αρκετο της Δημοτικης. Καμποσα χρονια τωρα και με την απλοποιηση της γλωσσας γραφεται με 1 σ. Δεν ειναι εγκλημα δηλαδη η χρηση της με 2 σ - οπως δεν ειναι ακριβως λαθος το "δολλαριο".

Οσο για τον φιλο V.I Smirnov, καταλαβαινω τη λογικη του αλλα και ταυτοχρονα και τη προσωπικη του προτιμηση. Κατανοητο οτι το πονημα του συνθετη - και ποσο μαλλον του Μπαχ - χανεται σε μια τετοια προσπαθεια, αλλα αυτο δεν διαφερει διολου στο ποσο χαμηλοτερης μουσικοτητας ειναι μια διασκευη μιας συνθεσης του Σανκαρ γραμμενη και παιγμενη σε αταστο (μη συγκερασμενο) εγχορδο που παταει σε 5-6 δρομους - οταν η δυτικη μουσικη χρησιμοποιει σκληρα διατονα και 2 1/2 δρομους με το ζορι.

Αν ημουν φαν του συγκεκριμενου (Σανκαρ) πιθανα θα διατυπωνα τους ιδιους προβληματισμους. Αλλα η αληθεια ειναι οτι το Hooked on Classics δεν ειχε σκοπο να παει την Κλασσικη μουσικη καποια βηματα παρακατω ή να δειξει κατι απιστευτα εφυες κλπ κλπ - παρα μονο να ψυχαγωγησει (εστω με το ακουσμα καποιων "κλασσικων" μελωδιων) μια μεριδα ανθρωπων που θα το εβρισκε ενδιαφερον.

Με αυτο το σκεπτικο και μονο - η αποψη μου (αλλη μια) ειναι οτι δεν χαθηκε/μειωθηκε κατι απο αυτη τηυ προσπαθεια. Εχουμε δει πολυ χειροτερες προσεγγισεις - οκ και καποιες πολυ καλυτερες.

 

[V.I.Smirnov]

@ ΦΖΠ1

Γενικά κάνεις λάθος.

Η ενορχήστρωση π.χ., όταν γίνει όπως πρέπει,

αναδυκνύει μια παλέτα μουσικών ηχοχρωμάτων και εντυπώσεων από τα όργανα που μετέχουν.

Δεν πρόκειται απλώς για την βασική μελωδία αλλά για τις τονικές μετατροπίες της που

υφίσταται από τα διάφορα όργανα και τον τρόπο που αυτά την παρουσιάζουν (ανάλογα με

τις ιδιαιτερότητές τους). Συχνά χρησιμοποιούνται και διάφορες μουσικές τεχνικές

(π.χ. μίμηση, αντίστιξη κ.α.).

Τα όργανα συνδυάζονται με συγκεκριμένους τρόπους και αρχές.

Η διαδικασία λοιπόν δεν είναι απλώς να συνδεθούν διαδοχικά και να αναμιχθούν κάποιες μελωδίες που ταιριάζουν τονικά.

Εξάλλου, αν ήταν έτσι ο καθένας θα ήταν συνθέτης.

Π.χ. το παρακάτω χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ενορχήστρωση και σύνδεση μιας σειράς κομματιών του Σοπέν

που πραγματοποιήθηκε από ένα κλασικό συνθέτη στις αρχές του αιώνα, νομίζω του Glazunov.

(bonus track - ακούστε το)

[video=youtube;U6RARe-qsDU]

Η διασκευή αυτή εκμεταλεύεται το ξεχωριστό ηχόχρωμα συγκεκριμένων οργάνων και

αναδεικνύει κρυμμένα στοιχεία των αρχικών κομματιών που δεν φαίνονται στο πιάνο.

Το αποτέλεσμα έχει μια εκτεταμένη μουσική παλέτα που μεταφέρει ποικίλες εντυπώσεις (συναισθήματα και κυρίως χορό).

Είναι πασιφανές ότι ο συνθέτης σκέφτηκε τι θα επωμιστεί κάθε όργανο και ασχολήθηκε με το καθένα ξεχωριστά (π.χ. σε

κάποια σημεία πρωταγωνιστεί το βιολί, σε άλλα το φλάουτο κλπ).

Ο συνθέτης "ζωγραφίζει με τα όργανα" τις εντυπώσεις που θέλει να προσδώσει.

Είναι προφανές ότι αυτό το ακουστικό αποτέλεσμα είναι αδύνατο να επιτευχθεί αναμιγνύοντας απλώς τις νότες των

αρχικών κομματιών. Η συγκεκριμένη διασκευή σέβεται τα αρχικά κομμάτια και η ύπαρξή της δικαιώνεται καλλιτεχνικά.

Αντίθετα, διασκευές όπως αυτές που υπερασπίζεσαι δεν έχουν απολύτως τίποτε πέραν μιας

ευχάριστης επιδερμικής μουσικής που γεμίζει τον χώρο - και που συνήθως έχει παραμορφώσει

κακόγουστα τον αρχικό χαρακτήρα των κομματιών.

Απλώς πήραν κάποιες ευχάριστες νότες και τις έβαλαν τη μια πίσω απ' την άλλη με ένα ηλεκτρονικό μπάσο.

Δεν υπάρχει καλλιτεχνικό όραμα, ούτε μουσικά ηχοχρώματα, ούτε κάποιο άλλο περιεχόμενο.

Όσο αδαής κι αν είναι κάποιος αντιλαμβάνεται αμέσως την διαφορά.

-

 

[Stratulator]

Εξάλλου σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχει χρησιμοποιηθεί καν ορχήστρα ή πραγματικό όργανο,

(η συνοδεία και η κύρια μελωδία που ακούγονται είναι αποκλειστικώς ηλεκτρονικά),

όπερ σημαίνει ότι ούτε καν ασχολήθηκαν με την ενορχήστρωση ή/και συγκεκριμένα όργανα.

-

Δεν διαφωνω,αλλα, στην wikipedia του "Hooked on Classics" αναφερει

την Royal Philharmonic Orchestra...

 

[V.I.Smirnov]

Δεν το αμφισβητώ αλλά το ακουστικό αποτέλεσμα - σε συνδυασμό και με τον μονότονο ρυθμό - δεν θυμίζει ορχήστρα.

Ένας λόγος είναι ότι χαρακτήρας της διασκευής είναι "ισοπεδοτικός" για τα όργανα.

Π.χ. εκεί που ο συνθέτης έχει βάλει μια άρπα ή κάποιο καμπανάκι,

στις διασκευές αυτές δεν υπάρχει τίποτε...

-

 

[Stratulator]

Αυτο ισως συμβαινει γιατι το καθε κομματι ειναι ενα medley(αν το λεω σωστα), με πολλα αποσπασματα απο γνωστες μελωδιες...

Δεν βασιστηκαν στην "ερμηνεια". Ηθελαν να ειναι 'classical' για τον μεσο 'pop' ακροατη.

(θα μπορουσε να ακουγεται και σε super market)...

Τις λεπτομερειες της καθε συνθεσης, μονο οι εκπαιδευμενοι και 'πιστοι' της 'Κλασικης'

μπορουν να τις διακρινουν...