iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Hush... Hush, Sweet Charlotte (1964, Robert Aldrich)
http://www.imdb.com/title/tt0058213/
Ηθοποιοί: Bette Davis, Olivia de Havilland, Joseph Cotten, Agnes Moorehead, Mary Astor, Cecil Kellaway, Victor Buono, William Campbell, Bruce Dern, Wesley Addy
Υπόθεση: Μια γερασμένη, μοναχική γόνος μιας πλούσιας οικογένειας στον αμερικάνικο νότο, που βασανίζεται από ένα τρομακτικό γεγονός που βαραίνει την ιστορία της οικογένειας, αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα μετά την άφιξη μιας ξαδέρφης της.
Δυο χρόνια μετά το What Ever Happened to Baby Jane, o σκηνοθέτης Robert Aldrich ξανασυνεργάζεται με την Bette Davis, με το αποτέλεσμα να είναι και πάλι εξαιρετικό. Το Hush, Hush Sweet Charlotte αντιμετωπίστηκε από αρκετούς ως ένα ανεπίσημο sequel ή μια σπασμωδική προσπάθεια να επαναληφθεί η επιτυχία του What Ever Happened to Baby Jane, με την ταινία να κυκλοφορεί και με τον τίτλο What Ever Happened to Cousin Charlotte, αλλά στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη ταινία στέκει από μόνη της ως ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ της δεκαετίας του '60. Η εντύπωση αυτή ενισχύθηκε κι από το γεγονός ότι αρχικά πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία, πλάι στην Bette Davis, θα έπαιρνε η Joan Crawford, η οποία τελικά, λόγω ασθένειας, έδωσε τη θέση της στην Olivia de Havilland. To Hush, Hush, Sweet Charlotte είναι ένα γοτθικό ψυχόδραμα εμπλουτισμένο με αρκετά στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και κάποιες μικρές πινελιές μεταφυσικού τρόμου, που ανέδειξε για ακόμη μια φορά το τεράστιο ερμηνευτικό ταλέντο της Bette Davis. Αν και η ιστορία, από μόνη της, δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να πει, αυτό που κάνει την συγκεκριμένη ταινία να κατέχει μια σημαντική θέση στη λίστα με τις ταινίες θρίλερ της δεκαετίας του '60 είναι ο συνδυασμός της εξαιρετική σκηνοθεσία του Aldrich και των πολύ καλών ερμηνειών από το σύνολο του καστ. Ο τρόπος με τον οποίο ο Aldrich παρουσιάζει την παρακμή μιας ισχυρής και πλούσιας οικογένειας του νότου, είναι εκπληκτικός, αφού καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ψυχοφθόρο, πνιγηρό, παρακμιακό κλίμα με την όμορφη χρήση των σκηνικών. Το σπίτι της οικογένειας φαίνεται να αντιπροσωπεύει τόσο την αποσάθρωση και την πτώση της οικογένειας, όσο και την ευάλωτη ψυχική κατάσταση της ηρωίδας, με τον Aldrich να δημιουργεί ένα βαρύ γοτθικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η ιστορία και θα λυθεί το κουβάρι με τα μυστικά που βασανίζουν τους χαρακτήρες. Με σχεδόν χιτσκοκικό τρόπο και με τη βοήθεια μερικών flashback, o Aldrich καταφέρνει να παίξει με τις αντιλήψεις και τις προσδοκίες του θεατή και να οικοδομήσει μια αίσθηση αβεβαιότητας που ενισχύει την αμφισημία των καταστάσεων. Παράλληλα, ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται την ψυχολογική αστάθεια της ηρωίδας, με μια ανατριχιαστική απεικόνιση των εμμονών και των ενοχών της, δίνει αρκετό χώρο για να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο από τρομακτικά μυστικά που αναζητούν τρόπο για να βγουν στην επιφάνεια. Ο γοτθικός τόνος που συνδυάζεται με την noir αισθητική, με εξαιρετική χρήση του φωτισμού, τα ελλειπτικά πλάνα, η ρευστή χρήση των σκιών που φαίνεται σαν είναι ζωντανές, ο εντυπωσιακός τρόπος με τον οποίο εξισορροπούνται το δράμα και η αγωνία, η εκπληκτική αντιμετώπιση αυτών που εννοούνται σε σχέση με αυτά που φαίνονται, ο ανατριχιαστικός ρυθμός με τον οποίο υφαίνεται το μυστήριο, το παιχνίδι ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, δίνουν στο Hush, Hush, Sweet Charlotte την αύρα μιας ταινίας τρόμου. Από την άλλη μεριά, η τραγικότητα του βασικού χαρακτήρα, ο τρόπος που παρουσιάζονται οι αδυναμίες του και η γενικότερη αίσθηση παρακμής καταφέρνουν να διατηρήσουν στον πυρήνα της ταινία μια δραματική ένταση που πλησιάζει τα όρια ενός τραγικού ψυχοδράματος. Πέρα όμως από την σκηνοθεσία του Aldrich, αυτό που πραγματικά κάνει την ταινία να ξεχωρίζει είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Η Davis, χωρίς το kabuki-like μακιγιάζ του What Ever Happened to Baby Jane είναι εξαιρετική σε ένα ρόλο που μοιάζει παράλληλα προβληματικός, ευάλωτος, τσακισμένος και τρομακτικός, με την κάμερα του σκηνοθέτη να εμμένει στο εκφραστικότατο πρόσωπο της ηθοποιού. Η Olivia de Havilland, σε ένα ρόλο διαφορετικό από όσους μας είχε συνηθίσει, είναι εντυπωσιακή με την σχεδόν κλινική υπόσταση και τη γοητεία που δίνει σε ένα διφορούμενο χαρακτήρα. Εντυπωσιακή και η Agnes Moorehead στον ρόλο της οικονόμου, όπως και ο Victor Buono στον ρόλο του δυνάστη πατέρα της Charlotte. Αν και προσωπικά βρίσκω το What Ever Happened to Baby Jane ανώτερο, το Hush Hush Sweet Charlotte είναι μια καλή ταινία που παραμένει σημαντική, παρά τα χρόνια που βαραίνουν την πλάτη της.
http://www.imdb.com/title/tt0058213/
Ηθοποιοί: Bette Davis, Olivia de Havilland, Joseph Cotten, Agnes Moorehead, Mary Astor, Cecil Kellaway, Victor Buono, William Campbell, Bruce Dern, Wesley Addy
Υπόθεση: Μια γερασμένη, μοναχική γόνος μιας πλούσιας οικογένειας στον αμερικάνικο νότο, που βασανίζεται από ένα τρομακτικό γεγονός που βαραίνει την ιστορία της οικογένειας, αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα μετά την άφιξη μιας ξαδέρφης της.
Δυο χρόνια μετά το What Ever Happened to Baby Jane, o σκηνοθέτης Robert Aldrich ξανασυνεργάζεται με την Bette Davis, με το αποτέλεσμα να είναι και πάλι εξαιρετικό. Το Hush, Hush Sweet Charlotte αντιμετωπίστηκε από αρκετούς ως ένα ανεπίσημο sequel ή μια σπασμωδική προσπάθεια να επαναληφθεί η επιτυχία του What Ever Happened to Baby Jane, με την ταινία να κυκλοφορεί και με τον τίτλο What Ever Happened to Cousin Charlotte, αλλά στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη ταινία στέκει από μόνη της ως ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ της δεκαετίας του '60. Η εντύπωση αυτή ενισχύθηκε κι από το γεγονός ότι αρχικά πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία, πλάι στην Bette Davis, θα έπαιρνε η Joan Crawford, η οποία τελικά, λόγω ασθένειας, έδωσε τη θέση της στην Olivia de Havilland. To Hush, Hush, Sweet Charlotte είναι ένα γοτθικό ψυχόδραμα εμπλουτισμένο με αρκετά στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και κάποιες μικρές πινελιές μεταφυσικού τρόμου, που ανέδειξε για ακόμη μια φορά το τεράστιο ερμηνευτικό ταλέντο της Bette Davis. Αν και η ιστορία, από μόνη της, δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να πει, αυτό που κάνει την συγκεκριμένη ταινία να κατέχει μια σημαντική θέση στη λίστα με τις ταινίες θρίλερ της δεκαετίας του '60 είναι ο συνδυασμός της εξαιρετική σκηνοθεσία του Aldrich και των πολύ καλών ερμηνειών από το σύνολο του καστ. Ο τρόπος με τον οποίο ο Aldrich παρουσιάζει την παρακμή μιας ισχυρής και πλούσιας οικογένειας του νότου, είναι εκπληκτικός, αφού καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ψυχοφθόρο, πνιγηρό, παρακμιακό κλίμα με την όμορφη χρήση των σκηνικών. Το σπίτι της οικογένειας φαίνεται να αντιπροσωπεύει τόσο την αποσάθρωση και την πτώση της οικογένειας, όσο και την ευάλωτη ψυχική κατάσταση της ηρωίδας, με τον Aldrich να δημιουργεί ένα βαρύ γοτθικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η ιστορία και θα λυθεί το κουβάρι με τα μυστικά που βασανίζουν τους χαρακτήρες. Με σχεδόν χιτσκοκικό τρόπο και με τη βοήθεια μερικών flashback, o Aldrich καταφέρνει να παίξει με τις αντιλήψεις και τις προσδοκίες του θεατή και να οικοδομήσει μια αίσθηση αβεβαιότητας που ενισχύει την αμφισημία των καταστάσεων. Παράλληλα, ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται την ψυχολογική αστάθεια της ηρωίδας, με μια ανατριχιαστική απεικόνιση των εμμονών και των ενοχών της, δίνει αρκετό χώρο για να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο από τρομακτικά μυστικά που αναζητούν τρόπο για να βγουν στην επιφάνεια. Ο γοτθικός τόνος που συνδυάζεται με την noir αισθητική, με εξαιρετική χρήση του φωτισμού, τα ελλειπτικά πλάνα, η ρευστή χρήση των σκιών που φαίνεται σαν είναι ζωντανές, ο εντυπωσιακός τρόπος με τον οποίο εξισορροπούνται το δράμα και η αγωνία, η εκπληκτική αντιμετώπιση αυτών που εννοούνται σε σχέση με αυτά που φαίνονται, ο ανατριχιαστικός ρυθμός με τον οποίο υφαίνεται το μυστήριο, το παιχνίδι ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, δίνουν στο Hush, Hush, Sweet Charlotte την αύρα μιας ταινίας τρόμου. Από την άλλη μεριά, η τραγικότητα του βασικού χαρακτήρα, ο τρόπος που παρουσιάζονται οι αδυναμίες του και η γενικότερη αίσθηση παρακμής καταφέρνουν να διατηρήσουν στον πυρήνα της ταινία μια δραματική ένταση που πλησιάζει τα όρια ενός τραγικού ψυχοδράματος. Πέρα όμως από την σκηνοθεσία του Aldrich, αυτό που πραγματικά κάνει την ταινία να ξεχωρίζει είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Η Davis, χωρίς το kabuki-like μακιγιάζ του What Ever Happened to Baby Jane είναι εξαιρετική σε ένα ρόλο που μοιάζει παράλληλα προβληματικός, ευάλωτος, τσακισμένος και τρομακτικός, με την κάμερα του σκηνοθέτη να εμμένει στο εκφραστικότατο πρόσωπο της ηθοποιού. Η Olivia de Havilland, σε ένα ρόλο διαφορετικό από όσους μας είχε συνηθίσει, είναι εντυπωσιακή με την σχεδόν κλινική υπόσταση και τη γοητεία που δίνει σε ένα διφορούμενο χαρακτήρα. Εντυπωσιακή και η Agnes Moorehead στον ρόλο της οικονόμου, όπως και ο Victor Buono στον ρόλο του δυνάστη πατέρα της Charlotte. Αν και προσωπικά βρίσκω το What Ever Happened to Baby Jane ανώτερο, το Hush Hush Sweet Charlotte είναι μια καλή ταινία που παραμένει σημαντική, παρά τα χρόνια που βαραίνουν την πλάτη της.
. Το Dark Mirror το ξέχασα τελείως. Αν και δεν είναι από τις πρώτες ταινίες του Siodmak που μου έρχονται στο μυαλό, η Havilland είναι όντως εξαιρετική. Μια που ανέφερες και το Lady in a Cage, να προσθέσω ότι είναι μια από τις ταινίες που, για μένα τουλάχιστον, αποδίδουν με πολύ ξεχωριστό τρόπο τη μοναξιά, την απελπισία και την απόγνωση της αστικής ζωής
