Omenforever
RetroMasteR
- Joined
- 26 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 2.060
- Αντιδράσεις
- 1.560

Ο νεαρός άντρας με τη φολιδωτή πανοπλία κατεβαίνει από το άλογο του, και περιπλανιέται στα ερείπια που κάποτε ήταν το κάστρο του βασιλιά πατέρα του. Ο διαβολικός θείος του και οι δαιμονικές ορδές του δολοφόνησαν τον νόμιμο μονάρχη του Πράσινου Βασιλείου και κατέλαβαν την εξουσία, όταν ο ήρωας μας ήταν μόλις ένα βρέφος. Τώρα όμως εκείνο το μωρό είναι πια ένας αδυσώπητος πολεμιστής, που η καρδιά του βράζει για εκδίκηση…

Στο action παιχνίδι Iron Lord της Ubisoft(κάποτε άγνωστη και τώρα κραταιά), σκοπός μας είναι να ηγηθούμε του λαού του Πράσινου Βασιλείου ενάντια στον τυραννικό θείο μας. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να αποδείξουμε τη μαχητική αξία μας, να συμφιλιώσουμε αντιπάλους και να υπερβούμε τις διάφορες έριδές τους, και να συγκεντρώσουμε ικανούς μαχητές που υπό τις διαταγές μας θα αντιπαραταχθούν στις δυνάμεις του σκότους, για να αποτινάξουν τον απόκοσμο ζυγό τους.

Assassinʼs Creed!
Οι δοκιμασίες που πρέπει να περάσουμε στα ταξίδια μας ανά το Βασίλειο είναι τα πρωταθλήματα τοξοβολίας και χειροδύναμης, ο διαγωνισμός ζαριών, οι πληρωμένοι εκτελεστές που εμφανίζονται κάθε τόσο, η εκ παρατάξεως μάχη με τα στρατεύματα του κακού, και τέλος ο φρικιαστικός λαβύρινθος του κάστρου του σατανικού θείου μας.

Το παιχνίδι προσέφερε δυνατές συγκινήσεις και αρκετές ώρες ανελέητου κοπανήματος του πληκτρολογίου, πιασμένα χέρια, εξαρθρωμένα δάχτυλα, τενοντίτιδες και λοιπά ανατομικά προβλήματα. Χαρακτηριστικά να θυμίσω ότι στην χειροδύναμη έπρεπε να πατάμε εναλλάξ τα arrow keys, αριστερά και δεξιά, και ταυτόχρονα να σφυροκοπούμε το space bar για αρκετά εφιαλτικά δευτερόλεπτα κάθε φορά…

Τα γραφικά και η μουσική ήταν αρκετά καλά(αχ ρε Amiga!), αλλά δυστυχώς στην έκδοση για PC ήταν κάτω του μετρίου. Επιπροσθέτως το παιχνίδι δεν είχε τη δυνατότητα να ελέγξει την ταχύτητα του με αποτέλεσμα στον τότε πολύ δυνατό 386sx16MHZ μου να πηγαίνει ολίγον «σφαίρα», καθιστώντας τις μονομαχίες με τους δολοφόνους θέμα τύχης, και το τελικό μέρος με τον λαβύρινθο κυριολεκτικά αδύνατο να παιχτεί. Ευτυχώς καμιά δεκαετία μετά το τελείωσα με slow down πρόγραμμα…

Ναι παππού την ξέρω την αποστολή μου, αλλοίμονο!

Μου χαρίζετε το ονοματάκι σας μανδάμ;
Παρά τα πολλά αδύνατα σημεία του το παιχνίδι είχε τη δυνατότητα να αιχμαλωτίζει τον παίκτη με την "adventurική" ατμοσφαιρικότητά του, και με το πόσο σοβαρά έπαιρνε τον εαυτό του. Αμφότερα λειτουργούσαν ως βάλσαμο στον επίπονο/ανελέητο χειρισμό του. Το Iron Lord παραμένει μια από τις πιο δυνατές αναμνήσεις της νιότης μου, για να μου θυμίζει πάντα το gaming πάθος που είχα κάποτε…
Hail Crusader of Justice!