Je lis , tu lis

[LadyNaty]

Για όλα αυτά κορίτσια πρέπει να ευχαριστήσουμε την Τζελασο που εψαξε και τα βρήκε.. Α υπηξε και πράσινο je lis , κοίτα να δεις πρώτη φορά το ακούω.

@αριάδνη: υπήρχε, ήταν το πιο avancé (δηλ. σημερινό επίπεδο A2+ έως και Β1). Εγώ ξέρω ότι υπήρχε γιατί το είχα δει στον αλήστου μνήμης Κάουφμαν της Αθήνας, όταν πήγαινα να αγοράσω τα υπόλοιπα. @TZELASO: η καλλιγραφία ήταν must την εποχή μέχρι και τα μέσα της 10ετίας του 80. Στο Ινστιτούτο είχαμε εκείνα τα τετράδια τα ειδικά της Clairefontaine στα οποία μαθαίναμε στο Préparatoire (μια τάξη σαν τα σημερινά Junior των αγγλικών) την καλλιγραφία. Και προς επίρρωση των λεγομένων μου (περί ύπαρξης και τρίτου, πράσινου, βιβλίου) ανεβάζω φωτογραφία που βρήκα στο ίντερνετ:

 

[αριαδνη]

Nα ρωτησω παιδιά ! Αυτά τα βιβλία τα είχαν και τα γαλλακια το 80' ή ήταν μόνο για παιδιά σαν και μας που θέλαμε να μάθουμε γαλλικά;

 

[αριαδνη]

Παιδιά και άλλη ρετρο μέθοδος γαλλικών , je lis seul, tu lis seule.

 

[TZELASO]

Nα ρωτησω παιδιά ! Αυτά τα βιβλία τα είχαν και τα γαλλακια το 80' ή ήταν μόνο για παιδιά σαν και μας που θέλαμε να μάθουμε γαλλικά;

Δεν ξέρω αν το διδάσκονταν τα Γαλλάκια. Στην αρχή του βιβλίου γράφει ότι είναι μέθοδος για ξένα παιδάκια αλλά ότι φυσικά, είναι και κατάλληλο για μικρά Γαλλάκια. Το λεξιλόγιο που παρέχει είναι καταπληκτικό. Από χρώματα, ζώα, φυτά, άπειρα αντικείμενα κ.α.

 

[αριαδνη]

Eντωμεταξει έχω βρει την γαλλικού μου στο φεις και ντρέπομαι να της στείλω αίτημα, ήταν ενα πανέμορφο 26 χρονο κορίτσι και τώρα ακόμα όμορφη είναι αλλά ντρέπομαι

 

[Bajar]

Eντωμεταξει έχω βρει την γαλλικού μου στο φεις και ντρέπομαι να της στείλω αίτημα, ήταν ενα πανέμορφο 26 χρονο κορίτσι και τώρα ακόμα όμορφη είναι αλλά ντρέπομαι

Να μην ντρέπεσαι. Οι καθηγητές πάντα χαίρονται όταν τους θυμούνται οι μαθητές τους με αγάπη (κάτι ξέρω που στο λέω).

 

[TZELASO]

Να μην ντρέπεσαι. Οι καθηγητές πάντα χαίρονται όταν τους θυμούνται οι μαθητές τους με αγάπη (κάτι ξέρω που στο λέω).

Συμφωνώ. Την τελευταία φορά που είχα τηλεφωνήσει στην Γαλλίδα μου ήταν πια πάρα πολύ γρια. Ήμουν περίπου 24 χρονών και την πήρα από το νησί για να δω τι κάνει. Χάρηκε τόσο πολύ που μου έχει μείνει σαν εντύπωση στο μυαλό. Μου τηλεφώνησε κι εκείνη. Εξάλλου, μιλούσαν με τη μαμά μου κατά καιρούς. Ε, μετά από κάποιο μεγάλο διάστημα, έμαθα από τη μαμά μου ότι απεβίωσε.

 

[αριαδνη]

Κορίτσια έχετε δίκιο , πιστεύω θα χαρεί και αυτή.

 

[Αναστασία1976]

Μα τα συγκεκριμένα βιβλιαράκια δεν παραπέμπουν στην δεκαετία του '50. Είναι εκείνης της εποχής, άσχετα αν ανατυπώνονταν για πολλά χρόνια αργότερα. Είναι του 1960 και του 1961. Το γράφει στις πρώτες σελίδες. Όσον αφορά τα καλλιγραφικά, τότε μαθαίναμε και αυτό το είδος γραφής. Είμαι πιο παλιά από σένα βέβαια και δε μιλάω για το σχολείο αλλά η Γαλλίδα μου επέμενε πολύ να μάθω τα καλλιγραφικά. Μου αγόραζε ένα τετράδιο που δεν είχε τις γραμμές κανονικά, αλλά είχε δυο γραμμούλες κοντά την μία στην άλλη, κι από κάτω άλλη, κι από κάτω άλλη. Έπρεπε να γράφω το κάθε γράμμα πολλές φορές σε κάθε σειρά, φροντίζοντας να πιάνω από πάνω έως κάτω ανάμεσα στις γραμμούλες. Έτσι όμως, έμαθα πολύ καλά καλλιγραφία και με βοήθησε και στην ελληνική γραφή. Μια συνάδελφός μου ήθελε να κάνει τατουάζ στο χέρι της μια φράση και μου έβαλε και της το έγραψα καλλιγραφικά, οπότε της το έκανε ο τατουατζής. Μετά μου ζητούσε να γράφω και για άλλες περιπτώσεις.

Ίσως δεν εκφράστηκα σωστά, tzelaso, όταν έγραψα ότι τα "Je lis, tu lis" "παρέπεμπαν" ως προς την εικονογράφηση στη δεκαετία του ΄50. Το γνωρίζω ότι είχαν εκδοθεί τόσο παλιά, γι΄ αυτό και σχολίασα ότι ήδη εν έτει 1990 μας φαίνονταν ρετρό, πόσω μάλλον τώρα, το 2021. Επίσης, το γεγονός ότι οι ασκήσεις ήταν γραμμένες με υπέροχα καλλιγραφικά γράμματα, φαντάζομαι πως ήταν σύνηθες τη δεκαετία του ΄50 και του ΄60, αλλά πολύ ασυνήθιστο για το 1990, όταν, δηλαδή, ξεκίνησα εγώ να μαθαίνω γαλλικά. Βέβαια, η πρώτη μας δασκάλα των γαλλικών, που τα επέλεξε και μας ζήτησε να τα αγοράσουμε, είχε μια γενικότερη αγάπη για το ρετρό, τόσο στο ντύσιμο όσο και στη συμπεριφορά της, οπότε ήταν ίσως αναμενόμενο να επιλέξει να διδάξει, συμπληρωματικά με τη "Methode Orange", τα συγκεκριμένα βιβλία.
Όσον αφορά το θέμα της καλλιγραφίας, όταν μάθαινα πριν από πέντε χρόνια ρωσικά, η καθηγήτριά μας μας δίδαξε δύο ρωσικά αλφάβητα: ένα χειρόγραφο καλλιγραφικό και ένα με τους χαρακτήρες της τυπογραφίας. Όπως μας τόνισε, οι Ρώσοι επιλέγουν να γράφουν πάντα με τους καλλιγραφικούς χαρακτήρες. Το γεγονός ότι υπάρχουν δύο αλφάβητα καθιστά τη ρωσική γλώσσα από τις πιο δύσκολες, τουλάχιστον ως προς τη γραφή της.

 

[TZELASO]

Αχ, αλήθεια? Έκανες μαθήματα ρώσικα? Μου φαίνονται τρομερά δύσκολα, από την προφορά τους και μόνο. Εγώ πήγα να ξεκινήσω στα γεράματα τα τούρκικα, αλλά μία το ένα, μία το άλλο, δεν το προχώρησα το πράγμα., παρόλο που καταλαβαίνω πάρα πολλές λέξεις (και πολλές προτάσεις), αλλά ούτε μπορώ να τα μιλήσω, ούτε να τα γράψω.

 

[Bajar]

Όσον αφορά το θέμα της καλλιγραφίας, όταν μάθαινα πριν από πέντε χρόνια ρωσικά, η καθηγήτριά μας μας δίδαξε δύο ρωσικά αλφάβητα: ένα χειρόγραφο καλλιγραφικό και ένα με τους χαρακτήρες της τυπογραφίας. Όπως μας τόνισε, οι Ρώσοι επιλέγουν να γράφουν πάντα με τους καλλιγραφικούς χαρακτήρες. Το γεγονός ότι υπάρχουν δύο αλφάβητα καθιστά τη ρωσική γλώσσα από τις πιο δύσκολες, τουλάχιστον ως προς τη γραφή της.

Απ'όσο ξέρω, την τάση να γράφουν κάπως διαφορετικά στα χειρόγραφα δεν την έχουν μόνο οι Ρώσοι αλλά και οι Γάλλοι. Η δική μας καθηγήτρια τότε στα τέλη του 80 που μάθαινα γαλλικά ήταν ιδιαίτερα επίμονη στο να μάθουμε να γράφουμε όπως οι Γάλλοι στην καθημερινότητά τους κι όχι όπως τα βιβλία. Σίγουρα δεν ήταν όλα τα γράμματα καλλιγραφικά (όπως για παράδειγμα συνέβαινε με το b, το p το r ή το z) αλλά η γενικότερη οδηγία ήταν να μην σηκώναμε το μολύβι από το χαρτί αν δεν τελειώναμε την κάθε λέξη. Όσο συμμορφωνόμασταν με τον κανόνα αυτό, πράγματι βόλευε περισσότερο να χρησιμοποιούμε τον χειρόγραφο τύπο του αλφαβήτου.
Όσο για τα Ρώσικα, συμφωνώ πως είναι μια γλώσσα με πολλαπλές δυσκολίες κι όχι μόνο τα δυο αλφάβητα (τα οποία δε φτάνει που έχουν πολύ περισσότερα γράμματα από τα υπόλοιπες ευρωπαϊκές γλώσσες, κάποια από αυτά είναι και τελείως άφωνα ή προφέρονται με δυο τρία σύμφωνα ταυτόχρονα! Άντε να βγάλεις άκρη!). Χώρια που η γραμματική τους είναι πιο δύσκολη κι από την αρχαία ελληνική (μοιάζουν κάπως). Έχουν όμως και μια γοητεία, αν τα μάθει κάποιος, άσχετα αν στα αυτιά των περισσοτέρων ακούγονται κάπως "χωριάτικα".

 

[TZELASO]

Σίγουρα δεν ήταν όλα τα γράμματα καλλιγραφικά (όπως για παράδειγμα συνέβαινε με το b, το p το r ή το z) αλλά η γενικότερη οδηγία ήταν να μην σηκώνουμε το μολύβι από το χαρτί αν δεν τελειώναμε την κάθε λέξη. Όσο συμμορφωνόμασταν με τον κανόνα αυτό, πράγματι βόλευε περισσότερο να χρησιμοποιούμε τον χειρόγραφο τύπο του αλφαβήτου.

Όλα τα γράμματα έχουν καλλιγραφικό τύπο και έχεις δίκιο, η κεντρική ιδέα είναι αυτή που αναφέρεις, να ενώνονται όλα τα γράμματα της κάθε λέξης.

 

[αριαδνη]

Μαζί με το je lis , μας είχε δώσει και ένα μικρό ρετρό βιβλιαράκι με διαλόγους γαλλικούς , το είχατε;

 

[TZELASO]

Μαζί με το je lis , μας είχε δώσει και ένα μικρό ρετρό βιβλιαράκι με διαλόγους γαλλικούς , το είχατε;

Πως το έλεγαν? Μετά θυμάμαι το Mauger (που όμως δεν το έχω πια), τις ασκήσεις του Κιούση, το Capelle, το En direct με την Catherine και τον Philippe (αυτά τα έχω κρατήσει γιατί ειδικά τα πιο προχωρημένα έχουν μέσα αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα που μου άρεσαν πάρα πολύ).

 

[Uskoke]

όντως το κυριλλικό αλφάβητο γράφεται διαφορετικά με το χέρι, και διαφορετικά είναι το τυπωμένο.εγώ μάθαινα...Βουλγάρικα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τα Ρώσικα. Επίσης τα εβραϊκά γράφονται διαφορετικά με το χέρι και τυπογραφικά, και είναι ταυτόχρονα μια από τις αρχαιότερες και πιο πρόσφατες γλώσσες αλλά είναι τελείως απλά, καμία σχέση με τα ρώσικα.

 

[αριαδνη]

Το c ' est clair είναι βιβλίο 25 ετιας το κάνατε;

 

[Sid.Stavros]

Το δικο μας στο γυμνασιο ηταν ενα του 1964-5, σκληρο εξωφυλλο και ξεκιναγε με τον Philippe.

 

[elephadas]

Το δικο μας στο γυμνασιο ηταν ενα του 1964-5, σκληρο εξωφυλλο και ξεκιναγε με τον Philippe.

Μήπως αυτός ο Φίλιππας είχε μια αδερφή Κατρίν (ντυμένη σαν σε ελληνική ταινία του 1950) και κάνανε γαλλικά γιατί θα ταξιδεύανε στη Γαλλία? Και το βιβλίο λεγόταν Vers la France? Διότι αυτό κάναμε εμείς 1969-70 και 70-71. Δεν προχωρήσαμε ποτέ στο δεύτερο βιβλίο, A Paris. Τα βιβλία της γλώσσας δεν δίνονταν δωρεάν σε αντίθεση με τα άλλα, οπότε ήταν θέμα καθηγητή το ποιο θα κάναμε.

Είχε πολλές εκδόσεις και διάφορα εξώφυλλα. Ίσως το δικό μας να είχε αυτό το εξώφυλλο γιατί μου φαίνεται γνωστό (θυμάμαι τον Didier)

 

[Ευπαλίνος]

Το δικο μας στο γυμνασιο ηταν ενα του 1964-5, σκληρο εξωφυλλο και ξεκιναγε με τον Philippe.

Και στο δικό μας ο ήρωας λεγόταν Philippe Ledoux, αν θυμάμαι και το γράφω σωστά, μαζί με τη Sylvie και ήταν το τρίτομο "La France en Direct".

 

[Sid.Stavros]

Και στο δικό μας ο ήρωας λεγόταν Philippe Ledoux

Αυτος ηταν,το βιβλιο ηταν με σκληρο εξωφυλλο και ειχε αρκετο μαυρο χρωμα.