iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
La Grande Bouffe (1973, Marco Ferreri)
http://www.imdb.com/title/tt0070130/
Ηθοποιοί: Marcelo Mastroianni, Philippe Noiret, Ugo Tognazzi, Michel Piccoli
Υπόθεση: Τέσσερις φίλοι, ένας πιλότος, ένας τηλεοπτικός παραγωγός, ένας δικαστής κι ένας σεφ, απομονώνονται σε ένα παλιό σπίτι με σκοπό να απολαύσουν ένα φεστιβάλ γαστρονομικής κραιπάλης και να φάνε μέχρι θανάτου.
Μαύρη κωμωδία, από τον Marco Ferreri, έναν από τους προκλητικότερους ευρωπαίους σκηνοθέτες, με στοιχεία κοινωνικής σάτιρας και έντονο καταθλιπτικό τόνο. Έχοντας μια ιστορία σχετικά με την αποσύνθεση ενός ενιαίου συνόλου, ως μικρόκοσμο της κοινωνίας, με εμφανείς μπουνιουελικές επιρροές, και διαθέτοντας νύξεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση, την ιστορία, την τέχνη, τη φιλοσοφία και την κοινωνική δομή, ο Ferreri στήνει ένα αρχέγονο, προκλητικό πανηγύρι γεμάτο με σαρκαστική διάθεση, βιτριολικό χιούμορ και κοινωνική κριτική. Η προβληματική του σκηνοθέτη απλώνεται σε αρκετά επίπεδα και αφορά την εξασθένηση της μπουρζουαζίας, την πτώση της μεγαλοαστικής τάξης, το τέλος της γαλλικής πατριαρχικής κοινωνίας, την κοινωνική αδράνεια, τον αδιέξοδο πανηδονισμό, τις αξίες της δυτικής κοινωνίας, την απληστία, την καπιταλιστική ηθική, την ηδονιστική υπερκατανάλωση, την παρακμή της αρρενωπότητας και την ματαιοδοξία της ανθρώπινης φύσης. Διατηρώντας έναν έντονο πανηδονιστικό πυρήνα, που σίγουρα θα ζήλευε ο Sade, ο Ferreri κάνει ένα σχόλιο πάνω στην πτώση της ίδιας της δυτικής κοινωνίας, αλλά και μια μελέτη πάνω στην ιδέα της παρακμής και της εμμονής του θανάτου. Ο σκηνοθέτης προσεγγίζει με προβοκατόρικο τρόπο το θέμα του, προκαλλώντας τις αισθήσεις του κοινού, με τη χρήση μιας αόριστα σουρεαλιστικής προσέγγισης και παρουσιάζοντας την κάθοδο των τεσσάρων αντρών στην απόλυτη κτηνοποίηση και την υποταγή στα αρχέγονα ένστικτά τους. Ο τρόπος που προσεγγίζει ο Ferreri το story της ταινίας, την ιδέα της αστικής τάξης που εγκλωβίζεται σε κάποιο παλιό αρχοντικό που αντιπροσωπεύει τόσο την αγκίστρωση σε παρελθοντικά αποκτήματα όσο και την ίδια την παρακμιακή τάση, είναι εξαιρετικά σκληρός, μελαγχολικός και δυσάρεστος. Όμως με τη χρήση κατάμαυρου χιούμορ, λανθάνοντα ερωτισμού, αχαλίνωτης σεξουαλικότητας και μιας διεστραμένα ρομαντικής αντίληψης καταφέρνει να εξισορροπήσει την κατάσταση και να μην αφήσει την ταινία να κυλήσει στα όρια της γραφικότητας και του σκατολογικού χιούμορ. Η σκηνοθεσία του Ferreri συνδυάζει τις γκροτέσκες εικόνες, την παρακμιακή ατμόσφαιρα, τον σκοτεινό φωτισμό, τα στατικά και λεπτομερή πλάνα, την αφηρημένη διάθεση και μια περίεργη διάσπαση του γραμμικού χρόνου που κάνει το σύνολο της ταινίας να αποτελεί σαν κολάζ από μικρά, ανεξάρτητα, σκετσάκια. Ο τρόπος που παρουσιάζεται η αγκίστρωση των τεσσάρων χαρακτήρων στις βασικές ορέξεις τους είναι σκληρός και ανελέητος, διατηρώντας όμως μια προκλητική ειρωνική διάθεση, που παντρεύει τη γαστρονομία με τη φιλοσοφία, κι έναν ισχυρό αλληγορικό, μηδενιστικό τόνο. Το La Grande Bouffe, σε τελική ανάλυση, είναι μια σαρδόνια παρωδία του μοντέρνου ανθρώπου κι ένα κανιβαλιστικό σχόλιο πάνω στην ενστικτώδη λειτουργία της σύγχρονης κοινωνίας.
http://www.imdb.com/title/tt0070130/
Ηθοποιοί: Marcelo Mastroianni, Philippe Noiret, Ugo Tognazzi, Michel Piccoli
Υπόθεση: Τέσσερις φίλοι, ένας πιλότος, ένας τηλεοπτικός παραγωγός, ένας δικαστής κι ένας σεφ, απομονώνονται σε ένα παλιό σπίτι με σκοπό να απολαύσουν ένα φεστιβάλ γαστρονομικής κραιπάλης και να φάνε μέχρι θανάτου.
Μαύρη κωμωδία, από τον Marco Ferreri, έναν από τους προκλητικότερους ευρωπαίους σκηνοθέτες, με στοιχεία κοινωνικής σάτιρας και έντονο καταθλιπτικό τόνο. Έχοντας μια ιστορία σχετικά με την αποσύνθεση ενός ενιαίου συνόλου, ως μικρόκοσμο της κοινωνίας, με εμφανείς μπουνιουελικές επιρροές, και διαθέτοντας νύξεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση, την ιστορία, την τέχνη, τη φιλοσοφία και την κοινωνική δομή, ο Ferreri στήνει ένα αρχέγονο, προκλητικό πανηγύρι γεμάτο με σαρκαστική διάθεση, βιτριολικό χιούμορ και κοινωνική κριτική. Η προβληματική του σκηνοθέτη απλώνεται σε αρκετά επίπεδα και αφορά την εξασθένηση της μπουρζουαζίας, την πτώση της μεγαλοαστικής τάξης, το τέλος της γαλλικής πατριαρχικής κοινωνίας, την κοινωνική αδράνεια, τον αδιέξοδο πανηδονισμό, τις αξίες της δυτικής κοινωνίας, την απληστία, την καπιταλιστική ηθική, την ηδονιστική υπερκατανάλωση, την παρακμή της αρρενωπότητας και την ματαιοδοξία της ανθρώπινης φύσης. Διατηρώντας έναν έντονο πανηδονιστικό πυρήνα, που σίγουρα θα ζήλευε ο Sade, ο Ferreri κάνει ένα σχόλιο πάνω στην πτώση της ίδιας της δυτικής κοινωνίας, αλλά και μια μελέτη πάνω στην ιδέα της παρακμής και της εμμονής του θανάτου. Ο σκηνοθέτης προσεγγίζει με προβοκατόρικο τρόπο το θέμα του, προκαλλώντας τις αισθήσεις του κοινού, με τη χρήση μιας αόριστα σουρεαλιστικής προσέγγισης και παρουσιάζοντας την κάθοδο των τεσσάρων αντρών στην απόλυτη κτηνοποίηση και την υποταγή στα αρχέγονα ένστικτά τους. Ο τρόπος που προσεγγίζει ο Ferreri το story της ταινίας, την ιδέα της αστικής τάξης που εγκλωβίζεται σε κάποιο παλιό αρχοντικό που αντιπροσωπεύει τόσο την αγκίστρωση σε παρελθοντικά αποκτήματα όσο και την ίδια την παρακμιακή τάση, είναι εξαιρετικά σκληρός, μελαγχολικός και δυσάρεστος. Όμως με τη χρήση κατάμαυρου χιούμορ, λανθάνοντα ερωτισμού, αχαλίνωτης σεξουαλικότητας και μιας διεστραμένα ρομαντικής αντίληψης καταφέρνει να εξισορροπήσει την κατάσταση και να μην αφήσει την ταινία να κυλήσει στα όρια της γραφικότητας και του σκατολογικού χιούμορ. Η σκηνοθεσία του Ferreri συνδυάζει τις γκροτέσκες εικόνες, την παρακμιακή ατμόσφαιρα, τον σκοτεινό φωτισμό, τα στατικά και λεπτομερή πλάνα, την αφηρημένη διάθεση και μια περίεργη διάσπαση του γραμμικού χρόνου που κάνει το σύνολο της ταινίας να αποτελεί σαν κολάζ από μικρά, ανεξάρτητα, σκετσάκια. Ο τρόπος που παρουσιάζεται η αγκίστρωση των τεσσάρων χαρακτήρων στις βασικές ορέξεις τους είναι σκληρός και ανελέητος, διατηρώντας όμως μια προκλητική ειρωνική διάθεση, που παντρεύει τη γαστρονομία με τη φιλοσοφία, κι έναν ισχυρό αλληγορικό, μηδενιστικό τόνο. Το La Grande Bouffe, σε τελική ανάλυση, είναι μια σαρδόνια παρωδία του μοντέρνου ανθρώπου κι ένα κανιβαλιστικό σχόλιο πάνω στην ενστικτώδη λειτουργία της σύγχρονης κοινωνίας.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
