iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Lord of the Flies (1963, Peter Brook)
http://www.imdb.com/title/tt0057261/
Υπόθεση: Μια ομάδα παιδιών, μέλη ενός σχολείου, που ναυάγησαν σε ένα νησί, αρχίζουν να προσαρμόζονται στο νέο του περιβάλλουν και σταδιακά αρχίζουν να οδηγούνται προς την αγριότητα, την κτηνοποίηση και τον πριμιτιβισμό.
Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του William Golding, το Lord of the Flies είναι μια αλληγορική, συμβολική, δραματική περιπέτεια επιβίωσης με κάποια διάσπαρτα στοιχεία αγωνίας και σασπένς. Το Lord of the Flies είναι μια αμφιλεγόμενη ταινία, σκηνοθετημένη από τον Peter Brook, που έχει εγείρει αρκετές αντιρρήσεις σχετικά με την παραγωγή της. H σημαντικότερη, ίσως, αντίρρηση είναι η πιστότητα της μεταφοράς του βιβλίου στην μεγάλη οθόνη. Όσοι έχουν διαβάσει τη νουβέλα του Golding εύκολα θα διακρίνουν ότι άρκετά μέρη του βιβλίου δεν εμφανίζονται στην ταινία, ενώ παράλληλα ο πυκνός συμβολισμός μερικές φορές απογυμνώνεται στην πιο βασική του μορφή. Πραγματικά ο Brook ακολουθεί κυρίως τον σκελετό της ιστορίας, διατηρώντας την καθαρή θέση του συγγραφέα, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσει αρκετά σύμβολα. Όμως ο Brook δημιουργεί ένα τελικό αποτέλεσμα που καταφέρνει να πιάσει πλήρως τα νοήματα του Golding. Στην ιστορία του κινηματογράφου πολλές προσπάθειες για τη μεταφορά βιβλίων που δεν ακολουθούν την αφηγηματική εξιστόρηση μιας απλής ιστορίας έχουν εγείρει παρόμοια θέματα. Αν σε κάποια πιο straight λογοτεχνικά έργα το ενδιαφέρον στρέφεται στη σωστή ανασύσταση των εικόνων που δημιουργεί η ανάγνωση ενός βιβλίου όπως για παράδειγμα στο Lord of the Rings ή στο Ben Hur, σε κάποια άλλα είναι αρκετά δύσκολο να μεταφέρεις πλήρως την βαθειά σκέψη του συγγραφέα. Αυτό όμως δεν κάνει τις ταινίες αποτυχημένες. Για παράδειγμα το The Name of the Rose του Annaud απογυμνώνει την ταινία από τους βαθείς στοχασμούς και το φιλοσοφικό υπόβαθρο του έργου του Eco ή το Christine του Carpenter αποφεύγει να μείνει στην λανθάνουσα σεξουαλική σχέση που δημιουργείται μεταξύ του πρωταγωνιστή και του αυτοκινήτου όπως το παρουσίασε στο βιβλίο του ο King. Ακόμη και το Blade Runner αν και είναι μια από τις καλύτερες ΕΦ ταινίες λίγο έχει να κάνει με το Do Androids Dream of Electric Sheep στο οποίο βασίστηκε, αφού είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφέρει την πολυπλοκότητα του Dick. Στην πραματικότητα οι εικόνες που δημιουργεί η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι καθαρά υποκειμενικές και είναι πολύ πιθανό να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα αντίστοιχα ερεθίσματα που εξέλαβε ο σκηνοθέτης της ταινίας. Το σημαντικότερο στο Lord of the Flies είναι το γεγονός ότι ο Brook μεταφέρει τέλεια την βαθύτερη ουσία του έργου του Golding, ενώ και η συμβολική αντιμετώπιση της ιστορίας γίνεται με αρκετά προφανή τρόπο προσεγγίζοντας την προβληματική του συγγραφέα. Πέρα από κάποιες αδυναμίες που έχουν να κάνουν με το μικρό μπάτζετ και την, μερικές φορές, ασύνδετη αφηγηματική δομή το Lord of the Flies είναι μια πολύ καλή ταινία που πετυχαίνει τον σκοπό της. Η σταδιακή μεταμόρφωση των παιδιών και η μετάβασή τους από τον πολιτισμό στην αγριότητα είναι αρκετά καλή. Αρχικά ο θεατής νιώθει ευχάριστα από την ειδυλλιακή ουτοπία που αναπαράφεται στο νησί από τα ναυαγισμένα παιδιά. Η αρχική απεικόνιση της παραδείσιας φύσης που βρίσκεται μακριά από τις τυπικότητες της πολιτισμένης κοινωνίας είναι γοητευτική, κάνοντας το νησί να μοιάζει σε μια νέα Εδέμ. Όμως ο αγώνας για επιβίωση, η χαλάρωση κάποιων ηθικών αναστολών, το κυνήγι της εξουσίας, ο φόβος και οι προκαταλήψεις θα δείξουν ότι το όνειρο έχει τελειώσει. Τα πιο πρωτόγονα και ζωώδη ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια δημιουργώντας ένα σκηνικό τρόμου. Λειτουργώντας σε ιδιαίτερες καταστάσεις, πολύ μακριά από τις κανονικές, τα παιδιά, που παρουσιάζονται ως μέλη της αστικής τάξης και όχι των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, αγγίζουν την απόλυτη βαναυσότητα, τον πρωτογονισμό και τον παγανισμό. Η όμορφη ουτοπία της απόλυτης ελευθερίας και της έλλειψης νομικών περιορισμών και κοινωνικών αναστολών μετατρέπεται σε εφιάλτη. Η ταινία όμως δεν αποτελεί απλά μια μάχη μεταξύ καλού και κακού ή λογικής και ενστίκτων, ούτε κάποια καταγγελία της ελευθεριότητας και της έλλειψης εθιμικών ή γραπτών νόμων. Η ταινία έχει να κάνει με τις κοινωνικές επιλογές καθώς το νησί απεικονίζει μια μικρογραφία της ίδιας της κοινωνίας. Αυτό στο οποίο κάνει κριτική το Lord of the Flies είναι η ίδια η ανθρώπινη φύση, η ακατανίκητη δύναμη για την απόκτηση εξουσίας και η τυφλή υποταγή σε ηγέτες που ψευδώς προσφέρουν ασφάλεια. Οι νόμοι και οι κανόνες συνεχίζουν να υπάρχουν σε μια διαφορετική μορφή ενώ και προσφερόμενη ελευθεριότητα καμία σχέση δεν έχει με την πραγματική ελευθερία. Για το Lord of the Flies η ανθρώπινη κοινωνία είναι μια εν δυνάμει βίαιη κοινωνία βασισμένη σε προκαταλήψεις και η ανθρώπινη φύση είναι υποταγμένη τόσο σε πρωτόγονα ένστικτα όσο και στην ανάγκη για την απόκτηση εξουσίας. Ο Brook προσεγγίζει το θέμα της ταινίας με μια απογυμνωμένη, λακωνική σκηνοθετική οπτική μένοντας στα απολύτως βασικά, ακροβατώντας μεταξύ ντοκιμενταρίστικου ρεαλισμού και μιας αόριστης σουρεαλιστικής αύρας. Η όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, η νωχελική κινηματογράφηση και η αφηρημένα απειλητική ατμόσφαιρα δημιουργούν ένα αρκετά όμορφο τελικό αποτέλεσμα. Επιπλέον υπάρχει μια κλιμακούμενη ένταση και ανασφάλεια κατά τη διάρκεια της ταινίας που δημιουργεί ένα κλίμα σασπένς και αγωνίας, ενώ οι καταστάσει που περιγράφονται είναι αρκετά άβολες και ενοχλητικές, ειδικά αν ο θεατής σκεφτεί ότι οι πράξεις αφορούν παιδιά. Οι ερμηνείες από το ερασιτεχνικό καστ δεν ειναι και ιδαίτερα αξιόλογες, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό αφού δεν υπάρχουν επαγγελματίες ηθοποιοί με εμπειρία στον κνηματογράφο αλλά μόνο παιδιά. Γενικά το Lord of the Flies είναι μια αρκετά δυνατή, σοκαριστική και ενοχλητική αλληγορία που προσεγγίζει κριτικά την ανθρώπινη κοινωνία και την ανθρώπινη φυση, παρά τους κάποιους διδακτικούς τόνους. Το Lord of the Flies μεταφέρθηκε ακόμη μια φορά σε ταινία το 1990.
Trailer:
[edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο επειδή ο λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0057261/
Υπόθεση: Μια ομάδα παιδιών, μέλη ενός σχολείου, που ναυάγησαν σε ένα νησί, αρχίζουν να προσαρμόζονται στο νέο του περιβάλλουν και σταδιακά αρχίζουν να οδηγούνται προς την αγριότητα, την κτηνοποίηση και τον πριμιτιβισμό.
Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του William Golding, το Lord of the Flies είναι μια αλληγορική, συμβολική, δραματική περιπέτεια επιβίωσης με κάποια διάσπαρτα στοιχεία αγωνίας και σασπένς. Το Lord of the Flies είναι μια αμφιλεγόμενη ταινία, σκηνοθετημένη από τον Peter Brook, που έχει εγείρει αρκετές αντιρρήσεις σχετικά με την παραγωγή της. H σημαντικότερη, ίσως, αντίρρηση είναι η πιστότητα της μεταφοράς του βιβλίου στην μεγάλη οθόνη. Όσοι έχουν διαβάσει τη νουβέλα του Golding εύκολα θα διακρίνουν ότι άρκετά μέρη του βιβλίου δεν εμφανίζονται στην ταινία, ενώ παράλληλα ο πυκνός συμβολισμός μερικές φορές απογυμνώνεται στην πιο βασική του μορφή. Πραγματικά ο Brook ακολουθεί κυρίως τον σκελετό της ιστορίας, διατηρώντας την καθαρή θέση του συγγραφέα, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσει αρκετά σύμβολα. Όμως ο Brook δημιουργεί ένα τελικό αποτέλεσμα που καταφέρνει να πιάσει πλήρως τα νοήματα του Golding. Στην ιστορία του κινηματογράφου πολλές προσπάθειες για τη μεταφορά βιβλίων που δεν ακολουθούν την αφηγηματική εξιστόρηση μιας απλής ιστορίας έχουν εγείρει παρόμοια θέματα. Αν σε κάποια πιο straight λογοτεχνικά έργα το ενδιαφέρον στρέφεται στη σωστή ανασύσταση των εικόνων που δημιουργεί η ανάγνωση ενός βιβλίου όπως για παράδειγμα στο Lord of the Rings ή στο Ben Hur, σε κάποια άλλα είναι αρκετά δύσκολο να μεταφέρεις πλήρως την βαθειά σκέψη του συγγραφέα. Αυτό όμως δεν κάνει τις ταινίες αποτυχημένες. Για παράδειγμα το The Name of the Rose του Annaud απογυμνώνει την ταινία από τους βαθείς στοχασμούς και το φιλοσοφικό υπόβαθρο του έργου του Eco ή το Christine του Carpenter αποφεύγει να μείνει στην λανθάνουσα σεξουαλική σχέση που δημιουργείται μεταξύ του πρωταγωνιστή και του αυτοκινήτου όπως το παρουσίασε στο βιβλίο του ο King. Ακόμη και το Blade Runner αν και είναι μια από τις καλύτερες ΕΦ ταινίες λίγο έχει να κάνει με το Do Androids Dream of Electric Sheep στο οποίο βασίστηκε, αφού είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφέρει την πολυπλοκότητα του Dick. Στην πραματικότητα οι εικόνες που δημιουργεί η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι καθαρά υποκειμενικές και είναι πολύ πιθανό να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα αντίστοιχα ερεθίσματα που εξέλαβε ο σκηνοθέτης της ταινίας. Το σημαντικότερο στο Lord of the Flies είναι το γεγονός ότι ο Brook μεταφέρει τέλεια την βαθύτερη ουσία του έργου του Golding, ενώ και η συμβολική αντιμετώπιση της ιστορίας γίνεται με αρκετά προφανή τρόπο προσεγγίζοντας την προβληματική του συγγραφέα. Πέρα από κάποιες αδυναμίες που έχουν να κάνουν με το μικρό μπάτζετ και την, μερικές φορές, ασύνδετη αφηγηματική δομή το Lord of the Flies είναι μια πολύ καλή ταινία που πετυχαίνει τον σκοπό της. Η σταδιακή μεταμόρφωση των παιδιών και η μετάβασή τους από τον πολιτισμό στην αγριότητα είναι αρκετά καλή. Αρχικά ο θεατής νιώθει ευχάριστα από την ειδυλλιακή ουτοπία που αναπαράφεται στο νησί από τα ναυαγισμένα παιδιά. Η αρχική απεικόνιση της παραδείσιας φύσης που βρίσκεται μακριά από τις τυπικότητες της πολιτισμένης κοινωνίας είναι γοητευτική, κάνοντας το νησί να μοιάζει σε μια νέα Εδέμ. Όμως ο αγώνας για επιβίωση, η χαλάρωση κάποιων ηθικών αναστολών, το κυνήγι της εξουσίας, ο φόβος και οι προκαταλήψεις θα δείξουν ότι το όνειρο έχει τελειώσει. Τα πιο πρωτόγονα και ζωώδη ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια δημιουργώντας ένα σκηνικό τρόμου. Λειτουργώντας σε ιδιαίτερες καταστάσεις, πολύ μακριά από τις κανονικές, τα παιδιά, που παρουσιάζονται ως μέλη της αστικής τάξης και όχι των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, αγγίζουν την απόλυτη βαναυσότητα, τον πρωτογονισμό και τον παγανισμό. Η όμορφη ουτοπία της απόλυτης ελευθερίας και της έλλειψης νομικών περιορισμών και κοινωνικών αναστολών μετατρέπεται σε εφιάλτη. Η ταινία όμως δεν αποτελεί απλά μια μάχη μεταξύ καλού και κακού ή λογικής και ενστίκτων, ούτε κάποια καταγγελία της ελευθεριότητας και της έλλειψης εθιμικών ή γραπτών νόμων. Η ταινία έχει να κάνει με τις κοινωνικές επιλογές καθώς το νησί απεικονίζει μια μικρογραφία της ίδιας της κοινωνίας. Αυτό στο οποίο κάνει κριτική το Lord of the Flies είναι η ίδια η ανθρώπινη φύση, η ακατανίκητη δύναμη για την απόκτηση εξουσίας και η τυφλή υποταγή σε ηγέτες που ψευδώς προσφέρουν ασφάλεια. Οι νόμοι και οι κανόνες συνεχίζουν να υπάρχουν σε μια διαφορετική μορφή ενώ και προσφερόμενη ελευθεριότητα καμία σχέση δεν έχει με την πραγματική ελευθερία. Για το Lord of the Flies η ανθρώπινη κοινωνία είναι μια εν δυνάμει βίαιη κοινωνία βασισμένη σε προκαταλήψεις και η ανθρώπινη φύση είναι υποταγμένη τόσο σε πρωτόγονα ένστικτα όσο και στην ανάγκη για την απόκτηση εξουσίας. Ο Brook προσεγγίζει το θέμα της ταινίας με μια απογυμνωμένη, λακωνική σκηνοθετική οπτική μένοντας στα απολύτως βασικά, ακροβατώντας μεταξύ ντοκιμενταρίστικου ρεαλισμού και μιας αόριστης σουρεαλιστικής αύρας. Η όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, η νωχελική κινηματογράφηση και η αφηρημένα απειλητική ατμόσφαιρα δημιουργούν ένα αρκετά όμορφο τελικό αποτέλεσμα. Επιπλέον υπάρχει μια κλιμακούμενη ένταση και ανασφάλεια κατά τη διάρκεια της ταινίας που δημιουργεί ένα κλίμα σασπένς και αγωνίας, ενώ οι καταστάσει που περιγράφονται είναι αρκετά άβολες και ενοχλητικές, ειδικά αν ο θεατής σκεφτεί ότι οι πράξεις αφορούν παιδιά. Οι ερμηνείες από το ερασιτεχνικό καστ δεν ειναι και ιδαίτερα αξιόλογες, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό αφού δεν υπάρχουν επαγγελματίες ηθοποιοί με εμπειρία στον κνηματογράφο αλλά μόνο παιδιά. Γενικά το Lord of the Flies είναι μια αρκετά δυνατή, σοκαριστική και ενοχλητική αλληγορία που προσεγγίζει κριτικά την ανθρώπινη κοινωνία και την ανθρώπινη φυση, παρά τους κάποιους διδακτικούς τόνους. Το Lord of the Flies μεταφέρθηκε ακόμη μια φορά σε ταινία το 1990.
Trailer:
[edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο επειδή ο λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
.
