Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 347
Χάρη στην πολύτιμη προσφορά του επίτιμου Candy brother Rakeesh, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε σχεδόν όλα τα τεύχη της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού της Κάντυ.
Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1986.
Η πρώτη εντύπωση ήταν μάλλον απογοητευτική, αφού όλα τα παιδιάκια της εποχής είχαμε συνηθίσει το εκπληκτικό anime. (για να μην αναφέρω και τα παιδικά ψυχολογικά τραύματα από τα χαμένα λευκώματα τα γεμάτα αυτοκόλλητα της Candy)
Οι χαρακτήρες δεν είχαν τη λάμψη και την "κίνηση" του anime. Τα μάτια των ηρώων ήταν σκέτες μουτζούρες, τα επεισόδια αρκετά διαφορετικά, ο αγαπημένος μας Κλυν πουθενά...
...αλλά για όσους δεν είχαν ακόμη βίντεο, το περιοδικό ήταν μιά αποκάλυψη και ένας τρόπος να κρατήσουμε "ζωντανή" μέσα μας τη λατρεμένη μας Κάντυ.
Οι περισσότεροι μάλιστα από τους ήρωες είχαν τις δικές τους σελίδες, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες για τα σπορ, τα καλλιτεχνικά, την προσωπική φροντίδα τα ταξίδια τους φίλους μας τα ζώα...
Σιγά σιγά προστέθηκαν και σελίδες όπου οι αναγνώστες ζητούσαν βοήθεια για διάφορα ζητήματα, έγραφαν ποιήματα, έστελναν ζωγραφιές, έψαχναν φίλους για αλληλογραφία και γενικά εκδήλωναν την αγάπη τους στην Κάντυ.
Και το περιοδικό ανταπέδιδε την αγάπη αυτή, προσφέροντας αφισούλες, κάρτες, κουπόνια, εκδηλώσεις, δώρα...
Οι υπεύθυνοι του περιοδικού φρόντισαν να αγοράσουν και τα δικαιώματα της ιταλικής εξέλιξης των πραγμάτων που απείχε παρασάγγας από τις βουλές της συγγραφέως Μιζούκι αλλά προσέφερε μιά παρηγοριά στις απανταχού θαυμάστριες του Τέρρυ και καταπόντιζε τις Αλμπερτικιές...
Σήμερα, βλέποντας με άλλη, επικριτική ματιά το manga θεωρώ πως το δίδυμο Μιζούκι - Ιγκαράσι είχαν κάνει εκπληκτική δουλειά...
Δε χορταίνω να το διαβάζω και να ανακαλύπτω διαρκώς λεπτομέρειες που δίνουν (κατ' εμέ) άλλη τροπή στην εξέλιξη της ιστορίας. :flower:
Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1986.
Η πρώτη εντύπωση ήταν μάλλον απογοητευτική, αφού όλα τα παιδιάκια της εποχής είχαμε συνηθίσει το εκπληκτικό anime. (για να μην αναφέρω και τα παιδικά ψυχολογικά τραύματα από τα χαμένα λευκώματα τα γεμάτα αυτοκόλλητα της Candy)
Οι χαρακτήρες δεν είχαν τη λάμψη και την "κίνηση" του anime. Τα μάτια των ηρώων ήταν σκέτες μουτζούρες, τα επεισόδια αρκετά διαφορετικά, ο αγαπημένος μας Κλυν πουθενά...
...αλλά για όσους δεν είχαν ακόμη βίντεο, το περιοδικό ήταν μιά αποκάλυψη και ένας τρόπος να κρατήσουμε "ζωντανή" μέσα μας τη λατρεμένη μας Κάντυ.
Οι περισσότεροι μάλιστα από τους ήρωες είχαν τις δικές τους σελίδες, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες για τα σπορ, τα καλλιτεχνικά, την προσωπική φροντίδα τα ταξίδια τους φίλους μας τα ζώα...
Σιγά σιγά προστέθηκαν και σελίδες όπου οι αναγνώστες ζητούσαν βοήθεια για διάφορα ζητήματα, έγραφαν ποιήματα, έστελναν ζωγραφιές, έψαχναν φίλους για αλληλογραφία και γενικά εκδήλωναν την αγάπη τους στην Κάντυ.
Και το περιοδικό ανταπέδιδε την αγάπη αυτή, προσφέροντας αφισούλες, κάρτες, κουπόνια, εκδηλώσεις, δώρα...
Οι υπεύθυνοι του περιοδικού φρόντισαν να αγοράσουν και τα δικαιώματα της ιταλικής εξέλιξης των πραγμάτων που απείχε παρασάγγας από τις βουλές της συγγραφέως Μιζούκι αλλά προσέφερε μιά παρηγοριά στις απανταχού θαυμάστριες του Τέρρυ και καταπόντιζε τις Αλμπερτικιές...
Σήμερα, βλέποντας με άλλη, επικριτική ματιά το manga θεωρώ πως το δίδυμο Μιζούκι - Ιγκαράσι είχαν κάνει εκπληκτική δουλειά...
Δε χορταίνω να το διαβάζω και να ανακαλύπτω διαρκώς λεπτομέρειες που δίνουν (κατ' εμέ) άλλη τροπή στην εξέλιξη της ιστορίας. :flower: