Δυστυχώς σαν fan των προηγούμενων δύο της σειράς, το 3 με απογοήτευσε. Έχει τα γραφικά, έχει το πιστολίδι, αλλά δεν έχει τη χάρη. Είναι σαν να φτιάξανε ένα παιχνίδι αμερικανιά με απλώς τον ίδιο τίτλο.
Τα παλιά δεν τα έπαιζα τόσο για το gameplay (αλλώστε για shooting προτιμώ πρώτου προσώπου με τα χίλια), ειδικά στο 1 κάτι έχανε στην αίσθηση του shooting, στο 2 το βελτιώσαν, και το 3 είναι όντως καλό σε αυτόν τον τομέα αλλά χάνει αλλού. Αλλά για άλλους λόγους. Ο βασικός λόγος που είχα κολλήσει με τα παλιά είναι το επιτυχημένο story telling από την Remedy, η film-noir ατμόσφαιρα, το dark humor, τα έξυπνα easter eggs. Ειδικά το 1 έχει την πιο καλή πλοκή και επικό φινάλε που έχω δει, που πάει από τα χαμηλά και κορυφώνεται όσο ανακαλύπτεις πράγματα. Δεν είμαι σίγουρος αλλά κάτι λείπει από το 3, ενώ προσπαθούν να μιμηθούν κάτι από τα παλιά, κάπως δεν το πετυχαίνουν, είναι κακή απομίμηση του χαρακτήρα του Max. Δεν είναι πια Max Payne αυτό. (και για να κάνω μια περίεργη αναλογία, μου φέρνει την ίδια ακριβώς ξενέρωτη αίσθηση όταν αφού γνώρισα και αγάπησα τη σειρά Community, ξεκίνησα και τον 4ο κύκλο όπου άλλαξε ο δημιουργός και αναρωτιόμουν πόσο την σκότωσαν τη σειρά).
Και άσε το αυτό, που μπορεί να είναι και υποκειμενικό, ας πάμε στο gameplay. Μπορεί το shooting να είναι καλό (αν και πάλι με χαλάει το non-FPS view και δυσκολεύομαι να σημαδεύσω σωστά) αλλά μερικά πράγματα με χάλασαν πολύ. Με απλά λόγια, το παιχνίδι είναι μια διαδοχή shooting gallery sequences μεταξύ πολλαπλών cut scenes. Δίχνει cut scene μέχρι και για να ανοίξεις μια πόρτα, μπαίνεις μέσα και από πίσω η πόρτα έχει κλειδώσει. Πολλές φορές δεν είχα ammo και δεν μπορούσα ούτε να κάνω backtrack να μαζέψω. Ή να πάω να τους περιμένω πίσω από κάποιο διάδρομο. Δεν προωθεί καθόλου exploration, στα παλιά MP1,2 μπορεί να έβρισκα διάφορα easter eggs και secrets γιατί εξερευνούσα όλο το τοπίο. Ήταν ωραία αυτή η αίσθηση, μπορούσα να κάνω backtrack και να πάω όπου ήθελα με το πάσο μου (ούτε αυτό δεν σε αφήνει το MP3, γιατί με το που σκοτώσεις τον τελευταίο κακό σε ένα δωμάτιο, δίχνει cinematic πως μπαίνεις στην επόμενη πίστα. Ούτε καν σε αφήνει να εξερυνήσεις το χώρο, να μαζέψεις τα τελευταία πυρομαχικά και να μπεις στην πόρτα όποτε θες).
Αυτό είναι το βασικό σφάλμα. Εκτός του ότι αλλάξανε εντελώς το feeling, το κουράζουν με αυστηρά linear gameplay μέσω cutscenes και χωρίς δυνατότητα να εξερευνήσεις όλο το τοπίο και να πας όπου θες εσύ. Μπορεί μεν το πιστολίδι να είναι εντελώς κινηματογραφικό και να θυμίζει αρκέτες ταινίες δράσης, το πετύχανε, αλλά αυτό το hide and shoot είναι ακριβώς η συνταγή που αντιπαθώ σε πολλά παιχνίδια του είδους, οπότε και στο gameplay με χαλάει.
Έπειτα πήγα να παίξω το Alan Wake της Remedy και ξαναπίστεψα σε αυτήν την εταιρία. Είχε αυτό που δεν είχε το MP3 και κάνει η Remedy καλά. Ξανακατάφεραν να πετύχουν την ατμόσφαιρα και το καλό story telling ξανά και μερικά πολύ καλύτερα easter eggs (Twilight Zone parodies) που μου θυμίζουν τα παλιά στο MP1/2. Πολύ απλά η Remedy είχε τελειώσει με το franchise και αντί να κάνει αισχρό monetize πάνω σε αυτό το έδωσε στους Rockstar Games και ξεκίνησε καινούριο IP. Είναι ο μόνος λόγος που πιστεύω ότι το Quantum Break που ετοιμάζουν για το Xbone θα βγει καλό. Ελπίζω να το βγάλουν μετά και στο PC.
Αυτά, κατά τα αλλά ναι τα γραφικά ήταν εκπληκτικά την πρώτη φορά που τα είδα. Το έχω στο Steam μόνο και μόνο για να θαυμάζω. Αλλά δεν σε αφήνει να κάτσεις λίγο να τα απολαύσεις, στο nightclub, πάλι λόγο timed gameplay δεν με άφησε να περιτρυγιρίσω, ή fail ή next door cinematic
