Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.322
- Αντιδράσεις
- 521
Α, μάλιστα. Εδώ είμαστε.
Και ποιος δε γνωρίζει τον τίτλο της Taito ο οποίος υπήρξε η χαρά των οπαδών των στρατιωτικών παιχνιδιών. Η καινοτομία της εισαγωγής μιας ρέπλικας Uzi αντί για joystick στις καμπίνες των ουφάδικων στα τέλη της αγαπημένης μας δεκαετίας, δημιούργησε πραγματικές ουρές από gamers για ένα και μόνο παιχνίδι μπροστά από τη συγκεκριμένη καμπίνα.
Το 1988 η Ocean μετέφερε το Operation Wolf στα home micros με αρκετή επιτυχία.
Ας το δούμε πιο αναλυτικά στην έκδοση του Commodore 64.
Since you have no ammunition left, you must join the hostages.
Αναλαμβάνουμε το ρόλο ενός πεζοναύτη με αποστολή τη διάσωση πέντε αιχμαλώτων οι οποίοι κρατούνται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης βαθιά στην καρδιά της ζούγκλας.
Το παιχνίδι εξελίσσεται σε οπτική πρώτου προσώπου με την οθόνη να scrollαρει από δεξιά προς αριστερά και αντίστροφα.
Σκοπός κάθε level (μέχρι να φθάσουμε στους συντρόφους μας και να τους απελευθερώσουμε), είναι η εξολόθρευση και καταστροφή ενός συγκεκριμένου αριθμού στρατιωτών, αρμάτων, σκαφών και ελικοπτέρων με τα μέσα που διαθέτουμε. Τα μέσα αυτά αποτελούνται από ένα πολυβόλο με περιορισμένο αριθμό βλημάτων και μερικές οπλοβομβίδες οι οποίες ενεργοποιούνται με το πάτημα της space bar.
Έχοντας μόλις φθάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο η μάχη ξεκινά.
Η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε για να οδηγήσουμε τους συντρόφους μας στην ελευθερία.
Όπως αναφέρθηκε το παιχνίδι είναι first person στο οποίο ελέγχουμε ένα στόχαστρο με το οποίο βάλλουμε κατά των αντιπάλων. Οι αντίπαλοι στρατιώτες εμφανίζονται στην οθόνη μας τρέχοντας προς το κέντρο της ή εμφανιζόμενοι πίσω από εμπόδια και κτίρια πυροβολώντας προς το μέρος μας ή/και εκτοξεύοντας χειροβομβίδες και μαχαίρια.
Κάθε φορά που κάποιος αντίπαλος μας πετυχαίνει αυξάνεται μια μπάρα στο δεξί μέρος της οθόνης η οποία αναπαριστά το πόσο χτυπημένος είναι ο πεζοναύτης μας. Η μπάρα αυξάνεται επίσης κάθε φορά που πετυχαίνουμε κατά λάθος κάποιον άμαχο ή αιχμάλωτο.
Οι αποστολές:
- Level 1) Επικοινωνίες. Κόβουμε όλες τις επικοινωνίες κι εμποδίζουμε τον εχθρό από το να αυξάνει τις δυνάμεις του.
- Level 2) Ζούγκλα. Περισυλλογή πληροφοριών σχετικά με τη θέση του στρατοπέδου του εχθρού.
- Level 3) Χωριό. Απελευθέρωση του χωριού από την κατοχή του εχθρού.
- Level 4) Πυρομαχικά. Εξουδετέρωση της αντίστασης του αντιπάλου και περισυλλογή των πυρομαχικών του.
- Level 5) Στρατόπεδο. Απομάκρυνση των αιχμαλώτων μακριά από το στρατόπεδο με ασφάλεια.
- Level 6) Αεροδρόμιο. Καθοδήγηση των αιχμαλώτων στο αεροπλάνο διάσωσης και ταχεία απόδραση.
Η ταχύτητα και τα αντανακλαστικά είναι τα καλύτερα όπλα μας.
Ain't war hell?
Στην πορεία μας θα συναντήσουμε γεμιστήρες που θα αναπληρώσουν τον αριθμό των βλημάτων μας, extra οπλοβομβίδες αλλά και όπλα με ιδιαίτερα υψηλή ταχυβολία τα οποία όμως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για μικρό χρονικό διάστημα. Τέλος, κάποια εκρηκτικά που εμφανίζονται σε διάφορα σημεία των levels, θα «καθαρίσουν» την οθόνη μας από εχθρούς και άρματα όταν τα ενεργοποιήσουμε χτυπώντας τα με το όπλο μας.
Χρήσιμο (και σοφό) είναι να μην αφήνουμε την οθόνη μας να γεμίζει από αντίπαλους στρατιώτες και οχήματα αλλά να τους καθαρίζουμε επί τη εμφανίσει ώστε να αποφύγουμε να ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλούς στόχους ταυτόχρονα.
Ιδιαίτερα τα ελικόπτερα και τα οχήματα τα οποία απαιτούν αρκετές βολές για να βγουν από τη μέση (και μας μειώνουν κατά πολύ την ενέργεια) θα πρέπει να αποτελούν τους πρώτους μας στόχους. Για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να κάνουμε μεγάλη οικονομία στην οπλοβομβίδες αφού μία βολή και μόνο αρκεί για να τα καταστρέψει.
Προσοχή και πάλι στους άμαχους κατά τη χρήση των οπλοβομβίδων.
Η τελευταία και πιο δύσκολη πίστα του παιχνιδιού.
Τα γραφικά του Operation Wolf είναι αρκετά καλά ενώ γίνεται χρήση σωστών χρωμάτων. Μουσικό όμως θέμα απουσιάζει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Τα ηχητικά εφέ από τους πυροβολισμούς και τις εκρήξεις χωρίς να είναι άσχημα είναι γενικά μονότονα (π.χ. ακούγεται ίδιος ήχος είτε πυροβολείτε στο χώμα είτε σε μια μεταλλική επιφάνεια). Η κίνηση των sprites είναι ομαλή και αρκετά φυσική, όπως και ο χειρισμός του όπλου μας.
Το gameplay γενικά είναι καλό (αν και το παιχνίδι είναι αρκετά δύσκολο) αλλά δε φθάνει τα επίπεδα του coin-op κυρίως λόγω της απουσίας του όπλου-joystick το οποίο έδινε μεγάλη δόση ρεαλισμού στο παιχνίδι.
Συνολικά όμως πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μεταφορά η οποία μπορεί να κρατήσει για αρκετό καιρό το ενδιαφέρον των χρηστών των home micros και ιδιαίτερα του Commodore 64
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: