Tεύχος 32 λοιπόν !! ...αν μη τι άλλο, ένα τεύχος πολλών (και ιδιαίτερα ευχάριστων) αναμνήσεων. Εχουμε και λέμε:
- Ξεκίνημα των ΦΟΒΕΡΩΝ ευθυμογραφημάτων του Δ. Γαζήλα !! (που μετά απο κάποια τεύχη "χάθηκε", και ξαναεμφανίστηκε κάποια χρόνια αργότερα - προς μεγάλη μου χαρά βεβαίως-βεβαίως !!).
- Είδηση επικείμενης εμφάνισης του δεύτερου...Aμστραντοσπέκτρουμ, του +3 (που "φοράει" το γνωστό και "αγαπητό" drive των τριών ιντσών).
- Ζ88, το νέο "παιδί" του "Θείου". Ενα φορητό μηχάνημα με πιο επαγγελματικό προσανατολισμό, που όμως σίγουρα δεν είναι αυτό που θα ονομάζαμε "home-micro".
- Μολότωφ στο Πλαίσιο !! (και το "σκοτεινό παρασκήνιο").
- στα Reviews έχουμε το πολύ καλό... κατασκοπικό θρίλλερ "Nexus" (όπου ο Αντώνης δεν χάνει ευκαιρία να πειράξει τους συναδέλφους του δημιουργώντας τα γνωστά παρατσούκλια !!) και το αρκούντως διασκεδαστικό "Krakout", που όμως έτυχε περιορισμένης αποδοχής, μιά και έπεσε πάνω στην κυκλοφορία του Arkanoid.
- Διήγημα Ε.Φ. του "Σάιρους Μόκους".
- Comic του "Κρίστο Ντογκίνι" (για τρελά γέλια!).
- Special Review: Defender of the Crown !!!
Εδώ πραγματικά αξίζει να σταθούμε "λιγάκι" παραπάνω...
Στην περίπτωση του συγκεκριμένου παιχνιδιού υπήρξε "έρωτας με την πρώτη ματιά", που λένε !! Οταν γύρισα αυτήν την ρημάδα την σελίδα, έμεινα να κοιτάω αποσβολωμένος τις εικόνες με ανοιχτό το στόμα !! ...η πρώτη μου σκέψη ήταν: "...αυτό το παιχνίδι το θέλω" !! ...βέβαια, μετά απο 30 περίπου δευτερόλεπτα που κατάφερα να έρθω στα συγκαλά μου, διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο τέτοια γραφικά να έβγαιναν απο οκτάμπιτο υπολογιστή (όπως ο Amstrad μου), πράγμα φυσικά που αναφερόταν και στο review, ενώ θυμήθηκα ότι είχα δει και κάποιες εικόνες σε preview σε προηγούμενο Pixel, όπου και πάλι είχε γίνει αναφορά του ονόματος της Amiga. Ηταν όμως η -πρώτη- φορά που διάβαζα review για δεκαεξάμπιτο παιχνίδι (και μάλιστα τέτοιου... "διαμετρήματος"), οπότε μου ήταν δύσκολο να το χωνέψω !!
Ξεκίνησα να διαβάζω το review κανονικά (επιτέλους), και το τελείωσα χωρίς να μπορώ να σηκώσω τα μάτια μου απο το χαρτί. Αυτή ήταν η δύναμη και η ικανότητα του "μαέστρου" των reviews, Αντώνη Λεκόπουλου, να μπορεί να σε μαγνητίζει και να σε εθίζει σε απίστευτο βαθμό. Στο σχολείο ανακάλυψα ότι δεν ήμουν ο μόνος που είχε χάσει το μυαλό του με το παιχνίδι αυτό, μιά και όλοι οι κομπιουτερόβιοι κυριολεκτικά παραμιλούσαν, ενώ πολλοί άρχιζαν ήδη να κάνουν "αμαρτωλές" σκέψεις για την αγορά της πανάκριβης τότε, Amiga!!
Απο εκεί και έπειτα, τα υπόλοιπα "είναι ιστορία". Το Defender of the Crown έγινε hit, και βγήκαν πάμπολλες εκδόσεις του σε άλλα μηχανήματα, ακόμα και σε οκτάμπιτα (με τις ανάλογες... "περικοπές" στα γραφικά και στον ήχο).
Περίπου ένα χρόνο αργότερα, κατάφερα να παίξω το παιχνίδι σε έναν PC/XT ενός φίλου - πρώην Amstrad user. Δεν μπόρεσα να μπω 100% στο κλίμα, διότι τα γραφικά ήταν τα γνωστά "τετράχρωμα" της CGA, ενώ το σπηκεράκι του PC μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχετικά καλά σε εξωμοίωση τσαγιέρας που σφυρίζει, αλλά όχι για games. To ευχάριστο πάντως ήταν ότι η συγκεκριμένη έκδοση (όπως και όλες μετέπειτα εκδόσεις - πλην της αρχικής της Amiga) ήταν πιό ολοκληρωμένη απο άποψη gameplay, αλλά και μέσα απο μικρές, καινούριες γραφικές λεπτομέρειες.
Φυσικά υπήρξαν και οι διάφορες διαφωνίες με φίλους (συνηθισμένο φαινόμενο!) σχετικά με το τι στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει ο κάθε χαρακτήρας (π.χ. ο Ιβανόης ή ο πατέρας του, ο Σέντρικ) για να τελειώσει το παιχνίδι χωρίς να "ιδρώσει", ποιά είναι η ομορφότερη δεποσύνη (εδώ επικρατούσε η Katharine του Nottingham, ενώ σε κάποιον άρεσε περισσότερο η εβραϊκής καταγωγής Rebecca of York), αλλά και πως θα πρέπει να αντιμετωπίσει κανείς τον στρατό του Φιλιπ Μαλβουαζέν, τον κτηνώδη Φροντ-ντε-Μπεφ , ή πως θα κονταροχτηπηθεί επιτυχώς με τον φοβερό Knight Templar, Μπράιαν ντυ Μπουά Γκιλμπέρ).
Τελικά όταν αγόρασα μία Amiga το 1990, το Defender of the Crown συνέβαλε σημαντικά στην (παραλίγο) καταστροφή του αριστερού mouse-button στο ποντίκι μου !!
