...η ρετρο-μύτη εξακολουθεί να μυρίζεται (αν και την τριγυρνά συνάχι), αλλά η δουλειά δεν με αφήνει να αγιάσω...
Pooky, διαβάζω πως αυτό είναι μακράν το πιό αγαπημένο σου τεύχος !! ...να μία καλή αφορμή για ρετρο-συζήτηση (με τρώει η περιέργεια για λεπτομέρειες...
).
To τεύχος αυτό κάνει αμέσως "μπαμ" απο το εξώφυλλο, μιά και φημολογείται πως ο κύριος με την γυρισμένη πλάτη είναι ο Λεκό (θυμηθείτε και άλλα τεύχη όπως τον Κυριακό με τα χιλιάρικα στο τεύχος 20, ή τον κοκκινοτρίχη πειρατή Εκτωρ Χαραλάμπους του τεύχους 29, κλπ).
Ρίχνοντας μία γρήγορη ματιά στα ενδότερα, έπεσε το μάτι μου στα παρακάτω:
- Στα "γεγονότα-φήμες-σχόλια", έχουμε πάλι νέα για τα άκρως ενοχλητικά viruses (δείτε και το τέυχος 39), καθώς και τις πρώτες αναφορές για τον ελληνικό "KAT".
- Αφιέρωμα στα computer graphics, απο τον Λεκό (συνοδευόμενο απο πληθώρα όμορφων εικόνων - απο τον Ντάφυ Ντακ και τα Γκρέμλινς, μέχρι το Γκίνγκα Τέτσουντο Θρη-Ναϊν !!). Μετά την εισαγωγή, το άρθρο επικεντρώνεται στις γραφικές δυνατότητες των δημοφιλών home της εποχής.
- Και Atari, και ΙΒΜ συμβατός !! Ο Tramiel μπαίνει και στα "χωράφια" της αγοράς των PC.
- Final Cartridge 3: "εκ των ων ούκ άνευ" περιφερεικό των commodore users, για τις διαφόρων ειδών... "δουλίτσες" (το τεστ, από τον Λεκό).
- Pixel και Home Micros: Ενα αφιέρωμα στην μέχρι τότε πορεία του αγαπημένου μας περιοδικού σε σχέση με τις εξελίξεις του χώρου των μικροϋπολογιστών (αν πω πάλι για το ποιοί οκτάμπιτοι υπολογιστές κατέληξαν να έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο στην ελληνική αγορά, ορισμένοι θα πέσουν να με φάνε...
).
- Στα arcades ξεχωρίζει ένα πολύ καλό παιχνίδι, το οποίο σύντομα θα εμφανιστεί και στους διάφορους home υπολογιστές, το Tiger Road. Aν και το gameplay σε αυτού του είδους τα παιχνίδια (Ghosts'n'Goblins, Rastan, κλπ) είναι πάνω κάτω στο ίδιο μοτίβο, το Tiger Road καταφέρνει να "αρέσει".
- Στα game reviews για PC, έχουμε ορισμένα εξαιρετικά δείγματα: Το φοβερό Police Quest της Sierra, που σύντομα θα γίνει μία ακόμα επιτυχημένη σειρά της γνωστής εταιρίας. Το ήδη γνωστό και επιτυχημένο απο τους οκτάμπιτους, Saboteur 2 (διαβάστε και το special review στο τεύχος 33), και τέλος, το παιχνίδι-σταθμός στην ιστορία των computer games, το "παιχνίδι μιας (ολόκληρης) ζωής", το ασύγκριτο Elite, βρίσκει επιτέλους τον δρόμο του στα συμβατά μηχανήματα. Η έκδοση αυτή ξεχωρίζει διότι ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε filled polygons (solid-3D), αλλά όπως και οι διάφορες άλλες εκδόσεις του Elite, έχει και αυτή τα "τερτίπια" της, με σημαντικότερη την απίστευτη ευκολία στο να "σκαρφαλώσετε" στην κατάταξη (και να γίνετε Elite). Επιπλέον τώρα βγάζετε πιό δύσκολα χρήματα απο εμπόριο, ενώ οι πλανήτες με υψηλό τεχνολογικό δείκτη είναι πιό δυσεύρετοι, κλπ.
Σπέσιαλ ρετρο-ανάμνηση: Θυμάμαι την μέρα που ένας φίλος PC (και πρώην CPC) user, με πήρε γεμάτος αγωνία τηλέφωνο για να μου πεί ότι δυσκολευόταν να μπεί στον σταθμό (η "δυσκολία" στις εκδόσεις της Torus ήταν κυριολεκτικά ανύπρκτη) και ότι έπρεπε να έρθω κατεπειγόντως σπίτι του να τον βοηθήσω !!
- Software reviews: Ηysteria: ένα εξαιρετικό δείγμα παιχνιδιού arcade δράσης στον Commodore ("instant classic", θα έλεγα). To Psycho Soldier, το sequel του Athena με την αγαπημένη ηρωίδα του Αντώνη, έρχεται πλέον και στούς home (διαβάστε σχετικά και στα τεύχη 37 & 38 ). Το Salamander, το οποίο είχαν λανσάρει εκείνη την εποχή ως "nemesis 2", αν και ουσιαστικά (στα arcades δηλαδή) δεν είναι έτσι. Εχουμε κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την περίπτωση των Green Beret & Vindicator, ή του Commando και του (άθλιου) Duet. Για άλλη μία φορά πάντως, το παιχνίδι είναι υπέροχο στον Commodore, και μέτριο στον Spectrum (ενώ ο "κλασσικά άτυχος" Amstrad περιορίζεται σε ένα οφθαλμοφανές port). Eπιπλέον, υπάρχει παρουσίαση του Buggy Boy, ένα απο τα πιό διασκεδαστικά, ευχάριστα και γενικότερα playable "ραλλάκια" ανεξαρτήτως μηχανήματος. Αξίζει !!
- Για να πάμε όμως και στο Special Review του μήνα, όπου... "καραδοκεί" το Hunt for Red October, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του ψυχροπολεμικού και πολεμοχαρούς "armchair general" συγγραφέα Τομ Κλάνσυ, με ήρωα τον γνωστό μας Τζακ Ράυαν, που αργότερα έγινε και ταινία. H παρουσίαση (απο τον Γιωργάκη) αφορά τις υπέροχες 16-bit εκδόσεις, αλλά εγώ το έπαιξα λίγο αργότερα σε CPC. Το παιχνιδάκι έχει το "βάθος" που συνηθίζουν να έχουν τέτοιου είδους "εξομαιωτές" (σε αυτόν τον τομέα υπερτερεί, ας πούμε, σε σχέση με το πιό "επιφανειακό", Blue War) αλλά η δράση του είναι ίσως ελαφρώς πιό "γραμμική" απο τον (τότε) βασιλιά του είδους, το Silent Service (και ούτε λόγος για τα μεταγενέστερα Red Storm Rising, 688 Attack Sub, κλπ). Πάντως δεν παύει να είναι ένα πολύ αξιόλογο παιχνίδι που θα κρατήσει τους φίλους της εξομοίωσης κολλημένους μπροστά στο monitor για αρκετό καιρό.
