Έχοντας τη χαρά να είμαι ένας από τους συμμετέχοντες της έκθεσης και έχοντας πλέον παρέλθει μια εβδομάδα από το ''θαύμα'' - επιτρέψτε μου - θα ήθελα να μοιραστώ κάποια συναισθήματα: η όλη ιστορία ξεκίνησε ξεκίνησε από τον Γιώργο (georgeplaymo) που έριξε την ιδέα να μαζευτούμε και να στήσουμε στη Χαλκηδόνα για ένα σ/κ από ένα θέμα ο καθένας. Τον αρχικό ενθουσιασμό διαθέχτηκε η ερώτηση του "τι στήνω;" από την οποία με έβγαλε ο ίδιος ο Γιώργος που ήθελε κάτι μοντέρνο και ήξερε ότι διέθετα κάτι σχετικό, αλλά και το άγχος όταν πληροφορήθηκα ότι θα συμμετείχε και ο Ντένης Βαγγόπουλος με το "Νεύμα", το οποίο είχα δει στην Αθήνα στην Τεχνόπολη, οπότε και σκέφτηκα ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. δεν γίνεται να πάμε με ένα κτήριο και 10 φιγούρες!!!!
Άρχισε λοιπόν ο σχεδιασμός και η συγκέντρωση των σχετικών κωδικών, όπως φυσικά και η κατάληψη μιας σεβαστής έκτασης του σαλονιού για περισσότερο από 3 εβδομάδες!! προκειμένου να δω την πραγματική ανάπτυξη του θέματος και να περάσω στην υλοποίησή του με σκέψεις και δοκιμαστικά για τα πατώματα, τους δρόμους κτλ κτλ.
Όταν έφτασε η Παρασκευή 31/3 οπότε και είχε οριστεί ως η μέρα για το στήσιμο των διοραμάτων και φτάνω στο κλειστό γήπεδο της Χαλκηδόνας, διαπιστώνω ότι ήμουν από τους τελευταίους, καθώς όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι είχαν 'πιάσει τραπέζι' από νωρίς (κάποιοι/κάποιες - και από εδώ μέσα γκούχου γκούχου - έπιασαν από νωρίς στασίδι μόλις άκουσαν ότι θα ερχόταν η ΕΡΤ3
) και ομολογω ότι αγχώθηκα μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε γιατί σκέφτηκα ότι θα μ'έβρισκε το ξημέρωμα, παρόλο που ένα μέρος του υλικού το είχα ήδη κολλήσει από το σπίτι! Όμως η εικόνα ενός γηπεδου του οποίου ο αγωνιστικός χώρος είχε κατακλυστεί από κάθε λογής φιγούρα και από την πλέον ευφάνταστη κατασκευή αξιοποιώντας τόσο στεκ όσο και system x θα μου μείνει για πολύ καιρό χαραγμένη στο μυαλό.
Όταν πλέον γύρω στα μεσάνυχτα της Παρασκευής όλα σχεδόν τα διοράματα είχαν ολοκληρωθεί πραγματικά θαύμασα το αποτέλεσμα και σκέφτηκα τόσο εγώ όσο και όλοι μας ότι πραγματικά είχε γίνει επαγγελματικότατη δουλειά βασισμένη αποκλειστικά στο μεράκι και την τρέλλα όλων μας. Τη δε Κυριακή που την πέρασα όόόόλη τη μέρα επί τόπου, έπιανα πολλές φορές τον εαυτό μου να έχει ένα ηλίθιο χαμόγελο με όσα έβλεπα μπροστά στα μάτια μου: μικρά παιδάκια να γουρλώνουν τα μάτια με ό,τι αντίκρυζαν και μεγάλα παιδιά να αναρωτιούνται τι να απέγιναν τα δικά τους ή να αναγνωρίζουν φιγούρες που και οι ίδιοι είχαν κάποτε...
Εν κατακλείδι, συμπεραίνω ότι είμαστε ΠΟΛΛΟΙ οι τρελοί με τα Playmobil εκεί έξω, και η πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Χαλκηδόνας έδωσε την ευκαιρία να αποκαλυφθούν!! Ευχαριστίες από καρδιάς σε όλους συνέβαλαν σε αυτό, αλλά και σε όλους όσοι μπορέσατε και το είδατε από κοντά!