iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Point Blank (1967, John Boorman)
http://www.imdb.com/title/tt0062138/
Ηθοποιοί: Lee Marvin, Angie Dickinson, John Vernon, Keenan Wynn, Sharon Acker, Michael Strong, Carroll O' Connor, Lloyd Bochner, James Sikking
Υπόθεση: Αφού τον πρόδωσαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο, νομίζοντας ότι είναι νεκρός, ένας μυστηριώδης άνδρας που ακούει στο όνομα Walker επιστρέφει για να ανακτήσει ένα μάλλον ασήμαντο ποσό που του έκλεψαν.
Αν η υπόθεση της ταινίας σας φαίνεται γνωστή, αυτό πιθανώς συμβαίνει γιατί η ταινία Payback του 1999, είναι remake του Point Blank. Αντίθετα όμως με το αξιοπρεπές remale με τον Mel Gibson, το Point Blank είναι μια σκληροτράχηλη, βρώμικη, αυθεντική και πιο πρωτόγονη ταινία δράσης, που βασίζεται σε πιο απλές φόρμες και στην ευρωπαϊκή σκηνοθετική ματιά του σκηνοθέτη John Boorman. Kαι οι δυο ταινίες βασίζονται στο βιβλίο The Hunter του Richard Stark, επειδή όμως δεν το έχω διαβάσει για να ξέρω ποια μεταφορά είναι πιο πιστή κι επειδή μου φαίνεται ιερόσυλο να θέσω θέμα σύγκρισης μεταξύ Lee Marvin και Mel Gibson, η ζυγαριά γέρνει προς το Point Blank. O Boorman στο Point Blank εκμεταλλεύεται πολύ καλά τη noirish ατμόσφαιρα και την pulp αιθητική για να μας δώσει μια καθαρόαιμη ταινία δράσης που αφήνει στην άκρη το ψυχολογικό υπόβαθρο και τα βαθύτερα κίνητρα των βασικών χαρακτήρων για να επικεντρωθεί στην ένταση, στο σασπένς και στον κυνισμό μιας σκοτεινής αστυνομικής περιπέτειας. Αυτό όμως κάθε άλλο παρά αποδυναμώνει το αποτέλεσμα καθώς αυτή η ελλειπτική προσέγγιση στους χαρακτήρες, σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του Lee Marvin που ακούει απλά στο όνομα Walker, χωρίς να μαθαίνουμε ποτέ το πλήρες όνομά του, δίνει μια αόριστη μεταφυσική αίσθηση στο αποτέλεσμα. Επιπλέον ο Boorman εκμεταλλεύεται στο έπακρο το συνομωσιολογικό concept της ύπαρξης μιας σκιώδους οργάνωσης που κινεί τα νήματα, ενισχύοντας τον αόριστα μεταφυσικό τόνο. Εμμένοντας λοιπόν στο θέμα του ενός ατόμου που εναντιώνεται σε ένα απρόσωπο, αόρατο οργανισμό δίνοντας μια ρομαντική πλευρά στον βασικό χαρακτήρα, καταφέρνει να επικεντρωθεί στη δράση, περιορίζοντας τους νεκρούς χρόνους και σκηνοθετόντας με ένταση μια έτσι κι αλλιώς απλή ιστορία. Ο Boorman χρησιμοποιεί με εκπληκτικό τρόπο το αστικό τοπίο ως ένα απρόσωπο εφιαλτικό τόπο από τσιμέντο και γυαλί, όπως και την ψυχεδελική πολυχρωμία των τελων της δεκαετίας του '60 εξοπλίζοντας το οπλοστάσιό του με μια ευρωπαϊκή art-house αισθητική. Ο σκηνοθέτης βάζει στο παιχνίδι κάποιες περίεργες γωνίες λήψεις, σφιχτοδεμένο μοντάζ, flash-back, διάσπαση του γραμμικού χρόνου και κάποιες όμορφες και προσεκτικά δομημένες χρωματικές συνθέσεις για να ολοκληρώσει μια γρήγορη ταινία με ένα όμορφα αισθητικό αποτέλεσμα. Όταν όμως μιλάμε για το Point Blank, μιλάμε στην πραγματικότητα για τον Lee Marvin. Δεν υπήρξε ποτέ στον κινηματογράφο κάποιος άλλος ηθοποιός που θα μπορούσε να παίξει τόσο καλά έναν σκληρό χαρακτήρα. Ο Marvin με την φυσική cool σκληράδα του και την λακωνική του ερμηνεία, είναι πολύ καλός στον ρόλο του Walker, ενός ντεμοντέ, σκληρού παράνομου που θα ταίριαζε περισσότερο στην εποχή των πιστολάδων της Άγριας Δύσης, παρά στο αστικό τοπίο των swinging sixties.
Trailer:
[video=youtube;cd8-DlfHghg]
http://www.imdb.com/title/tt0062138/
Ηθοποιοί: Lee Marvin, Angie Dickinson, John Vernon, Keenan Wynn, Sharon Acker, Michael Strong, Carroll O' Connor, Lloyd Bochner, James Sikking
Υπόθεση: Αφού τον πρόδωσαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο, νομίζοντας ότι είναι νεκρός, ένας μυστηριώδης άνδρας που ακούει στο όνομα Walker επιστρέφει για να ανακτήσει ένα μάλλον ασήμαντο ποσό που του έκλεψαν.
Αν η υπόθεση της ταινίας σας φαίνεται γνωστή, αυτό πιθανώς συμβαίνει γιατί η ταινία Payback του 1999, είναι remake του Point Blank. Αντίθετα όμως με το αξιοπρεπές remale με τον Mel Gibson, το Point Blank είναι μια σκληροτράχηλη, βρώμικη, αυθεντική και πιο πρωτόγονη ταινία δράσης, που βασίζεται σε πιο απλές φόρμες και στην ευρωπαϊκή σκηνοθετική ματιά του σκηνοθέτη John Boorman. Kαι οι δυο ταινίες βασίζονται στο βιβλίο The Hunter του Richard Stark, επειδή όμως δεν το έχω διαβάσει για να ξέρω ποια μεταφορά είναι πιο πιστή κι επειδή μου φαίνεται ιερόσυλο να θέσω θέμα σύγκρισης μεταξύ Lee Marvin και Mel Gibson, η ζυγαριά γέρνει προς το Point Blank. O Boorman στο Point Blank εκμεταλλεύεται πολύ καλά τη noirish ατμόσφαιρα και την pulp αιθητική για να μας δώσει μια καθαρόαιμη ταινία δράσης που αφήνει στην άκρη το ψυχολογικό υπόβαθρο και τα βαθύτερα κίνητρα των βασικών χαρακτήρων για να επικεντρωθεί στην ένταση, στο σασπένς και στον κυνισμό μιας σκοτεινής αστυνομικής περιπέτειας. Αυτό όμως κάθε άλλο παρά αποδυναμώνει το αποτέλεσμα καθώς αυτή η ελλειπτική προσέγγιση στους χαρακτήρες, σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του Lee Marvin που ακούει απλά στο όνομα Walker, χωρίς να μαθαίνουμε ποτέ το πλήρες όνομά του, δίνει μια αόριστη μεταφυσική αίσθηση στο αποτέλεσμα. Επιπλέον ο Boorman εκμεταλλεύεται στο έπακρο το συνομωσιολογικό concept της ύπαρξης μιας σκιώδους οργάνωσης που κινεί τα νήματα, ενισχύοντας τον αόριστα μεταφυσικό τόνο. Εμμένοντας λοιπόν στο θέμα του ενός ατόμου που εναντιώνεται σε ένα απρόσωπο, αόρατο οργανισμό δίνοντας μια ρομαντική πλευρά στον βασικό χαρακτήρα, καταφέρνει να επικεντρωθεί στη δράση, περιορίζοντας τους νεκρούς χρόνους και σκηνοθετόντας με ένταση μια έτσι κι αλλιώς απλή ιστορία. Ο Boorman χρησιμοποιεί με εκπληκτικό τρόπο το αστικό τοπίο ως ένα απρόσωπο εφιαλτικό τόπο από τσιμέντο και γυαλί, όπως και την ψυχεδελική πολυχρωμία των τελων της δεκαετίας του '60 εξοπλίζοντας το οπλοστάσιό του με μια ευρωπαϊκή art-house αισθητική. Ο σκηνοθέτης βάζει στο παιχνίδι κάποιες περίεργες γωνίες λήψεις, σφιχτοδεμένο μοντάζ, flash-back, διάσπαση του γραμμικού χρόνου και κάποιες όμορφες και προσεκτικά δομημένες χρωματικές συνθέσεις για να ολοκληρώσει μια γρήγορη ταινία με ένα όμορφα αισθητικό αποτέλεσμα. Όταν όμως μιλάμε για το Point Blank, μιλάμε στην πραγματικότητα για τον Lee Marvin. Δεν υπήρξε ποτέ στον κινηματογράφο κάποιος άλλος ηθοποιός που θα μπορούσε να παίξει τόσο καλά έναν σκληρό χαρακτήρα. Ο Marvin με την φυσική cool σκληράδα του και την λακωνική του ερμηνεία, είναι πολύ καλός στον ρόλο του Walker, ενός ντεμοντέ, σκληρού παράνομου που θα ταίριαζε περισσότερο στην εποχή των πιστολάδων της Άγριας Δύσης, παρά στο αστικό τοπίο των swinging sixties.
Trailer:
[video=youtube;cd8-DlfHghg]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
