Retro... απογοητεύσεις (όχι ερωτικές)

[Dr. SLUMP]

Το 1991 είχα δει μια διαφήμιση ενός σετ "monster truck" το οποίο πατούσε ψεύτικα μαλακά αυτοκινητάκια και τα έλιωνε. Μετά το παιδάκι έπαιρνε ένα καλούπι και τα επανέφερε ώστε να το κάνει ξανά.

Μου το πήραν λοιπόν και προς μεγάλη μου απογοήτευση, μετά το πρώτο λιώσιμο, τα αυτοκινητάκια δεν επανέρχονταν καθόλου καλά από το καλούπι. Τα τσακίσματα παρέμεναν με αποτέλεσμα το παιχνίδι να ήταν κυριολεκτικά μιας χρήσης...

Επίσης θυμάμαι περίπου εκείνη την περίοδο, αφού είδαμε την πρώτη διαφήμιση McDonald's, με πήγανε στο Σύνταγμα για παιδικό γεύμα. Προς τεράστια απογοήτευσή μου, αντί να αντικρίσω ένα "μαγικό" εστιατόριο γεμάτο clowns, περίεργες μασκότ και ιπτάμενα μπιφτέκια, μπήκα σε κάτι που μου φάνηκε ίδιο με τα Hambo (τουλάχιστον το παιχνιδάκι σουλτάνου Aladdin με παρηγόρησε)!!

Εσάς τι σας απογοήτευσε παρομοίως στα παιδικά σας χρόνια;

 

[iakovos]

Λιγο διαφορετικου τυπου η δικη μου ιστορια...Ειχα αγορασει μετα απο σχετικη παρουσιαση στο Pixel το Super Wonder Boy, παιχνιδαρα κατα τα παντα (σχεδον), η απογοητευση ηταν οταν με την εκκινηση του διαπιστωσα οτι ουσιαστικα ειχε μονα χρωματα το λευκο και το γαλαζιο (καμμια σχεση με τις εικονες απο αλλους υπολογιστες που ειχε στο περιοδικο) και σε μερικα επιπεδα πραγματικα ζοριζομουν να διακρινω τι γινοταν.Παντως το τελειωσα παρα την δυσχερη διακριση των χαρακτηρων. Παρομοια ιστορια και με το Hudson Hawk...

 

[stakovios]

Έχει πλάκα, αλλά και εγώ είχα απογοητευτεί από υπερβολές της διαφήμισης. Ήταν με τη Χρυσή Μινέρβα σοφτ. Η διαφήμιση έλεγε "έτσι δεν σπάει και φρυγανιές"... Θυμάμαι την εικόνα της κοπέλας που τραγάνιζε τη φρυγανιά... Προς μεγάλη μου απογοήτευση, άλειψα τη φρυγανιά μου, έσπασε και επιπλέον δεν έκανε τόσο τραγανό και δυνατό ήχο!

 

[RIO]

Θυμάμαι, διάφημιζαν ένα παιχνίδι τρελομπάλα Μπαλζάκ( η κάπως έτσι). Υποτίθεται, ότι χοροπηδούσε σαν τρελή, μετά από κάθε σουτ και είχε τρομερή αντοχή. Όταν όμως, την αγόρασε ένας φίλος μου, ήταν ένα απλό μπαλόνι τυλιγμένο με φτηνό ύφασμα. Φυσικά μετά από ένα-δυο σουτ....φφσσσστ!

 

[Dr. SLUMP]

Θυμάμαι, διάφημιζαν ένα παιχνίδι τρελομπάλα Μπαλζάκ( η κάπως έτσι). Υποτίθεται, ότι χοροπηδούσε σαν τρελή, μετά από κάθε σουτ και είχε τρομερή αντοχή. Όταν όμως, την αγόρασε ένας φίλος μου, ήταν ένα απλό μπαλόνι τυλιγμένο με φτηνό ύφασμα. Φυσικά μετά από ένα-δυο σουτ....φφσσσστ!

Ένα λευκό ολοστρόγγυλο μπαλόνι που το φούσκωνες μέσα σε μια θήκη από πολυεστέρα λες; Πωπω αυτό και αν ήταν απογοήτευση... κρίμα στο χιλιάρικο!

 

[RIO]

Ναι αυτό! Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ψεύτικης διαφήμισης...

 

[Dr. SLUMP]

Θα ανέφερα και τον Vac-Man αλλά μάλλον ο δικός μου ήταν προβληματικός ;/

 

[Annitanguera]

Μας χάρισε κάποτε ο μπαμπάς μου μία κούκλα σε μένα και μία στην αδελφή μου που της μακραίναν τα μαλλιά όταν σήκωνες το χέρι της. Ποτέ δεν παίξαμε μαζί τους. Ήταν το πιο αδιάφορο παιχνίδι που είχαμε. Πώς να παίξεις με ένα παιχνίδι που όταν πχ ήθελες να κάνεις ότι χαιρετάει (Λόλα, ουου!) του μακραίνουν τα μαλλιά; Χαζομάρα ήταν...

 

[Getta Robo]

Οταν δεν μου πηρε η μανα μου, παρα τα καθημερινα παρακαλια μου, κατι σεντονια και παπλωμα με τον Sonic. Ακομα της το κραταω!

 

[thebest20]

Σχετικά με τα παιχνίδια,όταν μου έφερναν κάτι άσχετο-ακριβό,ενώ ήθελα playmobil πάντα!Αργότερα σχετικά με τον υπολογιστή,τον οποίο είχε αγοράσει ο πατέρας μου 300.000 δρχ και ήταν ελαττωματικός!

 

[GinaP]

Το μπαλόνι με το ήλιον που πωλούσαν στα πανηγύρια...το άτιμο, μετά από δέκα λεπτά μου έφευγε από τα χέρια...πάντα...μα πάντα όμως! Και η κλασική εικόνα: εγώ να κλαίω και να τσιρίζω, δείχνοντας το μπαλόνι που φεύγει, δύο- τρείς νοματέοι να προσπαθούν μάταια να το πιάσουν και τη μάνα μου να νομίζει ότι κάπου χτύπησα και κλαίω. κλασικά εικογραφημένα...

 

[panp]

Τα φωσφοριζέ βραχιολάκια που πουλούσαν μέχρι και πρότινος. κυρίως σε καλοκαιρινές συναυλίες. Βγάζαν αυτό το πράσινο φως της πυγολαμπίδας, αλλά μετά από λίγη ώρα το φως όλο κι έπεφτε, μέχρι που σβήναν εντελώς.

Κατά έναν αστικό μύθο, "ξαναγέμιζαν" όταν τα έβαζες στην κατάψυξη, όπως επίσης κάτι αντίστοιχο είχε βγει και για τις τηλεκάρτες, ότι "φόρτιζαν" αν τις έβαζες κοντά σε ένα ηχείο μεγάλης ισχύος από αυτά που έχουν στις ντισκοτέκ (!!!).

Εντάξει, φαντάζομαι δε θα πάτε να τα δοκιμάσετε, ε;

Τέλος, από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις, το "γυαλί-φίλτρο" που έκανε την ασπρόμαυρη τηλεόραση έγχρωμη (έχει αναφερθεί και αλλού). Όπως λέει και σε μια ελληνική ταινία, "Απάτη-Κουρκουμπίνι και ΣΙΑ"...Ευτυχώς δεν το αγοράσαμε ποτέ, και την απογοήτευση την έζησα βλέποντάς το αλλού...

 

[RIO]

Tα όπλα στα πανηγύρια ( αυτά με το κόκκινο φωτάκι και το ήχο κκρρρρ), που πάντα δεύτερη με τρίτη μέρα θα χαλούσαν. Ή ξεκόλλαγε η κάνη ή θα έσπαγε η σκανδάλη ή...

 

[johnny19818]

Όπως είπε ο Rio παραπάνω θυμήθηκα κάτι κιθάρες από τα πανηγύρια που εκτός του ότι έκανες κάτι φούσκες στα δάκτυλα τεράστιες, μετά από λίγο κάποιες ή χαλάρωναν ή έσπαγαν. Εμένα οι απογοητέυσεις μου ήταν σχεδόν πάντα το "όχι" του πατέρα μου όσον αφορά τα video games. Ότι ήθελα από video games ποτε δεν έδινε χρήματα. Δεν ξέρω, τα είχε πάρει με στραβό μάτι. Τώρα κι εγώ έχω ότι κονσόλα θέλω κι έχω βγάλει πραγματικά το άχτι μου.

 

[BETTY BOOP]

Δεν απέκτησα το σπίτι-αρχοντικό των playmobil...απλά έβλεπα τη διαφήμιση σε παιδικά περιοδικά.

Τα μπαλόνια με ήλιον που με μια απρόσεκτη κίνηση έφευγαν από το χέρι κι αν δεν έφευγαν και έπαιρνα ένα στο σπίτι, αυτό θα ξεφούσκωνε μετά από μερικές μέρες...

 

[perlastar]

Απογοητεύτηκα στα δέκατα γενέθλιά μου, όταν περίμενα πώς και πώς κανένα ωραίο παιχνίδι από τους γονείς μου κι εκείνοι αποφάσισαν να μου κάνουν δώρο ένα νέο...πάπλωμα!

Επίσης είχα φάει μεγάλη απογοήτευση το 1992, όταν είχα δει σε εφημερίδα ότι θα ερχόταν ο Michael Jackson στην Αθήνα και ήθελα να πάω σαν τρελή, αλλά δεν με άφηναν με τίποτα. Σκεφτόμουν ότι θα γινόταν η συναυλία κι εγώ δεν θα ήμουν εκεί και τρελαινόμουν. Τελικά μάλλον τη γρουσούζεψα!

 

[Gogeta]

Είχα δει στο μικυ μαους τη διαφήμηση με το Ξίφος των Ιωνών από τους Thundercats. Οι καημένοι οι δικοί μου έφαγαν τον τόπο να το βρούν αλλά δεν το πουλούσαν πουθενα...

 

[johnny19818]

Απογοητεύτηκα στα δέκατα γενέθλιά μου, όταν περίμενα πώς και πώς κανένα ωραίο παιχνίδι από τους γονείς μου κι εκείνοι αποφάσισαν να μου κάνουν δώρο ένα νέο...πάπλωμα!

Αυτό το πράγμα πάντως με τους γονείς δεν το καταλαβαίνω. Το πάπλωμα που λες δεν μπορεί να είναι δώρο και πόσο μάλλον γενεθλίων. Ένα παιδί μέχρι κάποια ηλικία για τι πράγμα τρελαίνεται, για παιχνίδια. Το πάπλωμα είναι ένα αντικείμενο που χρειάζεσαι στην καθημερινότητα σου. Πάλι καλά που έπαιρνες και δώρα να λες. Πόσες φορές άκουγα το "δεν έχουμε λεφτά παιδί μου". Μετά από αυτό τι να πεις?