Retro κατασκηνώσεις

[nasos]

Αυγούστος του '87 ......... σε μια κατασκήνωση στη Νεράιδα Καρδίτσας.......... Δεν εχουμε σκηνες ανα διαζωμα αλλά 16 σπιτακια πολύχρωμα σε ημικυκλική σειρά, που το καθενα είχε 5 διπλά κρεβάτια (ένας ομαδάρχης + 9 κατασκηνωτες). ..

Αυτή η φώτο ειναι από εκεί. recry:

Πρέπει να είναι τα σπιτάκια 9, 10 και 11.

Υπηρχαν προς τα αριστερά και πίσω ημικυκλικά τα σπιτάκια 1-8 και αριστερά και πίσω επίσης ημικυκλικά τα 12 εως 14

Ο χώρος στο πρωτο πλάνο ειναι εκεί που μαζευόμασταν καθε φορα και για κάθε περιπτωση που έπρεπε να συγκεντρωθούμε....

Πίσω απ' τον φωτογράφο υπάρχουν από αριστερά τα μαγειρεία και δεξιότερα τα εστιατόρια. Δεξιά του ακριβως το αρχηγείο και μετα τα σπιτάκια 15-16.

Αριστερά και πίσω από τα σπιτάκια 1-6 μια παιδική χαρά και πίσω από το αρχηγειο και τα σπιτακια 15-16 τα γηπεδα μπασκετ, βόλλεϋ και ποδοσφαίρου.

 

[Wally]

Μιας και η μανα μου δουλευει ακομα στη τραπεζα, τα περισσοτερα Σαβατοκυριακα περναω μια βολτα απο τη κατασκηνωση Τ.Υ.Π.Ε.Τ στο Διονυσο για physical ξεσκουριασμα και αναψυχη της φαμιλιας.

Σημερα μαλιστα τραβηξα μερικες φωτο ωστε οι τυχον "παλιοι" κατασκηνωτες που δεν εχουν ξανα-επισκεπτει το χωρο, να θυμηθουν τα παλια

Το πρωτο πραγμα που βλεπεις - αναλοιωτο

Η πλατεια και η σκηνη

Το πρωτο σπιτακι που με φιλοξενησε ως μικρο Wally κατασκηνωτη

Πισινα για πολλες απλωτες

Ιατρειο - Χειροτεχνειο

Κατι κουρασμενα παληκαρια

Οι κοιτωνες του αρχηγου

Πανω απο το μινι γκολφ

Κουιζ.Ποια ειναι αυτη η Κοινοτητα?

 

[kostas]

Κατασκήνωση είχα πάει δύο φορές. Μια φορά το καλοκαίρι του 91 στην κατασκήνωση του 'Μπούκαλη' στις Ράχες Φθιώτιδας. Μετά ξανά το 95 στη Χαλκιδική.

Αν κάποιος ήταν στις Ράχες το 91 (τρίτη περίοδος/Αύγουστος νομίζω) ας γράψει. Μάλλον απίθανο... αλλά ποτέ δεν ξέρεις!

 

[Aardvark]

Τυχερε Wally με τετοιες τοποθεσιες θα εχεις τις καλυτερες των αναμνησεων.

Πολυ χλιδα παντως ,με τα γκολφ σας τις πισινες σας,.

Εμεις ειχαμε ενα μπουκαλι "Λουτρακιου" γεματο νερο για μπαλα.....

 

[Gryzor]

Ωχ, μή δει τις φωτό η κοπέλα μου, θα κλάψει και μετά θα γίνεται φίλοι στο facebook και μετά θα αρχίσετε να μιλάτε με τις ώρες.

Πάντως, ποτέ δεν κατάλαβα πώς γινόταν κατασκήνωση με σπιτάκια!

 

[Nikol@r@s]

Αυτό δεν το περίμενα να το δω αν και είχα δει κάτι φωτογραφίες στο Profile του Wally.Φέτος λογικά θα είμαι κι εγώ ξάνα μετά από κάτι χρόνια,όχι σαν κατασκηνοτόπουλο αλλά σαν ομαδάρχης!Ελπίζω να με πάρουν ^_^ /emoticons/happy@2x.png 2x" width="20" height="20" />

 

[Tywien]

Στου Καλαμου τα δαση,

τα δροσερα νερα

της kinderland τ'αγορια

περνουνε χαρωπα

Α ΓΟ ΡΙΑ

(...κοκορια)

Ντριν ντριν το τηλεφωνο χτυπα

ειμαστε εμεις του ΟΤΕ παιδια

γελιο τραγουδι αγαπη χαρα

ΟΤΕ

(σκαστε ρε, .. πουρε...)

Μπουμ τσικαμπουμ

μπουμ τσικαμπουμ

μπουμ τσικαρικαρι καρικαρι καμπουμ

μπουμ και τριαντα δυο και τριαντα

τζιζ μπουμ ος

οργανισμος λιμενος πειραιως

(της γιαγιας σας ο ποπος.....)

Αγαπη θα πει

το παν στη ζωη

αγαπη στο σπιτι

και στην εξοχη

αγαπη για σενα πατριδα

αγαπη για σενα θεε που δεν ειδα

Α ΓΑ ΠΗ

(κραυγη των κοριτσιων)

Μες τους ταφους τριγυρνουμε

λιγο αιμα για να πιουμε

ειμαστε παιδια εμεις

των ταφων επιδρομεις

τζιζ μπουμ ολακες

τι'μαστε παιδια;

ΒΡΥ ΚΟ ΛΑ ΚΕΣ

Ουρια ουρια ουρια

ζουμε μεσ' τα αγγουρια

τι'μαστε παιδια

ΓΑΙ ΔΟΥ ΡΙΑ

Αρες μαρες κουκουναρες

ειμαστε οι στελεχαρες

καταναλωση ποτων

η ομας των στελεχων

μπορω να λεω επι απειρες ωρες αμετρητες κραυγες απο την kinderland, των σκηνων, των κοινοτητων, των ομαδαρχων, των αγοριων, των κοριτσιων...τραγουδια οπως το τζαμπορι, του αποχαιρετισμου, η γνωστα παραποιημενα (τυπου προσκοπικα και μη) οπως το "εις τον αφρο εις τον αφρο της θαλασσας κοιμαται ενα δελφινι, ειναι η Ερμιονη μας χωρις μαγιο μπικινι" (ερμιονη=καποια κοινοταρχισσα)...

Θυμαμαι πραγματα οπως το διαγωνισμο τραγουδιου της "Καλαμοβιζιον", τα κυνηγια θησαυρου, τα πρωταθληματα μπασκετ, γερμανικου, ποδοσφαιρου, σκακι, νταμα.... τα κυνηγι για τα 3 αστερακια στο μπρατσο (και τα cheats), το μεσημεριανο και βραδινο ξεσαλωμα τραγουδιων στην τραπεζαρια, τα ματς κοινοταρχες εναντιον ..., το λουνα παρκ που διοργανωναμε εξω απο την κατασκηνωση, ακομα και τα τραγουδια που επαιζαν στο background (Τσαρλι Τσαπλιν, Ανθρωπακος, ....), τις βραδιες σινεμα, το βλαχικο γαμο, τις ανακοινωσεις των μεγαφωνων ("οι κατασκηνωτες να σηκωσουν τα κρασπεδα των σκηνων και τα στελεχη να προσελθουν στην τραπεζαρια ..." ), το μεσημεριανο σιωπητηριο και τους αλλαλαγμους της απογευματινης ληξης του...

 

[Tywien]

Μιας και η μανα μου δουλευει ακομα στη τραπεζα, τα περισσοτερα Σαβατοκυριακα περναω μια βολτα απο τη κατασκηνωση Τ.Υ.Π.Ε.Τ στο Διονυσο για physical ξεσκουριασμα και αναψυχη της φαμιλιας.Σημερα μαλιστα τραβηξα μερικες φωτο ωστε οι τυχον "παλιοι" κατασκηνωτες που δεν εχουν ξανα-επισκεπτει το χωρο, να θυμηθουν τα παλια

Το πρωτο πραγμα που βλεπεις - αναλοιωτο

Η πλατεια και η σκηνη

Το πρωτο σπιτακι που με φιλοξενησε ως μικρο Wally κατασκηνωτη

Πισινα για πολλες απλωτες

Ιατρειο - Χειροτεχνειο

Κατι κουρασμενα παληκαρια

Οι κοιτωνες του αρχηγου

Πανω απο το μινι γκολφ

Κουιζ.Ποια ειναι αυτη η Κοινοτητα?

Από απορία και μόνο... βλέπω ότι οι "σκηνές" στην κατασκήνωση αυτή είναι υπερ-κυριλέ κανονικά σπίτια με κεραμίδια, πόρτες, τούβλα, σοβάδες, πάτωμα κλπ.

Και εμείς στην kinderland (τότε παλιά) είχαμε μια κοινότητα (τα Νησιά) που ήταν σα μεγάλα μακρόστενα σπιτακια και ήταν κάπως ... φλώρικο... να πρέπει να πας να μείνεις εκεί. Όλα τα άλλα ήταν μεγάλες σκηνές. Είχα μείνει εκεί για δυο σεζόν και είχα πάει να σκάσω για την ατυχία μου!

Δε ξέρω αν έχει αλλάξει η κατάσταση και εκεί, αν είναι γενικό το ρεύμα προς μετατροπή σε κατα-σπίτωση... θα ήθελα μερικές πληροφορίες επ' αυτού αν κάποιος κρατάει επαφές με τις εμπορικές κατα-"σκηνώσεις"

Πάντως η κόρη μου που πηγαίνει εκδρομές με τα λυκόπουλα επιλέγουν λύσεις τυπου κοιμόμαστε στο χώμα στο ύπαιθρο (έως 8 μέρες το max που έχουν πάει) σε αυτοσχέδιες σκηνές (καλοκαίρι, άνοιξη) σε μη οργανωμένες περιοχές ενώ το χειμώνα σε καταφύγια.

 

[Antonis Galanakis]

Αναγέννηση στον Κάλαμο.

Εγώ πήγαινα στην Αναγέννηση στον Κάλαμο Αττικής για επτά συνεχόμενα χρόνια τη δεκαετία του '80. Έχουμε ξαναβρεθεί μερικοί από εμάς στο Facebook.

Anagennisi Camp at 80's - Kalamos Greece

http://www.facebook.com/#!/group.php?gid=17455536732

Σημείο συνάντησης φίλων που πέρασαν τα νεανικά τους καλοκαίρια στην κατασκήνωση "Αναγέννηση" στον Κάλαμο Αττικής την περίοδο 1980 - 1990.

Καλούμε όλους να θυμηθούν και να μας θυμίσουν γράφοντας post και τοποθετώντας τις φωτογραφίες που έχουν φυλάξει από τότε.

 

[md1978]

Ιππι ιππι ουμε, σας ευχαριστουμε!

6 συνεχομενα χρονια στις κατασκηνωσεις του Αγ. Ανδρεα. Τα πρωτα χρονια γκρινιαζα, τα επομενα περιμενα πως και πως.

Ξυπνημα ξημερωματα για να παω να στηθω για να μπουμε στο πουλμαν. Φατσες πιτσιρικαριες και εγω να σκεφτομαι με ποιες κοπελες θα τυχω. Να φτανουμε στην κατασκηνωση και με το πουλμαν να περναμε την πυλη, να περναμε και να βλεπουμε την πισινα-λουκανικο, τους θαλαμους και να φτανουμε...νομιζω πρωτα στην τραπεζαρια για να φαμε πρωινο; Γαλα σε πλαστικες κανατες και ψωμι βουτυρο μαρμελαδα. Μετα να πηγαινουμε στο γηπεδο για να βρουμε τις βαλιτσες μας...

Το πρωινο ξυπνημα με την συγκεκριμενη μουσικη καθε φορα...γυμναστικη, πρωινο...μετα πισω στους θαλαμους για να τους καθαρισουμε, να φτιαξουμε τα κρεβατια με φακελο γιατι θα περναγε η επιθεωρηση...

να βαζαμε απο εξω πετρουλες για να κανουμε σχηματα, ερχετσι η επιθεωρηση και εμεις να λεμε τις κραυγες μας.

μετα τι ακολουθουσε; μπανιο στις πισινες, μετα αν θυμαμαι καλα η κοινοτικη ωρα που μαζευομασταν με τις ομαδαρχισες και μιλαγαμε. Θυμαμαι επισης πως οσα παιδια θελαμε δηλωναμε μερος για την χορωδια, για το θεατρο, για τους χορους... και εγω που ειχα δηλωσει χορους και χωρωδια γλυτωνα την κοινοτικη ωρα για να κανουμε προβες.

Μετα μεσημερι φαγητο...ακομα μου ερχεται στο μυαλο αυτο το τετραγωνο πραγμα με πατατες τηγανιτες και αυγο....στην συνεχεια ωρα κοινης ησυχιας. Μετα το απογευμα ολοι για το γλυκο καμια φορα παγωτο καμια φορα ζελε.

Δεν θυμαμαι ομως καλα χρονικα μετα το απογευμα...πρωτα ειχαμε την ελευθερη ωρα; οπου πηγαιναμε στο κοινοτικο κεντρο αν θελαμε για να ζωγραφισουμε η να φτιαξουμε πηλο η να παιξουμε σκακι; Η αγοραζαμε απο την πυλη διαφορα παιχνιδια; Θυμαμαι ενα κυλινδρικο πλαστικο με σαπουνονερο μεσα για να κανουμε φουσκες με το δαχτυλιδι που ειχε το καπακι απο κατω. Μετα μαζευομασταν ολοι οι θαλαμοι στο γηπεδο για τα λαβαρακια

που εδιναν σε ενα θαλαμο απο καθε κοινοτητα. Και μετα το βραδυνο αν θυμαμαι καλα κινηματογραφος, με Αστεριξ, Λουι ντε Φινες...καποιες ταινιες με σκυλακια...

και τελος εκεινη η μουσικη με την τρομπετα τι ηταν για να παμε για υπνο.

Καθε Τεταρτη και Κυριακη επισκεπτηριο...και στο τελος της καθε περιοδου η γιορτη για την οποια ετοιμαζομασταν, ηταν και οι γονεις μας εκει.

Μπορει να γκρινιαζα και να μην ηθελα να παω αλλα αυτες οι στιγμες ηταν μοναδικες. Και τι δεν θα εδινα τωρα για μια εβδομαδα στην κατασκηνωση οπου ολα ηταν ευκολα και απλα...

Α...ειχε βγει και καποιος urban legend σε καποια φαση οτι υπηρχε ενας δολοφονος εκει κο τα γιατι ειχε βγει η φημη οτι στον θαλαμο 59 (οπου εμεινα εκει μια περιοδο) οταν ηταν αδειος, ειχεν βρεθει καποια στρωματα ανοιγμενα με μαχαιρι.

 

[Nikol@r@s]

Χθες γύρισα από τον Διόνυσο και μπορώ να πω ότι η δουλειά ενός ομαδάρχη δεν είναι τόσο εύκολη όσο την φανταζόμουν,ύστερα από 4 χρόνια αποχής επέστρεψα στην κατασκήνωση την οποία στην κυριολεξία έχτισα για 8 κατασκηνωτικά χρόνια.Οι βαλίτσες της επιστροφής γέμισαν με ευχάριστες αναμνήσεις που δεν πρόκειται να ξεχάσω

Να μια φωτογραφία από την σκηνή μου(Σάμος-Νησιά),μαζί με τα 10 κατασκηνοτόπουλα μου



Υ.Γ:Η Κοινότητα που έχεις βάλει για Quiz Wally,είναι η Εύβοια!!!!!Η Οποία είναι πλέον κίτρινη

 

[Wally]

Ελα ρε συναδελφε! (εστω και με 15 χροναι διαφορα )

Πρεπει να εχω περασει και απο Σαμο! Μαλιστα αν στιψω το μυαλο μου μπορει να θυμηθω και τον υμνο των Νησιων.

O Διονυσος ειναι κολλημα. Τον επισκεπτομαι ακομα στις μη-κατασκηνωτικες περιοδους με τη φαμιλια και κανω και τις βουτιτσες μου στη πισινα οταν την ανοιγουν.

 

[Nikol@r@s]

Ελα ρε συναδελφε! (εστω και με 15 χροναι διαφορα )Πρεπει να εχω περασει και απο Σαμο! Μαλιστα αν στιψω το μυαλο μου μπορει να θυμηθω και τον υμνο των Νησιων.

O Διονυσος ειναι κολλημα. Τον επισκεπτομαι ακομα στις μη-κατασκηνωτικες περιοδους με τη φαμιλια και κανω και τις βουτιτσες μου στη πισινα οταν την ανοιγουν.

ΧΕΧΕ Ο Διόνυσος είναι τρελό κόλλημα,όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει....αυτή η τυπετική ατμόσφαιρα δεν ξεχνιέται ποτέ Και του χρόνου ξανά εκεί πρώτα ο θεός

 

[Jackie dragon]

Οι famous κατασκηνώσεις του ΤΥΠΕΤ.. Διόνυσος.... διπλα απο την Πεντέλη.. εκει πηγαινα σταθερά τα καλοκαίρα απο το 1997 μέχρι το 2001.. ('Β περίοδος παντα..) Οι αναμνήσεις αμέτρητες.. οι ιστορίες μου απο κει αρκουν να γεμίσουν ολοκληρη σειρά εγκυκλοπαιδικών τόμων! Τα πρώτα ερωτικά σκηρτίματα, οι πρώτες φάρσες.. ολα εκει πρωτοεγιναν! Εχω 11 ολόκληρα χρονια να επισκεφθω τον αγαπημένο μου Διόνυσο.. Αποτελεί ενα απο τα όνειρα ζωης να ξαναπατησω σε εκεινο το μερος.. Απο το 2001 που πηγα τελευταια φορα εχει τυχει αμετρητες στιγμες να περασω απο τη στροφή που βρισκεται λιγο πριν την Αθηνα στην εθνικη οδο (εκει που εχει κατι πελώριους κυλίνδρους απο χώμα) και αποτελει τη πορεια προς τη κατασκηνση του Διονυσου.. Και τι δεν θα δινα στο κόσμο για να ξαναπερπατήσω εκει....

 

[Wally]

Jackie μεχρι και περσι ηταν ανοιχτη τα Σαββατοκυριακα. Πλεον ακουω ασχημα πραγματα (πρωτα κλεισαν την πισινα, μετα κλεισανε το μαγαζακι, μετα το κλεισανε για τα Σουκου και μαθαινω οτι σκεφτονται να την πουλησουν).

 

[Sugarcube]

Πολύ χαίρομαι που βλέπω οτι μοιραζόμαστε πολλοί το κόλλημα και την αγάπη για τις παιδικές κατασκηνώσεις! Εγω δεν πήγα στην ΤΥΠΕΤ όπως οι περισσότεροι απο εσάς (αν και μένω πολύ κοντα) αλλά στο απέναντι βουνό, στην Παρνηθα στις Κατασκηνώσεις τις Τράπεζας της Ελλάδος. Παρόμοια κατάσταση, μέσα στο δάσος όπου πέρασα τα καλύτερα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας μέχρι την ηλικία των 20 ετών ώς κατασκηνώτρια, ομαδάρχισσα, κοινοτάρχισσα.

Πραγματικά το δέσιμο και την αγάπη που έχουν τα παιδιά που πάνε κατασκήνωση το μοιράζονται για μια ζωή και μακάρι όλοι να νιώσουν κάποια στιγμή στη ζωη τους αυτό που νιώσαμε ολοι εμεις.

Όπως λέει και το κλασσικό κατασκηνωτικό τραγουδάκι

"Να η ζωη που δεν τη νιωθει

οποιος δεν έζησε μαζι μας

όποιος δεν ειδε τη ζωη μας

πανω στα ψηλά βουνά!"

 

[Nikol@r@s]

Jackie μεχρι και περσι ηταν ανοιχτη τα Σαββατοκυριακα. Πλεον ακουω ασχημα πραγματα (πρωτα κλεισαν την πισινα, μετα κλεισανε το μαγαζακι, μετα το κλεισανε για τα Σουκου και μαθαινω οτι σκεφτονται να την πουλησουν).

Ας ελπίσουμε ότι το τελευταίο είναι απλώς φήμη και όχι κάτι που πρόκειται να γίνει,δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς ΤΥΠΕΤ και Διόνυσο(Είναι τρόπος ζωής εδώ και 15χρόνια που πηγαίνω,δεν γίνεται να αλλάξει τώρα ).

Όπως και πέρυσι το καλοκαίρι έτσι και φέτος πέρασα 22 υπέροχες μέρες στην κατασκήνωση που οι περισσότεροι από εδώ αγαπήσαμε,και είχα την τύχη να έχω σχεδόν όλα τα περσινά μου κατασκηνωτάκια. Τα λόγια είναι περιττά,παραθέτω την φετινή μας φωτογραφία:

Δοϊράνη(Μακεδονία)την οποία δεν είχα επισκεφθεί ποτέ σαν κατασκηνωτής



Υ.Γ:Πάντα στο μυαλό μου έχω ότι ο Ιούνιος πλησιάζει

 

[dtouba]

Ήμουν κατασκηνωτής στο ΤΥΠΕΤ στο Διόνυσο από το 1981 έως το 1989. Στην αρχή δεν το ήθελα καθόλου και έγραφα γράμματα γεμάτα απόγνωση στους γονείς μου, σιγά-σιγά, όμως, γνώρισα παιδιά τα οποία συναντούσα κάθε καλοκαίρι που επέστρεφα και άρχισε να μου αρέσει περισσότερο. Και εγώ έλεγα ότι θα γυρίσω ως ομαδάρχης, αλλά το 1990 πήγα ταξίδι στην Αμερική, το 1991 διάβαζα για Πανελλαδικές, σιγά-σιγά η επιθυμία της επιστροφής ατόνησε. Την πρώτη χρονιά που πήγα (1981) έπεσα στη μεγάλη πυρκαγιά στο Διόνυσο και χρειάστηκε να φύγουμε από την κατασκήνωση επειδή πλησίασε κοντά η φωτιά. Τις περισσότερες φορές ήμουν στη Μακεδονία. Κάποια χρονιά ήμουν και εγώ Διδυμότειχο, ίσως και δύο, αλλά δε θυμάμαι πότε ακριβώς. Πάντως από 1984 και μετά. Θυμάμαι ότι η Θεσσαλία ήταν η πιο βυσματική κοινότητα, κάτι σα Ναυτικό Όσοι πήγαιναν εκεί το ήξεραν από πριν. Στα δικά μου παιδικά μάτια φαινόταν σα fraternity, σα να γίνονταν συνέχεια πάρτυ. Μέχρι και αφίσες στους τοίχους τους άφηναν να βάζουν που στη Μακεδονία που ήμουν εγώ δεν μπορούσαμε ούτε καν να το διανοηθούμε. Πάντα ευχόμουν να πάω σε μία από εκείνες τις 2-3 σκηνές στην Ήπειρο που οι τραπεζαρίες τους ήταν πάνω από την πισίνα του Κουμάντου, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Η παιδική χαρά ήταν όντως εκπληκτική. Τα πρώτα χρόνια είχαμε και το σινεμά στην άκρη της κατασκήνωσης μετά την Κύπρο. Τρομερές αναμνήσεις. Να είσαι 7-8 χρονών και να βλέπεις Πόλεμο των Άστρων στο Διόνυσο κάτω από τα αστέρια. Μετά την ταινία πριν μας στείλουν για ύπνο τραγουδούσαμε με κάποιον Τομεάρχη το "Η μέρα πάει, ο ήλιος πάει κτλ κτλ". Κάποια στιγμή (1987 το γκρέμισαν και αρχίσαμε να βλέπουμε ταινίες στην πλατεία, αλλά δεν ήταν το ίδιο με το σινεμά. Έχω πάρα πολλές αναμνήσεις, το πινγκ-πονγκ στα τραπέζια με την πετσέτα για δίχτυ, το χαμό που γινόταν όταν είχαμε πίτσα για βραδυνό και τις κούρσες που κάναμε ποιος θα γυρίσει πρώτος στη Διοίκηση για περίσσευμα, το σιωπητήριο στα μεγάφωνα, τη χαρά όταν μας καλούσαν από το μεγάφωνο να πάμε στο Αρχηγείο να πάρουμε κάποιο δέμα από τους γονείς μας, τα πουράκια Caprice που ήταν το πιο σκληρό "νόμισμα" στα δικά μου χρόνια, το 1-2-Χ όταν τραγουδάγαμε το "στην κατασκήνωση" στην Υποστολή της σημαίας, τα ατελείωτα μεσημέρια για εμένα που δεν μπορούσα να κοιμηθώ και την ανακούφιση όταν επί τέλους από το μεγάφωνο ειδοποιούσαν για το παγωτό...

 


Για το φίλο που είπε για τα Νησιά. Αν και πάντοτε ήμουν στούρνος στα απέξω, αν δεν τον μπερδεύω με άλλον, νομίζω ότι ο ύμνος των Νησιών ήταν κάπως έτσι "Νησιά μπαρουτοκαπνισμένα, στολίδια (;; της Ελλάδας μας νησιά, και στους πολέμους δοξασμένα, είσαστε η ελευθεριά". Θυμάμαι μου άρεσε ο ύμνος της Κρήτης που όπως έμαθα μεγάλος πια ήταν από ποίημα του Νιρβάνα, αλλά και ότι με διαφορά ο πιο χαζός ύμνος ήταν της Εύβοιας που έχει για "στολίδια της πόλεις ονομαστές, Ιστιαία, Κάρυστο, Χαλκίδα κι... Αλιβέρι" (ας με συγχωρήσουν οι κάτοικοι του Αλιβερίου )

 


Θα κοιτάξω αν βρω φωτογραφίες να αναρτήσω κάποιες.

 

[Wally]

Post επικου περιεχομενου. Σε καλωσοριζω αγαπητε συν-κατασκηνωτη!

 

[dtouba]

Post επικου περιεχομενου. Σε καλωσοριζω αγαπητε συν-κατασκηνωτη!

Χα χα, καλώς σας βρήκα