Retro κατασκηνώσεις

[Wally]

Ιδεα του συν-κατασκηνωτη Μαστορα (και το πρωτο θεμα με πρωτο συνθετικο το "Retro" που δεν ξεκινησε ο Exetlaios KARALOL)

ΤΥΠΕΤ - Διονυσος μεσα του 80

Στα σπιτακια Ροδος,Πινδος,Διδυμοτειχο και δεν θυμαμαι που αλλου που να με κρεμασεις αναποδα...

 

[mastoras]

Λοιπον, συγκατασκηνωτή Wally, αυτό το thread σηκώνει τεράστια συζήτηση, διότι και ήμουν στην κατασκήνωση του ΤΥΠΕΤ έξι καλοκαίρια, και έχω κρατήσει αρκετά souvenirs απο κει, όπως την εφημεριδούλα των κατασκηνωτών του 1983, ένα εγχειρίδιο για ομαδάρχες (που το βρήκα πεταμένο σε μια σκηνή την τελευταία ημέρα), και έχω και μερικές φωτογραφίες που με πολύ κόπο βρήκα στο ίντερνετ. Πάω να τα βρω και θα ξαναποστάρω.

Ομολογουμένως το thread αυτό είναι κάπως ειδικευμένο, αλλά όσοι και όσες περάσανε από τις κατασκηνώσεις του ΤΥΠΕΤ τη δεκαετία του 1980 σίγουρα θα βρούνε τα στοιχεία αυτά ανεκτίμητα.

Την πρώτη φορά που πήγα στο Διόνυσο, στις κατασκηνώσεις της Εθνικής Τράπεζας, ήμουν μόλις 8 ετών. Η σκηνή στην οποία ανήκα ήταν η "ΚΟΜΟΤΗΝΗ", κάτι που το θυμάμαι σαν χθες. Ακολούθησαν άλλες πέντε φορές, η τελευταία από τις οποίες ήταν το καλοκαίρι του 1987, το καλοκαίρι δηλαδή που ακολούθησε την αποφοίτησή μου από το γυμνάσιο. Είχα πάντα το όνειρο να επιστρέψω σαν ομαδάρχης, ή κοινοτάρχης. Αλλά καθώς έφυγα στο εξωτερικό το 1990, δεν κατάφερα ποτέ μου να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο.

Θα συνεχίσω αυτή την εξιστόριση σε επόμενα posts, αλλά θέλω εδώ να ποστάρω τρεις αρχικές φωτογραφίες, της πλατείας της κατασκήνωσης:

Η πρώτη φωτογραφία πάνω αριστερά είναι από τη δεκαετία του 1980, κάπου στα 1984 για να είμαι ακριβής. Στην πλατεία αυτή, ανάμεσα στα πεύκα, μαζευόμασταν όλοι κάθε πρωί και κάθε βράδυ για την υποστολή της σημαίας. Εκεί γινόταν όλες οι κοινές εκδηλώσεις, όπως ας πούμε η τελετή λήξης, με όλους τους γονείς. Τότε τραγουδούσαμε αγγαλιασμένοι το "Ήρθε η Στιγμή να Χωρίσουμε". Από πίσω ακριβώς από την κεντρική σκηνή ξεκινούσε εκείνη η απέραντη και εκπληκτική παιδική χαρά! Και τι δεν είχε μέσα!

Η δεύτερη φωτογραφία, πάνω δεξιά, είναι από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν η κεντρική σκηνή υπέστη μια γενική ανακαίνιση. Ευτυχώς η ρετρό φωσφοριζέ επιγραφή "ΤΥΠΕΤ" παρέμεινε.

Η τελευταία φωτογραφία είναι στις τσιμεντένιες κερκίδες της κεντρικής πλατείας, στη γωνία στα αριστερά μας, εάν βρισκόμαστε απέναντι ακριβώς από την κεντρική σκηνή. Εκεί πολλές φορές μαζευόταν κοινότητες για κάποια κοινή συνάντηση. Από πίσω φαίνονται τα ρετρό πορτοκαλί καλαθάκια αχρήστων, όπως επίσης και η είσοδος μιας "σκηνής" (το γιατί τις λέγαμε "σκηνές" ενώ ήταν σπιτάκια, είναι μυστήριο). Αλλά στις σκηνές θα αναφερθώ σε επόμενα ποστς, διότι έχω και φώτο, όπως επίσης και από αρκετούς κοινόχρηστους χώρους. Αυτά για πρώτη δόση φίλε Wally! Έχω ακόμα πολλή πραμάτεια!

Υ.Γ. Εν τω μεταξύ ήμουν κι εγώ στη σκηνή "Διδυμότειχο" κάποια στιγμή, δε θυμάμαι ακριβώς πότε. Θα ψάξω να βρω όμως. Λες να είμασταν στην ίδια ομάδα;;;;

 

[Wally]

Χαχαχαχαχαχαχαχαχα λες?

Παντως εγω μετα συνεχισα και σαν ομαδαρχης...και ακομα συνεχιζω να πηγαινω την φαμιλια τα ΣαβατοΚυριακα αρκετα συχνα...

Το καλο ειναι οτι δεν αλλαζει...ειναι το ιδιο ομορφο και καθαρο μερος που θυμασαι

Αν βρω φωτογραφιες,θα ανεβασω και εγω...

 

[akmakas]

Και στην κατασκήνωση mod βρε wally????

 

[Aardvark]

5 χρονια σε κατασκηνωσεις απο τις τελευταιες ταξεις του δημοτικου μεχρι και γυμνασιο, ηταν καταπληκτικα ,καθε καλοκαιρι μια βδομαδα πριν φυγουμε αγωνια και το τελευταιο βραδυ σπιτι σχεδον καθολου υπνος.

Πρωι πρωι μεσα στο λεωφορειο και ξεκιναγε το ταξιδι με τραγουδι και πλακες, παιχνιδια ,μακρια απο γονεις, συγκατοικιση με τους κολλητους σου ,ελαφρια ξενυχτια ,πρωινα εγερτηρια με βαρετη γυμναστικη, καθαρισμος θαλαμου, ηλεκτρονικα (handhelds) ,κομικς, σκακι, μπασκετ, ποδοσφαιρα , παραπονο για το φαγητο (φασολαδα) εκπληξεις (πιτσα).

Αναμνηστικα αρκετες δεκαδες φωτογραφιες απο την μηχανη μου.

Το μονο σιγουρο ειναι οτι οι πρωτες μερες στον στρατο ηταν παιχνιδακι χαρη στην κατασκηνωση.

 

[candy]

Και εγώ 5 χρόνια σε γνωστή αθλητική κατασκήνωση της Χαλκιδικής το ίδιο διάστημα που αναφέρει ο AARDVARK.Το πρόγραμμα περιελάμβανε τόσες απίθανες δραστηριότητες όπως σκοποβολή,ιππασία,τραμπολίνο,πολεμικές τέχνες,χειροτεχνία,γλυπτική και πολλές άλλες που πραγματικά αισθάνομαι τυχερή που μπόρεσα να ζήσω μια τέτοια εμπειρία.

Μέναμε και εμείς σε "σκηνές" (σπιτάκια δηλαδή) όπου κάθε χρόνο γνώριζες παιδιά από κάθε γωνία της Ελλάδας και πολλές φορές όταν έφτανε η στιγμή του αποχωρισμού δίναμε υποσχέσεις ότι θα βρεθούμε και του χρόνου μαζί,ανταλλάσσαμε διευθύνσεις,τηλέφωνα,γράφαμε σε λευκώματα τις εντυπώσεις μας...

Μερικές από τις πολύ αγαπημένες εκδηλώσεις-θεσμοί στην κατασκήνωση ήταν:

-Tο κυνήγι του χαμένου θησαυρού:Οι ομαδάρχες έκρυβαν σε διάφορα σημεία της κατασκήνωσης αντικείμενα και όποιο σπιτάκι κατάφερνε να τα μαζέψει όλα,κέρδιζε μια τεράστια σακούλα γεμάτη καλούδια.irate:

-Λούνα πάρκ: Κάθε σπιτάκι είχε αναλάβει να στήσει ένα παιχίδι και όποιο μάζευε τα περισσότερα χρήματα κέρδιζε επίσης αναψυκτικά ή τρόφιμα.Ιδιαίτερη επιτυχία είχαν τα φιλάκια,όπου όποιος κατάφερνε να πετύχει την πιο όμορφη κοπέλα της σκηνής με ένα βρεγμένο πανί κέρδιζε το φιλί της.:makia:

-Κραυγή-σκετσάκια:Kάθε σκηνή έφτιαχνε την δικιά της κραυγή και σκετς και αυτά παρουσιάζονταν μετά στο αμφιθέατρο της κατασκήνωσης και το καλύτερο σπιτάκι κέρδιζε την εύνοια του αρχηγού της κατασκήνωσης.:bigmouth:

-Πορεία σε παραλία:Όλα τα σπιτάκια ξεκινούσαν με τα sleeping bags τους για να διανυκτερεύσουν την νύχτα σε μια παραλία που απείχε με τα πόδια περίπου 6 ώρες από της κατασκήνωση.Αρκετά κουραστική πορεία,μέσα από δάσος,χωματόδρομο,αλλά πολύ όμορφη εμπειρία.:anim-roll:

-Φωτιά στην παραλία:Ένα βράδυ μας μάζευαν όλους στην παραλία της κατασκήνωσης όπου ανάβαμε φωτιές,οι ομαδάρχες έφερναν κιθάρες και τραγουδούσαμε όλοι μαζί. :beerz:

Μονολότι υπήρχαν και πολλές δύσκολες στιγμές στην κατασκήνωση,είναι από τις πιο όμορφες παιδικές αναμνήσεις μου.

ΥΓ.Αλήθεια είχατε και εσείς το ίδιο πρόβλημα με τα πουράκια σοκολάτας;Θυμάμαι πως υπήρχε μια μανία με αυτά και όλα τα παιδάκια περιμέναμε πως και πως τους γονείς μας να μας φέρουν πουράκια Παπαδοπούλου για να τα καταβροχθίσουμε.Πολλές φορές το βράδυ ακούγαμε σε κάποια από τα διπλανά κρεβάτια ή σπιτάκια κάποιον να μασουλάει κρυφά τα πουράκια του για να μην τον πάρουν χαμπάρι οι υπόλοιποι...

 

[strkav]

Ρε παιδιά τι μου θυμήσατε; Κατασκηνωτης στον Διόνυσο κι εγώ 1985-89... Απίστευτες στιγμές...

 

[Hera]

κατασκήνωση πήγα 1 και μοναδική φορά το καλοκαίρι του 1979 στην Παλιά Πεντέλη. Μόνο βουνό και πεύκα. Άντεξα 1 μήνα θυμάμαι.

 

[sledgehammer]

Πήγα κι εγώ 2-3 φορές στα μέσα του '80 (Άγιος Ανδρέας και Κερατέα, αν θυμάμαι καλά).

Δεν μπορώ να πω ότι μου έχουν μείνει ιδιαίτερα καλές αναμνήσεις.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιδάκι που έκανε συνεχώς τα κακά του μέσα στη σκηνή, τον φίλο μου που είχε πάθει κατάθλιψη μακριά από τους γονείς του και την επιδημία που είχε ξεσπάσει απο ψείρες.

 

[Gryzor]

ΤΥΠΕΤ - Διονυσος μεσα του 80

Στα σπιτακια Ροδος,Πινδος,Διδυμοτειχο και δεν θυμαμαι που αλλου που να με κρεμασεις αναποδα...

Ωχ... κι άλλος τραπεζίτης. Μην το δει το post η κοπέλα μου, μεγαλωμένη με τη δίαιτα του ΤΥΠΕΤ (Διόνυσος-Χαλκιδική κυρίως-Γαλλία), θα κάνει το thread λαμπόγυαλο από τις αναμνήσεις... δεν ησυχάζω με τίποτα.

Έχω υπηρετήσει στον Άγιο Ανδρέα (χάλι μαύρο) και σε κείνες στο Σούνιο, που είχαν ένα διπλό όνομα... πώς το λέγανε... Α, και προσκοπικές, βεβαίως-βεβαίως. Με τσεκούρια και σουγιάδες, αμεεεεεε!

 

[domniki]

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιδάκι που έκανε συνεχώς τα κακά του μέσα στη σκηνή, τον φίλο μου που είχε πάθει κατάθλιψη μακριά από τους γονείς του και την επιδημία που είχε ξεσπάσει απο ψείρες.

Σαν εφιαλτης ακουγεται recry:

Δεν εχω παει ποτε κατασκηνωση :xm:

 

[Juanita]

Θυμάμαι χρόοοοοοοοοοοοονια πριν είχα κάνει αίτηση για ομαδάρχης (-ισσα ) στις κατασκηνώσεις του Υπουργείου Υγείας.

Αυτοκόπηκα στα σεμινάρια...



Μα τι διατροφολόγιο ήταν αυτό;;;



Ούτε γαριδάκια, ποπ - κορν, πατατάκια, σάντουιτς...

Τίποτα... :angry:



Μου θύμιζε τα γεύματα στη Φοιτητική Εστία της Χαλκίδας... :sealed:



Έφυγα στην εβδομάδα απάνω... Άλλωστε, με καλούσε η καριέρα μου ως λογίστρια....

 

[domniki]

Juanita ξεχασες να αναφερεις την απουσια Νταλαρικης μουσικης απο το ημερισιο προγραμμα. Ειμαι σιγουρη οτι κατι τετοιο θα αποτελουσε σοβαρο ανασταλτικο παραγοντα για σενα

 

[Juanita]

Πωπω Dom, αυτό δεν το είχα σκεφτεί καθόλου... :sealed:

Θα έκανα παρέα στο φίλο του Sledge και θα είχαμε πιάσει ψείρες στο τέλος... :brick:

Ευτυχώς... τελευταία στιγμή μου έκοψε...

 

[nasos]

Καποτε έριχνα ΤΟ κλάμμα για να μην πάω κατασκήνωση (αλλά πηγαινα με το ζόρι).

Τα τελευταια καλοκαιρια την αναπολώ όσο τίποτε αλλο.

Να πω μόνο οτι ξεκινησα να πηγαινω όταν ήταν να πάω τριτη δημοτικου το 1987 μαζι με τον αδερφο μου πάντα, που πηγαινε για πρώτη δημοπτικού. Και συνέχισαμε για 8 συναπτά έτη εως το 1994, εκανα ενα διάλλειμα και ξαναπήγαμε (πάντα μαζί) το 1998 μια χρονια μετα τις πανελλήνιες μου.

Επίσης να πω οτι περασα σχεδόν απ' όλες τις βαθμιδες (κατασκηνωτης, βοηθος ομαδαρχη, ομαδαρχης , κοινοτάρχης)και βασικά μόνο συνταξη δεν μου κοψαν.

Αυτα για αρχή..θα επανελθω με λεπτομέρειες γιατι βγαίνω.

 

[nasos]

Λοιπόν ...επανερχομαι στο θέμα.

Η πρώτη κατασκήνωση που πηγα ηταν της Αγίας Παρασκευης στο Στόμιο Λάρισας το 1987. Πρώτη περίοδο αγοριών, καπου στα τελη Ιουνιου. Η κατασκήνωση αποτελούνταν από 12 σκηνες (5 σκηνές κάτω, 3 στο απο πάνω διαζωμα και 4 στο παραπάνω διάζωμα) που μέσα σε καθεμιά υπήρχαν καπου 24 μονά κρεβάτια. Εγω στα χαμένα να μην καταλαβαίνω και πολλά , με εναν αδερφό σχεδον νηπιο υπο την ''προστασια'' μου, αλλά να περναμε χλίδα και γιατί ειχαμε καλή παρεα αλλά και γιατί είχαμε τη θαλασσα στα 50 μετρα και ο χρόνος περνουσε χωρίς να τον καταλαβαινουμε. Εκεί θυμάμαι ερχόταν συχνά στην πύλη ενας πλανοδιος με ενα τρικυκλο που πωλούσε διαφορα και απο εκεί ΟΛΑ τα παιδιά αγοράζαμε τα φακελάκια με την ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑ και γεμίζαμε αλμπουμς (...εκανε θράυση η Καρολάιν). Ετσι πέρασαν 15 μερες και επιστρεψαμε, ελπίζοντας πως θα περνουσαμε το υπόλοιπο καλοκαίρι σπίτι μας..... Αμ δε recry: .

Αυγούστος του '87 και μας ανακοινώνουν τα νέα οτι μας ξαναπήραν σε μια κατασκήνωση στη Νεράιδα Καρδίτσας. ΣΟΚ. (Για όποιον δεν ξερει την περιοχή, αυτό το χωριό ειναι πάνω απο τη λίμνη Πλαστηρα, σε μια υπέροχη τοποθεσία μεσα στο δάσος, με μοναδική θέα τη λίμνη . Υπέροχη πραγματικά, που σημερα την επισκέπτομαι συχνά για καφε και φαγητό.)

Πού ειχα μεινει ..ναι..ΣΟΚ. Κλάματα, φωνές , φασαρίες. Τίποτα. ''Θα πάτε να αλλάξετε τον αέρα σας'' (?) μας έλεγαν οι γονείς. Χαμπάρι εμείς. Και πάμε.

Τούτη η κατασκήνωση καμμιά σχέση με την πρώτη. Εδω καταρχας δεν ειμαστε παραθαλασσια αλλά ορεινά. Δεν εχουμε σκηνες ανα διαζωμα αλλά 16 σπιτακια πολύχρωμα σε ημικυκλική σειρά, που το καθενα είχε 5 διπλά κρεβάτια (ένας ομαδάρχης + 9 κατασκηνωτες). Καμμιά σχεση επίσης με την προηγούμενη και στον τρόπο ζωης μας. Το πρωί αφού δεν ειχαμε κολύμπι (βασικό αυτό) είχαμε χειροτεχνίες,και ελεύθερο χρόνο. Ελευθερος χρόνος = το μυαλό δουλεύει από μόνο του = νοσταλγία για το σπίτι Το βράδυ ειχαμε βραδιές τραγούδιου, θεάτρου, ομαδικών παιχνιδιών, εκδρομές στο δασος και προβολές βιντεο (καποια βραδυά μας εβαλαν να δούμε τον ''εξολοθρευτη'' και φοβομασταν μετα να πάμε τουάλέτα).

Εκεί καθόμασταν 21 μερες.Τη δευτερη Κυριακή το πρωί στο επισκεπτήριο, έρχεται η μάνα μου, και με το που τη βλέπω τις λέω πάμε να φυγουμε για το σπίτι. Μας πήρε αυτή, βγηκαμε εξω στο χωριο, φαγαμε παγωτο κι εγω να την κοιταω στα μάτια. Ο αδερφος μου όλα καλά κι εγω σε αναμμένα κάρβουνα. Το απογευματακι ήρθε η ωρα να μας επιστρεψει. Εγω ετοιμος να τα μπήξω. Βρε ετσι, βρε αλλιώς..τίποτα εγω ..''ΘΑ φύγουμε''. Ήταν και άλλα δυο παιδιά γνωστα μας στην παρεα που ειχαν ερθει οι γονεις τους μαζί με τη δική μου και με ξεγελάνε και μένω. Όταν καταλαβα τί εγινε ξεκίνησα . Εκει να ησουν να εβλεπες θρηνο (Μα ήμουν μόνο 7 χρόνων ). Για ώρες μεχρι που ελιωσα.

Στην κατασκήνωση αυτή μας στείλανε και την επόμενη χρονιά :xm: , και την επόμενη :xm: , και την επόμενη της επόμενης :xm: και για να μην τα πολυλογώ μεχρι το 1993 συνεχόμενα δλδ 7 χρονιές. Βεβαια μην φανταστείτε οτι γινόταν το ίδιο με μένα. Εντάξει τη δευτερη χρονιά λίγο καλύτερα, αλλά από την τρίτη και μετα περνουσα πολύ καλά , μεχρι που μετά ήθελα και πήγαινα μονος μου. Μάλιστα τις χρονιες '90 , '91 & '92 ήμουν ομαδάρχης. Απίστευτες χρονιες.

4:00 πηγε μου είπαν πάλι φυγε... Συνεχίζεται....

 

[domniki]

Τη δευτερη Κυριακή το πρωί στο επισκεπτήριο, έρχεται η μάνα μου, και με το που τη βλέπω τις λέω πάμε να φυγουμε για το σπίτι. Μας πήρε αυτή, βγηκαμε εξω στο χωριο, φαγαμε παγωτο κι εγω να την κοιταω στα μάτια. Ο αδερφος μου όλα καλά κι εγω σε αναμμένα κάρβουνα. Το απογευματακι ήρθε η ωρα να μας επιστρεψει. Εγω ετοιμος να τα μπήξω. Βρε ετσι, βρε αλλιώς..τίποτα εγω ..''ΘΑ φύγουμε''. Ήταν και άλλα δυο παιδιά γνωστα μας στην παρεα που ειχαν ερθει οι γονεις τους μαζί με τη δική μου και με ξεγελάνε και μένω. Όταν καταλαβα τί εγινε ξεκίνησα . Εκει να ησουν να εβλεπες θρηνο (Μα ήμουν μόνο 7 χρόνων ). Για ώρες μεχρι που ελιωσα.

Αχ, διαβαζω τον καημο του οκταχρονου τοτε nasou και ετοιμαζομαι κ'εγω να βαλω κ'εγω τα κλαματα. Μα γιατι ηταν τοσο ασπλαχνοι αυτοι οι γονεις :shake: Aφου το παιδι δεν περνουσε καλα και δεν ηθελε να παει σ'αυτη την κατασκηνωση!!! Ειδικα εκει που γραφεις οτι κοιτουσες την μαμα σου στα ματια ετοιμος να τα μπηξεις ... (καλα, αν ποτε κανω παιδια θα με κανουν ο,τι θελουν )

Παντως δεν εχω ξανακουσει για κατασκηνωση 3 εβδομαδων. Συνηθως ολοι πηγαινουν 2 εβδομαδες το πολυ. Ο βαφτισιμιος μου μας ελεγε για προπερσυ που ειχε παει κατασκηνωση (καπου στη Χαλκιδικη) οτι κοιμοταν ελαχιστα γιατι πασαλειβαν ο ενας τον αλλο με οδοντοκρεμες και εκαναν φασαρια...μα διακοπες ειναι αυτες ή βασανο?

 

[Turrican]

Πολύ όμορφο γράψιμο naso!

 

[nasos]

Πολύ όμορφο γράψιμο naso!

Ευχαριστώ Turrican.........

Αχ, διαβαζω τον καημο του οκταχρονου τοτε nasou και ετοιμαζομαι κ'εγω να βαλω κ'εγω τα κλαματα. Μα γιατι ηταν τοσο ασπλαχνοι αυτοι οι γονεις :shake: Aφου το παιδι δεν περνουσε καλα και δεν ηθελε να παει σ'αυτη την κατασκηνωση!!! Ειδικα εκει που γραφεις οτι κοιτουσες την μαμα σου στα ματια ετοιμος να τα μπηξεις ... (καλα, αν ποτε κανω παιδια θα με κανουν ο,τι θελουν )

Μαλλον domniki οι γονεις μου τότε καταλαβαν αυτο που εχω συνειδητοποιησει κι εγω σημερα....πως πιο πολύ εκλαιγα απο τον θιγμένο μου εγωισμο, παρά του οτι περνουσα τοσο χάλια.

Βασικά επρεπε να μου διναν και καμμια μπας και συνερχομουν πιο γρηγορα.

......................................................

Κατασκηνώσεις Υπουργειου Γεωργίας στο Σούνιο 1990-1994 & 1998. Έρχεται ...

 

[nasos]

Ξανά εδω...

Το 1990 ακουμε για πρώτη φορά απο κάποιο οικογενειακο μας γνωστό για τις κατασκηνωσεις του Υπουργειου Γεωργιας στο Σούνιο.

''Μα εμεις πάμε στη Νεράιδα'' ηταν η πρώτη απάντηση μου(....... ποιος το 'πε αυτό, ε?????? ειχαν ερθει τα καλυτερα χρόνια για εκει πάνω και πλέον αν δεν πηγαινα θα μου λειπε.)

Μας εξηγησε ο ανθρωπος οτι θα πηγαιναμε νωριτερα στο Σουνιο για εικοσι μέρες και μετα αν θελαμε μπορουσαμε να πάμε και στην άλλη κατασκήνωση. Ηταν μεικτή περιοδος αγοριών - κοριτσιών και θα πηγαινε και η κόρη του. Λίγο αυτός...λίγο η κόρη του που ηταν συμμαθητρια μου και κάναμε και παρεα...λίγο η θάλασσα που μας περίμενε ....ε! πολύ θέλαμε? (και να μη θέλαμε δλδ...)

Μεσανυχτα κάποιας Κυριακής προς το τέλος Ιουνίου επιβιβαζόμαστε στο τουριστικο λεωφορειο για το Σούνιο. Επρεπε να ταξιδεψουμε νυχτα για να 'μαστε Δευτερα πρωι εκει. Και φτάσαμε....

Ηταν μια τεράστια κατασκηνωση, καμμιά σχεση με τις άλλες δύο που ειχα βρεθει πριν. Ηταν μεσα σε δάσος. Εκεί που ήμασταν υπήρχε το αρχηγειο, τα εστιατόρια, το αναρρωτήριο, το κυλικείο, κάποια σπιτακια απ' το προσωπικο και πολλά διαδρομάκια που εκείνη τη στιγμή δεν ηξερα που πηγαιναν. Εψαχνα να βρω που μπορεί να ειναι τα σπιτάκια των κατασκηνωτών.

Μας μαζεψαν όλους μπροστά απο το αρχηγειο για να μας μοιράσουν σε κοινοτητες. Φυσικά πηγαιναμε ανά νομό γιατί ηταν παιδιά απ' όλη την επικράτεια. Οι πρώτες 8 κοινότητες ηταν των κοριτσιών και οι υπόλοιπες 8 των αγοριών. Μόλις έγινε αυτό μας πηρε ο κοινοτάρχης με τους ομαδαρχες και ξεκινήσαμε στο διαδρομάκι δεξιά μας.... Καθώς προχωρούσαμε μεσα στο δάσος έβλεπα τεσσερα-πεντε ξυλινα σπιτάκια εδω...άλλα τόσα πιο εκει...και παραπέρα το ίδιο κτλ. κτλ κτλ. Εμάς μας ειχαν βάλει στα τελευταία που βρήκαμε...κάτω απο τα γήπεδα του μπάσκετ. Βασικά όλες οι κοινότητες ηταν αμφιθεατρικά χτισμένες μεσα στο δάσος , με κέντρο την πλατεία που ημασταν στην αρχή.

Η κοινοτητά μου αποτελούνταν απο τεσσερα σπιτάκια σε κυκλική διάταξη, δλδ το ένα ηταν απέναντι απο το άλλο. Ενα απο αυτά ηταν το κοινοταρχείο για τον κοινοτάρχη και τους ομαδάρχες. Τα άλλα τρια είχαν απο δυο δωμάτια, το ένα για 8 άτομα, το άλλο για 4 και ανάμεσα ειχαν το μπάνιο. Τα δυο δωμάτια εβγαιναν σε κοινη βεράντα. Τα σπιτάκια μεταξυ τους τα ειχαμε συνδεσει με διαδρομάκια που τα κάναμε με πέτρες και κάθε μερα σκουπιζαμε τις πευκοβελόνες που επεφταν ανάμεσα για να φαίνονται καθαρά.

συνεχίζεται...