Rick Dangerous 128+!!!

Χαίρομαι πραγματικά που εξακολουθεί να δημιουργεί ενδιαφέρον... είναι πραγματικά φοβερή προσπάθεια, έστω και αν το original ήταν ήδη φοβερό παιχνιδάκι!!! H δε μουσικούλα του Level 1... αγαπημένη!

Rick Dangerous, R-Type, Bubble Bobble... ν'αγιάσουν τα χέρια τους :D
 
μακάρι να ήταν έτσι στην εποχή τους στα cpc...

τότε νιώθαμε άσχημα οι αμστραντάδες που απλά μας ετοιμάζανε ένα κακό σπέκτρουμ πορτ των παιχνιδιών.
 
Εγώ με τον CBM64 και την (/τις) Amiga μετά, ήξερα ότι έχω το best port έτσι κι αλλιώς τότε. :p
 
ίσχυε προφανώς με την Αμίγκα αλλά στον c64 δεν ήταν πάντα σίγουρο.Υπήρξαν και πολλές εξαιρέσεις!
 
Υπήρχαν πολλές εξαιρέσεις. Ναι.

Ακριβώς η διαμόρφωση της παραπάνω φράσης λέει από μόνη της πολλά.
 
Srsly, αυτό που σε κάθε thread για Amstrad, εδώ και αλλού, μπαίνουν οι σκεπτρουμάδες και οι κομμοντορόβιοι να πουν πόσο καλύτερο ήταν το μηχάνημά τους, με ξεπερνάει...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Gryzor είπε:
Srsly, αυτό που σε κάθε thread για Amstrad, εδώ και αλλού, που μπαίνουν οι σκεπτρουμάδες και οι κομμοντορόβιοι να πουν πόσο καλύτερο ήταν το μηχάνημά τους, με ξεπερνάει...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Όσα δεν φτάνει η αλώπηξ, λενε... ;)
 
Gryzor είπε:
Srsly, αυτό που σε κάθε thread για Amstrad, εδώ και αλλού, μπαίνουν οι σκεπτρουμάδες και οι κομμοντορόβιοι να πουν πόσο καλύτερο ήταν το μηχάνημά τους, με ξεπερνάει...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Πλάκα να γίνεται φίλε μου...αν ήταν να τα παίρνουμε στα σοβαρά οι χρήστες αταρι στ θα με βρίζανε πριν καν γράψω με τόσα που τους έχω πει... ;)

Οι αναμνήσεις του καθενός μας δεν μετριούνται με τίποτα.... :cool:
 
Μωρέ συμφωνώ 100%, αλλά από κάποια στιγμή και μετά, έστω και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός του κάθε μεμονωμένου χρήστη, καταντάει τρολλιά... έχουν χαλάσει άπειρα threads σχετικά με τον CPC γιατί γυρνάνε στο "δικό μου είναι καλύτερο από το δικό σου"...
 
Στο σημειο του βιντεο που κανει music test στο level 2 η μουσικη ειναι απο το Oh Mummy?Παντως θα ηταν υπεροχο να ηταν εξαρχης ετσι το Rick.Οχι οτι δεν το λιωσαμε αλλα ειναι καπως καλυτερο.Ατελειωτες ωρες παιζοντας Rick αλλα και παλι 3 πιστα εφτανα με το ζορι.Πριν λιγο καιρο το δοκιμασα σε Amiga και ανακαλυψα μετα απο τοσα χρονια ποσο πιο μεγαλες ηταν οι πιστες...
 
Σωστά:


Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν πρωτότυπη η μουσική του Oh Mummy :)

Όσο για τη δυσκολία, όπως και, π.χ. με τα Cybernoid, αν είχες γαϊδουρινή υπομονή και τιτάνια προσοχή μπορούσες να το τελειώσεις... Δεν είχε αδύνατα σημεία, αλλά έπρεπε να θυμάσαι όλες τις παγίδες...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το Rick Dangerous ηταν απο τα πιο ισορροπημενα σχεδιαστικα παιχνιδια. Ηθελε προσυλωση, απομνημονευση, δεν εκανε κοιλια, δεν ειχε τεχνικα θεματα και ηταν δικαιο. Αν αφιερωνες χρονο θα το τερματιζες. Δεν ηταν ενα στειρα δυσκολο παιχνιδι (πχ Ambu Simbel Profanation)
 
Συμφωνώ σε αυτό το σημείο, και αυτός ήταν ο κύριος λόγος λόγος που μου άρεσαν τόσο πολύ τα Rick. :)

H διαφορά με τα Cybernoid, ήταν ένα "random" στοιχείο που είχαν στην εμφάνιση των εχθρών που έρχονταν κατά κύματα (ευτυχώς, όχι σε όλες τις οθόνες !!).

Βοηθούσε ασφαλώς να γνωρίζεις απο πριν τι οθόνη θα ακολουθήσει, ώστε να προλάβεις να επιλέξεις λίγο πιό πριν το κατάλληλο όπλο (πυραύλους, bouncing bombs, κλπ), αλλά όσον αφορά τα παιχνίδια του Rick, τίποτα δεν ήταν "random". Οι παγίδες, οι εχθροί, και τα πυρομαχικά ήταν πάντα στην ίδια θέση. Αν ακολουθούσες τα ίδια βήματα (το ίδιο "σύστημα" όπως λέγαμε τότε), θα είχες πάντα το ίδιο αποτέλεσμα (πράγμα που δεν συνέβαινε στα Cybernoid). :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Gryzor είπε:
Srsly, αυτό που σε κάθε thread για Amstrad, εδώ και αλλού, μπαίνουν οι σκεπτρουμάδες και οι κομμοντορόβιοι να πουν πόσο καλύτερο ήταν το μηχάνημά τους, με ξεπερνάει...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ασε τους να λενε Gryzor, μια ζωη καημενοι ειναι με αυτα τα μηχανηματα. Οτι παπατζια και να κανουν, βρε τον θεο τον ιδιο να φερουν να προγραμματισει, ποτε δεν προκειται να εχουν το ολοκληρωμενο χρωματικα αποτελεσμα των παιχνιδιων που μπορουν να βγουν στον Amstrad. Ασε τους να λενε για scrolling και για hidefινιλες, ειναι τα μονα στοιχεια αναφορας στα κατα τα αλλα μηχανηματα αποκλειστικα για ανθρωπους με αχρωματοψια και προβληματα στα ματια. :)

Φανταστικη η εξελιξη του Rick Dangerous για τον Plus! Tι μενει? Μια πουσαρισμενη εκδοση και για τον απλο ρε παιδια!
 
Χα. Δεν θα το πιάσω και δεν θα το συνεχίσω (έχω απαντήσεις αλλά είναι off topic).

Για το θέμα, γενικά μιλώντας, το ότι το Rick Dangerous ΔΕΝ είχε random στοιχείο για μένα δεν είναι θετικό (και μιλάει μεγάλος fan του RD).
 
Για το θέμα του "random", υπάρχουν θετικά & αρνητικά. :)

Π.χ. το Cybernoid σε κράταγε σε "εγρήγορση" λόγω των random patterns (ορισμένων) εχθρών, αλλά έτσι γινόταν πιό δύσκολο.

Το Rick ήταν δύσκολο μέχρι να μάθεις που βρίσκονται οι εχθροί και οι παγίδες. Μετά, μπορούσες να το προχωρήσεις με μεγαλύτερη άνεση, κάνοντάς το (σε βάθος χρόνου), πιό εύκολο. :)
 
Εγώ πάντως τα cybernoid μόνο με no collision cheat μπόρεσα να τα τελειώσω ενώ και τα rd δεν τα τελείωσα ακόμα και με άπειρες ζωές! Όλα αυτά σε ότι φορμά και αν ασχολήθηκα (δηλ. amiga, cpc,zx,c64).

Γενικεύοντας θα έλεγα ότι σε όλα τα παιχνίδια της εποχής μόλις μάθαινες το pattern των εχθρών πήγαινες παρακάτω.
 
Δεν θεωρω το Cybernoid και τοσο random αφου στηριζεται στην αντιμετωπιση των patterns καθε οθονης. Απλα απαιτει επιπλεον επιδεξιοτητα και λιγοτερη απομνημονευση απο οτι ο Ρικ.

Παντως αποτελουν και τα δυο κορυφαια παραδειγματα σχεδιασμου gameplay.
 
Wally είπε:
Δεν θεωρω το Cybernoid και τοσο random αφου στηριζεται στην αντιμετωπιση των patterns καθε οθονης.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Nαί βρε, αλλά ορισμένα patterns εχθρών *είναι* random !! (άσχετα απο το πως επιλέγει να τα αντιμετωπίσει κανείς).
 
Το Rick Dangerous δεν το εχω παιξει σε amstrad και spectrum και απλα τα εχω δει αλλα εχω παιξει και τερματισει την εκδοση του παιχνιδιου στην amiga.Συγκεκριμενα ο μονος λογος που το εκανα αυτο ηταν γιατι ενας φιλος μου εκεινη την εποχη που λιγη σχεση ειχε με τα arcade η καλητερα να πω πως σπανια ερχοταν τολμησε να επιμενει οτι το RD ειναι πιο δυσκολο απο τα Ghosts'n Goblins και Karnov που τα ειχα λιωσει τον καιρο εκεινο.Μια αποψη για γελια δηλαδη που δεν χρειαζεται και μεγαλη αναλυση.Γιαυτο λοιπον το επαιξα και το τερματισα μονο και μονο για να δω τι ειναι αυτο το RD.

Αυτο που εχω να πω ειναι οτι η δυσκολια του παιχνιδιου ειναι πολυ μικρη και οτι ο μεσος gamer δεν νομιζω οτι θα δυσκολευτει πολυ να το τερματισει.Για να το αναλυσω λιγο πιο πιθανο ειναι να δυσκολευτει καποιος επειδη μπορει να του τελειωσουν οι σφαιρες και οι δυναμιτες παρα απο της παγιδες και κυριως απο τους ηλιθειους εχθρους του παιχνιδιου που απλα σε πολλους απο αυτους φτανει μονο να περιμενουμε λιγο ωστε να περασουν απο μπροστα μας και να πεσουν κατω πχ η απλα να πεσουν πανω σε παγιδες και να σκοτωθουν απο μονοι τους κατι που ειναι πολυ γελοιο και μειωνει κατα πολυ την δυσκολια του παιχνιδιου.Για παραδειγμα στην δευτερη πιστα ενω ανεβαινουμε μια σκαλα για να βρεθουμε στο πανω πατωμα αριστερα υπαρχει ενα φυδι που πυροβολαει και πανω στο πατωμα κινητε ενας εχθρος και το μονο που εχουμε να κανουμε ειναι να ανεβουνε πανω ωστε να ενεργοποιηθη η παγιδα και να πυροβολαει οποτε σκοτωνει τον εχθρο και προχωραμε.Για γελοια δηλαδη.Αν δεν τον σκοτωνε αλλα παραληλα με την παγιδα ειχαμε να αντιμετωπισουνε και τον εχθρο θα μεγαλωνε την δυσκολια.Δεκαδες τετοια παραδειγματα υπαρχουν σε ολες της πιστες και πραγματικα ελαχιστες φορες να το παιξει καποιος μετα θα το τερματιζει πολυ ευκολα.

Περα απο την δυσκολια του παντως που εμενα με απογοητευσε συμφωνω απολυτα οτι ειναι σε γενικες γραμμες εξαιρετικο παιχνιδι.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα