sparklingeagle
Closed
- Joined
- 30 Σεπ 2008
- Μηνύματα
- 667
- Αντιδράσεις
- 97
Πέρασαν σχεδόν πεντέμιση χρόνια από την ημέρα που ο βετεράνος του irish blues-rock έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 47 ετών.
Ασφαλώς πολλοί από μάς θα θυμούνται εκείνη την ιστορική συναυλία που έδωσε ο Rory Gallagher στο γήπεδο "Απόστολος Νικολαΐδης" της Νέας Φιλαδέλφειας τον Σεπτέμβριο του 1981.
Ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του blues-rock, ο Gallagher θεωρείται ακόμα και σήμερα μέγας δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας με πολλούς και πιστούς θαυμαστές και στη χώρα μας. Δεν ήταν τυχαίο ότι 40.000 ροκάδες βρέθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου του 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας για να ακούσουν τον ιρλανδό rocker και να δουν από κοντά τη Fender Stratocaster του να πιάνει φωτιά. Ήταν μία από τις πρώτες rock συναυλίες στη χώρα μας η οποία δυστυχώς συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια.
Η Ελλάδα ακόμα δεν είχε ξεφύγει από το μεταχουντικό σύνδρομο. Η πρώτη και τελευταία συναυλία rock ήταν το 1967 από τους Rolling Stones στη “Λεωφόρο”. Στο τρίτο τραγούδι ο Mick Jagger άρχισε να πετά κόκκινα γαρύφαλλα στο κοινό και η αστυνομία διέκοψε τη συναυλία.
Όμως το rock είχε ήδη αρχίσει να ψήνεται στους δρόμους των πόλεων. Διάφορες φυλές μαλλιάδων και παράξενων είχαν ήδη αρχίσει να ζουν «μες τις νύχτες των άλλων» ενώ το βινύλλιο κι οι πειρατικοί σταθμοί έκαναν τα πάντα για να γίνει αυτή η «αλλαγή» των καιρών που, ενώ δεν είχε σχέση με την πολιτική αλλαγή του Παπανδρέου, έκρυβε τη μουσικο-πολιτισμική αλλαγή που επηρέασε όσους από μας συνεχίζουμε σήμερα. Ετσι, παραπάνω από μια δεκαετία πέρασε μέχρι που το 1980 ήρθαν στο Σπόρτιγκ οι Police σηματοδοτώντας τη νέα εποχή.
Στις αρχές του ʼ80 οι «φυλές» της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ήταν πολλές (λιγότερες βέβαια στις άλλες πόλεις), μέταλλα, πάνκηδες, ροκάδες, bluesmen, ροκαμπίλια κι άλλοι ακόμα πολλοί. Συχρωτίζονταν όλοι στα τότε μπαράκια βιώνοντας το underground rock στοιχείο της εποχής ενω αμίμητες οι συναντήσεις στο κλασσικό δισκοπωλείο “Happening”.
Κι ενώ οι διαφωνίες και τα ρεύματα πολλά, υπήρχαν μερικές «σταθερές», μερικά ονόματα, κάποιοι μουσικοί που αποτελούσαν κοινά αποδεκτά «πρότυπα», άνθρωποι που, περα από το τι έπαιζαν, σήμαιναν το άρτιο, το σεβαστό, το αμόλυντο.
Από τους λίγους της εποχής, που, έτσι κι αλλιώς ήταν μακριά από τα δεδομένα rock είδωλα που κυριαρχούσαν στο χώρο, ήταν κι ο Rory Gallagher.
Ο William "Rory" Gallagher γεννήθηκε στην κωμόπολη Ballyshannon της κομητείας του Donegal στις 2 Μαρτίου του 1948. Λίγα χρόνια αργότερα μετακομίζει με τον αδελφό του Dónal στο Cork ενώ σε ηλικία μόλις 9 ετών αγοράζει την πρώτη του ακουστική κιθάρα επηρεασμένος από τον Elvis Presley που είχε δει τότε στη τηλεόραση.
Στα 12 κέρδισε την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα σʼ ένα διαγωνισμό ταλέντων και στα 13 του έφτιαξε την πρώτη του μπάντα τους Fontana Showband με τους οποίους άρχισε να παίζει support σε διάφορες μπάντες της εποχής επηρεασμένος από το παίξιμο του Chuck Berry.
Στα 16 του φτιάχνει τους Impact όπου πια ο νεαρός –τότε- Rory ξεκινά το «ταξίδι» του στη rock παίζοντας πρώτη φορά εκτός της χώρας του, στην Ισπανία και τη Γερμανία.
Το 1974 οι Rolling Stones τον ζήτησαν στις τάξεις τους. Όμως ο Rory αρνήθηκε. Δεν ταίριαζε, δεν «κόλλαγε» με το στυλ, την έκφραση και το «φτιασίδωμα» των Stones. Ο Rory ήταν ένας απλός, έντιμος μουσικός αφιερωμένος στο blues, βίωνε το rock αληθινά κι η ζωή του ήταν η δημιουργία κι όχι απλά το αριστοτεχνικό παίξιμο σε μια μεγάλη μπάντα.
source: http://rorygallagher.wordpress.com/
Το 2004 η Fender κυκλοφόρησε ένα πιστό αντίγραφο της θρυλικής Stratocaster του 1961 (κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου στο Custom Shop) η οποία αγοράστηκε για 100 στερλίνες στο Crowley's Music Centre του Cork το 1963 και έκτοτε έγινε η αχώριστη σύντροφος του Rory μέχρι τον θάνατό του τον Ιούνιο του 1995.
Η κιθάρα αυτή θεωρείται από πολλούς ως η πρώτη Stratocaster που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ιρλανδία.
Moon Child. Aπόσπασμα από την συναυλία του Rory Gallagher στο γήπεδο της ΑΕΚ στις 12/09/1981.
Ασφαλώς πολλοί από μάς θα θυμούνται εκείνη την ιστορική συναυλία που έδωσε ο Rory Gallagher στο γήπεδο "Απόστολος Νικολαΐδης" της Νέας Φιλαδέλφειας τον Σεπτέμβριο του 1981.
Ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του blues-rock, ο Gallagher θεωρείται ακόμα και σήμερα μέγας δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας με πολλούς και πιστούς θαυμαστές και στη χώρα μας. Δεν ήταν τυχαίο ότι 40.000 ροκάδες βρέθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου του 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας για να ακούσουν τον ιρλανδό rocker και να δουν από κοντά τη Fender Stratocaster του να πιάνει φωτιά. Ήταν μία από τις πρώτες rock συναυλίες στη χώρα μας η οποία δυστυχώς συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια.
Η Ελλάδα ακόμα δεν είχε ξεφύγει από το μεταχουντικό σύνδρομο. Η πρώτη και τελευταία συναυλία rock ήταν το 1967 από τους Rolling Stones στη “Λεωφόρο”. Στο τρίτο τραγούδι ο Mick Jagger άρχισε να πετά κόκκινα γαρύφαλλα στο κοινό και η αστυνομία διέκοψε τη συναυλία.
Όμως το rock είχε ήδη αρχίσει να ψήνεται στους δρόμους των πόλεων. Διάφορες φυλές μαλλιάδων και παράξενων είχαν ήδη αρχίσει να ζουν «μες τις νύχτες των άλλων» ενώ το βινύλλιο κι οι πειρατικοί σταθμοί έκαναν τα πάντα για να γίνει αυτή η «αλλαγή» των καιρών που, ενώ δεν είχε σχέση με την πολιτική αλλαγή του Παπανδρέου, έκρυβε τη μουσικο-πολιτισμική αλλαγή που επηρέασε όσους από μας συνεχίζουμε σήμερα. Ετσι, παραπάνω από μια δεκαετία πέρασε μέχρι που το 1980 ήρθαν στο Σπόρτιγκ οι Police σηματοδοτώντας τη νέα εποχή.
Στις αρχές του ʼ80 οι «φυλές» της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ήταν πολλές (λιγότερες βέβαια στις άλλες πόλεις), μέταλλα, πάνκηδες, ροκάδες, bluesmen, ροκαμπίλια κι άλλοι ακόμα πολλοί. Συχρωτίζονταν όλοι στα τότε μπαράκια βιώνοντας το underground rock στοιχείο της εποχής ενω αμίμητες οι συναντήσεις στο κλασσικό δισκοπωλείο “Happening”.
Κι ενώ οι διαφωνίες και τα ρεύματα πολλά, υπήρχαν μερικές «σταθερές», μερικά ονόματα, κάποιοι μουσικοί που αποτελούσαν κοινά αποδεκτά «πρότυπα», άνθρωποι που, περα από το τι έπαιζαν, σήμαιναν το άρτιο, το σεβαστό, το αμόλυντο.
Από τους λίγους της εποχής, που, έτσι κι αλλιώς ήταν μακριά από τα δεδομένα rock είδωλα που κυριαρχούσαν στο χώρο, ήταν κι ο Rory Gallagher.
Ο William "Rory" Gallagher γεννήθηκε στην κωμόπολη Ballyshannon της κομητείας του Donegal στις 2 Μαρτίου του 1948. Λίγα χρόνια αργότερα μετακομίζει με τον αδελφό του Dónal στο Cork ενώ σε ηλικία μόλις 9 ετών αγοράζει την πρώτη του ακουστική κιθάρα επηρεασμένος από τον Elvis Presley που είχε δει τότε στη τηλεόραση.
Στα 12 κέρδισε την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα σʼ ένα διαγωνισμό ταλέντων και στα 13 του έφτιαξε την πρώτη του μπάντα τους Fontana Showband με τους οποίους άρχισε να παίζει support σε διάφορες μπάντες της εποχής επηρεασμένος από το παίξιμο του Chuck Berry.
Στα 16 του φτιάχνει τους Impact όπου πια ο νεαρός –τότε- Rory ξεκινά το «ταξίδι» του στη rock παίζοντας πρώτη φορά εκτός της χώρας του, στην Ισπανία και τη Γερμανία.
Το 1974 οι Rolling Stones τον ζήτησαν στις τάξεις τους. Όμως ο Rory αρνήθηκε. Δεν ταίριαζε, δεν «κόλλαγε» με το στυλ, την έκφραση και το «φτιασίδωμα» των Stones. Ο Rory ήταν ένας απλός, έντιμος μουσικός αφιερωμένος στο blues, βίωνε το rock αληθινά κι η ζωή του ήταν η δημιουργία κι όχι απλά το αριστοτεχνικό παίξιμο σε μια μεγάλη μπάντα.
source: http://rorygallagher.wordpress.com/
Το 2004 η Fender κυκλοφόρησε ένα πιστό αντίγραφο της θρυλικής Stratocaster του 1961 (κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου στο Custom Shop) η οποία αγοράστηκε για 100 στερλίνες στο Crowley's Music Centre του Cork το 1963 και έκτοτε έγινε η αχώριστη σύντροφος του Rory μέχρι τον θάνατό του τον Ιούνιο του 1995.
Η κιθάρα αυτή θεωρείται από πολλούς ως η πρώτη Stratocaster που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ιρλανδία.
Moon Child. Aπόσπασμα από την συναυλία του Rory Gallagher στο γήπεδο της ΑΕΚ στις 12/09/1981.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
], ακούγοντας τον ήχο της από τα παλιά [και πλέον γεμάτα γρατζουνιές] βινύλιά του .... Διότι, βρε παιδί μου, ο ήχος της κιθάρας του Ρόρι είχε κάτι το "αλανιάρικο" και "ταξιδιάρικο" !!! Σε έκανε κι εσένα τον ακροατή να νιώθεις ότι "ταξιδεύεις" : Είτε ότι διασχίζεις με τα πόδια πρωτόγνωρα μονοπάτια και δρομίσκους έχοντας, λέει, κι εσύ μια κιθάρα στην πλάτη ....είτε ότι με ένα παλιό αυτοκίνητο διασχίζεις, λέει, έρημους δρόμους στην επαρχία ..... είτε ότι βρίσκεσαι, λέει, με μια βαλιτσούλα στο χέρι σε κάποιο σταθμό ΚΤΕΛ κι ετοιμάζεσαι να επιβιβασθείς σε λεωφορείο .... κλπ κλπ κλπ .... Να, λοιπόν, ποια είναι τα πιο αγαπημένα μου "ταξιδιάρικα" τραγούδια του :
