Rory Gallagher

Joined
30 Σεπ 2008
Μηνύματα
667
Αντιδράσεις
92
Πέρασαν σχεδόν πεντέμιση χρόνια από την ημέρα που ο βετεράνος του irish blues-rock έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 47 ετών.

rory_stor1_400.JPG




Ασφαλώς πολλοί από μάς θα θυμούνται εκείνη την ιστορική συναυλία που έδωσε ο Rory Gallagher στο γήπεδο "Απόστολος Νικολαΐδης" της Νέας Φιλαδέλφειας τον Σεπτέμβριο του 1981.

Ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του blues-rock, ο Gallagher θεωρείται ακόμα και σήμερα μέγας δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας με πολλούς και πιστούς θαυμαστές και στη χώρα μας. Δεν ήταν τυχαίο ότι 40.000 ροκάδες βρέθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου του 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας για να ακούσουν τον ιρλανδό rocker και να δουν από κοντά τη Fender Stratocaster του να πιάνει φωτιά. Ήταν μία από τις πρώτες rock συναυλίες στη χώρα μας η οποία δυστυχώς συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια.

8ad4374b26369c9f8205e0277f43ff9c.0.rory1web%5B1%5D.jpg.atch




Η Ελλάδα ακόμα δεν είχε ξεφύγει από το μεταχουντικό σύνδρομο. Η πρώτη και τελευταία συναυλία rock ήταν το 1967 από τους Rolling Stones στη “Λεωφόρο”. Στο τρίτο τραγούδι ο Mick Jagger άρχισε να πετά κόκκινα γαρύφαλλα στο κοινό και η αστυνομία διέκοψε τη συναυλία.

Όμως το rock είχε ήδη αρχίσει να ψήνεται στους δρόμους των πόλεων. Διάφορες φυλές μαλλιάδων και παράξενων είχαν ήδη αρχίσει να ζουν «μες τις νύχτες των άλλων» ενώ το βινύλλιο κι οι πειρατικοί σταθμοί έκαναν τα πάντα για να γίνει αυτή η «αλλαγή» των καιρών που, ενώ δεν είχε σχέση με την πολιτική αλλαγή του Παπανδρέου, έκρυβε τη μουσικο-πολιτισμική αλλαγή που επηρέασε όσους από μας συνεχίζουμε σήμερα. Ετσι, παραπάνω από μια δεκαετία πέρασε μέχρι που το 1980 ήρθαν στο Σπόρτιγκ οι Police σηματοδοτώντας τη νέα εποχή.

RoryGallagher.jpg





Στις αρχές του ʼ80 οι «φυλές» της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ήταν πολλές (λιγότερες βέβαια στις άλλες πόλεις), μέταλλα, πάνκηδες, ροκάδες, bluesmen, ροκαμπίλια κι άλλοι ακόμα πολλοί. Συχρωτίζονταν όλοι στα τότε μπαράκια βιώνοντας το underground rock στοιχείο της εποχής ενω αμίμητες οι συναντήσεις στο κλασσικό δισκοπωλείο “Happening”.

Κι ενώ οι διαφωνίες και τα ρεύματα πολλά, υπήρχαν μερικές «σταθερές», μερικά ονόματα, κάποιοι μουσικοί που αποτελούσαν κοινά αποδεκτά «πρότυπα», άνθρωποι που, περα από το τι έπαιζαν, σήμαιναν το άρτιο, το σεβαστό, το αμόλυντο.

Από τους λίγους της εποχής, που, έτσι κι αλλιώς ήταν μακριά από τα δεδομένα rock είδωλα που κυριαρχούσαν στο χώρο, ήταν κι ο Rory Gallagher.

220px-Rory_Gallagher_19821.jpg




Ο William "Rory" Gallagher γεννήθηκε στην κωμόπολη Ballyshannon της κομητείας του Donegal στις 2 Μαρτίου του 1948. Λίγα χρόνια αργότερα μετακομίζει με τον αδελφό του Dónal στο Cork ενώ σε ηλικία μόλις 9 ετών αγοράζει την πρώτη του ακουστική κιθάρα επηρεασμένος από τον Elvis Presley που είχε δει τότε στη τηλεόραση.

Στα 12 κέρδισε την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα σʼ ένα διαγωνισμό ταλέντων και στα 13 του έφτιαξε την πρώτη του μπάντα τους Fontana Showband με τους οποίους άρχισε να παίζει support σε διάφορες μπάντες της εποχής επηρεασμένος από το παίξιμο του Chuck Berry.

Στα 16 του φτιάχνει τους Impact όπου πια ο νεαρός –τότε- Rory ξεκινά το «ταξίδι» του στη rock παίζοντας πρώτη φορά εκτός της χώρας του, στην Ισπανία και τη Γερμανία.

Το 1974 οι Rolling Stones τον ζήτησαν στις τάξεις τους. Όμως ο Rory αρνήθηκε. Δεν ταίριαζε, δεν «κόλλαγε» με το στυλ, την έκφραση και το «φτιασίδωμα» των Stones. Ο Rory ήταν ένας απλός, έντιμος μουσικός αφιερωμένος στο blues, βίωνε το rock αληθινά κι η ζωή του ήταν η δημιουργία κι όχι απλά το αριστοτεχνικό παίξιμο σε μια μεγάλη μπάντα.

source: http://rorygallagher.wordpress.com/

Το 2004 η Fender κυκλοφόρησε ένα πιστό αντίγραφο της θρυλικής Stratocaster του 1961 (κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου στο Custom Shop) η οποία αγοράστηκε για 100 στερλίνες στο Crowley's Music Centre του Cork το 1963 και έκτοτε έγινε η αχώριστη σύντροφος του Rory μέχρι τον θάνατό του τον Ιούνιο του 1995.

 


Η κιθάρα αυτή θεωρείται από πολλούς ως η πρώτη Stratocaster που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ιρλανδία.


Fender_Strat_RoryGallagher_R50934_FrontBody.jpg






Moon Child. Aπόσπασμα από την συναυλία του Rory Gallagher στο γήπεδο της ΑΕΚ στις 12/09/1981.

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μεγάλη μορφή ο Ρόρυ, χαίρομαι που στην Ελλάδα ακόμη παίζονται τα τραγούδια του στο ραδιόφωνο (έστω που και που) και τον θυμάται ο κόσμος, εδώ στην Αγγλία που ζώ 15 χρόνια όχι μόνο δεν έχω ακούσει ένα τραγούδι του να παίζεται στο ραδιόφωνο, δεν έχω ούτε έναν Άγγλο φίλο που να τον ξέρει καν!

sparklingeagle είπε:
Ασφαλώς πολλοί από μάς θα θυμούνται εκείνη την ιστορική συναυλία που έδωσε ο Rory Gallagher στο γήπεδο "Απόστολος Νικολαΐδης" της Νέας Φιλαδέλφειας τον Σεπτέμβριο του 1981.
Απόστολος Νικολαϊδης είναι το γήπεδο του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας :biglaugh:
 
..ρε παιδια,σορρυ,εγω τον θεωρω αμπαλο,κ απο φωνη κ απο κιθαρα..μπορει να ταν κατι σαν παιδι θαυμα,αλλα φορ γκοντ σεικ,

ο Νηλ Σων στα 17 επαιζε στους Σαντανα.

ο Εντυ ειχε λανσαρει το ταπινγκ(αν και πολλοι δινουν την πατροτητα στον δικο μου,τον Λυντς)

ενταξει,γουστα ειναι αυτα,παντως οτι χαιρει μεγαλης εκτιμησης ακομα στο Γκριχενλαντ,ειναι γεγονος(ισως λογω του μυθου που δημιουργησε το επεισοδιακο λαιβ,σε δυο γενιες ροκαδων ,τουλαχιστον)
 
@ Φίλτατε Don

Τον αδικείς τον Gallagher. Θα μπορούσα απλά να θυμίσω την απάντηση που έδωσε ο Jimi Hendrix μετά το Woodstock όταν ρωτήθηκε πώς είναι να είσαι ο μεγαλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο και εκείνος απάντησε ότι δεν ξέρει και να πάει ο δημοσιογράφος να ρωτήσει τον Rory. Προσωπικά δεν σκοπεύω να τα βάλω με τον Jimi (σίγουρα θα τα λένε οι δυό τους όπου και αν βρίσκονται).

Πέρα από την πλάκα νομίζω ότι η "μαγεία" του Gallagher ήταν αυτό στο οποίο αναφέρεται ο sparklingeagle στην αρχή:

Κι ενώ οι διαφωνίες και τα ρεύματα πολλά, υπήρχαν μερικές «σταθερές», μερικά ονόματα, κάποιοι μουσικοί που αποτελούσαν κοινά αποδεκτά «πρότυπα», άνθρωποι που, περα από το τι έπαιζαν, σήμαιναν το άρτιο, το σεβαστό, το αμόλυντο.

 


Για όσους ενδιαφέρονται να διαβάζουν για μέρες, το επίσημο site του εδώ
 
Αααχ, με αυτήν την ξεβαμμένη Stratocaster του ... πόσα και πόσα "ταξίδια" κάναμε [καβάλα ... στην ταστιέρα της :eek: o_O], ακούγοντας τον ήχο της από τα παλιά [και πλέον γεμάτα γρατζουνιές] βινύλιά του .... Διότι, βρε παιδί μου, ο ήχος της κιθάρας του Ρόρι είχε κάτι το "αλανιάρικο" και "ταξιδιάρικο" !!! Σε έκανε κι εσένα τον ακροατή να νιώθεις ότι "ταξιδεύεις" : Είτε ότι διασχίζεις με τα πόδια πρωτόγνωρα μονοπάτια και δρομίσκους έχοντας, λέει, κι εσύ μια κιθάρα στην πλάτη ....είτε ότι με ένα παλιό αυτοκίνητο διασχίζεις, λέει, έρημους δρόμους στην επαρχία ..... είτε ότι βρίσκεσαι, λέει, με μια βαλιτσούλα στο χέρι σε κάποιο σταθμό ΚΤΕΛ κι ετοιμάζεσαι να επιβιβασθείς σε λεωφορείο .... κλπ κλπ κλπ .... Να, λοιπόν, ποια είναι τα πιο αγαπημένα μου "ταξιδιάρικα" τραγούδια του :

α] Overnight Bag, από τον δίσκο Photo Phinish :


Επίσης, εκτός από καταπληκτική κιθάρα [την οποία έπαιζε με το μεράκι και τη δεξιοτεχνία του "αυτοδίδακτου μουσικού", ο Ρόρι δεν ήξερε νότες !!!!! ], έπαιζε και έξοχο μαντολίνο !!! Έτσι, λατρεύω τα τρέμολα στο μαντολίνο του Brute Force & Ignorance, ομοίως από το Photo Phinish : http://youtu.be/kbyWqtQflVg

Δυστυχώς "έφυγε νωρίς" και εμείς οι "νεότεροι" δεν τον προλάβαμε [το 1981 που έδωσε συναυλία στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας ήμουνα πολύ - πολύ μικρός για "ξεπορτίσματα" και μάλιστα σε συναυλίες !!! Πάντως, όσους μεγαλύτερους, που "ήταν εκεί" ρωτάω : "πώς ήταν ο Ρόρι, τυχρέεεε, τον ΄πρόλαβες, πολύ ζηλεύω" κλπ, η απάντηση που παίρνω είναι : "άσε, έκαναν δυο μέρες τα μάτια μου να συνέλθουν από τα δακρυγόνα :cry: :cry: :zip: ] !!!!!! .... Μακάρι, μακάρι να ζούσε μέχρι σήμερα, να τον απολαμβάναμε στις συναυλίες του [αν αυτή τη στιγμή ζούσε, είμαι σίγουρος ότι θα εξακολουθούσε να δίνει μαγευτικές συναυλίες, στις οποίες ... θα μας έκανε να μας "πέφτουν τα σαγώνια" με την κιθαριστική δεξιοτεχνία του και τη σκηνική παρουσία του] !!! Όμως .... ααααχ, αυτοί οι Ιρλανδοί με τα ουίσκια τους ...... :( :(
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Σαν σήμερα, 17 χρόνια πριν, έφυγε ο Gallagher.

 
τεραστιος καλλιτεχνης , θυμαμαι καπου το 81 (?) ειχε ερθει νεα φιλαδελφεια , λογω ηλικιας ακομα δεν ειχα ενασχοληση με την μουσικη , θυμαμαι μια χαρακτηριστικη σκηνη καθως παιζαμε μπαλα σε μια απο τις αλανες (του αμαρουσιου ) , μια παρεα μεγαλυτερων ,ντυμενοι αναλογα ,ανηφοριζαν προς το τρενο

και οταν τους ρωτησαμε που πανε ειπαν 'gallagher' ,δεν ηξερα τι ακριβως πρεσβευε τοτε ,το κατανοησα αργοτερα .
 
Καταπληκτικός! Το Moon Child είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Μια φήμη λέει πως όταν ρώτησαν τον Jimmy Hendrix πως είναι να είσαι ο καλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο αυτός απάντησε: πηγαίνετε να ρωτήσετε τον Ρόρυ Γκάλαχερ. Αλήθεια, ψέμματα δεν έχει σημασία. Ήταν πραγματικά ένας υπέροχος κιθαρίστας.
 
krios είπε:
Καταπληκτικός! Το Moon Child είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Μια φήμη λέει πως όταν ρώτησαν τον Jimmy Hendrix πως είναι να είσαι ο καλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο αυτός απάντησε: πηγαίνετε να ρωτήσετε τον Ρόρυ Γκάλαχερ. Αλήθεια, ψέμματα δεν έχει σημασία. Ήταν πραγματικά ένας υπέροχος κιθαρίστας.
Όντως δεν έχει καμία σημασία αν ειπώθηκε τελικά ή όχι. Όσο για το Moon Child να ευχαριστήσω δημοσίως τον ξάδελφό μου τον Δημήτρη που με είχε φωνάξει ένα απόγευμα επάνω λέγοντάς μου: "έλα ν' ακούσεις κάτι που δεν θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου"
 
Ήταν ένας ''πειρατής'' στα FM που το έβαζε κάθε μέρα κατά τις 11.30. Πόσο δίκιο είχε ο εξάδελφός σου Caprice! Είχα κάνει μεγάλο αγώνα να βρω το τραγούδι μεγαλώνοντας. Κάθε φορά που το βάζω να το ακούσω ποτέ δε σταματάω στη μία φορά!
 
Πραγματικά, ένας από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες όλων των εποχών, και κατά τη γνώμη μου ο πιο ταλαντούχος. Μπορεί να το ξέρετε, αλλά θα είστε λίγοι, ο Rory είχε αρνηθεί πρόταση των Stones να μπει στη μπαντα. Κριμα που έφυγε άδοξα... Respect Rory Gallagher!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα