Rosencrantz & Guildernstern Are Dead (1990)

[iggylebowski]

Rosencrantz & Guildenstern Are Dead (1990)


http://www.imdb.com/title/tt0100519/

 


Ηθοποιοί: Tim Roth, Gary Oldman, Richard Dreyfuss

 


Υπόθεση: Δυο μικροί σεναριακά χαρακτήρες του Άμλετ, ο Rosencrantz και ο Guildenstern, περιπλανώνται άσκοπα στο βασίλειο της Δανίας, αδιαφορώντας για τη σειρά των σημαντικών γεγονότων της γνωστής τραγωδίας που παίζεται μπροστά στα μάτια τους κι αγνοώντας το ρόλο τους στην εξέλιξη της υπόθεσης. Ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν τη σεναριακή τους ύπαρξη, αλλά και αδύναμοι να αποκλίνουν από αυτή, παίζουν ακούσια το ρόλο που γράφτηκε γιΚΌ αυτούς και που θα τους οδηγήσει στο προαναγγελθέν τέλος τους, το οποίο βέβαια είναι απαραίτητο για την μετέπειτα εξέλιξη της ιστορίας του γνωστού ήρωα του Shakespeare.


Τα δρώμενα της τραγωδίας του Άμλετ, όπως αυτά βιώνονται και κατανοούνται από δυο ασήμαντους χαρακτήρες του έργου, είναι το story της εν λόγω ταινίας. Βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο που έχει γράψει ο Stoppard κάπου στα μέσα τηςδεκαετίας του Κ½60, η ταινία δεν είναι τίποτα παραπάνω από την γνωστή ιστορίατου Άμλετ, μέσα από τα μάτια των Rosencrantz και Guildenstern.Οι δυο ήρωές μας, αγνοούν ότι είναι χαρακτήρες κάποιου θεατρικού έργου και παρότι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει μπροστά τους και για ποιο λόγο κάνουν ό,τι κάνουν, ακούσια συμμετέχουν στην εξέλιξη της ιστορίας, όπως αυτή είναι ήδη γνωστή, δέσμιοι της μοίρας τους ή καλύτερα του σεναρίου. Ο Stoppard καταφέρνεινα σμικρύνει το ίδιο το σενάριο του Shakespeare, αφήνοντας μόνο μερικά ίχνη από την γνωστή ιστορία, παίζοντας με την αφέλεια των χαρακτήρων και την αδυναμία τους να πράξουν διαφορετικά από αυτό που έχει ήδη ορισθεί. Το έργο έχει να κάνει μετ ην έννοια της αιτιολογίας και το θέμα της προκαθορισμένης μοίρας. Για ποιο λόγο γίνονται κάποια πράγματα; Πότε τα συμβάντα είναι πραγματικά και πότε φαινομενικά; Ποιο στοιχείο της πραγματικότητας είναι αιτιώδες; Οι Rosencrantz και Guildenstern,ως στοιχεία του Άμλετ, είναι σχετικά ασήμαντα. O Shakespeare δεν έγραψε τίποτα για τους συγκεκριμένους δυο χαρακτήρες, δεν τους έδωσε βάθος, φωνή, πραγματική διάσταση. Απλά αναφέρονται σαν ονόματα. Πώς μπορούν επομένως να γνωρίζουν τη θέση τους στα δρώμενα; Έτσι λοιπόν, οι ήρωές μας, περιφέρονται άσκοπά, απληροφόρητοι απέναντι σΚΌαυτό που πραγματώνεται κάθε στιγμή, καθώς βρίσκονται σε σύγχυση ως προς τον σκοπό της υπόστασής τους, αφού ο ρόλος τους στον Άμλετ είναι υποτυπώδης. Οι κινήσεις τους μέσα στο έργο είναι προδιαγεγραμμένες και δεν μπορούν να αποκλίνουν από αυτές. Ποια είναι όμως η αιτία που οδηγεί τη συνέχεια των δράσεών τους; Κάθε λεπτό, σε κάθε σκηνή, ο Rosencrantz και ο Guildenstern αναζητούντην αιτία της παρουσίας τους μέσα στο έργο. Βιώνουν καταστάσεις που δεν καταλαβαίνουν και αγνοούν το μέγεθος των εξελίξεων. Δεν γνωρίζουν τις συνέπειεςτων πράξεών τους, παρότι αυτές είναι προδιαγεγραμμένες, ούτε και συνειδητοποιούν τη σημασία ή τη σπουδαίοτητά τους. Δεν γνωρίζουν την αιτία ή την αναγκαιότητα των επιλογών που κάνουν. Οι χαρακτήρες σε όλη τη διάρκεια της ταινίας προσπαθούν να συμβιβαστούν με την ύπαρξη τους και το ρόλο τους στη συνέχεια των γεγονότων. Ο Gary Oldman είναι καταπληκτικός ως Rosencrantz (ή μήπως είναι ο Guildenstern), αφελής, παγιδευμένος σε ένα σκοτεινό πέπλο άγνοιας. Προσέξτε τις σκηνές που ανακαλύπτει με τυχαία περιστατικά γνωστούς νόμους της φυσικής και όταν προσπαθεί να τα επαναλάβει μπροστά στον Tim Roth αποτυγχάνει παταγωδώς. Ο Tim Roth επίσης είναι εξαιρετικός, μπερδεμένος από τα υπαρξιακά ερωτήματα που τον βασανίζουν, αναζητώντας αιτίες για πράξεις που δεν καταλαβαίνει, λιγάκι πιο υποπτευμένος μπροστά στη δίνη των εξελίξεων. Σημαντική είναι και η παρουσία του Richard Dreyfuss στο ρόλο ενός θεατρικού ηθοποιού, που παίζει τον Άμλετ μπροστά στα μάτια των δυο βασικών χαρακτήρων, προσπαθώντας να τους εξηγήσει τι πρέπει να ακολουθήσει για να εξελιχθεί η ιστορία, χωρίς όμως να τους δίνει κανένα σημαντικό στοιχείο για την αιτιακή τους σχέση τους με τη συνέχεια της πλοκής. Στο τέλος, οι δυο τόσο συμπαθείς χαρακτήρες, αποδέχονται μοιρολατρικά το τραγικό τους τέλος ως νομοτελειακή αναγκαιότητα για τη συνέχιση του δράματος που παίζεται ερήμην τους, χωρίς όμως να κατανοούν την αιτία που τους οδήγησε σΚΌαυτό. Έξυπνοι διάλογοι, αφηρημένο χιούμορ και μια σχεδόν σουρεαλιστική προσέγγιση από ένα ιδιαίτερο έργο που παίζει με τις υπαρξιακές αναζητήσεις καθώς και με τις βασικές θέσεις της αιτιοκρατίας και της τελεολογίας.

 


Rosencrantz & Guildenstern - Question Game:


[video=youtube;y-Sx4W2cKlU]

 

[Domenica]

Το ειχα δει διοτι παιζουν δυο απο τους ωραιοτερους αντρες των 90ς ο Τιμ Ροθ και ο Γκαρυ Ολντμαν. Ωραια ταινια κιολας.

 

[Thor]

Έξυπνη διασκευή μιας πασίγνωστης ιστορίας. Μου άρεσε όταν την είδα αλλά πάνε χρόνια...

 

[elephadas]

Κι εγώ.. πρέπει να την είδα όταν είχε πρωτοβγεί στις αιθουσες. Μου άρεσε πολύ, αλλά εκείνο που θυμάμαι ήταν ότι σκέφτηκα πως έπρεπε να βρω το θεατρικό του Stoppard στο οποίο είχε βασιστεί το σενάριο και να το διαβάσω, γιατί οι διάλογοι ήταν τόσοι γρήγοροι που σε κάποια σημεία τους έχανα. Και όλο το έργο ήταν οι διάλογοι μεταξύ των ηρώων, αφού η όποια πλοκή ήταν τελείως δευτερεύουσα. Το θεατρικό έργο γράφτηκε το 1966, οπότε είναι αρκετά παλιότερο από την ταινία.

 

[RIO]