iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 675
Spoorloos (1988, George Sluizer)
http://www.imdb.com/title/tt0096163/
Ηθοποιοί: Bernard Pierre Donnadieu, Gene Bervoets, Johanna ter Steege
Υπόθεση: Ένα νεαρό ζευγάρι που βρίσκεται σε διακοπές σταμάτα σε ένα πολυσύχναστο σταθμό εξυπηρέτησης. Ξαφνικά, η γυναίκα εξαφανίζεται. Ο νεαρός άντρας αφιερώνει τα επόμενα τρία χρόνια της ζωής του, αναζητώντας απεγνωσμένα τη γυναίκα του. Κάποια στιγμή, αρχίζει να λαμβάνει κάποια περίεργα γράμματα από τον απαγωγέα, ο οποίος του υπόσχεται να του αποκαλύψει τι συνέβη στη γυναίκα του.
Το Spoorloos είναι ένα γαλλο-ολλανδικό θρίλερ μυστηρίου, που είναι γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο The Vanishing, και το οποίο είναι σκηνοθετημένο από τον George Sluizer. Αν και το story της ταινίας είναι αρκετά απλό, ο Sluizer σκηνοθετεί εξαιρετικά, δημιουργώντας ένα καλοσχεδιασμένο και καλογυρισμένο θρίλερ, που δεν ντρέπεται να δείξει τις χιτσκοκικές επιρροές του. Ακολουθώντας έναν ληθαργικό, υπνωτικό ρυθμό, που μερικές φορές αποδυναμώνει το μυστήριο, αλλά παράλληλα χαρίζει στο αποτέλεσμα μια ανατριχιαστική, υφέρπουσα ένταση, ο Sluizer παρουσιάζει τις απεγνωσμένες προσπάθειες του άντρα να βρει τη γυναίκα του, ενώ παράλληλα εισβάλει στην ιδιωτική ζωή του απαγωγέα, ο οποίος αντίθετα με ό,τι περίμενε ο θεατής, είναι ένας, επιφανειακά τουλάχιστον, φυσιολογικός κι αξιοσέβαστος άνθρωπος. Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσει την ιστορία ο Sluizer, αρχικά παρουσιάζοντας την εξαφάνιση της γυναίκας με έναν έντονο τρόπο, και στη συνέχεια κατεβάζοντας ρυθμούς κι ακολουθώντας την προσπάθεια του άντρα να την εντοπίσει, εμμένοντας σε μια λεπτομερή περιγραφή των συναισθημάτων που νιώθει, που ξεκινούν από την απορία, την οργή, την θλίψη, την απογοήτευση για να καταλήξουν στην απόλυτη οδύνη, λειτουργεί πολύ καλά στη μηχανική της εσωτερικής έντασης της ταινίας, η οποία δεν αποκτά ποτέ καθαρή υπόσταση, αλλά αντίθετα βρίσκεται παρούσα πίσω από κάθε πλάνο. Η αφηγηματική παρέκβαση που αφορά τη προσωπική ζωή του απαγωγέα, λειτουργεί επίσης πολύ καλά, φέρνοντας τον θεατή απέναντι σε ένα τρομακτικό άνθρωπο, ο οποίος φαίνεται φυσιολογικός, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ψυχρός άντρας που παρά το γεγονός ότι γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ κακού και καλού, επιλέγει το πρώτο και στήνει αριστοτεχνικά τις επιθέσεις του. Η προσωπική εξομολόγηση του απαγωγέα και η σκιαγράφηση του χαρακτήρα του, μέσα από εικόνες καθημερινής, οικογενειακής ζωής ενώ παράλληλα παρουσιάζεται με τελετουργικό, λεπτομερή τρόπο η διαδικασία με την οποία πραγματοποιεί τις επιλογές των θυμάτων του και τις επιθέσεις του , δημιουργούν μια κλινική ατμόσφαιρα λανθάνουσας νοσηρότητας, που επιβαρύνει το κινηματογραφικό κλίμα και το κάνει να αποκτά μια διεστραμένη αίσθηση. Η αντιπαράθεση των ειδυλλιακών, επαρχιακών τοπίων με τον φόβο που μπορεί να προκαλέσει ένας τέτοιος άνθρωπος, υφαίνει μια κλιμακούμενη ένταση που καταφέρνει να δώσει στο Spoorloos την απαραίτητη αγωνία, παρά την έλλειψη μυστηρίου εξαιτίας της γρήγορης αποκάλυψης της ταυτότητας του απαγωγέα. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Sluizer καταφέρνει να συνδυάσει την όμορφη φωτογραφία, τον μελαγχολικό τόνο, το σκοτεινά ρεαλιστικό ύφος, τις χιτσκοκικές αναφορές, την κλινική ψυχρότητα και τη νοσηρότητα για να οδηγήσει σε ένα αποκαλυπτικό και ταυτόχρονα πεσιμιστικό και καταθλιπτικό φινάλε. Ο ίδιος σκηνοθέτης επιχείρησε κι ένα αμερικάνικο remake με τον τίτλο The Vanishing, το οποίο δεν φτάνει στο ελάχιστο την δύναμη του πρωτότυπου έργου, παρά την συμμετοχή ονομάτων όπως ο Jeff Bridges και ο Kiefer Sutherland. Εκπληκτική η ερμηνεία του Bernard Pierre Donnadieu στον ρόλο του απαγωγέα.
http://www.imdb.com/title/tt0096163/
Ηθοποιοί: Bernard Pierre Donnadieu, Gene Bervoets, Johanna ter Steege
Υπόθεση: Ένα νεαρό ζευγάρι που βρίσκεται σε διακοπές σταμάτα σε ένα πολυσύχναστο σταθμό εξυπηρέτησης. Ξαφνικά, η γυναίκα εξαφανίζεται. Ο νεαρός άντρας αφιερώνει τα επόμενα τρία χρόνια της ζωής του, αναζητώντας απεγνωσμένα τη γυναίκα του. Κάποια στιγμή, αρχίζει να λαμβάνει κάποια περίεργα γράμματα από τον απαγωγέα, ο οποίος του υπόσχεται να του αποκαλύψει τι συνέβη στη γυναίκα του.
Το Spoorloos είναι ένα γαλλο-ολλανδικό θρίλερ μυστηρίου, που είναι γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο The Vanishing, και το οποίο είναι σκηνοθετημένο από τον George Sluizer. Αν και το story της ταινίας είναι αρκετά απλό, ο Sluizer σκηνοθετεί εξαιρετικά, δημιουργώντας ένα καλοσχεδιασμένο και καλογυρισμένο θρίλερ, που δεν ντρέπεται να δείξει τις χιτσκοκικές επιρροές του. Ακολουθώντας έναν ληθαργικό, υπνωτικό ρυθμό, που μερικές φορές αποδυναμώνει το μυστήριο, αλλά παράλληλα χαρίζει στο αποτέλεσμα μια ανατριχιαστική, υφέρπουσα ένταση, ο Sluizer παρουσιάζει τις απεγνωσμένες προσπάθειες του άντρα να βρει τη γυναίκα του, ενώ παράλληλα εισβάλει στην ιδιωτική ζωή του απαγωγέα, ο οποίος αντίθετα με ό,τι περίμενε ο θεατής, είναι ένας, επιφανειακά τουλάχιστον, φυσιολογικός κι αξιοσέβαστος άνθρωπος. Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσει την ιστορία ο Sluizer, αρχικά παρουσιάζοντας την εξαφάνιση της γυναίκας με έναν έντονο τρόπο, και στη συνέχεια κατεβάζοντας ρυθμούς κι ακολουθώντας την προσπάθεια του άντρα να την εντοπίσει, εμμένοντας σε μια λεπτομερή περιγραφή των συναισθημάτων που νιώθει, που ξεκινούν από την απορία, την οργή, την θλίψη, την απογοήτευση για να καταλήξουν στην απόλυτη οδύνη, λειτουργεί πολύ καλά στη μηχανική της εσωτερικής έντασης της ταινίας, η οποία δεν αποκτά ποτέ καθαρή υπόσταση, αλλά αντίθετα βρίσκεται παρούσα πίσω από κάθε πλάνο. Η αφηγηματική παρέκβαση που αφορά τη προσωπική ζωή του απαγωγέα, λειτουργεί επίσης πολύ καλά, φέρνοντας τον θεατή απέναντι σε ένα τρομακτικό άνθρωπο, ο οποίος φαίνεται φυσιολογικός, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ψυχρός άντρας που παρά το γεγονός ότι γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ κακού και καλού, επιλέγει το πρώτο και στήνει αριστοτεχνικά τις επιθέσεις του. Η προσωπική εξομολόγηση του απαγωγέα και η σκιαγράφηση του χαρακτήρα του, μέσα από εικόνες καθημερινής, οικογενειακής ζωής ενώ παράλληλα παρουσιάζεται με τελετουργικό, λεπτομερή τρόπο η διαδικασία με την οποία πραγματοποιεί τις επιλογές των θυμάτων του και τις επιθέσεις του , δημιουργούν μια κλινική ατμόσφαιρα λανθάνουσας νοσηρότητας, που επιβαρύνει το κινηματογραφικό κλίμα και το κάνει να αποκτά μια διεστραμένη αίσθηση. Η αντιπαράθεση των ειδυλλιακών, επαρχιακών τοπίων με τον φόβο που μπορεί να προκαλέσει ένας τέτοιος άνθρωπος, υφαίνει μια κλιμακούμενη ένταση που καταφέρνει να δώσει στο Spoorloos την απαραίτητη αγωνία, παρά την έλλειψη μυστηρίου εξαιτίας της γρήγορης αποκάλυψης της ταυτότητας του απαγωγέα. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Sluizer καταφέρνει να συνδυάσει την όμορφη φωτογραφία, τον μελαγχολικό τόνο, το σκοτεινά ρεαλιστικό ύφος, τις χιτσκοκικές αναφορές, την κλινική ψυχρότητα και τη νοσηρότητα για να οδηγήσει σε ένα αποκαλυπτικό και ταυτόχρονα πεσιμιστικό και καταθλιπτικό φινάλε. Ο ίδιος σκηνοθέτης επιχείρησε κι ένα αμερικάνικο remake με τον τίτλο The Vanishing, το οποίο δεν φτάνει στο ελάχιστο την δύναμη του πρωτότυπου έργου, παρά την συμμετοχή ονομάτων όπως ο Jeff Bridges και ο Kiefer Sutherland. Εκπληκτική η ερμηνεία του Bernard Pierre Donnadieu στον ρόλο του απαγωγέα.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
