Taste of Fear (1961)

perlastar

RetroJunkie™
Joined
30 Αύγ 2013
Μηνύματα
2.077
Αντιδράσεις
1.087
H Penny είναι μία νεαρή παράλυτη κοπέλα που επιστρέφει στο σπίτι του εύπορου πατέρα της, ο οποίος είχε χωρίσει με τη γυναίκα του και είχε παντρευτεί μία άλλη. Όταν η κοπέλα φτάνει εκεί, βρίσκει μόνο τη μητριά της, και πληροφορείται ότι ο πατέρας της έχει δουλειές και απουσιάζει. Όμως σύντομα αρχίζει να τρομοκρατείται βλέποντας τη μορφή του σε διάφορα μέρη του σπιτού και του χώρου τριγύρω, και η όψη του δείχνει φανερά ότι είναι νεκρός. Αλλά είναι η μόνη που τον βλέπει, κι έτσι η μητριά της και ένας γιατρός, φίλος του πατέρα της, αρχίζουν να πιστεύουν ότι όλα αυτά τα φαντάζεται κι ότι οδηγείται προς την τρέλα. Ο μόνος που την πιστεύει και τη βοηθάει να ρίξει φως στην υπόθεση, είναι ο σωφέρ της οικογένειας. Τίποτα και κανείς όμως δεν είναι όπως φαίνεται.

Πολύ ωραία και ατμοσφαιρική ταινία της Hammer, επηρεασμένη από το σενάριο του Les Diaboliques (1955), ταινία που ξεκίνησε το συγκεκριμένο θέμα και επηρέασε πολλές μεταγενέστερες. Το Taste of Fear όμως (ή αλλιώς Scream of Fear), έχει κι άλλες ανατροπές, και πραγματικά κανείς δεν είναι αυτό που δείχνει να είναι. Χαρακτηριστικές και καλογυρισμένες και οι σκηνές όπου εμφανίζεται το σώμα του νεκρού πατέρα σε διάφορες στιγμές. Το γιατρό-φίλο της οικογένειας υποδύεται ο Cristopher Lee, και μπορεί να είναι μικρός ο συγκεκριμένος του ρόλος, αλλά και πάλι μόνο να ανεβάσει την ταινία μπορεί με την παρουσία του. Λέγεται ότι ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη ταινία ως την καλύτερη που έκανε ποτέ η Hammer, αναφέροντας ότι είχε τον καλύτερο σκηνοθέτη, το καλύτερο καστ και το καλύτερο σενάριο.



 
Ενδιαφέρον σενάριο μου φαίνεται..

Ευχαριστούμε για το review! :)
 
Το εχω δει και ειναι και εργαρα και ατμοσφαιρικο και σε καποιες στιγμες παει να αγγιξει τα ορια του τρομου, αλλα ευτυχως δεν τα κανει. Στο τσακ, δηλαδη.... :)
Εκπληκτικη εταιρια παραγωγης η Hammer και αυτο που μου αρεσε στις ταινιες μυστηριου της ειναι πως οι πιο πολλες ειχαν απροοπτο τελος, πραγμα που το λατρευω παθιασμενα. Τοσο πολυ δηλαδη, που μακαρι να γινοταν στις ταινιες αυτου του ειδους μονο τετοια φιναλε να εβρισκα.
 
Πίσω
Μπλουζα