iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 676
The House with Laughing Windows (1976, Pupi Avati)
http://www.imdb.com/title/tt0074287/
Υπόθεση: Ο Stefano προσλαμβάνεται από τον δήμαρχο μιας μικρής πόλης για να αποκαταστήσει έναν πίνακα του ζωγράφου Legnani. O Legnani ήταν ένας εκκεντρικός ζωγράφος με διαταραγμένη προσωπικότητα, που συνήθιζε να ζωγραφίζει ανθρώπους που βρισκόταν λίγο πριν τον θάνατο. Η ζωή του Legnani αποτελούσε ένα μυστήριο το οποίο ολοκληρώθηκε με τον θάνατό του, αν και δεν βρέθηκε ποτέ το πτώμα του. Ο Stefano σταδιακά αρχίζει να επηρεάζεται από το έργο του ζωγράφου και προσπαθεί να ρίξει φως στις σκοτεινές πτυχές της ζωής του. Σύντομα όμως θα βρεθεί μπλεγμένος σε έναν εφιαλτικό λαβύρινθο σκοτεινών μυστικών που αφορούν τόσο τον ίδιο τον ζωγράφο όσο και τους κατοίκους της πόλης.
Ο Pupi Avati, παρά το γεγονός ότι έχει μια ικανοποιητική φιλμογραφία στην πλάτη του, ποτέ δεν απέκτησε την φήμη που είχαν άλλοι Ιταλοί σκηνοθέτες. Σίγουρα αρκετοί θα τον γνωρίζουν από το μεταγενέστερο Zeder (1982). To The House with Laughing Windows αν και συχνά λογίζεται ως giallo, στην πραγματικότητα απέχει από τους κώδικες που χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο είδος. Περισσότερο είναι ένας συνδυασμός γοτθικού θρίλερ με κάποια στοιχεία giallo, που πλέκει σταδιακά και αριστοτεχνικά έναν πυκνό ιστό μυστηρίου, βασισμένο στις ανατροπές και όχι στη βία. Προσωπικά έμενα μου θυμίζει το Don't Look Now και κυρίως το The Wicker Man. Το σημαντικότερο προσόν της ταινίας είναι η εφιαλτική, απειλητική ατμόσφαιρα που είναι διάχυτη σε ολόκληρη την ταινία. Η εξέλιξη της ιστορίας, καθώς ο βασικός χαρακτήρας εισέρχεται σε έναν λαβύρινθο σκοτεινών αποκαλύψεων που αφορά το παρελθόν των κατοίκων της πόλης, γίνεται όλο και πιο ανατριχιαστική, δημιουργώντας μια εντεινόμενη αίσθηση ανασφάλειας και φόβου για το τι θα επακολουθήσει. Ο ρυθμός της ταινίας είναι αρκετά αργός για ταινία τρόμου, γεγονός όμως που ενισχύει την στοιχειωμένη εσωτερική ένταση της ιστορίας, τα χρώματα είναι όμορφα και η ατμόσφαιρα εκπληκτική. Περισσότερο λοιπόν σαν μια γοτθική ταινία μυστηρίου γυρισμένη σαν giallo, παρά καθαρό giallo, το The House with Laughing Windows είναι κυριολεκτικά ένα ξεχασμένο διαμάντι του ιταλικού τρόμου που βρισκόταν σε άνθηση την δεκαετία του '70. Σημαντική στο τελικό αποτέλεσμα είναι και η συμβολή της ανατριχιαστικής μουσικής του Amedeo Tommasi.
Trailer:
Soundtrack: http://www.youtube.com/watch?v=dJYOsl4FtsA
http://www.imdb.com/title/tt0074287/
Υπόθεση: Ο Stefano προσλαμβάνεται από τον δήμαρχο μιας μικρής πόλης για να αποκαταστήσει έναν πίνακα του ζωγράφου Legnani. O Legnani ήταν ένας εκκεντρικός ζωγράφος με διαταραγμένη προσωπικότητα, που συνήθιζε να ζωγραφίζει ανθρώπους που βρισκόταν λίγο πριν τον θάνατο. Η ζωή του Legnani αποτελούσε ένα μυστήριο το οποίο ολοκληρώθηκε με τον θάνατό του, αν και δεν βρέθηκε ποτέ το πτώμα του. Ο Stefano σταδιακά αρχίζει να επηρεάζεται από το έργο του ζωγράφου και προσπαθεί να ρίξει φως στις σκοτεινές πτυχές της ζωής του. Σύντομα όμως θα βρεθεί μπλεγμένος σε έναν εφιαλτικό λαβύρινθο σκοτεινών μυστικών που αφορούν τόσο τον ίδιο τον ζωγράφο όσο και τους κατοίκους της πόλης.
Ο Pupi Avati, παρά το γεγονός ότι έχει μια ικανοποιητική φιλμογραφία στην πλάτη του, ποτέ δεν απέκτησε την φήμη που είχαν άλλοι Ιταλοί σκηνοθέτες. Σίγουρα αρκετοί θα τον γνωρίζουν από το μεταγενέστερο Zeder (1982). To The House with Laughing Windows αν και συχνά λογίζεται ως giallo, στην πραγματικότητα απέχει από τους κώδικες που χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο είδος. Περισσότερο είναι ένας συνδυασμός γοτθικού θρίλερ με κάποια στοιχεία giallo, που πλέκει σταδιακά και αριστοτεχνικά έναν πυκνό ιστό μυστηρίου, βασισμένο στις ανατροπές και όχι στη βία. Προσωπικά έμενα μου θυμίζει το Don't Look Now και κυρίως το The Wicker Man. Το σημαντικότερο προσόν της ταινίας είναι η εφιαλτική, απειλητική ατμόσφαιρα που είναι διάχυτη σε ολόκληρη την ταινία. Η εξέλιξη της ιστορίας, καθώς ο βασικός χαρακτήρας εισέρχεται σε έναν λαβύρινθο σκοτεινών αποκαλύψεων που αφορά το παρελθόν των κατοίκων της πόλης, γίνεται όλο και πιο ανατριχιαστική, δημιουργώντας μια εντεινόμενη αίσθηση ανασφάλειας και φόβου για το τι θα επακολουθήσει. Ο ρυθμός της ταινίας είναι αρκετά αργός για ταινία τρόμου, γεγονός όμως που ενισχύει την στοιχειωμένη εσωτερική ένταση της ιστορίας, τα χρώματα είναι όμορφα και η ατμόσφαιρα εκπληκτική. Περισσότερο λοιπόν σαν μια γοτθική ταινία μυστηρίου γυρισμένη σαν giallo, παρά καθαρό giallo, το The House with Laughing Windows είναι κυριολεκτικά ένα ξεχασμένο διαμάντι του ιταλικού τρόμου που βρισκόταν σε άνθηση την δεκαετία του '70. Σημαντική στο τελικό αποτέλεσμα είναι και η συμβολή της ανατριχιαστικής μουσικής του Amedeo Tommasi.
Trailer:
Soundtrack: http://www.youtube.com/watch?v=dJYOsl4FtsA
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
