iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
The Intruder (1962, Roger Corman)
http://www.imdb.com/title/tt0055019/
Υπόθεση: Ένας άντρας, που αποκαλεί τον εαυτό του κοινωνικό λειτουργό, φτάνει σε μια μικρή πόλη του αμερικάνικου νότου. Σκοπός του είναι να πείσει τους κατοίκους της πόλης να μην επιτρέπουν τα παιδιά των μαύρων να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά των λευκών. Σταδιακά θα αρχίσει να χειραγωγεί τους κατοίκους της πόλης, ενισχύοντας τις υπάρχουσες φυλετικές διακρίσεις και δημιουργώντας φυλετικό μίσος. Κάποια στιγμή όπως οι κάτοικοι θα μετατραπούν σε όχλο, και τότε θα ανακαλύψει οτι έχουν βγει πια εκτός ελέγχου.
Με το όνομα του Roger Corman να φιγουράρει στην καρέκλα του σκηνοθέτη, οι περισσότεροι θα περιμέναμε μια ταινία τρόμου με μικρό μπάτζετ. Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του μερικές πολύ καλές ταινίες τρόμου όπως The Pit & the Pendulum, A Bucket of Blood, Not of this Earth, το pulp crime θριλερ I Mobster και φυσικά το Little Shop of Horrors, o Corman κάνει μια μοναδική στροφή στη σκηνοθετική του καριέρα και σκηνοθετεί ένα σκληρό κοινωνικό δράμα με θέμα τον ρατσισμό. Παίρνοντας ως βάση την νουβέλα του Charles Beaumont, ο οποίος ήταν ένας από τους σημαντικότερους σεναριογράφους ταινιών τρόμου με το όνομα του να φιγουράρει σε αρκετά επεισόδια του Twilight Zone, ο Corman αποδεικνύει ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν mainstream σκηνοθέτης, αν βέβαια η συγκεκριμένη ταινία δεν πήγαινε άπατη εισπαρακτικά και έμενε καταδικασμένη στην αφάνεια. Ο Corman διαχειρίζεται και πάλι ένα πολύ μικρό μπάτζετ, αυτή όμως είναι η μοναδική φορά που κάποια ταινία του δεν απέφερε εισπρακτικό κέρδος. Επηρρεασμένος από το Fury του Fritz Lang, θεματικά και στυλιστικά και ακολουθώντας μια τολμηρή και σκληρή ματιά πάνω στα γεγονότα που περιγράφει, ο Corman παρουσιάζει μια ιστορία στην οποία δεν υπάρχει κανένας ηρωικός χαρακτήρας για να ταυτιστεί ο θεατής του. Ο Corman, παρουσιάζει με πολύ ενδιαφέρον τρόπο τον βασικό χαρακτήρα. Με ειρωνικό τρόπο, ο σκηνοθέτης, μας παρουσιάζει ένα χαρισματικό χαρακτήρα που ενώ αρχικά φαίνεται μια γοητευτική, μοναχική παρουσία, δίνοντάς του μια ηρωική διάσταση, θα τον αφήσει στο τέλος να εκτεθεί στα μάτια του θεατή, να απογυμνώσει όλο του το μίσος και τη μισαλλοδοξία και να ολοκληρωθεί σε μια τελείως σκοτεινή απεικόνιση του ακραίου φανατισμού. Ο προκλητικός τρόπος που παρουσιάζει τα γεγονότα ο Corman, συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας παραθέτοντας σκηνές βίας από έναν ανεξέλεγκτο όχλο και θέτοντας ερωτήματα αναφορικά με την ατομική ελευθερία, την προσωπική αξιοπρέπεια και τη χειραγώγηση των μαζών. Ακόμη και στις πιο ήρεμες σκηνές της ταινίας υπάρχει κάτω από την επιφάνεια μια βραδυφλεγή ένταση, που σε κάνει να πιστεύεις ότι κάπου θα εξελιχθεί σε μια βίαιη έκρηξη. Τα νοήματα που πραγματεύεται το Intruder δεν είναι φυσικά τόσο πρωτότυπα, καθώς τόσο το φυλετικό μίσος όσο και η ύπαρξη ενός χαρισματικού ηγέτη ικανού να εκμεταλλευτεί το φόβο και την άγνοια του όχλου ώστε να τον καθοδηγεί εκεί που θέλει, με εύκολες αναγωγές σε υπαρκτά ιστορικά πρόσωπα, είναι θέματα που έχουν απασχολήσει πολλές φορές τη μεγάλη οθόνη. Εκείνο που είναι ιδιαίτερο όμως, είναι ο κυνικός, ωμός, κατακλυσμιαίος, τελείως in-your-face τρόπος με τον οποίο τα παρουσιάζει στον θεατή, χωρίς να εξωραΐζει καταστάσεις και χωρίς να πέφτει στην παγίδα των κλισέ και των στερεοτύπων. Πέρα από το θεματικό μέρος της ταινίας, το Intruder είναι μια πολύ καλογυρισμένη ταινία που βασίζεται στην όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, στις καθαρές μονόχρωμες εικόνες, στην όμορφη χρήση των τοπίων του αμερικάνικου νότου, στο σφιχτοδεμένο μοντάζ, στη τραχιά noir αισθητική, στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και κυρίως στην εκπληκτική ερμηνεία του William Shatner. Η ταινία είναι γνωστή και με τον πιο γλαφυρό τίτλο "I Hate Your Guts". Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η καλύτερη ταινία του Corman δεν θα ήταν ταινία τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας.
The Intruder - William Shatner:
http://www.imdb.com/title/tt0055019/
Υπόθεση: Ένας άντρας, που αποκαλεί τον εαυτό του κοινωνικό λειτουργό, φτάνει σε μια μικρή πόλη του αμερικάνικου νότου. Σκοπός του είναι να πείσει τους κατοίκους της πόλης να μην επιτρέπουν τα παιδιά των μαύρων να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά των λευκών. Σταδιακά θα αρχίσει να χειραγωγεί τους κατοίκους της πόλης, ενισχύοντας τις υπάρχουσες φυλετικές διακρίσεις και δημιουργώντας φυλετικό μίσος. Κάποια στιγμή όπως οι κάτοικοι θα μετατραπούν σε όχλο, και τότε θα ανακαλύψει οτι έχουν βγει πια εκτός ελέγχου.
Με το όνομα του Roger Corman να φιγουράρει στην καρέκλα του σκηνοθέτη, οι περισσότεροι θα περιμέναμε μια ταινία τρόμου με μικρό μπάτζετ. Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του μερικές πολύ καλές ταινίες τρόμου όπως The Pit & the Pendulum, A Bucket of Blood, Not of this Earth, το pulp crime θριλερ I Mobster και φυσικά το Little Shop of Horrors, o Corman κάνει μια μοναδική στροφή στη σκηνοθετική του καριέρα και σκηνοθετεί ένα σκληρό κοινωνικό δράμα με θέμα τον ρατσισμό. Παίρνοντας ως βάση την νουβέλα του Charles Beaumont, ο οποίος ήταν ένας από τους σημαντικότερους σεναριογράφους ταινιών τρόμου με το όνομα του να φιγουράρει σε αρκετά επεισόδια του Twilight Zone, ο Corman αποδεικνύει ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν mainstream σκηνοθέτης, αν βέβαια η συγκεκριμένη ταινία δεν πήγαινε άπατη εισπαρακτικά και έμενε καταδικασμένη στην αφάνεια. Ο Corman διαχειρίζεται και πάλι ένα πολύ μικρό μπάτζετ, αυτή όμως είναι η μοναδική φορά που κάποια ταινία του δεν απέφερε εισπρακτικό κέρδος. Επηρρεασμένος από το Fury του Fritz Lang, θεματικά και στυλιστικά και ακολουθώντας μια τολμηρή και σκληρή ματιά πάνω στα γεγονότα που περιγράφει, ο Corman παρουσιάζει μια ιστορία στην οποία δεν υπάρχει κανένας ηρωικός χαρακτήρας για να ταυτιστεί ο θεατής του. Ο Corman, παρουσιάζει με πολύ ενδιαφέρον τρόπο τον βασικό χαρακτήρα. Με ειρωνικό τρόπο, ο σκηνοθέτης, μας παρουσιάζει ένα χαρισματικό χαρακτήρα που ενώ αρχικά φαίνεται μια γοητευτική, μοναχική παρουσία, δίνοντάς του μια ηρωική διάσταση, θα τον αφήσει στο τέλος να εκτεθεί στα μάτια του θεατή, να απογυμνώσει όλο του το μίσος και τη μισαλλοδοξία και να ολοκληρωθεί σε μια τελείως σκοτεινή απεικόνιση του ακραίου φανατισμού. Ο προκλητικός τρόπος που παρουσιάζει τα γεγονότα ο Corman, συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας παραθέτοντας σκηνές βίας από έναν ανεξέλεγκτο όχλο και θέτοντας ερωτήματα αναφορικά με την ατομική ελευθερία, την προσωπική αξιοπρέπεια και τη χειραγώγηση των μαζών. Ακόμη και στις πιο ήρεμες σκηνές της ταινίας υπάρχει κάτω από την επιφάνεια μια βραδυφλεγή ένταση, που σε κάνει να πιστεύεις ότι κάπου θα εξελιχθεί σε μια βίαιη έκρηξη. Τα νοήματα που πραγματεύεται το Intruder δεν είναι φυσικά τόσο πρωτότυπα, καθώς τόσο το φυλετικό μίσος όσο και η ύπαρξη ενός χαρισματικού ηγέτη ικανού να εκμεταλλευτεί το φόβο και την άγνοια του όχλου ώστε να τον καθοδηγεί εκεί που θέλει, με εύκολες αναγωγές σε υπαρκτά ιστορικά πρόσωπα, είναι θέματα που έχουν απασχολήσει πολλές φορές τη μεγάλη οθόνη. Εκείνο που είναι ιδιαίτερο όμως, είναι ο κυνικός, ωμός, κατακλυσμιαίος, τελείως in-your-face τρόπος με τον οποίο τα παρουσιάζει στον θεατή, χωρίς να εξωραΐζει καταστάσεις και χωρίς να πέφτει στην παγίδα των κλισέ και των στερεοτύπων. Πέρα από το θεματικό μέρος της ταινίας, το Intruder είναι μια πολύ καλογυρισμένη ταινία που βασίζεται στην όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, στις καθαρές μονόχρωμες εικόνες, στην όμορφη χρήση των τοπίων του αμερικάνικου νότου, στο σφιχτοδεμένο μοντάζ, στη τραχιά noir αισθητική, στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και κυρίως στην εκπληκτική ερμηνεία του William Shatner. Η ταινία είναι γνωστή και με τον πιο γλαφυρό τίτλο "I Hate Your Guts". Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η καλύτερη ταινία του Corman δεν θα ήταν ταινία τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας.
The Intruder - William Shatner:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
