Και τα γραφικά state of the art για την εποχή, φυσικά.
Αλλά ξέρεις, όταν η κουβέντα φέρνει το Last Ninja, το πρώτο πράγμα που μνημονεύεται είναι η μουσική του στο 64.
Ο χειρισμός του ήταν ίσως το σημείο που κάπως υστερούσε, τουλάχιστον εμένα με ζόριζε. Θα συμφωνήσω με Alucard σε αυτό.
Γενικά, από τις ωραιότερες στιγμές στoυς 8-bit υπολογιστές. Πολύ ταλέντο μέσα σε μία δισκέτα.