divined
RetroNuts!
- Joined
- 2 Σεπ 2009
- Μηνύματα
- 1.703
- Αντιδράσεις
- 48
Ο Θρύλος της Zelda. Ένας άγνωστος τίτλος πίσω στο μακρινό 1986, έμελε να θέσει τα θεμέλια μίας από τις πιο πετυχημένες σειρές παιχνιδιών στην ιστορία του video gaming. Μέχρι τότε τα περισσότερα παιχνίδια του NES, ήταν γραμμικά και δεν βασίζονταν τόσο στο στοιχείο της εξερεύνησης (αν εξαιρέσεις το Metroid).
To Zelda παρείσφρησε μέσα σε αυτό τον χώρο των shoot em up, platformers και γενικά άλλων κατηγοριών παιχνιδιών δράσης ως ένα κράμα action-adventure. Για το νεότερο gamer, συνηθισμένο στο Ocarina of Time, Majora`s Mask, Twilight Princess και το φρεσκότατο Skyward Sword, το παιχνίδι θα του φανεί αρχικά ξένο.
Μα είναι Zelda αυτό; Πρώτον, που είναι αυτή η μαγευτική ιστορία, οι έξυπνοι διάλογοι, το ελαφρώς παιδιάστικο χιούμορ και η μαύρη ατμόσφαιρα που πλακώνει στη συνέχεια; Όλα αυτά εν έτη 1986, ήταν άγνωστα χαρακτηριστικά, τα οποία εξελίχθηκαν στη συνέχεια της σειράς. Το Legend of Zelda, δεν ξεκινάει με κάποια βαριά ιστορία. Η πριγκίπισσα έχει απαχθεί και ο ήρωας πρέπει να την σώσει. Για να πετύχει το σκοπό του θα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια του Triforce, τα οποία είναι διασκορπισμένα σε διάφορα μπουντρούμια μέσα στο παιχνίδι.
Το παιχνίδι έχει μία αποκλειστικά top down προσέγγιση της κάμερας. Βλέπουμε τον ήρωα από πάνω, όπως στα περισσότερα Zelda για τις φορητές κονσόλες της Nintendo. Στην αρχή διαθέτουμε μόνο ένα απλό σπαθί και την υποδεέστερη ασπίδα του παιχνιδιού. Τα όπλα αυτά δεν μας επαρκούν εννοείται για να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας. Όπως σε κάθε Zelda, η μισή γοητεία του παιχνιδιού έγκειται στο να εξερευνήσουμε, τον μαγευτικό κόσμο που περικλείει τον ήρωα μας και ανακαλύπτοντας τα μυστικά του να τον εξοπλίσουμε κατάλληλα για την τελική μάχη με τον Ganondorf (Ganon στα δύο πρώτα παιχνίδια).
Από γραφικά μην περιμένετε τίποτα ιδιαίτερο. Απλά και λιτά με λίγα χρώματα, τα περιβάλλονται μεταδίδουν κατάλληλα την ατμόσφαιρα. Το sprite του ήρωα είναι αρκετά καλοφτιαγμένο και εκφραστικό, πάντα για τις δυνατότητες του NES. Το ίδιο και οι περισσότεροι αντίπαλοι. Ουσιαστικά αποτελούνται από 5-6 frames το καθένα, αλλά καλοφτιαγμένα.
Zelda δίχως μπουντρούμια, δεν γίνεται. ¨Έτσι και εδώ θα πρέπει να εντοπίσετε την είσοδο του κάθε μπουντρουμιού και στη συνέχεια να φτάσετε στο τέλος , όπου θα αντιμετωπίσετε το τελικό boss, προτού συλλέξετε το κομμάτι του Triforce. Στο τελικό μπουντρούμι θα αντιμετωπίσετε τον Ganon και θα σώσετε την πριγκίπισσα. Καταρχάς, να πούμε ότι τα πάντα μέσα σε κάθε μπουντρούμι είναι μονόχρωμα. Θα μπείτε σε πράσινα, σε κόκκινα, σε πορτοκαλί και σε άλλων χρωμάτων μπουντρούμια, σκέτο ουράνιο τόξο δηλαδή. Το κάθε μπουντρούμι έχει τις ιδιαιτερότητες του, άλλο χρειάζεται τακτική αντιμετώπιση των αντιπάλων ενώ άλλο στηρίζεται σε δύσκολους γρίφους. Μην περιμένετε τους ευφάνταστους γρίφους άλλων Zelda. Συνήθως πρόκειται για την μετακίνηση ενός αντικειμένου ή την εύρεση κάποιου κρυφού περάσματος.
Η μουσική του παιχνιδιού δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Το κλασικό κομμάτι του Zelda, θα ηχήσει κάτω από την πανδαισία του 8-bit ήχου καθώς εξερευνάται τον πάνω κόσμο, θα ακούσετε μία επαναλαμβανόμενη μουσική στα μπουντρούμια και μία αγωνιώδης μουσική στο τελικό μπουντρούμι. Τα ηχητικά εφέ παρόλο απλά, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.
Μπαίνοντας στους μηχανισμούς του παιχνιδιού, να τονίσουμε καταρχάς ότι το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από δύο διακριτά τμήματα. Τον άνω κόσμο και τα μπουντρούμια. Η είσοδος ορισμένων μπουντρουμιών είναι καλά κρυμμένη και θα σας ταλαιπωρήσει μέχρι να την βρείτε. Ο έλεγχος του ήρωα είναι πολύ απλός. Με τον σταυρό του χειριστηρίου τον κατευθύνουμε, με το πλήκτρο A χτυπάμε τους αντιπάλους με το σπαθί ενώ το πλήκτρο B έχει διαφορετική λειτουργία ανάλογα με το δευτερεύον αντικείμενο που χρησιμοποιεί ο ήρωας. Με το πλήκτρο start μεταβαίνουμε στην καρτέλα επιλογής δευτερεύοντος όπλου. Τέλος, να σημειώσουμε ότι το σώσιμο είναι τελείως πρωτόγονο, και επιτρέπεται μόνο όταν χάσουμε. Στο NES αν θυμάμαι υπάρχει και η δυνατότητα σωσίματος αν έχετε και δεύτερο χειριστήριο, αλλά εγώ που το έπαιξα σε 3DS, δεν είχα άλλο τρόπο.
Μεταβαίνοντας στα αντικείμενα που μπορεί να βρει ο ήρωας, να τονίσουμε ότι υπάρχουν τα περισσότερα από αυτά που περιμένουμε από ένα Zelda παιχνίδι. Είπαμε ο Miyamoto τα είχε υπολογίσει καλά από την αρχή. Θα βρείτε μπούμερανγκ, βόμβες, κεριά για να φωτίζει το σκοτάδι, τόξο, δακτυλίδια τα οποία ανεβάζουν την ανθεκτικότητα του ήρωα, βάρκες, σκάλες κ.λπ. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι καρδιές που ανεβάζουν την ζωή του ήρωα. Υπάρχουν τέλος και μπουκάλια με ειδικό υγρό, το οποίο αναπληρώνει την ζωή, αλλά θα χρειαστεί να βρείτε ένα γράμμα πρώτα, προτού αποκτήσετε πρόσβαση στο μαγαζί που τα πουλάει.
Η δυσκολία του παιχνιδιού είναι μεγάλη και θα χρειαστείτε αρκετές προσπάθειες για να βγάλετε ένα μπουντρούμι. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο επάνω κόσμος είναι εύκολος. Κάθε άλλο. Μην νομίζετε ότι καθώς συλλέγετε καρδιές θα βγάλετε το παιχνίδι εύκολα. Στα τελικά μπουντρούμια είναι εξαιρετικά εύκολο να χάσετε. Οι αντίπαλοι κινούνται ταχύτατα και κάνουν μεγάλη ζημιά.
Τέλος, όταν ολοκληρώσετε το παιχνίδι μπορείτε να ξεκινήσετε το λεγόμενο second quest, όπου όλα είναι δυσκολότερα. Εγώ το παράτησα πάντως. Καλό κουράγιο σε όποιον το επιλέξει.
Γενικά, όσοι είναι φαν των Zelda πρέπει να το δοκιμάσουν. Από εδώ ξεκίνησαν όλα, οπότε ας του συγχωρήσετε τη μεγάλη δυσκολία, τα απλά γραφικά, την επαναλαμβανόμενη μουσική και την έλλειψη σοβαρής ιστορίας . Είναι κλασικό Zelda!!
To Zelda παρείσφρησε μέσα σε αυτό τον χώρο των shoot em up, platformers και γενικά άλλων κατηγοριών παιχνιδιών δράσης ως ένα κράμα action-adventure. Για το νεότερο gamer, συνηθισμένο στο Ocarina of Time, Majora`s Mask, Twilight Princess και το φρεσκότατο Skyward Sword, το παιχνίδι θα του φανεί αρχικά ξένο.
Μα είναι Zelda αυτό; Πρώτον, που είναι αυτή η μαγευτική ιστορία, οι έξυπνοι διάλογοι, το ελαφρώς παιδιάστικο χιούμορ και η μαύρη ατμόσφαιρα που πλακώνει στη συνέχεια; Όλα αυτά εν έτη 1986, ήταν άγνωστα χαρακτηριστικά, τα οποία εξελίχθηκαν στη συνέχεια της σειράς. Το Legend of Zelda, δεν ξεκινάει με κάποια βαριά ιστορία. Η πριγκίπισσα έχει απαχθεί και ο ήρωας πρέπει να την σώσει. Για να πετύχει το σκοπό του θα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια του Triforce, τα οποία είναι διασκορπισμένα σε διάφορα μπουντρούμια μέσα στο παιχνίδι.
Το παιχνίδι έχει μία αποκλειστικά top down προσέγγιση της κάμερας. Βλέπουμε τον ήρωα από πάνω, όπως στα περισσότερα Zelda για τις φορητές κονσόλες της Nintendo. Στην αρχή διαθέτουμε μόνο ένα απλό σπαθί και την υποδεέστερη ασπίδα του παιχνιδιού. Τα όπλα αυτά δεν μας επαρκούν εννοείται για να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας. Όπως σε κάθε Zelda, η μισή γοητεία του παιχνιδιού έγκειται στο να εξερευνήσουμε, τον μαγευτικό κόσμο που περικλείει τον ήρωα μας και ανακαλύπτοντας τα μυστικά του να τον εξοπλίσουμε κατάλληλα για την τελική μάχη με τον Ganondorf (Ganon στα δύο πρώτα παιχνίδια).
Από γραφικά μην περιμένετε τίποτα ιδιαίτερο. Απλά και λιτά με λίγα χρώματα, τα περιβάλλονται μεταδίδουν κατάλληλα την ατμόσφαιρα. Το sprite του ήρωα είναι αρκετά καλοφτιαγμένο και εκφραστικό, πάντα για τις δυνατότητες του NES. Το ίδιο και οι περισσότεροι αντίπαλοι. Ουσιαστικά αποτελούνται από 5-6 frames το καθένα, αλλά καλοφτιαγμένα.
Zelda δίχως μπουντρούμια, δεν γίνεται. ¨Έτσι και εδώ θα πρέπει να εντοπίσετε την είσοδο του κάθε μπουντρουμιού και στη συνέχεια να φτάσετε στο τέλος , όπου θα αντιμετωπίσετε το τελικό boss, προτού συλλέξετε το κομμάτι του Triforce. Στο τελικό μπουντρούμι θα αντιμετωπίσετε τον Ganon και θα σώσετε την πριγκίπισσα. Καταρχάς, να πούμε ότι τα πάντα μέσα σε κάθε μπουντρούμι είναι μονόχρωμα. Θα μπείτε σε πράσινα, σε κόκκινα, σε πορτοκαλί και σε άλλων χρωμάτων μπουντρούμια, σκέτο ουράνιο τόξο δηλαδή. Το κάθε μπουντρούμι έχει τις ιδιαιτερότητες του, άλλο χρειάζεται τακτική αντιμετώπιση των αντιπάλων ενώ άλλο στηρίζεται σε δύσκολους γρίφους. Μην περιμένετε τους ευφάνταστους γρίφους άλλων Zelda. Συνήθως πρόκειται για την μετακίνηση ενός αντικειμένου ή την εύρεση κάποιου κρυφού περάσματος.
Η μουσική του παιχνιδιού δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Το κλασικό κομμάτι του Zelda, θα ηχήσει κάτω από την πανδαισία του 8-bit ήχου καθώς εξερευνάται τον πάνω κόσμο, θα ακούσετε μία επαναλαμβανόμενη μουσική στα μπουντρούμια και μία αγωνιώδης μουσική στο τελικό μπουντρούμι. Τα ηχητικά εφέ παρόλο απλά, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.
Μπαίνοντας στους μηχανισμούς του παιχνιδιού, να τονίσουμε καταρχάς ότι το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από δύο διακριτά τμήματα. Τον άνω κόσμο και τα μπουντρούμια. Η είσοδος ορισμένων μπουντρουμιών είναι καλά κρυμμένη και θα σας ταλαιπωρήσει μέχρι να την βρείτε. Ο έλεγχος του ήρωα είναι πολύ απλός. Με τον σταυρό του χειριστηρίου τον κατευθύνουμε, με το πλήκτρο A χτυπάμε τους αντιπάλους με το σπαθί ενώ το πλήκτρο B έχει διαφορετική λειτουργία ανάλογα με το δευτερεύον αντικείμενο που χρησιμοποιεί ο ήρωας. Με το πλήκτρο start μεταβαίνουμε στην καρτέλα επιλογής δευτερεύοντος όπλου. Τέλος, να σημειώσουμε ότι το σώσιμο είναι τελείως πρωτόγονο, και επιτρέπεται μόνο όταν χάσουμε. Στο NES αν θυμάμαι υπάρχει και η δυνατότητα σωσίματος αν έχετε και δεύτερο χειριστήριο, αλλά εγώ που το έπαιξα σε 3DS, δεν είχα άλλο τρόπο.
Μεταβαίνοντας στα αντικείμενα που μπορεί να βρει ο ήρωας, να τονίσουμε ότι υπάρχουν τα περισσότερα από αυτά που περιμένουμε από ένα Zelda παιχνίδι. Είπαμε ο Miyamoto τα είχε υπολογίσει καλά από την αρχή. Θα βρείτε μπούμερανγκ, βόμβες, κεριά για να φωτίζει το σκοτάδι, τόξο, δακτυλίδια τα οποία ανεβάζουν την ανθεκτικότητα του ήρωα, βάρκες, σκάλες κ.λπ. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι καρδιές που ανεβάζουν την ζωή του ήρωα. Υπάρχουν τέλος και μπουκάλια με ειδικό υγρό, το οποίο αναπληρώνει την ζωή, αλλά θα χρειαστεί να βρείτε ένα γράμμα πρώτα, προτού αποκτήσετε πρόσβαση στο μαγαζί που τα πουλάει.
Η δυσκολία του παιχνιδιού είναι μεγάλη και θα χρειαστείτε αρκετές προσπάθειες για να βγάλετε ένα μπουντρούμι. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο επάνω κόσμος είναι εύκολος. Κάθε άλλο. Μην νομίζετε ότι καθώς συλλέγετε καρδιές θα βγάλετε το παιχνίδι εύκολα. Στα τελικά μπουντρούμια είναι εξαιρετικά εύκολο να χάσετε. Οι αντίπαλοι κινούνται ταχύτατα και κάνουν μεγάλη ζημιά.
Τέλος, όταν ολοκληρώσετε το παιχνίδι μπορείτε να ξεκινήσετε το λεγόμενο second quest, όπου όλα είναι δυσκολότερα. Εγώ το παράτησα πάντως. Καλό κουράγιο σε όποιον το επιλέξει.
Γενικά, όσοι είναι φαν των Zelda πρέπει να το δοκιμάσουν. Από εδώ ξεκίνησαν όλα, οπότε ας του συγχωρήσετε τη μεγάλη δυσκολία, τα απλά γραφικά, την επαναλαμβανόμενη μουσική και την έλλειψη σοβαρής ιστορίας . Είναι κλασικό Zelda!!
