The Little Princess (1939)

αριαδνη

candy fan
Joined
29 Μάρ 2010
Μηνύματα
13.881
Αντιδράσεις
15.010

Σας άρεσε αυτη η παιδική ταινία; έπαιζε το παιδί θαύμα της προπολεμικής εποχής η Σιρλευ Τεπλ!! είναι από το ομώνυμο βιβλίο που είχε κάνει πάταγο τότε( συγγραφέα δεν θυμάμαι πολύ καλά). Η ταινία είναι παραγωγής 39', πολύ πιστή στο βιβλίο!!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Όταν ήμουν μικρή είχα διαβάσει πρώτα το βιβλίο, το οποίο δεν μου άρεσε γιατί ήταν ένα πραγματικό βασανιστήριο... Είχα εκνευριστεί τόσο πολύ! Όταν είδα την ταινία επίσης δεν τρελάθηκα και από την χαρά μου (έτσι κι αλλιώς αφού δεν μου άρεσε η βασική ιστορία του βιβλίου δύσκολο να μου αρέσει η ταινία), αν και η μικρή από ό,τι θυμάμαι ήταν απίστευτη... Αξίζει να πει κανείς ότι στην ταινία άλλαξαν το τέλος. Έτσι βιβλίο και ταινία έχουν διαφορετικό τέλος...
 
Δεν έχω δει τη παραπάνω ταινία, αλλά έχω δει αυτή http://movie.masjo.com/images/a-little-princess.jpg Μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει πάρα πολύ! Την έχω σε DVD και βιντεοκασέτα και την έχω δει άπειρες φορές! ^
 
Πολυ καλη ταινια!
 
Η ταινία σαν ταινία δε ξέρω αν είναι καλή, αλλά πιστή στο βιβλίο δεν είναι με τίποτα. Πώς με νευριάζει αυτή η εμμονή των Αμερικάνων να διαλύουν τα βιβλία. Βάζουν αυτό το based on και καθαρίζουν. Μετά κάνουν ότι θέλουν στο σενάριο. Το βιβλίο είναι από τα λατρεμένα μου. Είναι τόσο ωραίο, έχει τόσο ωραία μηνύματα, είναι γλυκό, είναι τρυφερό, θα το πρότεινα σε όλα τα παιδιά (κάθε ηλικίας) αλλά έλεος. Όχι, δεν γυρίζει ο πατέρας της Σάρας στο τέλος. Το βιβλίο έχει happy end αλλά εντελώς διαφορετικό από αυτό της ταινίας. Ακόμα και στην πρόσφατη version που είναι πραγματικά πιστή μέχρι ένα ορισμένο σημείο (πολύ περισσότερο από αυτό με τη Τεμπλ) πάλι στο τέλος μου γυρίζουν τον πατέρα της πίσω. Δεν ξέρω, εγώ αυτό το βλέπω σα βεβήλωση στη θέληση του συγγραφέα, ο οποίος δίνει άλλο τέλος στο έργο του. Γιατί το κάνουν αυτό, πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω.
 
Το βιβλιο ειναι ενα κραμα ελπιδας , παροδικης θλιψης και καλης μα πολυ καλης ανατομιας της ανθρωπινης ψυχολιας και ψυχοσυνθεσης! Ποσοι δεν κινουνται απο συμφερον και υστεροβουλια οπως η κακια παραδοπιστη διευθυντρια! Ελπιζω το βιβλιο να δοθει με τα παιδικα βιβλια απο την καθημερινη
 
Ναι, και είναι κι ένας ύμνος στη φιλία. Ο φίλος του λοχαγού Κρηβ (του πατέρα της Σάρας) ψάχνει εναγωνίως την κόρη του νεκρού φίλου του για να της προσφέρει την περιουσία που η Μις Μίντσιν πιστεύει ότι έχει χαθεί και της φέρεται με τον χειρότερο τρόπο. Ο Τομ δεν ξέρει πού βρίσκεται η κόρη του φίλου του. Ξέρει μόνο ότι είναι κάπου οικότροφη. Νοικιάζει το σπίτι δίπλα στο οικοτροφείο και ψάχνει σε όλη την Ευρώπη (ο δικηγόρος του φτάνει μέχρι τη Ρωσία) για να βρει τη χαμένη Σάρα Κρηβ, χωρίς να υποψιάζεται ότι είναι το υπηρετριάκι που βλέπουν από τα παράθυρά τους. Στο τέλος από ένα γύρισμα της τύχης, ο Τομ βρίσκει τη "Μικρή Κυρία" του φίλου του και φυσικά την παίρνει κοντά του δίνοντάς της όλη την περιουσία που της ανήκει. Παραμύθι ίσως, αλλά από τα πολύ ωραία. Ίσως και να υπάρχουν τέτοιοι φίλοι τελικά, κάπου. Γιατί λοιπόν, τέτοια αλλαγή στο σενάριο? Όταν το βιβλίο έχει τέτοιο ωραίο, ζεστό και τρυφερό τέλος.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Tην μικρη σαρρα απο την καταρρευση και την ψυχολογικη καταστροφη την σωζει η προσποιηση πως ζει σε εναν αλλον κοσμο που φτιαχνει με το μυαλουδακι της για να αντεξει το σκληρο παρρον! Τελικα τζελασο αυτο και μονον αυτο την σωζει καθως το σκληρο παρρον δινει την θεση του στο ευτυχες μελλον ! Αυτο παλι ποσο αληθινο μπορει να ειναι;
 
Αριάδνη, δεν ξέρω πόσο αληθινό μπορεί να είναι αυτό το καταπληκτικό τέλος που δίνει το βιβλίο. Το απόλυτο happy end. Το βιβλίο όμως, μιλάει για την παιδική φαντασία, η οποία είναι αχαλίνωτη, ως γνωστόν. Η Σάρρα βρίσκει αυτό τον τρόπο να επιβιώσει μέσω του παραμυθιού που φτιάχνει γιατί το παιδικό μυαλό δεν έχει όρια. Αλλά και στην πραγματικότητα, νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, άλλος πιο λίγο, άλλος πιο πολύ, στα πολύ δύσκολα (που πάντα έρχονται, ποιος δεν έχει αντιμετωπίσει προβλήματα στη ζωή του έστω και μία φορά) φτιάχνουν κάτι καλό στο μυαλό τους, ή βρίσκουν ένα τρόπο να πιαστούν από κάπου, ή έστω εθελοτυφλούν στο κάτω-κάτω, για να ξεπεράσουν τις δύσκολες καταστάσεις. Πράγμα που πολλές φορές σώζει και είναι αποτελεσματικό, γιατί από το μυαλό εξαρτώνται τα περισσότερα. Εξαρτάται από το χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία και την αισιοδοξία του καθένα. :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
τζελασο θα συμφωνησω 100 % στα πολύ δυσκολα, οντως κλεινουμε τα ματια σε μεταφορικο επίπεδο και πάμε σε αλλους κόσμους για να ξεφυγουμε...αυτό κανει και η μικρη και η προσποιηση αυτή τελικα την σωζει
 
Πίσω
Μπλουζα