The Man Who Laughs (1928)

[perlastar]

Στην Αγγλία του 1690, ο Λόρδος Clancharlie αρνείται να φιλήσει το χέρι του σκληρού βασιλιά και η τιμωρία του είναι βασανιστήρια και θάνατος, αλλά και τιμωρία του μικρού του γιού Gwynplaine, τον οποίον τον έκαναν έναν από τους "Comprachicos": Αυτά ήταν φτωχά παιδιά που τους έκαναν σκόπιμα διάφορες παραμορφώσεις για να τα χρησιμοποιούν μετά ως γελωτοποιούς ή να τα πουλάνε σε εύπορους. Έτσι, στο μικρό αγόρι χαράζουν το στόμα έτσι ώστε να φαίνεται σαν να χαμογελάει συνέχεια, ένας αιώνιος κλόουν. Αργότερα βγαίνει βασιλική διαταγή όλοι οι Comprachicos να φύγουν από την Αγγλία, αλλά τυχαία ο μόνος που μένει πίσω είναι το αγόρι, καθώς δεν προλαβαίνει τα πλοία που φεύγουν. Περπατώντας μόνος ακούει ένα μωρό να κλαίει στα χέρια μιας ταλαιπωρημένης μητέρας που είχε ήδη πεθάνει, το λυπάται και το παίρνει μαζί. Ένας άντρας που κάνει περιοδείες με διάφορα σόου τους αναλαμβάνει και τους μεγαλώνει και τους δύο. Έτσι περνάνε τα χρόνια και το αγόρι γίνεται ένας άντρας με το γνωστό του μόνιμο χαμόγελο, ο οποίος έχει μεγάλη επιτυχία ως γελωτοποιός και συγκεντρώνει πολύ κόσμο και πολλές εισπράξεις. Το μωρό, το οποίο ήταν εξαρχής τυφλό, μεγαλώνει και γίνεται μία πανέμορφη κοπέλα, που συμμετέχει κι αυτή όσο μπορεί στις παραστάσεις. Οι δύο νέοι, εκτός από το δέσιμο που έχουν αφού μεγάλωσαν μαζί, είναι και ερωτευμένοι και θέλουν να παντρευτούν. Η τυφλή κοπέλα, δεν μπορεί να δει το μόνιμο πρόσωπο του γελωτοποιού που έχει ο αγαπημένος της, αλλά βλέπει και αγαπάει την χρυσή του καρδιά. Τα πράγματα όμως γίνονται δύσκολα για τον Gwynplaine, όταν αποκαλύπτεται ότι είναι γιός Λόρδου και ότι υπάρχει και ολόκληρο αρχοντικό που το δικαιούται, στο οποίο μένει μία όμορφη Δούκισσα. Έτσι, θέλουν με το ζόρι να τον κάνουν Λόρδο και να τον παντρέψουν και με τη Δούκισσα για να πάρει πίσω την περιουσία που του ανήκει. Φαίνεται μία ωραία λύση, αλλά ο Gwynplaine βρίσκεται στην πραγματικότητα αντιμέτωπος με έναν διεφθαρμένο, υποκριτικό κόσμο, που άλλωστε δεν θα σταματήσει ποτέ να γελάει μαζί του βλέποντας το πρόσωπό του, και πρέπει να αποφασίσει αν θα διαλέξει αυτό το δρόμο, ή μία απλή, φτωχική ζωή δίπλα στην τυφλή Dea.

Πρόκειται για βουβή ταινία της Universal που σκηνοθέτησε ο Paul Leni, μεταφορά της ομώνυμης νουβέλας του Βίκτωρ Ουγκώ. Το τέλος το άλλαξαν, καθώς στην ιστορία του Ουγκώ είναι πολύ πιο δραματικό. Στο ρόλο του Gwynplaine, ο φοβερός Conrad Veidt που πρωταγωνιστούσε και στο Des Cabinet des Dr.Caligari (1920), στο ρόλο του υπνοβάτη. Εδώ φαίνεται το φοβερό του ταλέντο, καθώς κατορθώνει, ενώ το πρόσωπό του είναι μόνιμα χαμογελαστό, να μας μεταδώσει τα συναισθήματα πόνου, θλίψης και φόβου που νιώθει, παίζοντας μόνο με τις εκφράσεις των ματιών. Στο ρόλο της τυφλής κοπέλας, η όμορφη ταλαντούχα Mary Philbin, γνωστή για το ρόλο της Christine στην ταινία Τhe Phantom of the Opera (1925) με τον Lon Chaney. O ίδιος ο Chaney ήταν να παίξει κανονικά το ρόλο του Gwynplaine, αλλά ήταν δεσμευμένος αλλού κι έτσι ο ρόλος πέρασε στον Veidt. H πολύ ωραία αυτή ταινία λέγεται ότι έγινε η αφορμή για να εμπνευστούν τον γνωστό μας Τζόκερ από τον Μπατμαν.

Προβολή συνημμένου 109387