Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.315
- Αντιδράσεις
- 485
The New Zealand Story (1989)
Όποιο παιχνίδι κι αν επέλεγες να παίξεις στα τέλη του ʼ80 που έφερε την υπογραφή της Ocean, ήταν σίγουρο πως θα έμενες ενθουσιασμένος.
Και ποιος δεν θυμάται το The New Zealand Story το οποίο κυκλοφόρησε σχεδόν για όλα τα formats (υπολογιστές τε και κονσόλες
).Τη μεγάλη του αναγνωρισιμότητα βέβαια το παραπάνω παιχνίδι την κέρδισε κυρίως στα coin-ops της Taito το 1988 από τα οποία πραγματοποιήθηκε και η μεταφορά.
Ας δούμε όμως και την ιδιαίτερα επιτυχημένη έκδοση για τον αγαπημένο μας Commodore 64.
Kiwiʼs tale.
Το kiwi ανήκει στα είδη των πτηνών και συγκεκριμένα στο είδος στρουθινίδων τα οποία δεν μπορούν να πετάξουν. Πρόκειται για ένα από τα μικρότερα σε μέγεθος πτηνά το οποίο κατοικεί στη Νέα Ζηλανδία (εξ ου και ο τίτλος του παιχνιδιού “The New Zealand Story”) και απειλείται από ένα μεγάλο αριθμό εχθρών όπως κουνάβια, σκίουρους, γάτες κ.α. χνουδωτά ζωάκια.
Το The New Zealand Story λοιπόν είναι ένα platform action game στο οποίο κεντρικός ήρωας του παιχνιδιού είναι ένα (παπουτσωμένο) kiwi με το όνομα “Tiki” το οποίο πρέπει να σώσει την αγαπημένη του Phee Phee και τους φίλους του από τα χέρια της μπλε φώκιας-λεοπάρδαλης “Wally” (τι πόλεμος κι αυτός στη φύση…).
Για να τα καταφέρει θα πρέπει να περιηγηθεί μέσα από διάφορα levels στα οποία οι σύμμαχοι της φώκιας θα προσπαθήσουν να μας εμποδίσουν. Στη διάθεσή μας έχουμε 5 kiwis και (ευτυχώς) 4 credits.
Οι πρώτες πίστες του παιχνιδιού είναι μικρές και σχετικά εύκολες αλλά όσο προχωράμε τα πράγματα σκουραίνουν ιδιαίτερα. Οι εχθροί μας αποτελούνται από διάφορα πλάσματα (σκίουροι, τρωκτικά, σαύρες, δράκοι, οστρακοειδή μέχρι και ούφο) οι οποίοι είναι εξοπλισμένα με διάφορα όπλα όπως ακόντια, λέιζερ, βόμβες, fireballs κλπ. Γενικά θα βαρεθείτε να βλέπετε νέα και περίεργα sprites.
Οι ιπτάμενοι μάλιστα εχθροί εμφανίζονται μέσα από μαγικά παράθυρα τα οποία ανοίγουν κατά άτακτα χρονικά διαστήματα και πολλές φορές αν δεν είμαστε προσεκτικοί θα μας αιφνιδιάσουν.
Το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε και οι αντίπαλοι κάνουν την εμφάνισή τους.
Ώρα για βουτιές.
Ευτυχώς κι εμείς διαθέτουμε αρχικά το πιστό μας τόξο και στη συνέχεια των levels μπορούμε να εφοδιαστούμε και με άλλα όπλα όπως laser, βόμβες και fireballs.
Για να πηδάμε από πλατφόρμα σε πλατφόρμα χρησιμοποιούμε τα άλματα του kiwi τα οποία ανάλογα με την διάρκεια που κρατάμε το μοχλό σε διαγώνια θέση είναι μικρά ή μεγαλύτερα. Ιδιαίτερα στις τελευταίες πίστες μία λάθος κίνηση κατά το άλμα και μπορεί να μας οδηγήσει να επαναλάβουμε ένα μεγάλο μέρος της πίστας αφού είναι πιθανό να προσγειωθούμε σε καρφιά ή φωτιά.
Για τις πλατφόρμες που βρίσκονται σε μεγαλύτερο ύψος, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάποιο αεριωθούμενο και συνήθως αυτό είναι μια ανεστραμμένη πυραμοειδής πλατφόρμα (σα σφηκοφωλιά είναι), ή κάποιο άλλο ιπτάμενο μέσο όπως ούφο, μπαλόνια, φουσκωτή ιπτάμενη πάπια κλπ. τα οποία αρπάζουμε από τους εχθρούς μας.
Το kiwi μας μπορεί επίσης να κολυμπά (χρησιμοποιεί τη μάσκα του και τον αναπνευστήρα
), πρέπει όμως ανά τακτά χρονικά διαστήματα να παίρνει οξυγόνο. Μια μπάρα στο άνω αριστερό μέρος μας ενημερώνει για το πόσο οξυγόνο έχουμε στη διάθεσή μας κατά την υποβρύχια περιήγησή μας.Το παιχνίδι αποτελείται συνολικά από 5 μεγάλες πίστες κάθε μία από τις οποίες χωρίζεαι σε 4 sublevels. Συγκεκριμένα έχουμε τις:
• Auckland από 1-1 έως 1-4,
• Rotorua από 2-1 έως 2-4,
• Waitomo Caves από 3-1 έως 3-4,
• Wellington από 4-1 έως 4-4
• Cook Strait από 5-1 έως 5-3
Στο τέλος κάθε μεγάλης πίστας βρίσκεται το μεγάλο boss (εκτός της 4ης) και το οποίο απαιτεί αρκετά μεγάλο αριθμό χτυπημάτων στο αδύνατό του σημείο για να εξουδετερωθεί.
Και πειρατικό καράβι στο “The New Zealand Story”.
Κάθε φορά που εξολοθρεύουμε έναν εχθρό ένα bonus με τη μορφή φρούτου είναι πιθανό να εμφανιστεί και το οποίο θα μας δώσει αρκετούς πόντους. Άλλα bonuses είναι τα όπλα που αναφέραμε, ένα ρολόι το οποίο ανανεώνει το χρόνο μας (γιατί τώρα δε λειτουργούσε στη δική μου έκδοση είναι μια άλλη ιστορία), αλλά και μερικά γράμματα τα οποία θα μας βοηθήσουν να σχηματίσουμε τη λέξη “EXTEND”. Κι αν το παραπάνω σας θυμίζει Bubble Bobble δε θα έχετε και άδικο αφού πολλά χαρακτηριστικά του πρώτου παιχνιδιού έχουν μεταφερθεί στο The New Zealand Story (Taito γαρ). Στην περίπτωσή μας βέβαια το “EXTEND” απλά καθηλώνει τους εχθρούς για κάποιο χρονικό διάστημα.
Τέλος, ένα μπλε χαπάκι το οποίο εμφανίζεται αφού έχουμε εξουδετερώσει κάποιον εχθρό, μας καθιστά άτρωτους στα αντίπαλα πυρά για μερικά δευτερόλεπτα.
Στο τέλος κάθε πίστας βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα κλουβί κι ένας από τους φίλους μας τον οποίο πρέπει να ελευθερώσουμε μέσα στο χρονικό περιθώριο που μας δίνεται.
Πιστέψτε με (όσοι δεν το γνωρίζετε ήδη) ο χρόνος που δίνεται δεν επαρκεί πάντα για την ολοκλήρωση της πίστας αν δεν είμαστε αρκετά γρήγοροι.
Πολλές φορές μάλιστα η «ειδική σήμανση» που υπάρχει στις πίστες και αποτελείται από βέλη δεν αρκούν για να κατευθυνθούμε γρήγορα στο σωστό μονοπάτι. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες πρέπει να χαρτογραφήσουμε τις πίστες και να χρησιμοποιήσουμε ένα υποτυπώδες ραντάρ στο άνω μέρος της οθόνης στο οποίο με 2 σημεία παρουσιάζει τη θέση μας κάθε στιγμή σε σχέση με το κλουβί στο οποίο βρίσκεται φυλακισμένος ο φίλος μας.
Συγκινητικά λόγια στο φινάλε
Τα γραφικά του The New Zealand Story είναι καρτουνίστικα και μάλιστα αρκετά καλά, με πολύ όμορφα κι ευχάριστα χρώματα, ενώ το μουσικό θέμα είναι αρκετά ζωηρό και ταιριάζει με την όλη «χαρούμενη» ατμόσφαιρά του παιχνιδιού.
Το επίπεδο δυσκολίας είναι ιδιαίτερα αυξημένο και ιδίως στις τελευταίες πίστες τα νεύρα σας θα δοκιμαστούν ουκ ολίγες φορές.
Επίσης παρατήρησα πως σε κάποια σημεία είναι αδύνατο να περάσεις αν δε χάσεις πρώτα ζωή ώστε να ξεκινήσεις για λίγα δευτερόλεπτα άτρωτος και να περάσεις το συγκεκριμένο σημείο (π.χ. στο δεύτερο μέρος της 4-4).
Οι πίστες πάντως είναι πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους με ενδιαφέροντα θέματα, ενώ το παιχνίδι είναι υπέρ του δέοντος μεγάλο. Δε λέω, καλό είναι να είναι χορταστικά τα παιχνίδια αλλά ίσως το παραξήλωσαν λίγο
Παρόλα αυτά κάθε πίστα είναι και μια ξεχωριστή πρόκληση και ο gamer δεν πρόκειται να βαρεθεί να παίζει. Το gameplay αξίζει όσο σε λίγα παιχνίδια στον C-64.
Γενικά το The New Zealand Story, κατά την όχι και τόσο ταπεινή μου άποψη τελευταία
, κατέχει σίγουρα μια θέση μέσα στην πρώτη 5αδα των κορυφαίων platforms για τον Commodore 64.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
