Freud
Retro Member
- Joined
- 24 Νοέ 2011
- Μηνύματα
- 207
- Αντιδράσεις
- 140
- Μεταφρασμένος Τίτλος: Η Νύχτα του Κυνηγού
- Γνωστό και ως:Ο Θανατοποινίτης με το Σημάδι
Προβολή συνημμένου 41259
Παραγωγή: Αμερικανική
Σκηνοθεσία: Charles Laugthon
Πρωταγωνιστούν: Robert Mitchum, Shelley Winters, Peter Graves,
Lillian Gish, James Gleason, Evelyn Varden
Γλώσσα: Aγγλικά
Xρώμα: Ασπρόμαυρο
Eίδος: Film Noir/Thriller/Horror
Διάρκεια: 92'
Kατάλληλο για ανηλίκους άνω των 15 ετών
Υπότιτλος:Η νυφική νύχτα, η προσμονή, το φιλί, το μαχαίρι, αλλά πάνω από όλα… η αγωνία!
Yπόθεση:Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι Ηνωμένες Πολιτείες γεύονται τους πικρούς, άγουρους και φρέσκους ακόμα καρπούς του Μεγάλου Κραχ. Κάπως έτσι, ο Ben Harper γίνεται δολοφόνος στο όνομα 10.000 δολαρίων. Οι μόνοι που γνωρίζουν για το έγκλημα είναι τα μέλη της οικογένειας του, η αλαφροΐσκιωτη σύζυγος Willa και τα δυο μικρά παιδιά του. Μετά το έγκλημα δε θα αργήσει να έρθει η τιμωρία. Κι έτσι ο Ben περιμένει τη θανατική του καταδίκη στο ίδιο κελί μαζί με έναν σπεσιαλίστα στην εκκαθάριση χηρών. Όταν ο τελευταίος θα αποφυλακιστεί θα ντυθεί ιερέας και θα προσπαθήσει να αποπλανήσει τα γυναικόπαιδα, πάνω στην αναζήτηση του χαμένου θησαυρού, όντας αποφασισμένος να φτάσει και μέχρι τον φόνο στην προσπάθεια του να τα βρει.
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα και εμβληματικότερα αριστουργήματα στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, σκηνοθετικό ντεμπούτο μα ταυτόχρονα και κύκνειο άσμα του ευρέως καταξιωμένου, στην εποχή του, ηθοποιού Charles Laughton που απέδωσε την ιστορία με ποίηση και λυρισμό.Ίσως το καλύτερο φιλμ νουάρ όλων των εποχών με πολλά στοιχεία τρόμου, παραμυθιού και θρησκευτικής (και όχι μόνο) αλληγορίας.
Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Stanley Cortez και πραγματικά συμβάλλει τα μάλα στην ατμόσφαιρα της ταινίας.Oι επιρροές του από τα Νosferatu, the Cabinet of Dr.Calligari και παρόμοιες εξπρεσιονιστικές ταινίες είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Με μια διάθεση γενικεύσεων, θα λέγαμε πως το the night of the hunter είναι η καλύτερη ''ερασιτεχνική'' ταινία που έγινε ποτέ.Πρόκειται για μια μεταφορά από το ομώνυμο βιβλίο του Davis Grubb που με την σειρά του ήταν βασισμένο στην πραγματική ιστορία του serial killer Harry Powel ο οποίος εκτελέστηκε το 1932 για τους φόνους δύο χηρών και τριών παιδιών στο Clarksburg της Δυτικής Βιρτζίνια.Ωστόσο, αποδρά από την παγίδα της πραγματικής ιστορίας και επιστρέφει στις πιο βαθιές ρίζες της μυθοπλασίας - στην παραμυθία και την λαική παράδοση.Η προαιώνια μάχη του καλού και του κακού δίνονται με τον τρόπο ενώς παραμυθιού.Μια διήγηση για το καλό και το κακό που προσωποιούνται και μετουσιώνονται σε στοιχεία του γήινου κόσμου κι όμως ενώ πατούν εδώ βρίσκονται αλλού, σε άλλη διάσταση.Ενώ η αφήγηση ξεκινά σχεδόν από ένα Αρχιμήδειο σημείο, όπου ο θεατής ατενίζει από την ίδια απόσταση και με την ίδια άνεση διάφορες πτυχές μιας όψης της πραγματικότητας, με το σημείο αυτό ως αναπόσπαστο μέρος της, σταδιακά ο θεατής ασπάζεται την οπτική των παιδιών, για να οδηγηθεί τελικά πέρα από την πραγματικότητα, σε ένα υπερρεαλιστικό σύμπαν.Η ονειρική σεκάνς του περάσματος στην άλλη όχθη παραμένει μια από τις τρομαχτικότερες στην ιστορία του σινεμά, όχι εξ' αιτίας αυτών που δείχνει, αλλά αυτών που κρατά εκτός κάδρου.Ο Φρόυντ θα έτριβε τα χεράκια του διαπιστώνοντας πως ο πραγματικός κυνηγός, η υπόμνηση του θανάτου είναι ο μεταλλαγμένος χάρος που βγήκε παγανιά ( και ειρωνικά φοράει την μάσκα του κοσμικού εκπροσώπου του θείου στοιχείου) είναι αυτός που μας σπρώχνει από την τετριμμένη καθημερινότητα (το Συμβολικό) στο Πραγματικό, που προκύπτει από την απελευθέρωση του ονείρου και του παιδικού ψυχισμού.Η θεολογία της κάθαρσης που αυτοαναιρείται και ο μανιχαισμός του μυθικού λόγου ασφαλώς εντοπίζονται κατ' εξοχήν αισθητικά:Aιχμηρός εξπρεσιονισμός στην φωτογραφία.Έντονες και, καλώς εννοούμενα, στυλιζαρισμένες ερμηνείες (ανατριχιαστικός ο Robert Mitchum -στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του μαζί με το Cape Fear- με τα τατουάζ love και hate στα μακρυά του δάχτυλα ( κάτι που αντιγράφτηκε αρκετά σε μεταγενέστερες ταινίες).Σφιχτό μοντάζ με τη συνετή εναλλαγή υποκειμενικών πλάνων και φυγόκεντρων γκρο πλαν, που αν απομονωθούν παραπέμπουν σε ζωγραφικούς πίνακες.
Δυστυχώς η ταινία στην εποχή της θάφτηκε από κοινό και κριτικούς και ο Charles Laughton απογοητευμένος αποφάσισε να μην σκηνοθετήσει καμία άλλη ταινία στην ζωή του.Με το πέρασμα των χρόνων όμως αναγνωρίστηκε σαν ένα πραγματικό αριστούργημα από τους φίλους του τρόμου (και όχι μόνο). Ανάμεσα στους μεγάλους σκηνοθέτες που επηρεάστηκαν από την νύχτα του κυνηγού είναι και οι David Lynch, Martin Scorcese, Terence Malick, Jim Jarmusch, the Coen Brothers και ο Spike Lee.
To 1992 η νύχτα του κυνηγού χαρακτηρίσθηκε ''πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική'' από την βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και επιλέχθηκε για διατήρηση στο εθνικό μητρώο του κινηματογράφου της.
- Γνωστό και ως:Ο Θανατοποινίτης με το Σημάδι
Προβολή συνημμένου 41259
Παραγωγή: Αμερικανική
Σκηνοθεσία: Charles Laugthon
Πρωταγωνιστούν: Robert Mitchum, Shelley Winters, Peter Graves,
Lillian Gish, James Gleason, Evelyn Varden
Γλώσσα: Aγγλικά
Xρώμα: Ασπρόμαυρο
Eίδος: Film Noir/Thriller/Horror
Διάρκεια: 92'
Kατάλληλο για ανηλίκους άνω των 15 ετών
Υπότιτλος:Η νυφική νύχτα, η προσμονή, το φιλί, το μαχαίρι, αλλά πάνω από όλα… η αγωνία!
Yπόθεση:Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι Ηνωμένες Πολιτείες γεύονται τους πικρούς, άγουρους και φρέσκους ακόμα καρπούς του Μεγάλου Κραχ. Κάπως έτσι, ο Ben Harper γίνεται δολοφόνος στο όνομα 10.000 δολαρίων. Οι μόνοι που γνωρίζουν για το έγκλημα είναι τα μέλη της οικογένειας του, η αλαφροΐσκιωτη σύζυγος Willa και τα δυο μικρά παιδιά του. Μετά το έγκλημα δε θα αργήσει να έρθει η τιμωρία. Κι έτσι ο Ben περιμένει τη θανατική του καταδίκη στο ίδιο κελί μαζί με έναν σπεσιαλίστα στην εκκαθάριση χηρών. Όταν ο τελευταίος θα αποφυλακιστεί θα ντυθεί ιερέας και θα προσπαθήσει να αποπλανήσει τα γυναικόπαιδα, πάνω στην αναζήτηση του χαμένου θησαυρού, όντας αποφασισμένος να φτάσει και μέχρι τον φόνο στην προσπάθεια του να τα βρει.
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα και εμβληματικότερα αριστουργήματα στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, σκηνοθετικό ντεμπούτο μα ταυτόχρονα και κύκνειο άσμα του ευρέως καταξιωμένου, στην εποχή του, ηθοποιού Charles Laughton που απέδωσε την ιστορία με ποίηση και λυρισμό.Ίσως το καλύτερο φιλμ νουάρ όλων των εποχών με πολλά στοιχεία τρόμου, παραμυθιού και θρησκευτικής (και όχι μόνο) αλληγορίας.
Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Stanley Cortez και πραγματικά συμβάλλει τα μάλα στην ατμόσφαιρα της ταινίας.Oι επιρροές του από τα Νosferatu, the Cabinet of Dr.Calligari και παρόμοιες εξπρεσιονιστικές ταινίες είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Με μια διάθεση γενικεύσεων, θα λέγαμε πως το the night of the hunter είναι η καλύτερη ''ερασιτεχνική'' ταινία που έγινε ποτέ.Πρόκειται για μια μεταφορά από το ομώνυμο βιβλίο του Davis Grubb που με την σειρά του ήταν βασισμένο στην πραγματική ιστορία του serial killer Harry Powel ο οποίος εκτελέστηκε το 1932 για τους φόνους δύο χηρών και τριών παιδιών στο Clarksburg της Δυτικής Βιρτζίνια.Ωστόσο, αποδρά από την παγίδα της πραγματικής ιστορίας και επιστρέφει στις πιο βαθιές ρίζες της μυθοπλασίας - στην παραμυθία και την λαική παράδοση.Η προαιώνια μάχη του καλού και του κακού δίνονται με τον τρόπο ενώς παραμυθιού.Μια διήγηση για το καλό και το κακό που προσωποιούνται και μετουσιώνονται σε στοιχεία του γήινου κόσμου κι όμως ενώ πατούν εδώ βρίσκονται αλλού, σε άλλη διάσταση.Ενώ η αφήγηση ξεκινά σχεδόν από ένα Αρχιμήδειο σημείο, όπου ο θεατής ατενίζει από την ίδια απόσταση και με την ίδια άνεση διάφορες πτυχές μιας όψης της πραγματικότητας, με το σημείο αυτό ως αναπόσπαστο μέρος της, σταδιακά ο θεατής ασπάζεται την οπτική των παιδιών, για να οδηγηθεί τελικά πέρα από την πραγματικότητα, σε ένα υπερρεαλιστικό σύμπαν.Η ονειρική σεκάνς του περάσματος στην άλλη όχθη παραμένει μια από τις τρομαχτικότερες στην ιστορία του σινεμά, όχι εξ' αιτίας αυτών που δείχνει, αλλά αυτών που κρατά εκτός κάδρου.Ο Φρόυντ θα έτριβε τα χεράκια του διαπιστώνοντας πως ο πραγματικός κυνηγός, η υπόμνηση του θανάτου είναι ο μεταλλαγμένος χάρος που βγήκε παγανιά ( και ειρωνικά φοράει την μάσκα του κοσμικού εκπροσώπου του θείου στοιχείου) είναι αυτός που μας σπρώχνει από την τετριμμένη καθημερινότητα (το Συμβολικό) στο Πραγματικό, που προκύπτει από την απελευθέρωση του ονείρου και του παιδικού ψυχισμού.Η θεολογία της κάθαρσης που αυτοαναιρείται και ο μανιχαισμός του μυθικού λόγου ασφαλώς εντοπίζονται κατ' εξοχήν αισθητικά:Aιχμηρός εξπρεσιονισμός στην φωτογραφία.Έντονες και, καλώς εννοούμενα, στυλιζαρισμένες ερμηνείες (ανατριχιαστικός ο Robert Mitchum -στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του μαζί με το Cape Fear- με τα τατουάζ love και hate στα μακρυά του δάχτυλα ( κάτι που αντιγράφτηκε αρκετά σε μεταγενέστερες ταινίες).Σφιχτό μοντάζ με τη συνετή εναλλαγή υποκειμενικών πλάνων και φυγόκεντρων γκρο πλαν, που αν απομονωθούν παραπέμπουν σε ζωγραφικούς πίνακες.
Δυστυχώς η ταινία στην εποχή της θάφτηκε από κοινό και κριτικούς και ο Charles Laughton απογοητευμένος αποφάσισε να μην σκηνοθετήσει καμία άλλη ταινία στην ζωή του.Με το πέρασμα των χρόνων όμως αναγνωρίστηκε σαν ένα πραγματικό αριστούργημα από τους φίλους του τρόμου (και όχι μόνο). Ανάμεσα στους μεγάλους σκηνοθέτες που επηρεάστηκαν από την νύχτα του κυνηγού είναι και οι David Lynch, Martin Scorcese, Terence Malick, Jim Jarmusch, the Coen Brothers και ο Spike Lee.
To 1992 η νύχτα του κυνηγού χαρακτηρίσθηκε ''πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική'' από την βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και επιλέχθηκε για διατήρηση στο εθνικό μητρώο του κινηματογράφου της.
