The Picture of Dorian Gray: Δύο γνωστές ταινίες (1945 & 1973)

[perlastar]

Πρόκειται για τη μεταφορά στην οθόνη του υπέροχου μυθιστορήματος του Oscar Wilde. H πιό δημοφιλής είναι η ταινία του 1945, ενώ ακολούθησε και μία τηλεταινία του 1973. Βλέπουμε τη ζωή του νεαρού, πλούσιου Dorian Gray, ο οποίος ποζάρει για ένα πορτρέτο του, κι εκεί γνωρίζεται με τον διεφθαρμένο Λόρδο Henry Wotton, ο οποίος τον πείθει ότι οι απολαύσεις είναι το μόνο που μετράει στη ζωή και τον παρασέρνει σε διάφορα κακόφημα μέρη. Ο νεαρός γίνεται εντελώς διεφθαρμένος, φτάνοντας σε όργια μέχρι και σε φόνο. Παράλληλα όμως ζει έναν εφιάλτη, καθώς ενώ έχει ευχηθεί να μην γερνούσε ποτέ, να κρατούσε πάντα τη νεανική του ομορφιά και να γερνούσε το πορτρέτο του αντί για τον ίδιο, βλέπει την ευχή του να πραγματοποιείται: Τα χρόνια περνάνε, ο ίδιος δεν γερνάει, αλλά γερνάει το πορτρέτο του. Και δεν είναι απλά ότι γερνάει, αλλά μεταμορφώνεται όλο και περισσότερο σε ένα φρικτό πρόσωπο, σαν τέρας, κάθε φορά που ο Dorian κάνει τις ακολασίες του. Είναι σαν να έγινε καθρέφτης της ψυχής του.Το τέλος της ιστορίας, είναι φυσικά συγκλονιστικό, γεμάτο νόημα. Οι ταινίες αυτές έχουν και στοιχεία τρόμου, μάλιστα αυτή του 1945 θα μπορούσε να θεωρηθεί και τρόμου για την εποχή της, αν σκεφτούμε πόσο πολύ είχαν "νερώσει"το είδος στη δεκαετία του '40, αλλά και τα δραματικά στοιχεία είναι πολύ έντονα και στις δύο.

 


Στην ασπρόμαυρη εκδοχή της ΜGM, βλέπουμε πολύ καλές ερμηνείες από αξιόλογους ηθοποιούς, καλή σκηνοθεσία, σασπενς και ωραία ατμόσφαιρα. Στο ρόλο του Dorian Gray, o Hurd Hatfield, στο ρόλο της Sibyl, της κοπέλας που τον ερωτεύεται, η εξαιρετική νεαρή τότε Angela Lansbury, ενώ στο ρόλο του διεφθαρμένου Λόρδου, ο αδικοχαμένος ταλαντούχος George Sanders. Ο συγκεκριμένος ήταν ιδιαίτερα πετυχημένος σε ρόλους κακών, και λίγα χρόνια πριν το ρόλο του εδώ, είχε υποδυθεί υπέροχα και τον "κακό" ξάδερφο της Rebecca στην ομώνυμη ταινία του Hitchcock. Δυστυχώς αυτοκτόνησε το 1972, και ο κινηματογράφος έχασε έναν υπέροχο ηθοποιό.

 

 

 

 


Προβολή συνημμένου 110603

 

[RIO]

Πολύ καλή είναι και η ταινία του 1970 με τον Helmut Berger, αν και λόγω εποχής που γυρίστηκε, τονίζει πολύ το ερωτικό στοιχείο...

 

[αριαδνη]

Υπέροχο θέμα και το'χεις και πολύ καλά τοποθετημένο. Οσοι δεν έχουν διαβαζει το βιβλίο είναι απλά ανεπανάληπτο και ο ηθοποιος στην τηλεταινια ( πέρλα εχεις δικιο) κάνει για Ντοριαν 100% ο ξανθος ηθοποιος. Θα επανέρθω στο θέμα καθως δεν ήξερα και τιποτα για τις δυο ταινιες.

 

[Bambinella]

Τις εχω δει και τις δυο ταινιες του θεματος και βεβαια ξεχωριζω αυτην του 1945. Αλλη αισθητικη, οπως και να το κανουμε.

Για τον George Sanders τι να πω; Οπου κι αν επαιξε, ακομα και αν δεν πρωταγωνιστησε, ηταν ουσιαστικα ο πρωταγωνιστης καθως ειχε την ικανοτητα να επισκιαζει ακομη και τα πιο λαμπερα ονοματα. Επαιξε στο All about Eve επισκιαζοντας τη Bette Davis. Επαιξε στο Witness to murder εξαφανιζοντας τη Barbara Stanwyck....ε, δεν ηταν να τον εχεις διπλα σου.

Ειχε αυτο το αριστροκρατικο και σνομπιστικο στυλ που πολυ μου αρεσει να βλεπω σε ηθοποιους, αντρες ιδιως, οπως επι παραδειγματι ο Clifton Webb που και αυτος ηταν λατρεμενος και υπεροχος.

 

[V.I.Smirnov]

Υπάρχoυν αρκετές διασκευές αυτού του έργου.

Θυμάμαι μια "θηλυκή εκδοχή", στη σύγχρονη εποχή, όπου τον κύριο ρόλο τον είχε γυναίκα (δεν θυμάμαι όνομα).

Συμπρωταγωνιστούσε ο Antony Perkins (!!!).

Αντί για πορτραίτο, το αντικείμενο ήταν film.

Την είχα πετύχει κάποτε και την είδα από περιέργεια, λόγω της συμμετοχής του Perkins, αλλά δεν άξιζε και πολλά.

-

 

[perlastar]

Rio, δεν την ήξερα την ταινία που λες. Απ'ότι λέει το imdb (αν λέει αλήθεια), είναι καθαρά τρόμου και φαίνεται ενδιαφέρουσα. Δεν νομίζω όμως ότι θα μου άρεσε το έντονο ερωτικό στοιχείο.

Αριάδνη σ'ευχαριστώ πολύ! Αξίζει να δεις τις ταινίες, πιστεύω ότι θα σου αρέσουν.

Bambinella ναι, ο Sanders ήταν υπέροχος. Λυπήθηκα πολύ όταν έμαθα με ποιόν τρόπο πέθανε.

Smirnov, πολύ καιρό είχα να σε ακούσω Ούτε την εκδοχή που λες την ήξερα, βλέπω πάντως ότι πρέπει να της έχουν αλλάξει τα φώτα. Θα λες για το The Sins of Dorian Gray του 1983.

 

[V.I.Smirnov]

Smirnov, πολύ καιρό είχα να σε ακούσω

Ούτε την εκδοχή που λες την ήξερα, βλέπω πάντως ότι πρέπει να της έχουν αλλάξει τα φώτα.

Θα λες για το The Sins of Dorian Gray του 1983.

Όντως, αυτήν εννοούσα.

Έχω δει πολλές διασκευές αλλά πάντα η παλιά, του 1945, είναι αξεπέραστη.

Εκεί ακούγεται και το "Goodbye little yellow bird" που ανάφερα σε άλλο νήμα, το τραγουδά η A. Lansbury.

Το ατμοσφαιρικό soundtrack της ταινίας είναι παραλλαγή ενός γνωστού κλασσικού κομματιού ·

ο απόηχός του "στοιχειώνει" όλο το έργο.

Στη σκηνή αυτή, από τις ωραιότερες του έργου, ακούγεται καθαρά :

Il ritratto di Dorian Gray(Quarta Parte)

[edit] O λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων [edit]

Είναι φανερή η ομοιότητα με την εισαγωγή στους τίτλους.

(φυσικά το παίξιμο είναι ψεύτικο).

-

 

[elephadas]

Δεν έχω δει την ταινία του 1945, αλλά από τους συντελεστές της φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ καλή. Έχω δει την ταινία με τον Helmut Berger και αν και ως ταινία ήταν μετριότατη και η μεταφορά της στη σύγχρονη εποχή (που επέτρεπε να τονίσουν το ερωτικό στοιχείο) ενοχλητική, ο Berger είχε την "καταραμένη" ομορφιά που ταίριαζε στο ρόλο και ήταν καλός από εμφάνιση.

 

[αριαδνη]

Υπαρχει και συγχρονη ταινια ντοριαν γκρευ δηλ. τωρινη αλλα πήγε άπατη και δεν εκανε αίσθηση. Κριμα που δεν εχω δει του 45' φαινεται πολύ καλή, από το τρειλερ ακόμα το καταλαβαίνεις/ το εργο το καλό φαινεται και με πολύ ρετρο αισθητικη δηλ. ότι πρεπει για συνεθεαση από ρετρομανιακούς!περλα σιγουρα θα εχεις διαβασει το βιβλίο

 

[perlastar]

Nαι Αριάδνη, αλλά πάει καιρός και θα ήθελα πολύ να το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή. Ο Wilde είναι απίστευτος και θέτει φοβερά ερωτήματα μέσα από αυτό το έργο του.

 

[αριαδνη]

Μολις ειδα μια βερσιον του ντοριαν γκρευ από το καναλι της βουλής, δεν την ειδα από την αρχη, δυστυχως τυχαια δε την πετυχα/ δεν είναι καμια από αυτές που μας παρουσιασε η πέρλα, να΄ναι αυτή που λέει ο eleghadas, μιας και γινεται μεταφορα στην συγχρονη αγγλια με τις ντισκο και τα πιο φανταζι πολύχρωμα ρούχα και ναι τονιζεται πολύ το ερωτικο στοιχειο καθως και οι ομοφυλοφιλικές σχεσεις του Ντοριαν και η διαφθορα του και οι αμαρτίες του που είναι ουκ ολιγες :flower: το πορτραιτο συμβολιζει την ασχημια της ψυχης του, τις απαγορευμένες απολαυσεις και τις καταχρησεις που κανει

αυτή είναι, του 70'

https://www.youtube.com/watch?v=613bxGCdMlk

 

[elephadas]

Αυτή είναι, αλλά την ανέφερε πρώτος ο RIO, εγώ απλώς έγραψα κάποια σχόλια. Πάντως το ομοφυλόφυλο στοιχείο υπήρχε έντονο στην αρχική ιστορία, αν και καλυμένο λόγω εποχής (σκεφτείτε τι έπαθε λίγα χρόνια μετά το γράψιμο του "Πορτραίτου" ο Wilde). Είναι φανερό ότι του λόρδου Τάδε του τρέχανε τα σάλια για το τεκνό.

Σκέφτομαι ότι είναι κρίμα που ο Βισκόντι δεν εμπνεύστηκε να γυρίσει αυτή την ταινία με τον Μπέργκερ (με τον οποίο είχε σχέση). Θα μπορούσε να έβγαινε αριστούργημα εφάμιλλο του "Θανάτου στη Βενετία"

Δυστυχώς σε αντίθεση με τον Ντόριαν Γκρέυ, ο Μπέργκερ δεν είχε ένα πορτραίτο να ασχημαίνει/γερνάει αντί γι' αυτόν. Δείτε στο γκουγκλ πώς έχει γίνει. Και μη μου πείτε "Δεν κοιτάς τα δικά σου χάλια?" διότι εγώ δεν έμοιαζα ποτέ έτσι

 

[αριαδνη]

Καλα τα λες πως του επεφταν τα σαλια αλλα δν τον ειχα τον ντοριαν του βιβλιου να παει με τον χενρι με τιποτα, για μεντορα στην αμαρτια ναι αλλα για εραστη με τιποτα και όχι φυσικα από αναστολές μιας και ηταν ηδονοθηρας ολικης αλλα αξιωνε ο άλλος να είναι ιδιας ομορφιας με εκεινον και φυσικα ηταν ηδη πλούσιος για να φαει λεφτα από έναν μεγαλύτερο ανδρα/ και την καημενη την συμπίλ την διαλέγει γιατι είναι μια πολύ ωραια και νεα κοπέλα και για τιποτα άλλο, δηλ. βλεπει σε αυτην την αντανάκλαση του θηλυκού όμορφου ευατού του, μαλιστα της λεει να μην γερασει ποτε και να μεινει παντα νεα και ομορφη, την διαταζει ένα πραγμα στην ταινια του 70 ξεκάθαρα φαινεται πως με τον χενρι εχουν ερωτικες σχεσεις!

να σου πω elephandas , καταλαβες πως και ο Μπαζιλ έβλεπε ερωτικα τον γκρευ;

στην ταινια του 70΄ο ωραιος ντοριαν κανει και εντονη λαιφ-σταιλ ζωη και φωτογραφίζεται σε στημένες φωτο με σταρλετ για να τις κανει διάσημες ενώ είναι υπεύθυνος για 4 θανατους δηλ δυο φονους και δυο αυτοκτονιες, στο βιβλιο νομιζω πως ευθυνεται για τρεις θανατους

Και ο Ουαιλντ ειχε σχεση με ένα πλουσιο, πανεμορφο ευγενή που τον κατεστρεψε, οικονικα και ηθικα, μιλαει δηλ. από πρωτο χερι

εμενα παντως μου αρεσει πολύ ο σύγχρονος ντοριαν

 

[nwntas]

 

[elephadas]

αριαδνη, νομίζω ότι ο ζωγράφος είχε πολλά στοιχεία του Ο.Ο., ίσως περισσότερα από τον λόρδο, οπότε πρέπει και αυτός να έβλεπε τον Γκρέυ ερωτικά, γι' αυτό άλλωστε και μπόρεσε να εμπνευστεί και να φτιάξει τέτοιο πορτραίτο.

Δεν ήταν ακριβώς η σχέση του με τον νεαρό λόρδο Alfred Douglas που κατέστρεψε τον Ο.Ο. (όχι μόνο οικονομικά και ηθικά, αλλά - εξ αιτίας των συνθηκών της φυλάκισης - και σωματικά, γι' αυτό άλλωστε και πέθανε λίγα χρόνια μετά την αποφυλάκισή του). Ήταν η υποκρισία της κοινωνίας της εποχής αλλά και η αλαζονεία του ίδιου η οποία τον οδήγησε στο να ξεκινήσει αγωγή εναντίον του Μαρκησίου του Κουίνσμπερι (πατέρα του λόρδου) για συκοφαντική δυσφήμηση. Όσο οι Βικτωριανοί εγγλέζοι μπορούσαν να παριστάνουν ότι δεν ξέρανε τίποτε για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Ο.Ο. ήταν ο λατρεμένος του καλού κόσμου, αλλά μόλις έχασε τη δίκη και δεν μπορούσαν πια να το παριστάνουν, έπεσαν επάνω του και τον κατασπάραξαν. Ακόμη και ο μεγαλύτερος σύγχρονος ομοφοβικός δεν μπορεί να μην εξοργιστεί αν διαβάσει το τι τράβηξε ο δύστυχος.

 

[αριαδνη]

Για τον Φερθ είμαι σιγουρη πως επαιξε πολύ καλά οσο για τον νεαρο δεν ξερω από θέμα υποκριτικής μιας και δεν ειδα την ταινια αλλα σαν ομορφια, εχει αυτή την σκοτεινη βικτωριανού τύπου εμφάνιση που κανει/ τωρα για τον καλύτερο Ντόριαν πρεπει να δεις όλες τις ταινιες για να αποφασισεις, είναι ρολος-σταθμος.

Elephandas τα γραφει ο ουαιλντ στο ''εκ βαθέων '' τι τραβηξε και μάλιστα του πήραν και την επιμέλεια των δυο γιων του, ότι χειρότερο δηλ. για κεινον εκτος από τον δημόσιο εξευτελισμό που πέρασε/ νωντα ναι εχεις δικιο ηταν ανεκπληρωτος ο ερωτας μεταξυ ζωγραφου και Ντοριαν τελικά,μονο από την πλευρα του ζωγραφου γιατι ο νεαρος δεν πολυενιωθε κατι για τον αλλον ανθρωπο/ νομιζω πως ο νάρκισσος- άνδρας είναι πολύ χειρότερος από την ναρκισσο -γυναικα και η ελληνική μυθολογια αλλα και οι ρωμαικοι μυθοι αυτό λένε, θα θελα να ξερα πως ηταν και η εκδοχή με γυναικα που γραφουν τα παιδια παραπάνω, αν ηταν καλή/ το να ΄σαι ερωτευμενος με τον ευατο σου είναι κατι που πρεπει να το'χεις, διαβαζω ''το υπέροχο μυστικο'' του νταγκλας και κει μιλα για έναν πανεμορφο, πλουσιο, χαϊδεμένο νεαρο που χει ολον τον κοσμο στην παλάμη του αλλα εκεινος είναι καλη φυση σε αντιθεση με τον ντοριαν και ενώ στην αρχη λοξοδρομει ,στην πορεια γινεται θησαυρος για τον συνανθρωπο του. Ο ντοριαν τελικα τιμωρείται για την υβρη του, ο Μερρικ βρισκει τελικά την ευτυχία και ανταμείβεται για την προσφορα του

το βρηκα και σε ραδιοφωνικο

Για το ραδιόφωνο: Αφηγητής Μάκης Ρευματάς - Ντόριαν Γκρέι Δημήτρης ΠοταμίτηςΠαίζουν οι ηθοποιοί: Τρύφων Καρατζάς, Χρήστος Κωνσταντόπουλος, Αννα Αδριανού, Γιώργος Χριστοδούλου, Πάνος Χατζηκουτσέλης

πρεπει να ΄ναι καλο

 

[elephadas]

Μπα. Ακόμη κι αν αγνοήσουμε την εμφάνιση του Ποταμίτη (ναι μεν ραδιοφωνικό, αλλά δεν μπορεί κανείς να μη φέρει την εικόνα του ηθοποιού στο μυαλό του), η φωνή του ήταν τελείως ακατάλληλη για τον Ντ. Γκ.

 

[αριαδνη]

ελέφας δεν το ακουσα να σου πω γνωμη το ραδιοφωνικο, βρηκα όμως την διασκευή του 73΄και είναι σαν θεατρικο, επίσης διαβασα πως υπάρχουν διάλογοι περικομένοι από το βιβλίο, θα θελα να ξερα τι λένε

α, βρηκα και την σειρα του bbc του 76΄

από το 1910, συνεχως διασκευαζεται και σε θεατρο και σε τηλεοραση

(Basil about Dorian) "He has stood as Paris in dainty armour, and as Adonis with huntsman's cloak and polished boar-spear. Crowned with heavy lotus-blossoms, he has sat on the prow of Adrian's barge, looking into the green, turbid Nile. He has leaned over the still pool of some Greek woodland, and seen in the water's silent silver the wonder of his own beauty

 


από την βικεπαιδεια βρηκα ένα κομματι που εχει περικοπει από το βιβλίο, ο ζωγραφος περιγραφει τον Ντοριαν και βλέπουμε ανάγλυφα το μοτιβο του ναρκισσου της ελληνικής μυθολογιας που κοιτωντας σε μια λίμνη το κάτροπτο του, εξαντλήθηκε,να επαναλαμβάνεται. Επίσης συγκρινεται και με τον Παρη της τροιας και τον Αδωνι


και άλλο ένα απόσπασμα που δν υπαρχει στο βιβλιο, οπου ο Μπαζιλ λεει πως λάτρεψε σαν θεο τον Ντοριαν, με περισσότερη μάλιστα αγαπη από ότι ενας φιλος δινει σε έναν αλλο φιλο και πως ποτε του δεν αγαπησε γυναικα, γιατι δεν ειχε χρονο όπως υποθετει και πως το αληθινο παθος είναι ίδιον εκεινων που δεν εχουν να κάνουν τιποτα στην ζωη τους! το συμπερασμα πως εκρυβε αισθηματα για τον ωραιο ντοριαν ο καλλιτεχνης


(Basil to Dorian) "It is quite true that I have worshipped you with far more romance of feeling than a man usually gives to a friend. Somehow, I had never loved a woman. I suppose I never had time. Perhaps, as Harry says, a really grande passion is the privilege of those who have nothing to do, and that is the use of the idle classes in a country."


πηγη: wikipedia

 

[elephadas]

... Crowned with heavy lotus-blossoms, he has sat on the prow of Adrian's barge, looking into the green, turbid Nile.

Αυτό πρέπει να είναι αναφορά στον Αντίνοο, εραστή του αυτοκράτορα Αδριανού. Ο Αντίνοος πέθανε μόλις 19 ετών κάτω από περίεργες συνθήκες, κατά τη διάρκεια ενός ποτάμιου ταξιδιού στον Νείλο. Μπορεί απλώς να έπεσε στο νερό και να πνίγηκε, μπορεί να δολοφονήθηκε, ή να τον θυσίασαν - ή ακόμη να θυσίασε τον εαυτό του για να σώσει τον (άρρωστο) Αδριανό, εκδοχή που χρησιμοποίησε η Marguerite Yourcenar στό εξαιρετικό της έργο "Αδριανού Απομνημονεύματα" όπου πρωτοδιάβασα για Αδριανό και Αντίνοο. Μετά τον θάνατο του νεαρού, ο Αδριανός τον ανακήρυξε θεό, ταυτίζοντάς τον με τον Όσιρι. κι έχτισε ολόκληρη πόλη κοντά στο μέρος που πέθανε, την Αντινόπολη.

 

[αριαδνη]

υπήρχε λοιπόν ένας έρως μεγάλος και ένα πάθος που σιγόκαιγε τι αντινοος παιζει, τι αδωνις, τι Πάρης ολοι οι ωραιοι της ιστοριας παιζουν! ε, γι'αυτο και κοπηκαν οι διαλογοι, δεν είναι να αναρωτιέται κανεις: υπήρχε και άλλος ενας ρωμαιος αδωνις, ο σπόρος νομιζω αλλά δεν θυμαμαι την ιστορια του αυτην την στιγμη, ηταν και αυτος εραστης ρωμαιου αυτοκρατορα με ασχημο τέλος/ ελέφας αμφιβάλλω αν ο μπαζιλ συμβολιζει και αντιπροσωπεύει τον Ουαιλντ, σε λίγα σημεια ισως, καθως ο Ουαιλντ δεν ηταν χαρακτηρας να καταπνίξει τα ερωτικά του ενστικτα αφου ηταν της σχολής του ηδονισμού και της ωραιας όψης των πραγμάτων μαλλον ο σερ χενρι απηχει πολλές των απόψεων του

εψαξα για τον ναρκισσισμο και ειδα πως οι ανδρες πεφτουν περισσότερο θυμα, αυτου του χαρακτηριστικου σε διπλάσιο βαθμο μάλιστα από τις γυναικες, οπότε γι'αυτο και ο ντοριαν δυσκολα θα ηταν γυναικα

Ο νάρκισσος ερωτευεται τον ευατο του και καταδικάζεται να βλέπει για πάντα το ειδωλο του σαν τιμωρια μεχρι εξαντλήσεως γιατι διαπραττει ύβρη εναντι των θεων, μαλιστα μια νυμφη τον ερωτευεται αλλα αυτος είναι μαζι της σκληρος και αδιάφορος

Η υβρις για τον αρχαιο κόσμο ηταν σημαντικότατη γιατι εμπαινες στην θεση των θεων, μετα ακολουθουσε η νεμεσις, μοτιβο που βλέπουμε και στο πορτραιτο