iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 674
Οι Stooges ήταν μπάντα από το Detroit, που αρχικά έδρασαν από το 1967 εως το 1974. Αποτελούνταν από τους Iggy Pop (κατά κόσμο James Osterberg)(φωνητικά), Ron Asheton (κίθάρα), Dave Alexander (μπάσο) και Scott Asheton (ντραμς). Είναι (μαζί με τους MC5) οι κυριοτεροι εκπρόσωποι του ήχου του Detroit, ενός ήχου που διέφερε σημαντικά από ό,τι ακουγόταν εκείνη την εποχή. Θεωρούνται ένα από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα και αναγνωρίζονται ως οι προπάτορες του punk. Ο πρώτος ομώνυμος δίσκος τους κυκλοφόρησε το 1969 σε παραγωγή του John Cale (ex Velvet Underground) και ήρθε σαν λαίλαπα για να παρασύρει στο πέρασμά του τον καθωσπρεπισμό και τον ψευδοπουριτανισμό της εποχής. Ο δίσκος έφτασε με υπερβολική ταχύτητα για να σκάσει πάνω στη ζαχαρωμένη, χαζοχαρούμενη σαπουνόφουσκα των hippies. Το κίνημα των hippies είχε αρχίσει να πνέει τα λοίσθια με το Woodstock να εμπορευματοποιεί την ουτοπική αφέλεια των παιδιών των λουλουδιών. Ένα χρόνο αργότερα, με τα γεγονότα στο Altamont, θα έμπαιναν και τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο του καλοκαιριού της αγάπης. Μουσικά επηρεασμένοι από τις garare μπάντες (Sonics, 13th Floor Elevators κ.α), τα άγρια blues όπως αυτά αναπαράχθηκαν από τις μπάντες του merseybeat στις αρχές της δεκαετίας του '60 και τον πρωτογονισμό του αυθεντικού rock'n'roll, οι Stooges μπήκαν σαν ταύροι σε υαλοπωλείο στη μουσική σκηνή. Η κιθάρα του Ron Asheton στριγγλίζει από παραμόρφωση και wah-wah, τα τύμπανα του Scott Asheton χορεύουν σε tribal ρυθμούς και ο θείος Iggy τραγουδάει με τον πιο έκφυλο, αλήτικο και αλλαζονικό τρόπο που είχε ακουστεί μέχρι τότε. Τραγούδια όπως τα I Wanna Be Your Dog, 1969, Not Right, You Will Fall και Little Doll δεν θα κάνουν γκελ στον κόσμο, αλλά θα επηρεάσουν μια νέα γενιά νέων μουσικών, από τον Johnny Rotten εώς τον Steve Bators. Μετά από ένα χρόνο σκάει σαν βόμβα και το δεύτερό τους άλμπουμ Fun House (1970). Καλύτερο από τον προκάτοχό του, καταφέρνει με 7 κομμάτια μέσα σε μόλις 35 λεπτά ό,τι δεν καταφέρνουν άλμπουμ με διπλάσια διάρκεια. Από το σκληρό proto-punk του εναρκτήριου Down on the Street, την αλήτικη μαγκιά του Loose, το καταιγιστικό TV Eye, το σκοτεινά στροβιλιζόμενο και εσωτερικά αναφλεγόμενο Dirt, τον βίαιο garage ορυμαγδό του 1970, τους πρωτόγονους blues ρυθμούς του Fun House μέχρι και το ισοπεδωτικό free-jazz ντελίριο του L.A. Blues, το άλμπουμ εκτροχιάζεται για να πέσει με φόρα στη μουσική συμβατικότητα των καιρών και στη μεγαλομανία του τότε ανερχόμενου prog rock. Οι Stooges ήταν πρεζάκια, πραγματικά αλάνια του δρόμου και οι ζωντανές τους εμφανίσεις ήταν μυσταγωγική τελετή rock 'n' roll παγανισμού. O Iggy Pop να τα δίνει όλα επί σκηνής, να κουνάει τους γοφούς του όπως ο βασιλιάς Elvis, να προκαλεί και να προβοκάρει με την υπόλοιπη μπάντα πίσω του να στήνει ένα θορυβώδες, αρχέγονο πανηγύρι. Καταδικασμένοι εκ των πραγμάτων να αυτοπυρποληθούν, έκαψαν και κάηκαν γρήγορα. Τα προβλήματα με την ηρωίνη αρχίζουν να γίνονται εμφανή και στα live τους πολλές φορές να γίνονται τόσο απρόβλεπτοι, με αποτέλεσμα η Elektra να τους διώξει από τη στέγη της, οδηγώντας τη μπάντα σε προσωρινή διάλυση. Το 1972 σκάει η μύτη ο από μηχανής θεός, ο καταλύτης, η αυτού μεγαλειότητα του David Bowie, πείθει τον Iggy Pop να ξανασχοληθεί με τη μουσική, φέρνει και τα αδέρφια Asheton στο Λονδίνο, στη θέση του Dave Alexander έρχεται ο James Williamson κι εγένετω Raw Power (1973). Το Raw Power δεν φτάνει στα επίπεδα του Fun House (πώς θα μπρούσε άλλωστε) και κινείται σε πιο straight φορμες. Παρόλα αυτά άφησε πίσω διαμάντια όπως το πυρακτωμένο Raw Power, τον ύμνο στον μηδενισμό του Search and Destroy, το ανατριχιαστικό Gimme Danger, το βρώμικο ψυχεδελίζων garage-blues του Penetration, την punk' n' roll αγένεια του Death Trip, το διεστραμμένο blues του I Need Somebody, την in-your-face αλητεία του Your Pretty Face Is Going to Hell και τους sexy, rockabilly ρυθμούς του Shake Appeal. Το 1974 η μπάντα διαλύθηκε οριστικά και για το νονό του punk, Iggy Pop, η συνέχεια της ιστορίας του είναι γνωστή. Όμως, το 2003 η μπάντα επαναδραστηριοποιήθηκε. Στην παρέα των Iggy Pop, Asheton brothers προστέθηκε ο Mike Watt (ex-Minutemen). Τους Stooges με την νέα τους σύνθεση ήμουν τυχερός και τους είδα δύο φορές live. Μια φορά με support τους Mudhoney (άλλοι θεοί κι αυτοί) και ακόμη μια φορά με support τους εκπληκτικούς Madrugada. Το 2007 η μπάντα κυκλοφόρησε το δίσκο The Weirdness, η μαγεία είχε χαθεί ως ένα σημείο αλλά ένα είναι σίγουρο τα γερόντια βαρούσαν ακόμα. ΟΚ, το άλμπουμ δεν είναι Fun House, ούτε το ομώνυμο πρώτο, αλλά κάτι μπαντούλες όπως οι Green Day και οι My Chemical Romance, τις καταπίνει για πλάκα. Το 2009 ο Ron Asheton, εγκατέλειψε για πάντα τον μάταιο τούτο κόσμο. Αρκετά νωρίτερα, το 1975, ο αυθεντικός μπασίστας του γκρουπ Dave Alexander είχε κι αυτός βρεθεί νεκρός. Επηρέασαν μπάντες όπως οι Dead Boys, New York Dolls, Sonic Youth, Sex Pistols, Pussy Galore, Jon Spencer Blues Explosion κ.α. Στους πιστούς fan τους ανήκαν οι Johnny Rotten, Steve Bators, Thurston Moore (Sonic Youth), Jon Spencer, Nick Cave (από την εποχή των Birthday Party), Jack White, Lou Barlow, J. Mascis και φυσικά οι δικοί μας Last Drive. Η αυθεντικοί Stooges, ήταν υπερβολικοί, ήταν sexy, είχαν attitude και στα live τους ήταν ικανοί να σε παρασείρουν στα πιο διεστραμμένα, έκφυλα, ιδρωμένα μονοπάτια του rock. Αυτό δεν είναι όμως το ζητούμενο; Όπως τραγουδούσε κάποτε και ο Mick Jagger.... "It's Only Rock 'n' Roll"
], τα "Μωρά στη Φωτιά" είχαν ήδη διαλυθεί [αφού πρώτα έβγαλαν το θρυλικό πλέον ντεμπούτο τους στην - επίσης θρυλική - ANO KATO RECORDS] !!! Έτσι, τις α-λα Iggy Pop εμφανίσεις του Παυλίδη τις γνωρίζω μόνο από .... διηγήσεις μεγαλύτερών μου !!!