Vaggelis2000
RetroNoob
- Joined
- 14 Αύγ 2021
- Μηνύματα
- 6
- Αντιδράσεις
- 14
Μία κλασική κομεντί του 2000 υπό την σκηνοθεσία της Νάνσι Μέγιερς με τις κλισέ και τις ευχάριστες στιγμές της. Όπως είναι λογικό η ταινία αυτή έγινε εισπρακτική επιτυχία και πως να μη γινόταν άλλωστε, καθώς διέθετε ιντριγκαδόρικο θέμα και το πλέον δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο της εποχής ( Μελ Γκίμπσον στο πικ της καριέρας του και Helen Hunt μετά την καταπληκτική της ερμηνεία στο "καλύτερα δε γίνεται".
Ως προς την ταινία αυτή καθαυτή, Ευρηματική σεναριακή ιδέα και μία πολύ δυνατή πρώτη ώρα. Από εκεί και έπειτα το ερωτικό στόρι έπρεπε να προχωρήσει, τα κλισέ πλάκωσαν μαζεμένα και το έργο έχασε σε πνοή και ζωντάνια. Στα θετικά της ταινίας λοιπόν η μουσική επένδυση με μπόλικα 50's- 60's αμερικάνικα τραγούδια τα οποία λατρεύω, η μεστή ερμηνεία του Μελ Γκίμπσον και η χημεία του πρωταγωνιστικού ζευγαριού. Στα αρνητικά, όπως ανέφερα και πριν μετά από την πρώτη ώρα χάνει την ζωντάνια της και αναλώνεται σε εύκολους και "υπνωτικούς" διαλόγους, ενώ οι δεύτεροι ρόλοι με εξαίρεση την πάντοτε "εκρηκτική" Marisa Tomei δεν προσφέρουν καμία χάρη και ενέργεια στο έργο.
Η υπόθεση του έργου όπως την βρήκα στο Αθηνόραμα: Ένας φαλλοκράτης εργένης, στέλεχος σε διαφημιστική εταιρεία, ανακαλύπτει μια μέρα ότι έχει το χάρισμα να ακούει τις σκέψεις των γυναικών. Ταυτόχρονα, όμως, πρόκειται περί κατάρας, γιατί έτσι πληροφορείται τις αρνητικές σκέψεις που κάνουν για το άτομό του.
Για πείτε και εσείς γνώμες; Άνοστη blockbuster αμερικανιά η ταινία ή συμπαθητική και διαχρονική κομεντί;
Ως προς την ταινία αυτή καθαυτή, Ευρηματική σεναριακή ιδέα και μία πολύ δυνατή πρώτη ώρα. Από εκεί και έπειτα το ερωτικό στόρι έπρεπε να προχωρήσει, τα κλισέ πλάκωσαν μαζεμένα και το έργο έχασε σε πνοή και ζωντάνια. Στα θετικά της ταινίας λοιπόν η μουσική επένδυση με μπόλικα 50's- 60's αμερικάνικα τραγούδια τα οποία λατρεύω, η μεστή ερμηνεία του Μελ Γκίμπσον και η χημεία του πρωταγωνιστικού ζευγαριού. Στα αρνητικά, όπως ανέφερα και πριν μετά από την πρώτη ώρα χάνει την ζωντάνια της και αναλώνεται σε εύκολους και "υπνωτικούς" διαλόγους, ενώ οι δεύτεροι ρόλοι με εξαίρεση την πάντοτε "εκρηκτική" Marisa Tomei δεν προσφέρουν καμία χάρη και ενέργεια στο έργο.
Η υπόθεση του έργου όπως την βρήκα στο Αθηνόραμα: Ένας φαλλοκράτης εργένης, στέλεχος σε διαφημιστική εταιρεία, ανακαλύπτει μια μέρα ότι έχει το χάρισμα να ακούει τις σκέψεις των γυναικών. Ταυτόχρονα, όμως, πρόκειται περί κατάρας, γιατί έτσι πληροφορείται τις αρνητικές σκέψεις που κάνουν για το άτομό του.
Για πείτε και εσείς γνώμες; Άνοστη blockbuster αμερικανιά η ταινία ή συμπαθητική και διαχρονική κομεντί;
