Rakeesh
RetroDB Feeder
- Joined
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 4.578
- Αντιδράσεις
- 1.703
Καλε, πως μας ξεφυγε αυτο; ειδικα τωρα προσφατα
The young Indiana Jones Chronicles ηταν μια τηλεοπτικη υπερπαραγωγη με την υπογραφη του Τζωρτζ Λουκας.
Προφανως εμπνευσμενη απο την εισαγωγη του Last Crusade, οπου ειδαμε τον Ιντυ μικρο, η σειρα φιλοδοξουσε να μας διηγηθεί τις περιπετειες της νεαρης του ηλικιας, αλλά και παραλληλα να μας δείξει σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα του 20ου αιώνα. Αυτο ηταν πολυ βολικο εφοσον ο Ιντυ γεννήθηκε το 1899, την αυγη του αιώνα!
Το φορματ της σειρας ηταν ως εξης: ο Ιντιανα ειναι γερος και ζει ακομα, τη δεκαετια του 90. Εχει παιδια και εγγονια. Εχει αφησει πισω του ενα πλουσιο παρελθον. Φυσικα ο,τι βλεπει γυρω του, ολο και καποια ιστορια του θυμιζει. Δε χανει την ευκαιρια λοιπον, οποτε υπαρξει, να διηγηθει καποια ιστορια σε οποιον βρισκεται γυρω του.
Μια ευχαριστη εξαιρεση ηταν οταν σε ενα επεισοδιο, αυτο το ρολο τον πηρε ο Χαρισσον Φορντ, ο 'κανονικος' Ιντυ, και διηγηθηκε αυτος την ιστορια αντι για το γνωστο παππου
Οι ιστοριες αυτες καλυπτουν δυο διαφορετικες νεανικες περιοδους της ζωης του: 10 ετων, και 18. Στην πρωτη κατηγορια, φυσικα υπαρχει λιγοτερη δραση, και τα επεισοδια εχουν πιο εκπαιδευτικο χαρακτηρα. Η δευτερη περιειχε ερωτες, δραση και χιουμορ, και αποδειχτηκε απειρως πιο ενδιαφερουσα και δημοφιλης, με αποτελεσμα επεισοδια της πρωτης κατηγοριας, να προβαλλονται σπανιοτερα.
Η σειρα οπως ανεφερα ηταν υπερπαραγωγη. Περαν του οτι το συνεργειο ταξιδεψε σε παρα πολλα μερη του κοσμου, περαν απο τα σκηνικα, τα κουστουμια και ολα αυτα, η παραγωγη εκανε και χρηση ψηφιακων εφφε, απο τα πρωτα που χρησιμοποιηθηκαν για την τηλεοραση.
Δυστυχως η πρωτη κριτικη που ειχα διαβασει σε περιοδικο, ηταν πριν ερθει στη χωρα μας, ηταν αρνητικη, και τελικα την επιβεβαιωσα ιδιοις ομμασι. Η σειρα ηταν υπερβολικα βαρετη, και τοσο προσανατολισμενη στον εκπαιδευτικο χαρακτηρα που γινοταν υπερβολικη. Σε καθε επεισοδιο ο Ιντυ (που ειναι φυσικα ΕΝΑΣ χαρακτηρας) συνανταει και απο μια υπαρκτη ιστορικη προσωπικοτητα, ακομα και χωρις να παιζει ρολο στο σεναριο. Σε ενα επεισοδιο εδειξε να κανει δειπνο με τον Τσωρτσιλ. Ποσες πιθανοτητες υπαρχουν ενας ανθρωπος να εχει τετοιο προνομιο στη ζωη του τοσες πολλες φορες;; recry:
Η σειρα κρατησε 2 κυκλους πριν ακυρωθει ο 3ος που ετοιμαζοταν. Ο λογος; χαμηλη θεαματικοτητα! Απο πληροφοριες που εχουν ερθει, μαλλον ο 3ος θα ηταν ο πιο ενδιαφερων μιας και θα εκανε αποπειρες να συνδυασει τη σειρα με τις ταινιες, αποτελωντας prequels: σε καποια επεισοδια θα εμφανιζοταν ο νεαρος Belloq (πρωην φιλος του Ιντυ ανταγωνιστης του στους Raiders), ο Abner Ravenwood (πατερας της Marion, του οποιου το ονομα αναφερεται στις ταινιες) αλλα και σε ενα επεισοδιο θα δινοταν εξηγηση για την ανακαλυψη του μενταγιον που ειχε η Μαριον στους Raiders
Εδω την ειδαμε απο τον Αντ1 το 1992-3 και οσον αφορα τη δικη μου οπτικη γωνια, συνεπεσε με την κυκλοφορια του Fate of Atlantis, κατι που με επηρεασε θετικα!! Ως φαν του Ιντυ, προσπαθουσα να παρακολουθησω τη σειρα οσο γινεται. Η παραγωγη ηταν οντως εντυπωσιακη και μυριζε απο παντου.. πως να το πω; 'ποιότητα'! χωρις ομως αυτο να σημαινει οτι δεν μου προκαλεσε κι εμενα λιγα χαρμουρητα
The young Indiana Jones Chronicles ηταν μια τηλεοπτικη υπερπαραγωγη με την υπογραφη του Τζωρτζ Λουκας.
Προφανως εμπνευσμενη απο την εισαγωγη του Last Crusade, οπου ειδαμε τον Ιντυ μικρο, η σειρα φιλοδοξουσε να μας διηγηθεί τις περιπετειες της νεαρης του ηλικιας, αλλά και παραλληλα να μας δείξει σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα του 20ου αιώνα. Αυτο ηταν πολυ βολικο εφοσον ο Ιντυ γεννήθηκε το 1899, την αυγη του αιώνα!
Το φορματ της σειρας ηταν ως εξης: ο Ιντιανα ειναι γερος και ζει ακομα, τη δεκαετια του 90. Εχει παιδια και εγγονια. Εχει αφησει πισω του ενα πλουσιο παρελθον. Φυσικα ο,τι βλεπει γυρω του, ολο και καποια ιστορια του θυμιζει. Δε χανει την ευκαιρια λοιπον, οποτε υπαρξει, να διηγηθει καποια ιστορια σε οποιον βρισκεται γυρω του.
Μια ευχαριστη εξαιρεση ηταν οταν σε ενα επεισοδιο, αυτο το ρολο τον πηρε ο Χαρισσον Φορντ, ο 'κανονικος' Ιντυ, και διηγηθηκε αυτος την ιστορια αντι για το γνωστο παππου
Οι ιστοριες αυτες καλυπτουν δυο διαφορετικες νεανικες περιοδους της ζωης του: 10 ετων, και 18. Στην πρωτη κατηγορια, φυσικα υπαρχει λιγοτερη δραση, και τα επεισοδια εχουν πιο εκπαιδευτικο χαρακτηρα. Η δευτερη περιειχε ερωτες, δραση και χιουμορ, και αποδειχτηκε απειρως πιο ενδιαφερουσα και δημοφιλης, με αποτελεσμα επεισοδια της πρωτης κατηγοριας, να προβαλλονται σπανιοτερα.
Η σειρα οπως ανεφερα ηταν υπερπαραγωγη. Περαν του οτι το συνεργειο ταξιδεψε σε παρα πολλα μερη του κοσμου, περαν απο τα σκηνικα, τα κουστουμια και ολα αυτα, η παραγωγη εκανε και χρηση ψηφιακων εφφε, απο τα πρωτα που χρησιμοποιηθηκαν για την τηλεοραση.
Δυστυχως η πρωτη κριτικη που ειχα διαβασει σε περιοδικο, ηταν πριν ερθει στη χωρα μας, ηταν αρνητικη, και τελικα την επιβεβαιωσα ιδιοις ομμασι. Η σειρα ηταν υπερβολικα βαρετη, και τοσο προσανατολισμενη στον εκπαιδευτικο χαρακτηρα που γινοταν υπερβολικη. Σε καθε επεισοδιο ο Ιντυ (που ειναι φυσικα ΕΝΑΣ χαρακτηρας) συνανταει και απο μια υπαρκτη ιστορικη προσωπικοτητα, ακομα και χωρις να παιζει ρολο στο σεναριο. Σε ενα επεισοδιο εδειξε να κανει δειπνο με τον Τσωρτσιλ. Ποσες πιθανοτητες υπαρχουν ενας ανθρωπος να εχει τετοιο προνομιο στη ζωη του τοσες πολλες φορες;; recry:
Η σειρα κρατησε 2 κυκλους πριν ακυρωθει ο 3ος που ετοιμαζοταν. Ο λογος; χαμηλη θεαματικοτητα! Απο πληροφοριες που εχουν ερθει, μαλλον ο 3ος θα ηταν ο πιο ενδιαφερων μιας και θα εκανε αποπειρες να συνδυασει τη σειρα με τις ταινιες, αποτελωντας prequels: σε καποια επεισοδια θα εμφανιζοταν ο νεαρος Belloq (πρωην φιλος του Ιντυ ανταγωνιστης του στους Raiders), ο Abner Ravenwood (πατερας της Marion, του οποιου το ονομα αναφερεται στις ταινιες) αλλα και σε ενα επεισοδιο θα δινοταν εξηγηση για την ανακαλυψη του μενταγιον που ειχε η Μαριον στους Raiders
Εδω την ειδαμε απο τον Αντ1 το 1992-3 και οσον αφορα τη δικη μου οπτικη γωνια, συνεπεσε με την κυκλοφορια του Fate of Atlantis, κατι που με επηρεασε θετικα!! Ως φαν του Ιντυ, προσπαθουσα να παρακολουθησω τη σειρα οσο γινεται. Η παραγωγη ηταν οντως εντυπωσιακη και μυριζε απο παντου.. πως να το πω; 'ποιότητα'! χωρις ομως αυτο να σημαινει οτι δεν μου προκαλεσε κι εμενα λιγα χαρμουρητα
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: