Ούζο, κριέ μου, και με διαφορά!
Από πιτσιρίκι, μπεκροκανάτα ήμουν!
Τώρα, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, τις θυμάμαι σαν σε όνειρο! Τις έτρωγα όταν έβγαιναν τα δόντια μου (ξέρετε! σπάγγος σε πόρτα για να ξηλωθεί το παλιό δόντι και να βγει το καινούριο!). Θυμάμαι ότι πήγαινα την καραμέλα στο σημείο που ήταν να βγει το δόντι και με έκαιγε, αλλά δεν πονούσα πλέον!....
Και, ναι, ξέρω! Έχω δώσει αρκετές ανατριχιαστικές/αηδιαστικές λεπτομέρειες, οπότε σταματάω εδώ!
Παρεπιπτόντως, στη δουλειά το κάπνισμα απαγορεύεται, οπότε εκτός από ένα αντιστρές μπαλάκι που έχω και ζουπάω (ειδικά όταν σκέφτομαι!), τρώω και γλυφιτζούρια μερικές φορές (και όχι, δεν είμαι ακόμα 5 χρόνων!)... Πριν από καμιά βδομάδα, μου φάγαν όλα τα γλυφιτζούρια με γεύση κεράσι και πήρα ένα με γεύση ....ούζο!
Σα να γύρισα πίσω είκοσ..... εεε.... Ν-χρόνια!
