Προσωπικές εμπειρίες από αγαπημένους μας ηθοποιούς

[tonytony]

Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε πάει στο θέατρο και έχουμε δει κάποιους ηθοποιούς μας. Ανοίγω αυτό το θέμα για να μοιραστούμε τις προσωπικές μας εμπειρίες από αυτά τα μυθικά άτομα (ή μη...) που έχουμε δει κατά καιρούς από κοντά. Εγώ προσωπικά έχω αρκετά να μοιραστώ μαζί σας σιγά σιγά και έχω και 2-3 περιπτώσεις με άσχημα περιστατικά και άσχημες συμπεριφορές με κάποιους , αλλά αυτά νομίζω καλό είναι να τα αποφύγουμε...Τα περισσότερα που έχω να μοιραστώ μαζί σας είναι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

 


Πρώτη φορά που την είδα ήταν το καλοκαίρι του 1983 στην "Εύθυμη χήρα" στο Κηποθέατρο , αλλά οι μνήμες μου από τη βραδυά εκείνη είναι ελάχιστες γιατί ήμουν πολύ μικρός...Οπότε θα ξεκινήσω από τότε που θυμάμαι...


Άνοιξη του 1988 στο θέατρο "Ράδιο Σίτυ" Θεσσαλονίκης. Έπαιζε τη "Φιλουμένα". Τελειώνει η παράσταση και ο κόσμος περιμένει έξω από το θέατρο για να δει τους ηθοποιούς. Εγώ είμαι μαζί με τον αδερφό μου ο οποίος κρατά τη φωτογραφική μηχανή και τον έχω "διατάξει" να βγάζει φωτογραφίες γιατί εγώ...έτρεμα!!!


Βγαίνει η Αλίκη αγκαζέ με τον Δημήτρη και όλος ο κόσμος ορμάει πάνω στην Αλίκη και τον Δημήτρη δεν τον δίνει κανείς σημασία! Οπότε αυτός φανερά ενοχλημένος , δίνει μία με το χέρι για να ξεφύγει από το "αγκαζέ" της και σηκώνεται φεύγει!! Εκείνη αγέρωχη και χαμογελαστή σαν να μη συμβαίνει τίποτα!!! Χαμός από κόσμο , μια κυρία της φέρνει μπροστά της ένα ανάπηρο παιδάκι και της λέει "Αλίκη το παιδί μου ήθελε να σε δει" και κείνη έρχεται σε κάπως δύσκολη θέση. Στριμώχνομαι και γω γύρω από τον κόσμο και ο αδερφός μου τραβάει συνεχώς. Κάποια στιγμή βγάζει τσιγάρο και ξεπετάγονται καμιά δεκαριά αναπτήρες για να την ανάψουν , μαζί και ο αδερφός μου! Και κείνη του πιάνει το χέρι και ανάβει από τον δικό του!!! Ακόμα και σήμερα μου το "κοκορεύεται"!

Μόλις τελειώνουν όλα αυτά η Αλίκη ξεκινάει ΠΕΖΗ με μια άλλη κυρία που δε θυμάμαι τώρα ποια ήταν για να φύγουν από το θέατρο (προφανώς το ξενοδοχείο τους ήταν κάπου κοντά). Εγώ με τον αδερφό μου την παίρνουμε από πίσω γιατί ήθελα να βγω φωτογραφία καθαρά μαζί της χωρίς να φαίνεται ο γύρω κόσμος! Φυσικά έτρεμα πάντα...


Σε κάποια στιγμή την πλησιάζουμε και της λέει ο αδερφός μου "Κυρία Βουγιουκλάκη , το αδερφάκι μου από δω θέλει να βγάλει μια φωτογραφία μαζί σας". Εκείνη μας λέει πολύ ευχαρίστως , στηνόμαστε , ο αδερφός μου απέναντι , έλα όμως που η μηχανή ήταν από τις παλιές και έπρεπε να περιμένουμε να ανάψει το λαμπάκι για το φλας και εκείνο αργούσε...Και ήταν μαύρα σκοτάδια! Ο αδερφός μου για να σπάσει τον πάγο της αναμονής μας λέει..."say cheese"..., εκείνη ψιλοεκνευρίζεται και του λέει "Τράβηξέ την αγόρι μου σε παρακαλώ" και η φωτογραφία επιτέλους βγαίνει...Την ευχαριστήσαμε και αυτό ήταν...

 


Αυτή ήταν η πρώτη προσωπική εμπειρία που έχω να θυμάμαι με την Αλίκη. Συγνώμη αν κούρασα αλλά προσπάθησα να είμαι όσο πιο λεπτομερής και παραστατικός γίνεται...Θα ακολουθήσουν κι άλλες εν καιρώ...Όποιος έχει κάτι μπορεί να το μοιραστεί κι αυτός μαζί μας...

 

[Bambinella]

To 1990, καναδυο χρονια αφοτου τελειωσα το Λυκειο, εργαστηκα ως παρουσιαστρια προγραμματος σε ενα τηλεοπτικο καναλι το οποιο υπαρχει και σημερα.

Εκει ειχα την ευκαιρια να δω απο κοντα αρκετους καλλιτεχνες, τραγουδιστες ιδιως, αλλα και καποιους ηθοποιους.

Ο ανθρωπος για τον οποιον θα γραψω δεν ηταν ουτε το ενα ουτε το αλλο, ειχε ομως μεγαλη σχεση με θεατρο και κινηματογραφο.

Μιλαω για τον Αλεκο Σακελλαριο.

Ο Αλεκος ηταν ενας ανθρωπος που θαυμαζα παντα απεριοριστα. Συνεχιζει μεχρι σημερα να ειναι ο πιο αγαπημενος μου Ελληνας σκηνοθετης και σεναριογραφος και πιστευω οτι κανενας αλλος δε θα μπορεσει να φτασει ποτε το ταλεντο και το μπριο του.

Οποτε οπως καταλαβαινετε, μολις εμαθα οτι θα ερχοταν στο καναλι για τηλεοπτικη συνεντευξη, πεταξα απο τη χαρα μου! Επιτελους, θα ειχα την ευκαρια να δω το ειδωλο μου απο κοντα!

Λιγη ωρα αφοτου ακουσα τη χαρουμενη ειδηση, ο Αλεκος Σακελλαριος εφτασε στο στουντιο, συνοδεια της συζυγου του Τινας. Μπηκε μεσα χαμογελαστος και μας χαιρετησε εναν - εναν με χειραψια. Ημασταν τεσσερα - πεντε ατομα μεσα εκεινη τη στιγμη. Εγω ετρεμα απο συγκινηση οταν ενιωσα το χερι του μεσα στο δικο μου χερι. Δεν ηταν και μικρο πραγμα να σε χαιρεταει κοτζαμ Σακελλαριος. Κι αφου μαλιστα ολα εγιναν εκει που δεν το περιμενα, η χαρα μου ηταν ακομη μεγαλυτερη.

Ο Αλεκος απο κοντα ηταν οπως τον εβλεπα την εποχη εκεινη και στην τηλεοραση. Λιγο γεματος, κανονικος στο υψος, ευθυτενης και κομψος. Και πανω απ' ολα χαμογελαστος και ευδιαθετος.

Η συζυγος του ηταν πολυ ωραια γυναικα. Κατ' αρχας ειχε υπεροχο σωμα, ντυμενο απιστευτα κομψα, ηταν πιο ψηλη απο τον αντρα της, ομορφη, πολυ κοκετα και επισης πολυ λαμπερη. Ηταν ομως φοβερα ολιγολογη και συγκρατημενη, αλλα αυτο ηταν κατανοητο πιστευω.

Η εκπομπη θα παιζοταν ζωντανη, οποτε αφου ειχα βαρδια εγω εκεινο το απογευμα, επρεπε και να κανω την τηλεοπτικη παρουσιαση.

Μεγαλη στιγμη για μενα και μεγαλη μου τιμη και τυχη γιατι θα μπορουσα να το εχανα ολο αυτο, αν ο Σακελλαριος ερχοταν αλλη μερα στο καναλι και ηταν αλλη εκφωνητρια στη θεση μου.

Για μια στιγμη φοβηθηκα μην τα θαλασσωσω, αλλα ευτυχως εκανα την παρουσιαση χωρις ευτραπελα και διατηρησα την ψυχραιμια μου, τουλαχιστον εξωτερικα.

Υστερα απο την εκφωνηση, ο ρολος μου ειχε τελειωσει. Μπηκα μεσα στο στουντιο οπου βρισκονταν σκηνοθετης και τεχνικοι και σταθηκα σε μιαν ακρη για να παρακολουθησω τη συνεντευξη.

Οταν ολα τελειωσαν, ημουν μαγεμενη και ευχαριστημενη που ειχα την τυχη να αποκτησω αυτο που εγω λεω "εμπειρια ζωης".

 

[angel_grig]

Sorry για το off topic αλλα ενα-ενα μας τα βγαζεις Μπαμπι..εισουν παρουσιαστρια στα 90's και ακομα δεν εχεις βαλει βιντεακι να σε δουμε????

 

[Bambinella]

Δεν ξερω πως γινονται αυτες οι δουλειες. Ταινιες ανεβαζω, αλλα ενα κομματι απο dvd που απαιτει καποια επεξεργασια, οχι. Καποια στιγμη θα το κανω ομως κι αυτο γιατι με ενδιαφερει και γενικοτερα.

Απο την αλλη, δεν φανταστηκα ποτε οτι θα σας ενδιεφερε να με δειτε.

 

[ARETARA]

...Απο την αλλη, δεν φανταστηκα ποτε οτι θα σας ενδιεφερε να με δειτε.

Φαντάσου το, φαντάσου το!!!! Δεν έχω να προσθέσω και πολλά για το topic πλην του Βόγλη τον οποία είχα μια ολιγόλεπτη συνάντηση στη Μύκονο το 2000. Πάντως, μου φάνηκε αρκετά ψηλότερος από ότι νόμιζα.

 

[Bambinella]

Πες μας τιποτε περισσοτερο για το Βογλη. Μιλησατε καθολου;

 

[ARETARA]

Όχι δεν μιλήσαμε, άλλωστε δεν τον ήξερα προσωπικά.

 

[prisma]

2 ανθρώπους έχω δεί από κοντά και με έχουν εντυπωσιάσει. Αν και ο ένας δεν είναι ηθοποιός θα τον αναφέρω (γνωστός playboy & παντρεμένος με γνωστή ηθοποιό άλλωστε!).

Ο Ζάχος Χατζηφωτίου και ο Ντίνος Ηλιόπουλος! Δε θα πώ πολλά, μόνο πως μιλάμε για τον ορισμό της κομψότητας.

 

[dimitri10b]

εγώ γενικά, παρόλο που μου αρέσει πολύ το θέατρο, δεν πάω στα καμαρίνια...είμαι και λίγο ντροπαλός(είναι και λίγο που μερικές φορές που έχω πάει κομπλάρω και κάνω σαν αλλοπρόσαλλο ... και έτσι δεν έχω πολλές εμπειρίες...

Σε μια από τις φορές που είχα πάει(δε θα πω που)είδα κάποιον ηθοποιό και πήγα στα παρασκήνια όπου ήταν δύο συνάδερφοι του μέσα που είχαν πάει να δουν την παράσταση...όλα ωραία και καλά-πολύ προσιτός ο κύριος-πολύ ''κουλ'...όμως με το που έφυγαν οι δύο άλλοι ηθοποιοί ήταν σαν να βγήκε και αυτός από το καμαρίνι και να ήρθε κάποιος άλλος...η συμπεριφορά του άλλαξε εντελώς...τέλος πάντων το ξεχνάμε αυτό...

Εκεί που έμεινα εντελώς εντυπωσιασμένος και τρελάθηκα ήταν με την κυρία Δανδουλάκη...Την είδα μόλις φέτος και δεν περίμενα πως θα είναι τόσο καλή και τόσο προσιτή!!! Μας ρωτούσε έναν-έναν πως μας φάνηκε η παράσταση, με πραγματικό ενδιαφέρον και όχι τυπικά...Είχε μια απίστευτη αύρα, είχα πραγματικά μαγευτεί!!!Της ζήτησα να μου υπογράψει μια αφίσα που είχα από τους ''Επισκέπτες'' που είχε παίξει το 2009...με απίστευτη ευγένεια μου ζήτησε να περιμένω να φύγουν όλοι που ήθελαν απλά να χαιρετήσουν και αφού τελείωσε η ουρά μπήκε στο καμαρίνι και με φώναξε...Είδε την αφίσα και άρχισε να ψάχνει τους μαρκαδόρους για να δει ποιος ταιριάζει με τα χρώματα της αφίσας...Με ρώτησε το όνομα, μου ευχήθηκε χρόνια πολλά γιατί είχα πάει την επομένη της ονομαστικής γιορτής μου,και πολύ προσεκτικά υπέγραψε με καλλιγραφικά γράμματα...(το λέω γιατί από άλλη αγαπημένη μου ηθοποιό έχω για αυτόγραφο ένα ορνιθοσκάλισμα που έκανε σε 1 δευτερόλεπτο... )Της είπα πως χάρηκα πολύ που την είδα και έφυγα...Από τότε τη λάτρεψα!!!Και πιστεύω πως όσο σημαντική είναι η εικόνα του ηθοποιού πάνω στη σκηνή ίσως άλλο τόσο είναι και στα παρασκήνια...

 

[elephadas]

Εκεί που έμεινα εντελώς εντυπωσιασμένος και τρελάθηκα ήταν με την κυρία Δανδουλάκη...

Όσα γράφεις για τη Δανδουλάκη κολλάνε και μ' αυτό που σκόπευα να γράψω. Προσωπική συνάντηση δεν είχα με κανέναν, άλλωστε ζώντας στην Αμερική εκτός από ταξίδια για διακοπές στην Ελλάδα, θα ήταν λίγο δύσκολο, και ποτέ δεν θα με ενδιέφερε να πάω σε παρασκήνια ή να ζητήσω αυτόγραφο. Αλλά είμαι φανατικός θεατρόφιλος, και στα φοιτητικά μου χρόνια τα λεφτά που έβγαζα με ιδιαίτερα και άλλες δουλειές τα έτρωγα σε θέατρο, σινεμά και συναυλίες (και δίσκους). Βοηθούσε και το ότι συχνά οι παραστάσεις που με ενδιέφεραν ήταν σε μικρά μη εμπορικά θέατρα και το φοιτητικό εισιτήριο σ' αυτά και στις κρατικές σκηνές ήταν πάμφθηνο. Κάθε καλοκαίρι έβλεπα πάμπολλες παραστάσεις σε Ηρώδειο και Λυκαβηττό. Έτσι συχνά έβλεπα γνωστούς ηθοποιούς. Ειδικά στο Ηρώδειο συχνά, όπως γίνεται και σήμερα, διάφοροι διάσημοι πήγαιναν σ' αυτά τα μέρη όχι μόνο για να δουν αλλά και για να τους δούνε (κάποιο ίσως μόνο γι' αυτό) κι έτσι έκαναν εντυπωσιακή είσοδο και κάθονταν στις πρώτες σειρές.

Μια φορά, πρέπει να ήταν στα τέλη των '70ς πριν φύγω για Ελλάδα, ή ίσως στις αρχές των 80ς, καθόμουν στην πρώτη σειρά του επάνω διαζώματος στο Ηρώδειο όταν είδα να σταματάν μπροστά μου η Κάτια Δανδουλάκη παρέα με την Άννα Φόνσου. Κομψά ντυμένες φυσικά, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο, διακριτικότατα κάθησαν στις θέσεις τους σε μία από τις πίσω σειρές του κάτω διαζώματος αφού ανταπόδωσαν τον χαιρετισμό στις ταξιθέτριες που τις είχαν αναγνωρίσει. Ούτε βεντετιλίκια (η Δανδουλάκη ήταν πολύ στα πάνω της τότε) ούτε χαμόγελα στο κοινό ούτε τίποτε. Ήταν φανερό ότι ήταν απλώς δυο άνθρωποι που είχαν πάει να δουν μια παράσταση. Τη Δανδουλάκη δεν την εκτιμούσα ιδιαίτερα διότι και στον κινηματογράφο είχε παίξει μόνο σε εμπορικές ταινίες στυλ James Paris αλλά και στο θέατρο εμφανιζόταν μόνο σε εμπορικές παραστάσεις του είδους που δεν με ενδιέφερε, ενώ η Φόνσου ανήκε στο "Προσκήνιο" του Αλέξη Σολωμού και η θεατρική της δραστηριότητα ξέπλενε της αμαρτίες της κινηματογραφικής (ήμουν κουλτουριάρης στα νιάτα μου, τώρα χάλασα). Γι' αυτό όμως μου έκανε ακόμη περισσότερη εντύπωση που είδα τη Δανδουλάκη έτσι, και από τότε ανέβηκε πολύ στην εκτίμησή μου.

 

[tonytony]

Μετά τη "Φιλουμένα" η επόμενη φορά που είδα την Αλίκη ήταν στο κηποθέατρο "Αθήναιον" στη παράσταση "Λίγο πιο νωρίς λίγο πιο αργά". Αν εξαιρέσω το γεγονός το πόσο πρωτοποριακό ήταν να τη βλέπεις καβάλα στη μοτοσυκλέτα με οδηγό τον Κώστα Σπυρόπουλο να περνάνε από πολύ κοντά σου ανάμεσα από τους θεατές , έχω να θυμηθώ πως περιμέναμε πάνω από μιάμισι ώρα ακριβώς απέναντι από το θέατρο σε ένα καφέ , μες στη μαύρη νύχτα , περιμένοντάς τη να βγει και εκείνη "μας την έκανε" από την πίσω πόρτα...

Αντίθετα τον αμέσως επόμενο χειμώνα όταν την είδα στο ίδιο έργο εδώ στη Λάρισα , ήταν πάλι απλή και καταδεκτική. Γενικά έχω βγάλει το συμπέρασμα πως οι ηθοποιοί στην επαρχία είναι πιο...cool από ότι στη βάση τους στην Αθήνα...

 

[tonytony]

Το καλοκαίρι του 1990 η Αλίκη ήρθε πάλι στη Λάρισα με την "Αντιγόνη" στο Κηποθέατρο. Δε θα σας πω για την παράσταση αλλά για τα παραλειπόμενά της. Μετά το τέλος της παράστασης έξω από το Κηποθέατρο περίμενε...λαοθάλασσα για να τη δει. Φυσικά έξω ακριβώς ήταν παρκαρισμένο αυτοκίνητο για να την παραλάβει. Απ' έξω επίσης ήταν και κάποιοι μικροπωλητές με πάγκους που πουλούσανε ξηρούς καρπούς , μαλλί της γριάς , καλαμπόκια κτλ. Βγαίνει η Αλίκη καλή ξεδιαλεγμένη , πλησιάζει έναν πάγκο , παίρνει ένα σακουλάκι φυστίκια με το "έτσι θέλω" , ρίχνει ένα από τα γνωστά της χαμόγελα στον μικροπωλητή και φεύγει! Κόκκαλο ο ξηροκαρπάς!!! Εννοείται πως της είπε εκείνος ευχαριστώ που τον προτίμησε...

Και επίσης θυμάμαι πως το αυτοκίνητο έκανε πάρα πολύ ώρα να ξεμπλοκάρει από τον κόσμο ο οποίος το είχε περικυκλώσει και φώναζε ρυθμικά το όνομά της...

 

[tonytony]

Το 1994 η Αλίκη μου υπέγραψε η ίδια (κάτι που σπάνια έκανε) στο θεατρικό της πρόγραμμα.


Το 1996 την είδα μια βδομάδα πριν διακόψει τις παραστάσεις στη "Μελωδία της ευτυχίας" στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά κανείς μας δεν ήξερε πως είναι άρρωστη. Έπαιζε κυριολεκτικά με το ζόρι και σερνότανε στη σκηνή. Μου έκανε τρομερή εντύπωση και δε μου πήγε στο μυαλό σε κάτι τέτοιο. Πίστεψα πως απλά βαριότανε ή την έτυχα σε άσχημη μέρα.


Μόλις τέλειωσε η παράσταση και την περίμενε ο κόσμος (κλασσικά) έξω από το θέατρο εκείνη βγήκε σχεδόν υποβασταζόμενη από 2 άνδρες και κουκουλωμένη κυριολεκτικά με ένα παλτό (αλλά με τα τσιγάρα στο χέρι...). Οι δύο συνοδοί της δεν επέτρεπαν σε κανέναν ούτε καν να την αγγίξει! Την περίμενε ο Σπυρόπουλος με ένα αυτοκίνητο λίγο παρακάτω.Ήταν η τελευταία φορά που την είδα live και ζωντανή...

Και κάποιες φωτογραφίες μου από εκείνη την τελευταία βραδυά...

 

 

[Bambinella]

Τι δηλαδη; Η Αλικη πηρε ενα σακουλακι φυστικια με ανεση και δεν το πληρωσε; Αυτο εννοεις λεγοντας "με το ετσι θελω";

Τετοια συμπεριφορα δε θελω να τη βλεπω σε κανεναν, οτι και να' ναι αυτος. Οχι τιποτε αλλο, αλλα ειναι πολυ ευκολο να τον σιχαθω, οσο κι αν τον συμπαθουσα προηγουμενως.

Μονο τα νουμερα συμπεριφερονται ετσι.

 

[tonytony]

Τι δηλαδη; Η Αλικη πηρε ενα σακουλακι φυστικια με ανεση και δεν το πληρωσε; Αυτο εννοεις λεγοντας "με το ετσι θελω";Τετοια συμπεριφορα δε θελω να τη βλεπω σε κανεναν, οτι και να' ναι αυτος. Οχι τιποτε αλλο, αλλα ειναι πολυ ευκολο να τον σιχαθω, οσο κι αν τον συμπαθουσα προηγουμενως.

Μονο τα νουμερα συμπεριφερονται ετσι.

Ε βρε και συ λεπτομέρεια...Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Είχε πάρα πολύ κόσμο , ένας πανικός , την είδα που πλησίασε τον πάγκο και πήρε ένα σακουλάκι στα χέρια της. Μπορεί και να της το πρόσφερε ο ξηροκαρπάς δε μπορώ να είμαι 100% σίγουρος. Πάντως σίγουρα δεν το πλήρωσε και σίγουρα δεν είδα καμιά δυσαρέσκεια από κάποιον...

 

[ARETARA]

Ε βρε και συ λεπτομέρεια...Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Είχε πάρα πολύ κόσμο , ένας πανικός , την είδα που πλησίασε τον πάγκο και πήρε ένα σακουλάκι στα χέρια της. Μπορεί και να της το πρόσφερε ο ξηροκαρπάς δε μπορώ να είμαι 100% σίγουρος. Πάντως σίγουρα δεν το πλήρωσε και σίγουρα δεν είδα καμιά δυσαρέσκεια από κάποιον...

Η αλήθεια είναι πως κάτι παρόμοιο έχω ακούσει κι εγώ από γνωστό μου ψαροταβερνά ο οποίος φιλοξενούσε celebrities στο μαγαζί του και συγκεκριμένα για την Αλίκη μου είχε πει ότι δεν ήταν και η πλέον ανοιχτοχέρα...(δεν το είπε έτσι ακριβώς, εγώ το ρετουσάρισα για να μην φάω ban...)

 

[Bambinella]

Αν της το προσφερε ο κυριος που ειχε τους ξηρους καρπους, τοτε το πραγμα αλλαζει εντελως. Ολα καλα και προβλημα ουδεν.

Αν ομως η Αλικη νομιζε οτι ο κοσμος της ανηκε και μπορουσε να βουταει απο δω κι απο κει ο,τι της εκανε κεφι, τοτε χρειαζοταν μια καλη ψυχαναλυση για το προβλημα που ειχε με το καλαμι της.

 

[tonytony]

Ε νομίζω δεν πρέπει να στεκόμαστε σ' αυτά έτσι δεν είναι; Άλλωστε κανείς μας δεν είναι τέλειος και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς τι ήταν ο καθένας αν δεν τον είχε ζήσει από κοντά...Οπότε καλό είναι να αποφεύγουμε τα δυσάρεστα. Όπως είπα και στην αρχή , έχω και 2-3 περιστατικά με πολύ άσχημες συμπεριφορές από πασίγνωστους σταρ που έτυχε να δω από κοντά αλλά δε θέλω να τα αναφέρω...

 

[retrofan]

Την Αλίκη την είδα εκτός θεάτρου μόνο μία φορά. Στον γάμο μιας ξαδέλφης μου που έπαιζε μαζί της στο θέατρο στη "Μελωδία της Ευτυχίας" (μικρός ρόλος, μην φανταστείτε ).

Την πρώτη χρονιά των παραστάσεων ήταν και η Αλίκη δεν είχε ακόμα αρρωστήσει ή τουλάχιστον δεν έδειχνε καθόλου άρρωστη και καταπονημένη. Ήρθε κομψή και πολύ αδύνατη στην εκκλησία με μια γόβα στιλέτο που απορούσα πώς μπορούσε να περπατάει πάνω της. Εκεί κατάλαβα όσα λένε για τον φακό που προσθέτει κιλά και ύψος. Από κοντά ήταν ιδιαίτερα μικροκαμωμένη.

Εννοείται πως όλος ο κόσμος την κοιτούσε, συμπεριλαμβανομένων των παπάδων . Εκείνη χαμογελούσε δεξιά κι αριστερά. Όταν τελείωσε η τελετή, οι παπάδες την πλησίασαν, τη χαιρέτησαν κι ο ένας μάλιστα της είπε "Άντε κυρία Βουγιουκλάκη, παντρευτείτε και θα σας παντρέψουμε εμείς".

Ποτέ δεν ήμουν βουγιουκλακική αλλά αυτή τη βραδιά μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου που ξέρει ότι το σταριλίκι είναι μια δουλειά που την κάνεις 24 ώρες το 24ώρο κι εκείνη την έκανε ευσυνείδητα.

 

[tonytony]

Την Αλίκη την είδα εκτός θεάτρου μόνο μία φορά. Στον γάμο μιας ξαδέλφης μου που έπαιζε μαζί της στο θέατρο στη "Μελωδία της Ευτυχίας" (μικρός ρόλος, μην φανταστείτε ).Την πρώτη χρονιά των παραστάσεων ήταν και η Αλίκη δεν είχε ακόμα αρρωστήσει ή τουλάχιστον δεν έδειχνε καθόλου άρρωστη και καταπονημένη. Ήρθε κομψή και πολύ αδύνατη στην εκκλησία με μια γόβα στιλέτο που απορούσα πώς μπορούσε να περπατάει πάνω της. Εκεί κατάλαβα όσα λένε για τον φακό που προσθέτει κιλά και ύψος. Από κοντά ήταν ιδιαίτερα μικροκαμωμένη.

Εννοείται πως όλος ο κόσμος την κοιτούσε, συμπεριλαμβανομένων των παπάδων . Εκείνη χαμογελούσε δεξιά κι αριστερά. Όταν τελείωσε η τελετή, οι παπάδες την πλησίασαν, τη χαιρέτησαν κι ο ένας μάλιστα της είπε "Άντε κυρία Βουγιουκλάκη, παντρευτείτε και θα σας παντρέψουμε εμείς".

Ποτέ δεν ήμουν βουγιουκλακική αλλά αυτή τη βραδιά μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου που ξέρει ότι το σταριλίκι είναι μια δουλειά που την κάνεις 24 ώρες το 24ώρο κι εκείνη την έκανε ευσυνείδητα.

Σ ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες την εμπειρία σου μαζί μας! :flower: