Ρετρό σεισμοί ...μπρρρ!

Θυμάται κανείς αν και πόσο είχαν καθυστερήσει να αρχίσουν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη του '99 λόγω σεισμού;
 
Θυμάται κανείς αν και πόσο είχαν καθυστερήσει να αρχίσουν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη του '99 λόγω σεισμού;

Νομίζω μια εβδομάδα. Αντί για 13 Σεπτεμβρίου άνοιξαν στις 20.
 
22 χρόνια από εκείνη την μαύρη μερα..Εγώ ήμουν 1,5 έτους τότε κ δεν θυμάμαι το παραμικρό. Ότι θα γράψω τώρα είναι διηγήσεις των γονιών μου . Μεσημέρι λοιπόν εγω στο σπίτι με την μαμά μου , ο πατέρας μου στην δουλειά . Με είχε βάλει η μαμά στην κούνια κ εκείνη δίπλα μ χάζευε στην τηλεόραση (δεν θυμάται τι έβλεπε). Ε γίνεται ο σεισμός,με αρπάζει κ τρέχει να βγούμε έξω (ήμασταν στον 1ο όροφο τότε σε πίσω διαμέρισμα που έβλεπε στον ακάλυπτο) . Απέναντι ακριβώς είχε ένα δημοτικό σχολείο το οποίο άντε να είχε 1 χρόνο που χε ανοίξει. Ε άνοιξαν την πόρτα κ όλοι οι περίοικοι μπήκαμε μέσα στην αυλή για να βρισκόμαστε σε ανοιχτό χώρο σε περίπτωση κατάρρευσης. Ο πατέρας μου βρισκόταν στην δουλειά συμβολή Κατεχάκη κ Κηφισιάς. Ε αφού κατεβήκανε πήρε το μηχανάκι κ προσπάθησε να έρθει προς τα εμάς. Όλα τα φανάρια είχαν σταματήσει να λειτουργούν και έτσι καβάλησε σχεδόν όλα τα πεζοδρόμια μέχρι να φτάσει στα Σεπόλια που ήμασταν εμείς. Αφού με το που έφτασέ δεν φρέναρε εντελώς. Άφησε το μηχανάκι να πέσει κάτω στον δρόμο . Αφού είδε πως ήμασταν καλά το σήκωσε και το έβαλε στην θέση του . Στο μεταξύ είχαν φτάσει κ κάποιοι συγγενείς εκεί για να δουν πως είμαστε κτλ . Το ίδιο βράδυ κοιμήθηκαμε στο αυτοκίνητο. Ο πατέρας μου μπροστά στην θέση του οδηγού Και εγώ αγκαλιά με την μαμά μου στο πίσω κάθισμα. Αλλά ευτυχώς δεν προέκυψαν σοβαρές ζημιές οπότε σύντομα ξαναμπηκαμε μέσα. Για την γενιά μου (όσα παιδιά δλδ γεννήθηκαν από το 1996 και μετά ) ο πρώτος μεγάλος σεισμός που βιώσαμε (στην Αθήνα ) ήταν ο προπερσυνος. Και κει βγήκαμε τρέχοντας κτλ αλλά μετά από κάποια στιγμή όλα ηρέμησαν. Δηλαδή μόυ έλεγε η μαμά μου επειδή με έβλεπε τρομαγμένο ότι δεν έχει καμία σχέση με το 1999 . Το 1999 κανένας δεν ήταν μέσα στο σπίτι το απόγευμα εν αντίθεση με τώρα (σ.σ 2019) . Βλέπεις τώρα η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Πάντως εμένα ο σεισμός που με τάραξε πιο πολύ πέρα από του 2019 ήταν αυτός που έγινε κοντά στο Άστρος το 2008 . Ξημερώματα ήταν 6 Ιανουαρίου θυμάμαι κ ήταν τόσο δυνατός που ακούστηκε κ στην Αθήνα. Ξυπνάω και βλέπω να τρανταζονται όλα. Ίσως επειδή με ξύπνησε..δεν ξέρω...αλλά αυτόν τον σεισμό θυμάμαι πολύ έντονα...Για μέρες μετά νόμιζα ότι έκανε συνεχεία σεισμό. Είχα πάθει σοκ ...ας ελπίσουμε να μην ξαναβιωσουμε τέτοιες θλιβερές καταστάσεις ξανά και νά μην χαθούν ζωές...
 
Βίωσα μόνο τον σεισμό του '78 στην Θεσσαλονίκη. Ήμουν 4 χρονών. Ήμασταν στην γιαγιά μου και οι μεγάλοι έβλεπαν τηλεόραση (ασπρόμαυρη!). Δεν θυμάμαι τι έβλεπαν. Ξαφνικά άρχισε να κουνιέται το δωμάτιο. Θυμάμαι το φωτιστικό της γιαγιάς μου να πηγαίνει πέρα-δώθε! Μετά για αρκετές μέρες κοιμόμασταν στο αυτοκίνητο.

Δεν θυμάμαι τον σεισμό αυτό σαν μια δυσάρεστη εμπειρία. Όταν είσαι παιδί, πολύ λίγα πράγματα μπορούν να σε κλονίσουν.
 
Πίσω
Μπλουζα