Τι ακούω απόψε ...

Το συγκρότημα είναι από το Οχάιο, αλλά διάλεξε "αρχαιοελληνικό" όνομα (Apollo's Fire) και στο site του αυτοχαρακτηρίζεται "An International Baroque Orchestra" και μάλιστα καυχιούνται ότι παίζουν με "historical Intruments". Αλλά αυτό το ωραιότατο ορχηστρικό κομμάτι είναι από έναν δίσκο τους "O! Jerusalem" και ονομάζεται "Longha Nahawand" (Traditional Arabic/Turkish) και ξαναλένε "on period instruments" τα οποια περιλαμβάνουν κάμποσα βιολια, τσέλλο, κοντραμπάσο, κιθάρα κι άλλα τέτοια παραδοσιακά αραβοτουρκικά όργανα :). Εντάξει, έχει και ένα κανονάκι και ένα recorder που τουλάχιστον είναι παλιό όργανο. Αχταρμάς του κερατά. Αλλά το αποτέλεσμα είναι ωραίο, έστω και αμφιβόλου γνησιότητος.

Και το βρήκα διότι άκουσα μια άλλη εκδοχή του από ένα συγκρότημα που παίζει λέει μουσική των Αράβων της Ανδαλουσίας (που περάσανε απέναντι όταν τους έδιωξαν οι Χριστιανοί του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας) από δίσκο που λέγεται "La Música de Al-Andalús". Και για λόγους που θα γίνουν προφανείς αν το ακούσετε, απόρησα, τι δουλειά έχει τέτοιος σκοπός στην Ισπανία.

Αλλά πλάκα έχουν τα σχόλια. Οι τούρκοι λένε ότι είναι τούρκικο κι όχι αραβικό (ένας μάλιστα το αποδίδει σε μια συνθέτρια του 20ου αιώνα), σ' άλλον θυμίζει ρουμάνικο, ένας λέει περιφρονητικά ότι είναι τζαζ με κάποια τουρκικά στοιχεία. Έλληνας δεν πετάχτηκε να το διεκδικήσει, αλλά έχει πολλές εκδοχές του στο youtube, Ποιος ξέρει πόσοι άλλοι το διεκδικούν εκεί, βαριέμαι να κοιτάξω.

Αλλά όπως είπα, είναι ωραίο. Και γνωστό :), ιδιαίτερα στην Ανδαλουσιανική βερσιόν


 
Σε τζαζ διάθεση είμαι απόψε αλλά εγχώρια. Και το πρώτο όνομα που μου έρχεται πάντα στο μυαλό όταν πρόκειται για ελληνική τζαζ είναι ο Μίμης Πλέσσας. Κάποια στιγμή πολλά από τα διαμάντια του τα ενορχήστρωσε εκ νέου για το κουαρτέτο του και τα συμπεριέλαβε σ' αυτόν τον εξαιρετικό δίσκο του 1981. Συνήθως βάζω όλο τον δίσκο να παίζει από την αρχή αλλά σήμερα επιλέγω αυτό.

Το Κουαρτέτο Μίμη Πλέσσα - Μη μου πεις τίποτα (1981)



Δεν μπορούσα όμως να αφήσω και την Τζενούλα παραπονεμένη μια που είναι η πρώτη που το ερμήνευσε μαζί με το Τρίο Μπελκάντο σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη.

Τζένη Βάνου - Μη μου πεις τίποτα (1960)


Και οι δύο εκδοχές είναι υπέροχες!
 
Bajar είπε:
Σε τζαζ διάθεση είμαι απόψε αλλά εγχώρια. Και το πρώτο όνομα που μου έρχεται πάντα στο μυαλό όταν πρόκειται για ελληνική τζαζ είναι ο Μίμης Πλέσσας. Κάποια στιγμή πολλά από τα διαμάντια του τα ενορχήστρωσε εκ νέου για το κουαρτέτο του και τα συμπεριέλαβε σ' αυτόν τον εξαιρετικό δίσκο του 1981. Συνήθως βάζω όλο τον δίσκο να παίζει από την αρχή αλλά σήμερα επιλέγω αυτό.

Το Κουαρτέτο Μίμη Πλέσσα - Μη μου πεις τίποτα (1981)



Δεν μπορούσα όμως να αφήσω και την Τζενούλα παραπονεμένη μια που είναι η πρώτη που το ερμήνευσε μαζί με το Τρίο Μπελκάντο σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη.

Τζένη Βάνου - Μη μου πεις τίποτα (1960)


Και οι δύο εκδοχές είναι υπέροχες!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ο Πλέσας έπιανε ότι ήθελες!

Τζαζ, σέικ, ορχηστρικά, καψούρικα,...

Δεν είναι τυχαίο ότι είχε σπουδάσει στην Αμερική (ξέρω για Χημεία αλλά μάλλον και μουσική).
 
Ακούω αυτή τη στιγμή από το Γ' πρόγραμμα το έργο του Ντύρρενματτ "Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας" μάλλον με την Όλγα Τουρνάκη στον επώνυμο ρόλο. Στο youtube έχει αρκετές μαγνητοσκοπήσες ολόκληρων παραστάσεών του, αλλά με διάφορες ομάδες για τις οποίες υποψιάζομαι οι προθέσεις ήταν πολύ καλύτερες από το αποτέλεσμα. Αλλά στο Αρχαίο του Εθνικού υπάρχει όλη η παράσταση του 1965 ηχογραφημένη, με την Παξινού και τον Μινωτή (και τον Νίκο Καζή), την οποία σκοπεύω να βάλω να ακούσω σε πρώτη ευκαιρία.

Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου - Παραστάσεις

The digital archive of National Theater of Greece.
www.nt-archive.gr

1662325089426.png


Νίκος Καζής (Η΄Σύζυγος (Επισκέπτης)), Άγγελος Γιαννούλης (Μπάτλερ), Κατίνα Παξινού (Κλαίρη Ζαχανασιάν).
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα