Ναι το είδα και εγώ ότι τα ανέβασαν ξανά. Τα είχαν κατεβάσει από το 2023. Έχουν αφαιρέσει και το long play special, το οποίο επίσης είχαν στο site τους παλιά, για λίγο διάστημα. Αυτο που δεν έχουν ανεβάσει ποτέ (ούτε το έχουν προβάλει σε επανάληψη) είναι της Καθαράς Δευτέρας. Θεωρείται "εξαφανισμένο" εορταστικό επεισόδιο.
Λαβ Σόρρυ (1994)
- Έναρξη μίζας retrofrog
- Ημερομηνία έναρξης
Τα επεισόδια υπάρχουν και στο Youtube αυτή τη στιγμή τουλάχιστον. 35 επεισόδια συν ένα που δείχνει ευτράπελα πίσω από τις κάμερες. Το ξέρω γιατί από το συγκεκριμένο κανάλι, παρακολουθώ Ελληνικά σήριαλ - κωμωδίες, οπότε ψάχνοντας τι να δω, τα βρήκα. Λέτε να κάτσω να το δω με 30 χρόνια καθυστέρηση? Θα δούμε. Αυτή τη στιγμή, βλέπω ένα με τον Μπέζο και την Λαμπρόγιαννη, το "Ήρθε κι έδεσε".
Καλά, το τι έχω ακούσει γι’ αυτή τη σειρά δεν περιγράφεται. Ήξερα τα «παρακαλώ πολύ» και «προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη» από φίλους και γνωστούς που την έβλεπαν. Διάβασα κι εδώ διάφορα σχόλια, οπότε τώρα που ανακάλυψα τα επεισόδια, άρχισα να βλέπω το σήριαλ στα πλαίσια της ενημέρωσης. Έλεγα «τι στο καλό, δεν είναι δυνατόν να μην το έχω δει ποτέ, όλοι το έβλεπαν». Είμαι στο νησί, είμαι χαλαρή, ο καιρός είναι πολύ ωραίος, έτσι λίγο μελαγχολικός, συννεφιασμένος, είμαστε λίγο πριν την έναρξη της σεζόν, οπότε ήθελα κάτι να με αποφορτίσει τελείως πριν την επερχόμενη τρέλα που μας περιμένει το καλοκαίρι. Και για να είμαι ειλικρινής, ήμουν πολύ αρνητικά διακείμενη απέναντι στο έργο, από αυτά που έχω διαβάσει. Όμως, τελικά, την είδα όλη, και όπως πάντα λέω «πρέπει να δεις ο ίδιος κάτι, για να βγάλεις άποψη». Ε, λοιπόν, δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο μένος με τη σειρά. Ναι, ήταν μια απλοϊκή κωμωδιούλα, με αφέλειες, με επαναλαμβανόμενα μοτίβα-ατάκες όσον αφορά το σενάριο (δηλαδή, το «Κων/νου και Ελένης» είναι καλύτερο?), ένα εργάκι να κάτσεις να το δεις, χωρίς να προβληματιστείς και να περάσεις καλά μια ώρα. Έχετε δει σειρές της δεκαετίας του ’90? Ξέρετε πόσες ήταν? Είστε πιο ειδήμονες από μένα σε αυτό το κομμάτι, είμαι σίγουρη. Από τις εκατοντάδες, οι μόνες που θυμόμαστε σαν χαρακτηριστικές της αρχής της δεκαετίας είναι οι «Χάριτες», οι «Απαράδεκτοι», το “Love Sorry”. Ακριβώς γιατί οι υπόλοιπες ήταν απλά φρικτές, δηλαδή ήταν απαίσιες, δεν βλέπονταν. Παρόλο που έπαιζαν πολύ καλοί ηθοποιοί, τα σενάρια ήταν για τα μπάζα. Μετά, το «Ντόλτσε βίτα» και οι «Δύο ξένοι», τα «Εγκλήματα», έδωσαν κάποιες εξαιρετικές νότες στην κωμωδία αλλά μέχρι το 1995 (και σε πολλές περιπτώσεις και μετά), οι κωμικές σειρές ειδικά, ήταν πραγματικά για τα μπάζα.
Αυτή η σειρά, είχε κάτι πολύ πιασάρικο. Ο κόσμος φαντάζομαι ότι άρχισε να το βλέπει στα πλαίσια της χαλάρωσης. Μια κωμωδιούλα που έδειχνε τον παράταιρο έρωτα ανάμεσα σε μια μορφωμένη γιατρό και σε έναν αμόρφωτο, λαϊκό τύπο. Κατόπιν όμως, κόλλησε και ήθελε να μάθει τι θα γίνει αυτός ο τόσο ασυμβίβαστος έρωτας ανάμεσα στους δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Ήταν πολύ απλό. Από το επεισόδιο 18 που χωρίζουν, μέχρι το τελευταίο επεισόδιο που ξανασμίγουν, παντρεύονται και χωρίζουν οριστικά, το ζευγάρι δεν είναι κωμικό και δεν έχει ούτε έναν κωμικό διάλογο. Κινείται στα όρια του δράματος. (Αυτό το δράμα πήρε ο Μανουσάκης και το σέρβιρε στον κόσμο με όλους τους τρόπους. Ο παπάς με την άθεη, η τσιγγάνα με τον πλούσιο, η Τουρκάλα με τον Έλληνα, ο Αλβανός με την Ελληνίδα. Ίδιο μοτίβο, ίδια όλα.) Η χημεία που έχουν οι Χαλκιάς και Μιχαήλ είναι πάαααααρα πολύ καλή, δηλαδή υπέρ του δέοντος. Ο τρόπος που κοιτάνε ο ένας τον άλλο, τα φιλιά τους, ειδικά από την μέση της σειράς και ύστερα, είμαι σίγουρη ότι έπαιξαν ρόλο στην τρελή τηλεθέαση. Ο κόσμος δεν έβλεπε την κωμωδία γύρω τους. Ήθελε να δει happy end στο δράμα τους. Όταν δεν το είδε και στο «Χάλι έντ» (όπως είπε η hannele) ξεκαθαρίστηκε ότι δεν θα είναι ξανά μαζί, χώρισαν οριστικά, ο κόσμος γύρισε την πλάτη στην επόμενη σειρά της Μαβίλη. Αν ο Σάκης και η Λίλλη, έμεναν μαζί, ίσως να είχαν τηλεθέαση και οι επόμενες σειρές της. Δεν το ξέρω, δεν τις έχω δει.
Όσον αφορά τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, εμένα προσωπικά, ο Χαλκιάς μου αρέσει όπως παίζει, όπου τον έχω δει. Όσο για την Μιχαήλ, θεωρώ ότι έπαιξε τον ρόλο που της δόθηκε. Της ψυχρής γυναίκας που είναι κλεισμένη στο καβούκι της. Εννοείται ότι η σειρά, φαντάζει παρωχημένη στις μέρες μας αλλά το ίδιο είναι και οι «Χάριτες» για μένα. Ποιος να μιλήσει για «προγαμιαίες σχέσεις» σήμερα και να τον καταλάβει κάποιος και ποια αδελφή θα έλεγε στην αδελφή της ότι η γειτονιά θα της κρεμάσει κουδούνια αν βγαίνει με άντρα έξω αστεφάνωτη.
Θα κλείσω αναφέροντας ότι στα Ελληνικά κωμικά σήριαλ, οι ηθοποιοί θεωρούν καθήκον τους να βρίζουν σε κάθε επεισόδιο και οι βρισιές πάνε κι έρχονται. Αυτό δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση. Σε 35 επεισόδια, δεν υπήρξε ούτε μια βρισιά. Και μένα αυτό μου άρεσε πάρα πολύ.
Αυτή η σειρά, είχε κάτι πολύ πιασάρικο. Ο κόσμος φαντάζομαι ότι άρχισε να το βλέπει στα πλαίσια της χαλάρωσης. Μια κωμωδιούλα που έδειχνε τον παράταιρο έρωτα ανάμεσα σε μια μορφωμένη γιατρό και σε έναν αμόρφωτο, λαϊκό τύπο. Κατόπιν όμως, κόλλησε και ήθελε να μάθει τι θα γίνει αυτός ο τόσο ασυμβίβαστος έρωτας ανάμεσα στους δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Ήταν πολύ απλό. Από το επεισόδιο 18 που χωρίζουν, μέχρι το τελευταίο επεισόδιο που ξανασμίγουν, παντρεύονται και χωρίζουν οριστικά, το ζευγάρι δεν είναι κωμικό και δεν έχει ούτε έναν κωμικό διάλογο. Κινείται στα όρια του δράματος. (Αυτό το δράμα πήρε ο Μανουσάκης και το σέρβιρε στον κόσμο με όλους τους τρόπους. Ο παπάς με την άθεη, η τσιγγάνα με τον πλούσιο, η Τουρκάλα με τον Έλληνα, ο Αλβανός με την Ελληνίδα. Ίδιο μοτίβο, ίδια όλα.) Η χημεία που έχουν οι Χαλκιάς και Μιχαήλ είναι πάαααααρα πολύ καλή, δηλαδή υπέρ του δέοντος. Ο τρόπος που κοιτάνε ο ένας τον άλλο, τα φιλιά τους, ειδικά από την μέση της σειράς και ύστερα, είμαι σίγουρη ότι έπαιξαν ρόλο στην τρελή τηλεθέαση. Ο κόσμος δεν έβλεπε την κωμωδία γύρω τους. Ήθελε να δει happy end στο δράμα τους. Όταν δεν το είδε και στο «Χάλι έντ» (όπως είπε η hannele) ξεκαθαρίστηκε ότι δεν θα είναι ξανά μαζί, χώρισαν οριστικά, ο κόσμος γύρισε την πλάτη στην επόμενη σειρά της Μαβίλη. Αν ο Σάκης και η Λίλλη, έμεναν μαζί, ίσως να είχαν τηλεθέαση και οι επόμενες σειρές της. Δεν το ξέρω, δεν τις έχω δει.
Όσον αφορά τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, εμένα προσωπικά, ο Χαλκιάς μου αρέσει όπως παίζει, όπου τον έχω δει. Όσο για την Μιχαήλ, θεωρώ ότι έπαιξε τον ρόλο που της δόθηκε. Της ψυχρής γυναίκας που είναι κλεισμένη στο καβούκι της. Εννοείται ότι η σειρά, φαντάζει παρωχημένη στις μέρες μας αλλά το ίδιο είναι και οι «Χάριτες» για μένα. Ποιος να μιλήσει για «προγαμιαίες σχέσεις» σήμερα και να τον καταλάβει κάποιος και ποια αδελφή θα έλεγε στην αδελφή της ότι η γειτονιά θα της κρεμάσει κουδούνια αν βγαίνει με άντρα έξω αστεφάνωτη.
Θα κλείσω αναφέροντας ότι στα Ελληνικά κωμικά σήριαλ, οι ηθοποιοί θεωρούν καθήκον τους να βρίζουν σε κάθε επεισόδιο και οι βρισιές πάνε κι έρχονται. Αυτό δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση. Σε 35 επεισόδια, δεν υπήρξε ούτε μια βρισιά. Και μένα αυτό μου άρεσε πάρα πολύ.
Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 18.032
- Αντιδράσεις
- 32.611
Σε αντιθεση με τις Τρεις Χαριτες, τα Εγκληματα και το Ντολτσε Βιτα, το Λαβ Σορρυ ηταν σαχλο. Οι τρεις πρωτες σειρες που δινω ως παραδειγμα ειχαν ποιοτητα και ευφυες χιουμορ προερχομενο απο ευφυεις σεναριογραφους. Το Λαβ Σορρυ ηταν μια σαχλουτσικη σειρα, απλοϊκη και χωρις σεναριακη εμπνευση......................................Η μηπως τελικα οχι;
Ναι, οι αλλες σειρες ηταν εξυπνες και ενιοτε εξυπνακιστικες, αλλα ελειπε απο ολες η ζεστασια και η ταυτιση του τηλεθεατη με τους ηρωες. Το υπογειο μαγαζακι του Σακη. Ποσο καθημερινο, ποσο απλο, λαϊκο και γειτονιστικο! Η κουζινουλα στο σπιτι στο Χαϊδαρι με το ανοιχτοπρασινο πλακακι του '70 και το λουλουδατο τραπεζομαντηλο που αγορασαν οι αδελφες του Σακη απο την λαϊκη της Τεταρτης! Τι ειναι ολα αυτα; Ειναι η ζωη του Ελληνα τηλεθεατη. Η δικη του και των γονιων του. Οι αναμνησεις που πλημμυριζουν την ψυχη του, οι εικονες που ερχονται αυθορμητα στα ματια του απο τα παιδικα του χρονια. Η φτωχεια, η καταπιεση απο μαναδες κι αδελφια. Μαζι με την αγαπη, το ελληνικο σπιτι με τα σεμεδακια, την ζεστασια και το φαγακι που μοσχοβολαει στην κουζινα.
Αυτο ηταν το Λαβ Σορρυ. Μια ασπρομαυρη ελληνικη ταινια απο αυτες που επαιζε παλια η τηλεοραση καθε Κυριακη μεσημερι.
Χωρις τεραστια οικονομικα μεσα, χωρις πλουσια σκηνικα και χωρις να εχει ουτε κατα διανοια τις προδιαγραφες μιας υψηλης καλλιτεχνικης δημιουργιας. Ενας Ξανθοπουλος του '90 ηταν η σειρα. Ενας Ξανθοπουλος που τον ερωτευοταν η πλουσια ηρωιδα. Ενας Ξανθοπουλος που επαιζε χάλια, αλλα που ηξερε να ζεσταινει τις καρδιες των θεατων του. Να γιατι λατρευτηκε το Λαβ Σορρυ. Γιατι εκανε τον Ελληνα να ταυτιστει μαζι του. Γιατι καταφερε να τρυπωσει στην καρδια του. Σπουδαιο πραγμα η ταυτιση και βασικοτατο συστατικο για μια επιτυχημενη σεναριακη συνταγη.
Ποσοι Σακηδες αραγε να ταυτιστηκαν με τον ηρωα της σειρας; Ποσα μαστορια, τεχνιτες, υδραυλικοι και ηλεκτρολογοι;
Τι ηταν ο Σακης; Κανενας κουκλος; Οχι! Ενα λαϊκο παιδι, χωρις σπουδαια εξωτερικη εμφανιση με μοναδικα του οπλα την τεχνη του και την φλογα που εκαιγε μεσα στην καρδια του. Με αυτα τα δυο οπλα μοναχα καταφερε να κερδισει την καρδια της ομορφης, μορφωμενης και ευκαταστατης Λιλης και να την κανει να τον βλεπει σαν θεο της. Και υστερα ο καθε Σακης που εβλεπε την σειρα ερχοταν στην θεση του ηρωα και ελεγε απο μεσα του: "Αφου μπορεσε αυτος, μπορω κι εγω!" Κι εκανε ονειρα μεχρι να δει το επομενο επεισοδιο και να κανει ονειρα καινουργια.
Γιατι δεν περιμενουμε μονο εμεις οι γυναικες το βασιλοπουλο μας.
Καπου κρυφα μεσα τους, τα αγνα παλικαρια περιμενουν κι αυτα την ομορφη βασιλοπουλα τους.
Τελευταία επεξεργασία:
Συνέχισες τις σκέψεις μου. Βέβαια, εμένα δεν μου φαίνεται χάλια η ερμηνεία του Χαλκιά, νομίζω ότι ταιριάζει με τον ρόλο που καλέστηκε να παίξει και μέσα στο πλαίσιο της εποχής που παίχτηκε το σήριαλ, αλλά όπως λέω πάντα "περί ορέξεως....".
Και εδώ, έχουμε να κάνουμε με τον αμόρφωτο και την μορφωμένη, κάτι που είναι εντελώς έξω από τα συνηθισμένα. Στο σήριαλ, ο Σάκης ο υδραυλικός, έχει λεφτά και η μορφωμένη γιατρίνα, είναι άφραγκη γιατί είναι μόλις έχει ξεκινήσει το ιατρείο της. Η ανιψιά μου που είναι παθολόγος και έχει δικό της ιατρείο και ταυτόχρονα δουλεύει σε νοσοκομείο έλεγε πάντα: "Στις αρχές της καριέρας του γιατρού, τον τρέφουν οι γονείς του".
Χώρια που το κινητό του Σάκη μου θύμισε τα πρώτα κινητά που είχε πάρει ο σύζυγος. Ήταν σαν παντοφλάκια. Επίσης, τα σακάκια που φορούσαν οι ηρωϊδες, τα φορούσα τότε στο γραφείο αλλά και τα βράδια όταν έβγαινα έξω. Τα φόρεσα τόσο πολύ που τώρα δεν θέλω να ξαναδώ σακάκι μπροστά μου. Αλλά όταν τα είδα στο σήριαλ μου έφεραν ωραίες αναμνήσεις.
Κάπου διάβασα (ή έχω δει κάποια συνέντευξη) που έλεγε ο Χαλκιάς ότι τότε, το σωματείο των υδραυλικών, τον έκανε επίτιμο μέλος του.
Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 18.032
- Αντιδράσεις
- 32.611
Οχι, οχι, δεν εννοουσα καθολου αυτο! Τον παραλληλισμο το εκανα για να τονισω πως ακομα και ο Ξανθοπουλος που εκανε ερασιτεχνικη ερμηνεια στους ρολους του, καταφερε να αγαπηθει τρελα απο τους θεατες του. Δεν χρειαζεται να ειναι κατι καλλιτεχνικως αρτιο, αμα μπορει να μιλαει στην καρδια.
Παντως, ετσι κι αλλιως, ο Τασος Χαλκιας ηταν πειστικοτατος και γενικα θαυμασιος σαν Σακης. Ο καλυτερος ερμηνευτικα ολων στην σειρα, ακομα και των παλαιοτερων ηθοποιων, οπως ο Τρυφων Καρατζας και η Ελενη Μαυροματη.
Να προσθέσω κάτι που δεν είχα καταλάβει. Πολλές φορές όταν σηκωνόμουν να πάω στη δουλειά και βαριόμουν, έλεγα στον άντρα μου "Δε θέλω να πάω σχολείο". Δηλαδή, το λέω ακόμα. Όταν είδα τώρα το σήριαλ, συνειδητοποίησα ότι πρέπει να είχα δει το επεισόδιο που η Λίλλη το λέει στον Σάκη αλλά δεν θυμόμουν καθόλου πού είχα ακούσει την ατάκα. Ή έστω κάποιο μέρος αυτού γιατί δε θυμάμαι ποτέ να είχα δει ολόκληρο επεισόδιο. Νομίζω ότι στο θέμα του Λαβ Σόρρυ με είχαν επηρεάσει πολύ ένα-δυο επεισόδια που είχα δει του Χάι Ροκ (δηλαδή, μερικές σκηνές). Το έβλεπε η μαμά μου αλλά εμένα δε μου άρεσε καθόλου, το θεωρούσα πολύ βαρετό, χαζό για να είμαστε ειλικρινείς, οπότε μετά δεν προσπάθησα να δω Λαβ Σόρρυ. Ίσως ένα επεισόδιο. Καλύτερα που το είδα τώρα γιατί το είδα με τελείως διαφορετική οπτική γωνία και πιο αντικειμενικά.
Τελευταία επεξεργασία:
bettina
RetroMaNiaC
- Joined
- 21 Σεπ 2021
- Μηνύματα
- 517
- Αντιδράσεις
- 977
Πιστεύω ότι ο λόγος που έφαγε τόσο θάψιμο η σειρά ήταν τα κείμενα, όχι η ιδέα. ούτε οι ηθοποιοί. Όταν ήμουν μικρή το έβλεπα όπως όλοι, πριν κάποια χρόνια που το έβαλε ξανά η τηλεόραση δεν άντεχα ούτε να το ακούω.
Για παράδειγμα, σε ένα επεισόδιο προκύπτει εξής θέμα: τι είδε η δεσποινίς Πηνελόπη (ή κάτι τέτοιο); Ο καθένας αναρρωτιέται, δε βγαίνει νόημα και όλη η συζήτηση κρατάει τουλάχιστον πεντάλεπτο (το ορκίζομαι) χωρίς να καταλήγει σε κάποιο αστείο (καλό ή κακό), κάποια ατάκα, και δεν είναι καν ότι σε βάζει σε περιέργεια, όχι δε θέλω να μάθω τι είδε η δεσποινίς, μόνο βουλώστε το. Εκλιπαρούσα την αδερφή μου να αλλάξει κανάλι.
Η Μαβίλη είναι κακή σεναριογράφος, για να πω κάτι καλό πιστεύω ότι είχε την πρόθεση να περάσει ένα κατά τη γνώμη της σωστό μύνημα μέσα από τις σειρές της. Δεν είχε όμως την ικανότητα να δημιουργήσει ωραίες σειρές.
Για παράδειγμα, σε ένα επεισόδιο προκύπτει εξής θέμα: τι είδε η δεσποινίς Πηνελόπη (ή κάτι τέτοιο); Ο καθένας αναρρωτιέται, δε βγαίνει νόημα και όλη η συζήτηση κρατάει τουλάχιστον πεντάλεπτο (το ορκίζομαι) χωρίς να καταλήγει σε κάποιο αστείο (καλό ή κακό), κάποια ατάκα, και δεν είναι καν ότι σε βάζει σε περιέργεια, όχι δε θέλω να μάθω τι είδε η δεσποινίς, μόνο βουλώστε το. Εκλιπαρούσα την αδερφή μου να αλλάξει κανάλι.
Η Μαβίλη είναι κακή σεναριογράφος, για να πω κάτι καλό πιστεύω ότι είχε την πρόθεση να περάσει ένα κατά τη γνώμη της σωστό μύνημα μέσα από τις σειρές της. Δεν είχε όμως την ικανότητα να δημιουργήσει ωραίες σειρές.
Άκρως ενδιαφέρουσες οι οπτικές που δόθηκαν για το συγκεκριμένο σίριαλ και διαβάζοντας τες, μπορώ να πω ότι βλέπω με άλλο μάτι τη σειρά.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν την έχω παρακολουθήσει ολόκληρη τη σειρά, έχω δει κάποια επεισόδια, γνωρίζω το στορι, μέχρι εκεί.
Πολύ εύστοχη η αναφορά στα στοιχεία της επιτυχίας του σίριαλ και νομίζω, εξηγεί ακόμα και την τωρινή επιτυχία κάποιων χιλιοπαιγμένων σίριαλ και γενικά την επιτυχία διαφόρων προϊόντων τέχνης. Ένα παράγωγο τέχνης, βρίσκει ανταπόκριση, όταν ο δέκτης, νιώσει ταύτιση με τις καταστάσεις που του προβάλλονται.
Γι' αυτό υπάρχει αυτή η αγάπη του θεατή/ακροατή για το εκάστοτε προϊόν, επειδή θίγει ζητήματα, προβάλλει καταστάσεις οι οποίες αφορούν και τον ίδιο. Κόντρα στην χλιδατη ζωή της οικογένειας Δράκου φερ' ειπείν, έρχεται ο Σάκης ο υδραυλικός όπου ερωτεύεται μια γυναίκα "εκτός των κυβικών" του και γενικά, προβάλλεται ένας τρόπος ζωής, ο οποίος είναι ο τρόπος ζωής που ξέρουμε και από την καθημερινότητα μας. Τώρα, το ποσό πραγματικά ενδιαφέρον είναι το να βλέπεις την καθημερινότητα σου στο γυαλί, είναι μια άλλη συζήτηση....
Τα βιώματα και οι σκέψεις των ηρώων όμως, είναι κοινά και σε πολλούς από εμάς, εξάλλου, από τη ζωή βγαλμένα είναι όλα.
Κλείνοντας, δεν είναι τυχαίο ότι οι καινούργιες σειρές, δεν κάνουν τόση επιτυχία, επειδή πολύ απλά, διαπραγματεύονται θεματικές οι οποίες προβάλλονται με ακραίο τρόπο συνεπώς, ταύτιση δεν έχει ο θεατής με κάτι τέτοιο. Ίντριγκες, βεντέτες και δολοπλοκίες, τις έχουν βιώσει και τις βιώνουν συνάνθρωποι μας, τα απλά καθημερινά ζητήματα όμως, αγγίζουν πολύ περισσότερο κόσμο συνεχώς, συζητάμε για λαϊκά παράγωγα τέχνης, όχι με την έννοια του ευτελούς, όσο με την έννοια του μαζικού....
Για να είμαι ειλικρινής, δεν την έχω παρακολουθήσει ολόκληρη τη σειρά, έχω δει κάποια επεισόδια, γνωρίζω το στορι, μέχρι εκεί.
Πολύ εύστοχη η αναφορά στα στοιχεία της επιτυχίας του σίριαλ και νομίζω, εξηγεί ακόμα και την τωρινή επιτυχία κάποιων χιλιοπαιγμένων σίριαλ και γενικά την επιτυχία διαφόρων προϊόντων τέχνης. Ένα παράγωγο τέχνης, βρίσκει ανταπόκριση, όταν ο δέκτης, νιώσει ταύτιση με τις καταστάσεις που του προβάλλονται.
Γι' αυτό υπάρχει αυτή η αγάπη του θεατή/ακροατή για το εκάστοτε προϊόν, επειδή θίγει ζητήματα, προβάλλει καταστάσεις οι οποίες αφορούν και τον ίδιο. Κόντρα στην χλιδατη ζωή της οικογένειας Δράκου φερ' ειπείν, έρχεται ο Σάκης ο υδραυλικός όπου ερωτεύεται μια γυναίκα "εκτός των κυβικών" του και γενικά, προβάλλεται ένας τρόπος ζωής, ο οποίος είναι ο τρόπος ζωής που ξέρουμε και από την καθημερινότητα μας. Τώρα, το ποσό πραγματικά ενδιαφέρον είναι το να βλέπεις την καθημερινότητα σου στο γυαλί, είναι μια άλλη συζήτηση....
Τα βιώματα και οι σκέψεις των ηρώων όμως, είναι κοινά και σε πολλούς από εμάς, εξάλλου, από τη ζωή βγαλμένα είναι όλα.
Κλείνοντας, δεν είναι τυχαίο ότι οι καινούργιες σειρές, δεν κάνουν τόση επιτυχία, επειδή πολύ απλά, διαπραγματεύονται θεματικές οι οποίες προβάλλονται με ακραίο τρόπο συνεπώς, ταύτιση δεν έχει ο θεατής με κάτι τέτοιο. Ίντριγκες, βεντέτες και δολοπλοκίες, τις έχουν βιώσει και τις βιώνουν συνάνθρωποι μας, τα απλά καθημερινά ζητήματα όμως, αγγίζουν πολύ περισσότερο κόσμο συνεχώς, συζητάμε για λαϊκά παράγωγα τέχνης, όχι με την έννοια του ευτελούς, όσο με την έννοια του μαζικού....
