Αυτό δεν ξεχνιέται με τίποτα...

Θυμάμαι το 1986 η ανακοίνωση του ατυχήματος στον πυρηνικό σταθμό στο Τσερνόμπιλ. Για καμιά εβδομάδα κανείς δεν αγόραζε λαχανικά και φρούτα, μετά όλα καλά. Πάντως, δεν είδα και ιδιαίτερη ανησυχία στους ενήλικους που συνάντησα.

Ακόμη, εκείνη η περίπτωση που ένας αλβανός είχα κρατήσει ομήρους με ένα πούλμαν και βλέπαμε στα κανάλια την πλήρη εξέλιξη. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση που κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Δεν είχαμε ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας τότε;

telonio είπε:

Θυμάμαι το 1986 η ανακοίνωση του ατυχήματος στον πυρηνικό σταθμό στο Τσερνόμπιλ. Για καμιά εβδομάδα κανείς δεν αγόραζε λαχανικά και φρούτα, μετά όλα καλά. Πάντως, δεν είδα και ιδιαίτερη ανησυχία στους ενήλικους που συνάντησα.

Ακόμη, εκείνη η περίπτωση που ένας αλβανός είχα κρατήσει ομήρους με ένα πούλμαν και βλέπαμε στα κανάλια την πλήρη εξέλιξη. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση που κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Δεν είχαμε ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας τότε;

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

1. Η παραπληροφόρηση το 1986 ήταν άστα να πάνε. Ακούστηκαν και έγιναν πολλές βλακείες από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση των ζεϊμπέκηδων. Όλοι περίμεναν ενημέρωση από τον δύστυχο τον "ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ". Ένα ερευνητικό κέντρο που είχε καταντήσει καταφύγιο αφισοκολλητών με αναλογία επιστήμονες/διοικητικοί 1/100.
2. Ωραίες εποχές. Εννοείς την υπόθεση με τον Πίσλι που μπήκε στο ΚΤΕΛ με χειροβομβίδες. Τη διαχείριση των τότε επικίνδυνων καταστάσεων έκανε τηλεοπτικά ο Εισαγγελάτος σε συνεργασία με κάτι σαϊνια υψηλόβαθμους αστυνομικούς που μπροστά τους η Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή έμοιαζε με το Χάρβαρντ. Οι συνέπειες γνωστές. Έχασε τη ζωή του ένας Έλληνας φουκαράς από πυρά της αλβανικής αστυνομίας. Επίσης σε άλλη παρόμοια κατάσταση (βλ. υπόθεση Σορίν Ματέι), έχασε τη ζωή της μέσα στο διαμέρισμα της μια γυναίκα άσχετη με την υπόθεση (σας θυμίζει κάτι με το σήμερα; ).