Αυτό δεν ξεχνιέται με τίποτα...

[elephadas]

Επαναλαμβάνομαι

 

[laura ingalls]

Γερνάμε

 

[Bajar]

Μπα? Κι εσύ επιζήσασα σιδηροδρομικού δυστυχήματος? Εγώ εκτροχιάστηκα! Τον Φεβρουάριο του 1973, σε τραίνο που δεν πήγαινε για Κυπαρισσία αλλά είχε ξεκινήσει από αυτήν. 16άρης, μόλις είχαν τελειώσει οι εξετάσεις του εξαμήνου και πήγαινα επίσκεψη στην αδερφή μου, πρωτοετή στο Μαθηματικό της Αθήνας. Τότε τα τραίνα έκαναν κάπου 11 ώρες (η ταχεία, φαντάσου να ήταν βραδεία). Είχε καθυστέρηση, κάπου 9 τη νύχτα ήτανε, και μεταξύ Κινέτας και Μεγάρων σε περιοχή όπου το όριο ήταν 40 χμ/ώρα ο σωφέρ το είχε γκαζώσει και το τραίνο έτρεχε με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 70 χμ/ώρα και σε μια στοφή του φύγανε τα 3 τελευταία βαγόνια. Το έσχατο σκαρφάλωσε στον διπλανό βράχο και παρά λίγο θα έπεφτε σε μεγάλο γκρεμό από την άλλη μεριά αλλά έμεινε στην άκρη του γκρεμού ξαπλωμένο στο πλάι. Τα άλλα δύο απλώς έγειραν και σύρθηκαν στο πλάι του βράχου, δεν τον σκαρφάλωσαν. Υπήρξαν μπόλικοι νεκροί, κυρίως στο τελευταίο βαγόνι φαντάζομαι, εγώ όμως δεν έπαθα τίποτε εκτός που μου ήρθε στο δοξαπατρί ένα χαρτόκουτο με φαγώσιμα εκ μητρός προς αδελφή που ήταν στη σχάρα πάνω από το κάθισμα. Το κεφάλι μου δεν έκανε καρούμπαλο, αλλά το χαρτόκουτο βούλιαξε. Το υπόλοιπο τραίνο έφτασε Μέγαρα, άδειασε, και ήρθε να μας πάρει. Φυσικά πήγαινε σημειωτόν, και στην παραμικρή στροφή και τρανταγματάκι ακούγονταν ουρλιαχτά τρόμου "σιγά θα μας σκοτώσεις". Από Μέγαρα πήγαμε Αθήνα με λεωφορείο, και για την επιστροφή μου πήρα λεωφορείο (ας με ζάλιζε, καλύτερα κοτόπουλο παρά πτώμα). Δεν θυμάμαι πόσον καιρό μου πήρε να ξαναμπώ σε τραίνο, όχι χρόνια βέβαια, μήνες, αλλά έτρεμε το φυλλοκάρδι μου. Σε λίγους μήνες ανέβηκα κι εγώ Αθήνα για φροντιστήριο, και άρχισα να χρησιμοποιώ τον Ηλεκτρικό οπότε αναγκαστικά συνήλθα, διότι ο Ηλεκτρικός έτρεχε και τράνταζε πολύ οπότε δεν μπορούσες να δοατηρήσεις τέτοιες ευαισθησίες.

Δεν είχε τύχει να το διαβάσω σε παλιότερο post σου. Οπότε σίγουρα μπορείς να με καταλάβεις.
Έτυχε να διαβάσω μια έρευνα σχετικά πρόσφατη και το μόνο που εύχομαι είναι οι επόμενες γενιές του retromaniax να μη χρειαστεί ποτέ να δημοσιεύσουν στο παρόν thread εμπειρίες σαν τις δικές μας.

 

[Uskoke]

κι εγώ παρ'ολίγο να βουλιάξω αλλά δόξασι Ο θεός δεν πάθαμε τίποτα. Ήμουνα σε καράβι που είχε ναυλώσει μεγάλο κόμμα στις εκλογές του '93 και πηγαίναμε από Ηράκλειο Πειραιά. Λοιπόν ξυπνάμε γύρω στις 6 το πρωί όπου λογικά θα έπρεπε να είχαμε φτάσει Πειραιά και είμαστε ακίνητοι έξω από ένα νησί που ήταν η Μήλος. ξυπνάνε οι άλλοι επιβάτες το πλοίο ήταν ακυβέρνητο οι μηχανές σταματημένες. πάνε να δείρουν τον καπετάνιο αυτό μου έκανε εντύπωση είχε κρεμάσει σκόρδα στην γέφυρα! πάμε και στο μηχανοστάσιο είδαμε και τη βλάβη είχε σπάσει μια σωλήνα που ήταν κομμάτι του κυκλώματος ψύξης και σε σημείο που έδινε και στις δυο μηχανές, προσπάθησαν να καλουπώσουν τσιμέντο το πετούσε (υπήρχε μια αντλία που τραβούσε θάλασσα και μ αυτή έψυχε τις μηχανές) μετά κολλάνε ένα κομμάτι σωλήνα με ηλεκτροκόλληση βάζουν μπροστά την αντλία και ω! του θαύματος παίρνουν μπροστά οι μηχανές και μπαίνουμε στο λιμάνι της Μήλου όλοι οι συνεπιβάτες έξαλλοι βέβαια λέγανε για ομαδική αγωγή και πήραμε ένα άλλο πλοίο το Μήλος Εξπρές νομίζω γιατί κανείς δεν εμπιστευόταν το άλλο που σημειωτέον έκανε γραμμή Αλβανία-Ιταλία ή κάτι τέτοιο και φτάσαμε Πειραιά. Μου έκανε εντύπωση που οι μηχανές ενώ ήταν τεράστιες (μέγεθος σπιτιού και βάλε) δείχναν αρκετά λεπτεπίλεπτες.

 

[αριαδνη]

Στάνος Αμφιλοχίας: 59 χρόνια από την τραγωδία ανήμερα της Αγίας Παρασκευής (φωτο) - Karvasaras - Ειδήσεις από την Δυτική Ελλάδα και όλο τον κόσμο

Συμπληρώθηκαν σήμερα 59 χρόνια, από την μεγάλη και «ξεχασμένη» για τους περισσότερους τραγωδία που έπληξε τη Στάνο Αμφιλοχίας τα...

karvasaras.gr

 

[domniki]

Διαβάζω για τις εμπειρίες σας με εκτροχιασμούς τρένων και μου φαίνεται πάρα πολύ περίεργο! Το τρένο είναι το ασφαλέστερο μέσο, ακόμα και σε περίπτωση εκτροχιασμού, είναι πολύ σπάνιοι οι θάνατοι. Τα τρένα στην Ελλάδα πηγαίνουν σαν σαλιγκάρια.

 

[Always Somewhere]

Ήμουν 10 χρονών τότε και θυμάμαι να το βλέπω στις ειδήσεις με ανοιχτό το στόμα και με πολύ θλίψη.

Σαν σήμερα.. 28 Ιανουαρίου 1986

Τραγωδία του Τσάλεντζερ - Βικιπαίδεια

el.m.wikipedia.org

 

[sofia1979]

Κι εγώ, επιζήσασα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα με μηχανή το 2004. Με γύριζε σπίτι ο τότε φίλος μου, ήταν περίπου 9.00 μ.μ.. το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι το φανάρι που πλησιαζαμε και ήταν πορτοκαλί, τον φίλο μου να λέει " όχι, όχι" και θυμάμαι να είμαι μέσα στο ασθενοφόρο χωρίς να έχω επίγνωση της κατάστασης και να ακούω τον φίλο μου να φωνάζει. Ένα αυτοκίνητο κατέβαινε την Πετμεζά ( κάθετη της Συγγρού) παραβιάζοντας το κόκκινο και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα όπου και πέσαμε πάνω. Εμείς πεταχτηκαμε στην αντίθετη λωρίδα. Ο φίλος μου ευτυχώς φορούσε κράνος, διαλύθηκε η λεκάνη στην οποία έβαλε λάμες, εγώ δεν φορούσα κράνος με αποτέλεσμα να έχω αιμάτωμα δεξιά στο κεφάλι, σπάσιμο πλευρών και ράγισμα στην λεκάνη. Συνήλθα μετά από δύο μέρες από το κόμμα που έπεσα. Όλοι έλεγαν στο νοσοκομείο ότι ήταν θανατηφόρο και πως γλυτώσαμε από θαύμα.
Λίγους μήνες πριν, είχα χάσει και τον πατέρα μου.
Εκείνη η χρονιά μαζί με το 2020 ήταν οι χειρότερες της ζωής μου μεν, αλλά και με πολύ έντονες συνειδητοποιησεις

 

[g1973tony]

Δεν έχω κάποια σχέση με το δυστύχημα στους Βουρλιώτες Σάμου στις 29 Ιανουαρίου 1979, ωστόσο το παραθέτω στο παρόν νήμα

Βουρλιώτες… 45 χρόνια μετά: «Οι νεκροί πεθαίνουν μόνον όταν τους ξεχάσεις. Μόνο όταν δεν τους νοσταλγείς πεθαίνουν μέσα στη λήθη τους» - Samostoday

45 χρόνια μετά, συγκλονίζει ακόμα το τραγικό δυστύχημα στους Βουρλιώτες με τους 15 νεκρούς. Ένα μνημείο «παρατημένο» στέκει βουβό στο διάβα του χρόνου.

samostoday.gr

 

[g1973tony]

Η πραγματική ιστορία για το Ναυάγιο της Φαλκονέρας στο οποίο δεν σώθηκαν γυναίκες και παιδιά

Η Φαλκονέρα, το Ναυάγιο, το “Ηράκλειον” και μια τραγωδία που βύθισε μέσα στην άγρια θάλασσα 300 ψυχές. Η πραγματική ιστορία που ενέπνευσε το βιβλίο και τη σειρά του Mega

www.news247.gr

 

[Always Somewhere]

Δεν το είχα δεί (κρίμα ) αλλά είχα ακούσει για αυτό το συμβάν...





Όσοι πάντως το είδαν είμαι σίγουρος ότι θα τους έχει μείνει αξέχαστο εκείνο το βράδυ..

 

[Always Somewhere]

19 Μαρτίου του 1987

Όταν Έλληνες πιλότοι έσπασαν τα τζάμια της Σμύρνης

https://www.mixanitouxronou.gr/oi-dyo-pilotoi-poy-petaxan-pano-apo-to-toyrkiko-aerodromio-sti-smyrni-to-1987-krisi-piri-reis/

Όταν τα ελληνικά Φάντομ "μπήκαν" στο αεροδρόμιο της Σμύρνης κάτω από τη μύτη των Τούρκων

Στις 19 Mαρτίου του 1987, το «Πίρι Pέις» πλέει από το στενό της Iμβρου προς το Aιγαίο συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων. Kινείται εκτός χωρικών υδάτων, κοντά στη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, τον Aθω και τη Σκύρο για να πραγματοποιήσει έρευνες.

www.iellada.gr

Αυτό δεν ξεχνιέται με τίποτα!

ΥΓ. Ούτε οι 'απέναντι' δεν θα το ξεχάσουν..

 

[SEBASTIAN]

Φθινόπωρο του 1977. Ο θάνατος της αγαπημένης μου δασκάλας που μας δίδασκε τις τρείς πρώτες τάξεις του Δημοτικού και έμελλε να είμαστε η τελευταία τάξη μαθητών της που δίδαξε στην ζωή της. Έφυγε πολύ νέα στα 45 της χρόνια από την καταραμένη αρρώστια. Το σοκ για μας τους μαθητές ης ήταν τεράστιο. Ήταν η αγαπημένη μας κυρία. Η δεύτερη μητέρα μας. Λίγο διάστημα πριν αποβιώσει ήρθε να μας επισκεφτεί στο σχολείο μετά την μακρά άδεια νοσηλείας της και πέσαμε τριάντα παιδιά στην αγκαλιά της.
Με το δυσάρεστο νέο της απώλειας ένα ολόκληρο προαύλιο σχολείου μετατράπηκε από την καθημερινή εικόνα παιδικών γέλιων και παιχνιδιών, σε σκηνή αρχαίας τραγωδίας που ράγιζε και πέτρες. Στην νεκρώσιμη ακολουθία όλοι οι μαθητές της ήμασταν τιμητικά γύρω από το φέρετρο της. Είναι στιγμές που σχεδόν μισό αιώνα μετά έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου με κάθε λεπτομέρεια γιατί έχουν σημαδέψει την ψυχοσύνθεση μου και την κοσμοθεωρία μου για το πόσο αναλώσιμοι είμαστε και πόσο απρόβλεπτη είναι η ζωή μας. Μια γυναίκα όλο ζωντάνια και λάμψη αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο πάνω στο απώγειο της επαιδευτικής και οικογενειακής ολοκλήρωσης και επιτυχίας της, την στιγμή που ένιωθε αυτάρκης στην ζωή, αγκαλιασμένη από απέραντη αγάπη στο σχολείο της και στην οικογένεια της. Να είναι αναπαυμένη η ψυχή της.

 

[BETTY BOOP]

Εκλειψη ηλίου ορατή στην Ελλάδα, Αυγουστος 1999

https://mikropragmata.lifo.gr/zoi/p...-1999-tote-pou-mavrizame-gyalia-me-anaptires/

Είχα τρομάξει...