Εγώ πεθαίνω Θοδωρή,
αύριο, φίλε, θα με χάσεις,
μην κλαις, μωρέ, και με ματιάσεις
και μου ξανάρθει η ζωή,
μην κλαις, μωρέ, και με ματιάσεις
και μου ξανάρθει η ζωή.
Αύριο από τα κρεματόρια
θα φύγω μέσα στον καπνό,
θα ξεχυθώ στα καμποχώρια
ελεύθερος στον ουρανό,
θα ξεχυθώ στα καμποχώρια...
Αν και εδώ τραγουδάει ο Πάριος, το παραθέτω για να δείξω πόσο καλοί συνεργάτες ήταν με τη Λίτσα (ο ένας έκανε φωνητικά στα τραγούδια του άλλου). Εδώ είναι από την περιοδεία του Πάριου με τους συνεργάτες του στην Αυστραλία όπου σε πρωινή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης της χώρας παρουσιάζουν το...
Ο ουρανός είναι γυμνός,
δεν έχει κάτι να δεις.
Μη με ρωτάς για να σου πω
πώς να σωθείς, πώς να σωθείς.
Καθημερνός είν’ ο καημός
για ένα κομμάτι ζωής,
κι ο έρωτας ψωμί πικρό
λάθος αν ζεις
Αλίμονό μας, αν καταλάβουν πως αγαπιόμαστε
κι αν στις ματιές μας δούνε τον πόθο όταν κοιτιόμαστε
Αλίμονό μας, για την αγάπη αν μας μισήσουνε
μ' αλίμονό τους αν προσπαθήσουν να μας χωρίσουνε.
Όταν όλες οι αγάπες προδομένες
μες στη φλόγα της ψευτιάς θα ’χουν καεί,
όταν όλοι θα κλειστούν στη μοναξιά τους
και κανείς δε θα ’χει τίποτα να πει:
Εσύ θα είσαι το τραγούδι μου,
εσύ θα είσ’ η μουσική μου,
γιατί εσύ ’σαι η αλήθεια μου
μέσα στο ψέμα της ζωής μου.
Εσύ θα είσαι το τραγούδι μου...
"... μια ζωή τίμια... αυτά σε άλλους, όχι σε μένα. Ο παλιόκοσμος αυτός δεν χωρίζεται σε τίμιους και σε άτιμους, χωρίζεται σε αυτούς που έχουν τα πάντα και σ' αυτούς που δεν έχουνε τίποτα... η τίμια ζωή είναι το χασίσι που ρίχνουν στους τσαλαπατημένους για να μην ξεσηκώνονται, για να μην ζητάνε...
Στα χωράφια πέρα στάχυα χρυσαφιά, του καλοκαιριού η ζωγραφιά!
Ιστορίες είπαν γύρω απ’ τη ζωή!...
Μια μικρή ζωή για δυο παιδιά...Δυο παιδιά!...
Και οι δυο στο δρόμο των διακοπών, ήταν τύχη τους που βρεθήκαν
και στο φως της ζωής χαθήκαν!...
Πουλί που ξέρεις να πετάς
μες στα αιθέρια του ουρανού τα μονοπάτια
απ’ τ’ αλωνάκι της αγάπης σαν περνάς
κι από του πόθου τα κρυστάλλινα παλάτια
Άμα τη δεις να μην ντραπείς
και φίλα την στο στόμα
την αγαπάω να της πεις
και ζω γι’ αυτήν ακόμα
Soldier Blue (1970)
- Why you keep looking at your watch?
- Christina, what would you do...
if you knew you had less than a minute to live?
- I 'd make those seconds count...
Είμαστε εμείς κομμένα λούλουδα κάποιου πικρού Απρίλη,
είμαστε εμείς στο γέρμα σύννεφα στεγνά χωρίς βροχή.
Και με της πίκρας το χαμόγελο στα χείλη
είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.
Είμαστε εμείς ήλιος π’ αρνήθηκε να πάει ξανά στη Δύση,
είμαστε εμείς σαν κάτι πράγματα φτηνά χωρίς ψυχή...