Οργισμένη γενιά (1972)

[elsint17]

η ταινια ειναι αργη γιατι το σεναριο δεν παει για μεγαλου μηκους ταινια αλλα μεσαιου μηκους

δεν την θυμαμαι καλα για να εκφερω αποψη για την ουσια της ταινιας

 

[ARETARA]

Σε συνέχεια του τελευταίου μου post, θα ήθελα να σχολιάσω μία φωτογραφία από το 13ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όπου διαγωνίστηκε η ταινία. Σύμφωνα με την επίσημη πηγή του Φεστιβάλ η ταινία προβλήθηκε την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 1972 στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών απ' όπου και η λήψη. Τα παραλειπόμενα, πάντα κατά την πηγή γράφουν:

Ο άσχημος καιρός προκαλεί ορισμένα προβλήματα στις συγκοινωνίες και την Τετάρτη φθάνει καθυστερημένα η κόπια της "Οργισμένης γενιάς" του Γεράσιμου Παπαδάτου. Αν ο σκηνοθέτης γνώριζε τι τον περίμενε, ίσως να μην ερχόταν ποτέ. Το κοινό αποδοκιμάζει την ταινία, φωνάζοντας ειρωνικά "Τόλης, Τόλης", "Θέλουμε τον Ξανθόπουλο" και κάνει αστεία πάνω στους διάλογους. Ένας οργισμένος θεατής των θεωρείων απαντά: "Είστε αλήτες! Αν δεν σας αρέσει η ταινία να φύγετε", με αποτέλεσμα ν' ακολουθήσει πανδαιμόνιο. Μέρος του κοινού απαιτεί από την κριτική επιτροπή ν' αποχωρήσει και όταν αυτό γίνεται, φεύγει σ' ένδειξη διαμαρτυρίας από την αίθουσα.

Στη φωτογραφία τώρα διακρίνονται οι εξής: Στο κέντρο η Δήμητρα Γαλάνη, συνοδευόμενη από κύριο αγνώστων λοιπών στοιχείων αλλά με εκπληκτικό υπόδημα - μπότα εποχής. Στα αριστερά της (δεξιά στη φωτογραφία) με την ελαφρά φαλάκρα νομίζω είναι ο Μεμάς Παπαδάτος, λίγο παραπέρα η Μαρία Αλιφέρη με τον Φάνη Κερανίδη και από πίσω τους ο Γιάννης Σπανός. Δεν μπόρεσα να αναγνωρίσω το ζευγάρι στην αριστερή πλευρά της φωτογραφίας.

​

 

[grivokostopoulos]

Δεν εχω αποψη για την ταινια αλλα το τελος ηταν απιστευτα καλογυρισμενο και οντως φοβερο!

Ωραιο το πλανο που πιανει τη μηχανη να τρεχει στον δρομο απο μακρια, συγκλονιστικο το χαμογελο της ψυχοραγουσας Αλιφερη καθως και το χαμηλωμα των ματιων του Κερανίδη.

Το τραγουδι δενει τη σκηνη και δινει τη τελικη νοτα.

Ο Κερανίδης τι απεγινε ως ηθοποιος?

Παρδον αλλα το τελος δεν "στεκει"...
Αν η μηχανη με τετοια ταχυτητα ειχε προσκρουσει πανω στο γεωργικο εργαλειο τοτε οι δυο αναβατες θα ειχαν εκτοξευτει πολλα μετρα μακρυα
Ο δε Κερανιδης φανηκε εξαρχης οτι δεν θα διαρκουσε περισσοτερο γιατι παραεμοιαζε με τον Παυλο Λιαρο και "δυο Λιαροι" δεν χωρανε αρα αυτος που θα αντεχε απο τους δυο και θα συνεχιζε στον χωρο θα ηταν ο πραγματικα καλος ηθοποιος οπως κι εγινε

 

[SEBASTIAN]

Πολύ συγκινητική ταινία αλλά και πολύ αδικημένη, γιατί δυστυχώς έχει προβληθεί ελάχιστα και είναι μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό. Κακώς γιατί και το στόρυ είναι ενδιαφέρον, απεικονίζοντας τον αγνό και άδολο έρωτα των δυο νέων που όμως δεν μπόρεσαν να τον χαρούν αντιμετωπίζοντας εμπόδια από την ομήγυρη και ειδικά από τον πατέρα του νέου. Πολύ λαμπερή και όμορφη η Μαρία Αλιφέρη κυριολεκτικά ομόρφυνε την ταινία. Έδωσε δείγμα της υποκριτικής της ικανότητας σαν ηθοποιός και της γοητευτικής της λάμψης σαν γυναίκας και μάλιστα σχεδόν μια δεκαετία πριν από την διετία 1980-81 που ήταν στις μεγάλες της δόξες με τα 'Τετράγωνα των Αστέρων"' και την "'Κραυγή των Λύκων"
Το τέλος της ταινίας απλά συγκλονιστικό δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, απλά προσυπογράφω μέχρι τελευταίας στίξης την πολύ καλή παρουσίαση που έκανε ο Wally.
Όσο για τις αποδοκιμασίες ενός μέρους του κοινού στην προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, θεσμού εγνωσμένου κύρους, τι να πεί κανείς. Αιδώς και αίσχος. Βαλκάνιοι ήμασταν απολίτιστοι παραμένουμε και από αποκρουστικό επαρχιωτισμό διακρινόμαστε. Όχι όλοι μας φυσικά. Δεν σας αρέσει η ταινία? Με γεια σας και με χαρά σας. Το να πάμε οργανωμένα σε προβολή της και μάλιστα ενός τόσο σημαντικού θεσμού για να αποδοκιμάσουμε αυτό δεν θα γινόταν ούτε στοι πιο απολίτιστο και απομακρυσμένο χωρίο της Τανζανίας. Εκεί τουλάχιστοιν υπάρχει κάποιο επίπεδο.

 

[Θεία Λένα]

Όσο για τις αποδοκιμασίες ενός μέρους του κοινού στην προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, θεσμού εγνωσμένου κύρους, τι να πεί κανείς. Αιδώς και αίσχος. Βαλκάνιοι ήμασταν απολίτιστοι παραμένουμε και από αποκρουστικό επαρχιωτισμό διακρινόμαστε

Εδώ θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Δεν πρόκειται για συνήθεια Βαλκανική αλλά μάλλον ευρωπαϊκή, πιο ευρωπαϊκή δηλαδή δε γίνεται!
Την εποχή εκείνη υπήρχε η παντοκρατορια του "εξώστη" του Φεστιβάλ. Εύκολα μπορεί κανείς να βρει την ιστορία του "εξώστη", συνοπτικά να πω πως ήταν ένα μέρος του κοινού με καθοδηγητες πιθανότατα σκηνοθέτες του νέου κύματος. Θύματα του "εξώστη" υπήρξαν πάρα πολλοί, κάποιοι εντελώς άδικα. Υπάρχει και η ιστορία του "αντι-φεστιβαλ" με επίσης μεγάλο ενδιαφέρον.
Δεδομένων των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών ο "εξωστης" λειτούργησε ως κύμα αμφισβήτησης στο κραταιο τότε κινηματογραφικο κατεστημένο. Περί αυτού υπάρχουν πολλές απόψεις, σήμερα φαίνονται αδιανόητες τέτοιες ζυμώσεις μέσα σε γεγονότα αμιγώς καλλιτεχνικά. Τότε όμως οι σκηνοθέτες πίστευαν πως οι ταινίες τους αλλάζουν τον κόσμο. Μπορεί φυσικά κάποιος να ισχυριστεί ότι πρόκειται για αφελεστατη άποψη, αλλά τα γεγονότα πρέπει να κρίνονται μέσα στο χρονικό τους πλαίσιο.
Χωρίς να το έχω διαβάσει πουθενά, εικάζω πως το Φεστιβάλ απλώς ακολούθησε τα γεγονότα στις Καννες του '68, όταν ο Γκοντάρ, ο Τρυφω και οι πέριξ αυτών της Νουβελ Βαγκ, κατέβασαν τους γενικούς στο Φεστιβάλ κι ακύρωσαν τις προβολές για συμπαράσταση στους απεργούς του κλάδου.
Από εκεί πιστεύω παραδειγματιστηκαν οι Έλληνες δημιουργοί που κάποιοι εξ αυτών θεωρούσαν εαυτούς ισάξιους τουλάχιστον των Γάλλων συναδέλφων τους.
Αν μου επιτρέπεται μια προσωπική άποψη, προτιμούσα σαφώς εκείνη την εποχή, που έστω και με αστοχίες και λάθη έβαζε το σινεμά στα σπουδαία επιτεύγματα του ανθρώπου πάρα το σινεμά- μάρκετινγκ του σήμερα και στην καθολική επικράτηση του αμερικανικού κινηματογράφου. Του κακού αμερικανικού κινηματογράφου πιο συγκεκριμένα.

 

[ARETARA]

Επανάληψη των 2 διεγραμμένων video.

1. Πόσα ζήσαμε μαζί - Δήμητρα Γαλάνη

2. Τι αγάπη - Δήμητρα Γαλάνη

 

[nikdev]

Τίτλος κινηματογραφικής ταινίας: Οργισμένη γενιά
Έτος: 1972
Πρεμιέρα: 27 Σεπτεμβρίου 1972
Διάρκεια: 92'
Είδος: Δραματική
Σκηνοθεσία: Μεμάς Παπαδάτος
Σενάριο: Πάνος Κοντέλλης
Φωτογραφία: Νίκος Γαρδέλης
Μουσική σύνθεση: Γιάννης Σπανός

Παραγωγός: Γεράσιμος Παπαδάτος
Περίληψη/Σχόλια: Ένας ευκατάστατος νέος ερωτεύεται μια φτωχή κοπέλα αλλά ο υπερπροστατευτικός πατέρας του (Γρηγόρης Βαφιάς) διαφωνεί με τη σχέση τους. Το ζευγάρι κάποια στιγμή χωρίζει, αλλά επανασυνδέεται. Η σχέση τους όμως...
Στοιχεία/Trivia: Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1972-1973 και έκοψε 10.202 εισιτήρια. Ήρθε στην 59η θέση σε 64 ταινίες.

Ηθοποιοί: Φάνης Κερανίδης (Νίκος), Μαρία Αλιφέρη(Μαρία), Γρηγόρης Βαφιάς , Γκόλφω Μπίνη , Νίκος Χατζηχρήστος , Θόδωρος Συριώτης , Μαρία Κωνσταντάρου , Δήμητρα Γαλάνη (I)(τραγούδι)

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ο ήχος της ταινίας και η προσπάθεια εντυπωσιασμού σαν ηχητικά εφέ, πχ στη μηχανή που ενώ δεν τρέχει ακούγεται να γκαζώνει ή στο φρενάρισμα ενώ φαίνεται ότι σταματά εντυπωσιακά σιγά, ακούγεται σκούξιμο ελαστικού, σχεδόν σε όλη την ταινία είναι κάπως ενισχυμένα τα εφέ. Πχ στη βροχή τα μπουμπουνητά είναι κάπως δυνατά. Γενικά είναι λίγο χαρακτηριστικά πρώιμα τα εφέ που ίσως ταιριάζουν περισσότερο σε ταινίες τέλη 60, θυμίζουν πολύ ταινίες Κούρκουλου και γκαζώματα, φρεναρίσματα περιπολικών κλπ..

Μελαγχολική ταινία.. κάποιος έμπειρος θα καταλάβει ότι για να δείχνει τη μηχανή συνέχεια κάτι θα συμβεί..
Αυτό που επίσης μ αρέσει στις ταινίες του '70 που γυρίζονται σε μεγάλα αστικά κέντρα είναι πως ήταν κάποτε το λεκανοπέδιο, η Θεσσαλονίκη κλπ.. Οι περιοχές πέριξ του λεκανοπεδίου άχτιστες όλες, χωματόδρομοι, λίγα αυτοκίνητα, γειτονιές.. Βόλτες ψηλά κεφαλάρι, κηφισιά, νίκαια, χαιδάρι χωράφια ακόμα..
Πως καταντήσαμε..ανάπτυξη

Οι ταινίες αυτές ήδη στα '90s θεωρούνταν πλέον πολύ ξεπερασμένες ως σενάριο, πλοκή, ηθοποιία και τεχνολογία γυρίσματος, τώρα πλέον η νοσταλγία χτυπάει κόκκινο.. Σε λίγα δε χρόνια θα είναι δυσεύρετες και στο διαδίκτυο.. έως ανύπαρκτες.

Τα 60s υπάρχουν μέσω των ασπρόμαυρων, τα 80s με τις χαζούλικες vhs που έχουν διαδοθεί αρκετά στο δίκτυο, τα 70s όμως αποτελούν ένα λίγο σκοτεινό κομμάτι που προσωπικά με μαγεύει..