Αποτελέσματα αναζήτησης

Τελικά...   ... είστε πολύ κακοί άνθρωποι... :angry:   ... Μη δείτε συνάδελφο ρετρομανιακό, ευτυχισμένο που ανακάλυψε πως αυτό το ακατάληπτο ποιηματάκι -να το πω;;;- είχε τόσο βαθιές ρίζες... αμέσως να πέσετε να τον (-ην) φάτε...   Γιατί, βρε αχάριστοι;;; Δεν ήταν αρκετά αληθοφανής η...

Μου το έστειλαν σε μέιλ αλλά νομίζω πως είναι αρκετά ενδιαφέρον!!! :) Το μεταφέρω αυτούσιο:   "Μεταξύ των πολλών παραδειγμάτων ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα:Μικροί είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας...

Ειλικρινά, δεν το θυμάμαι καθόλου αυτό... Μου έρχονται στο μυαλό σκηνές από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά αυτό με τα παιδιά της δεν το θυμάμαι καθόλου... Έχω να τη δω από το καλοκαίρι του 83... κάπου εκεί, που την είχα δει μαζί με την Κριό και είχαμε γίνει χάλια και τα δύο μας... Μάλλον...

Τι είναι αυτό το αποψινό;;; Χρήστο, με γύρισες 30 χρόνια πίσω σήμερα, σε πολύ - πολύ ευτυχισμένες μέρες!!!   Ευχαριστώ!!!

Η εκπομπή έβγαινε στον αέρα κάθε απόγευμα στις 6, από Δευτέρα έως Παρασκευή, από το ραδιόφωνο του Β΄Προγράμματος. Την επιμέλεια - επιλογή των τραγουδιών έκαναν τρεις παραγωγοί, μία εκ των οποίων ήταν η Μαργαρίτα Μυτιληναίου (αν θυμάμαι καλά... :xm: )   Ήταν από τις πιό ευχάριστες ώρες...

Μπα... μην το λες... όλο και κάποια υπήρχε...:biglaugh:΄   Μόνο που δεν ξέρω σε ποιά κασέτα βρίσκεται... :burn:

Δεν ξέρω αν έχει ανοιχτεί ξανά το θέμα αλλά στην αναζήτηση δε βρήκα κάτι σχετικό.   Είναι μιά από τις καλύτερες - κατ΄εμέ - ταινίες της Στριπ, όπου υποδύεται μιά νεαρή Πολωνή που (επ)έζησε (από) τη φρίκη του Ολοκαυτώματος και -μετά τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου - ζει κάπου στην Αμερική μαζί με...

  Τι;;;   Πήγατε και δε με πήρατε μαζί σας;;;;     Μπράβο... καλοί είστε...      

Είναι απόσπασμα από το τελευταίο επεισόδιο, που το είχε δείξει εκείνη την αποφράδα Τρίτη της 28ης Ιουλίου του 1981...   ... που είχα πάρει τις ρούγες στη Χίο προκειμένου να πάω από το σπίτι της θείας μου στην καφετέρια όπου θα το έβλεπα έγχρωμο...   ... και αντί να ξαναδώ την...

Δλδ, εμείς που αργήσαμε να περάσουμε από το θέμα, δε θα φάμε γλυκό;;; :(   Ντροπή σου Κάμπια... :P   Συγχαρητήρια παιδιά... να είστε πάντα καλά να μοιράζεστε μαζί μας τις ρετροαναμνήσεις σας!!! :coolglasses:

Οκ!!! Dreams come true!!!   Ελπίζω το αρμόδιο τμήμα των συνεντεύξεων να έχει ήδη προχωρήσει τη λίστα με τις ερωτήσεις και, όταν με το καλό οριστεί η ημερομηνία, - τώρα... αύριο... μεθαύριο... δε βιάζομαι καθόλου - με παίρνετε μαζί σας... Μιά γλάστρα... ένα αγαλματάκι ακούνητο αμίλητο...

Φοβερό παιχνίδι!!!   Ήταν μακράν το αγαπημένο μου... πρέπει να έχω καταθέσει σε 10ρικα τουλάχιστον 3-4 συντάξεις της γιαγιάς μου... :P   Να συμπληρώσω μόνο τα εξής:   - Οι λαγοί που έβγαιναν ήταν γουρλούδικοι, δλδ όταν τους χτυπούσες έβγαιναν μπόνους (άσχετα με τα γραμματάκια)...

Αν και είμαι λάτρης της σοκολάτας, το αγαπημένο μου γλυκό ζαχαροπλαστείου είναι το "σου καραμελέ" που πρωτόφαγα στη Χίο και, πολλά χρόνια αργότερα, σε ζαχαροπλαστείο στη γειτονιά μου. Τα μιλφέιγ και οι κοντεσίνες (κάτι σα λεμονοπιττάκια - αφρός) μαζί με το μπανόφι που μας κέρασε η Χριστίνα...

Μπράβο παιδιά... πάντα τέτοια!!! :coolglasses:  

Βρε Ααρντυ... :coolglasses: τόσα χρόνια γνωστοί... δε μου στέλνεις τη διεύθυνσή σου να σ΄επισκεφτώ μιά μέρα;;; :D (ή και νύχτα...)

Μου κάνει εντύπωση που δεν έχω απαντήσει σε αυτό το θέμα... :o   Η Oscar στα Πατήσια έκανε την καλύτερη πίτσα που έχω φάει μέχρι στιγμής...   Οι ιδιοκτήτες έχοντας μεγαλώσει στον Καναδά (για χρόνια η ταπετσαρία με εικόνες από το Τορόντο στόλιζε το μαγαζί) είχαν δύο απαράβατες αρχές...

Δεν θα το χαρακτήριζα υπόσχεση... μάλλον απειλή μήπως και συμμορφωνόμουν... :P   Εκείνα τα χρόνια, όταν ερχόταν η μέρα που παίρναμε τους ελέγχους είχαμε το εξής σώου στο σπίτι...   Η μάνα μου, κρατώντας στα χέρια της την τρίμηνη - απογοητευτική πάντα - σχολική μου επίδοση και έχοντάς την...

Κάτι που εκφράζει την κοινωνία μας ειπωμένο από μεγάλο δάσκαλο 200 χρόνια πριν:   Πολιτεία που δεν έχει βάση την παιδεία είναι οικοδομή στην άμμο... (Αδ. Κοραής)

Δεν τα θυμάμαι, λέει;;;; ::) Εγώ ήμουν από τα πλέον άτυχα παιδάκια (της παραπάνω.... ομηγύρεως). Ποτέ μα ποτέ δε θυμάμαι να κέρδισα κάτι σε αντίθεση με την αδερφή μου που πάντα γύρναγε με κάτι στο χέρι... Απ΄όλα όσα είχε κερδίσει κατά καιρούς, το μόνο που μου άρεσε και ήθελα να της το...

Χαίρομαι που περάσατε όμορφα και αυτή τη φορά... :) Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να είμαι μαζί σας :(   αλλά, την επόμενη, Θεού θέλοντος, θα με φορτωθείτε :D :P