Αποτελέσματα αναζήτησης

Juanita πολύ σωστά παρατήρησες! Συγκεκριμένα, η Candy λέει: " Για όλη μου τη ζωή! Για πάντα!" ως απάντηση στο "εγώ και συ"... :cry: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! :flower:

Αχ! Θυμάμαι ότι στο Σύνταγμα υπήρχαν πολλοί φωτογράφοι με Polaroid! Μοίραζαν σποράκια και μας φωτογράφιζαν όταν τα περιστέρια έκαναν επίθεση!

Μου έχει τύχει τουλάχιστον δυο φορές να χαθεί το φιλμ μου στο φωτογραφείο!! :wait2: Νομίζω λέγαμε: "Θέλω να εμφανίσω τα αρνητικά" ???

Kambiaaaaaa! Είναι υπέροχο! :happyjump: Μπράβο και πάλι μπράβο! :worship: :worship: :worship: Το ότι έχω συγκινηθεί ελαφρώς, είναι άραγε φυσιολογικό; :nervous:

721. Ζωή πατίνι

Το πιθανότερο είναι ότι η θ.Ελρόυ φοβήθηκε ότι ο Νηλ θα πραγματοποιήσει την απειλή του και θα πάει στον πόλεμο... Αλλά δε νομίζω ότι ανησυχούσε τόσο για τη ζωή του, όσο για το "όνομα των Άρντλεϋ", που θα ντροπιαζόταν- όπως κατά τη γνώμη της έγινε και στην περίπτωση του Στήαρ... :angry: Αυτό...

Ευχαριστώ! Ευχαριστώ! Ευχαριστώ! Δεν προλαβαίνω να απαντήσω αναλυτικά, θα τα ξαναπούμε αύριο... #)

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια! #) Θέλω να φτιάξω και ένα βιντεάκι για τον Anthony- αλλά δεν έχω βρει ακόμα το κατάλληλο τραγούδι. :flower: Επίσης θα φτιάξω μερικά ( :D ) με τον Terry γιατί πολύ τον έχω παραμελήσει τώρα τελευταία... :wub: Μετά θα ασχοληθώ με την περίπτωση του Albert ;) Εν τω...

Μπαίνω σήμερα σε ένα κατάστημα και βλέπω στην τηλεόραση την κυρία Αντιγόνη! Ένα θα σας πω: Συγκινήθηκα! :baby2: Η σειρά προβάλλεται σε επανάληψη από την ΕΤ1, κάθε μέρα στις 12 το μεσημέρι...

Πω!πω!πω! Τι ομορφιές είναι αυτές; :happyjump: :happyjump: :happyjump:

Στο anime πάλι, προσπαθεί -και τα καταφέρνει- να πείσει τη μανούλα της για το γάμο, "ώστε να γίνει ο Nηλ κληρονόμος των Άρντλεϋ..." :diablotin: Αγαπημένη ατάκα του Νηλ: "Αν δε με αφήσετε να παντρευτώ την Candy, θα πάω να πολεμήσω στην Ευρώπη...." Στο καλό και να μας γράφεις! :P

Απ' όσο είδα στο youtube, τα περισσότερα βιντεάκια που είναι αφιερωμένα στον Stear επικεντρώνονται στην αποφράδα ημέρα... Σκέφτηκα λοιπόν, να φτιάξω ένα βιντεάκι που να περιέχει μόνο ευτυχισμένες στιγμές... Άλλωστε, ο Stear ήταν η προσωποποίηση της χαράς! :)

Και γω έχω φάει μερικές ξυλιές με το χάρακα, ή αλλιώς βέργα! Θυμάμαι στην Α' Δημοτικού, όταν μας σήκωνε πάνω ο δάσκαλος "για να μας τις βρέξει", περνούσαμε πρώτα από τη σόμπα, ζεσταίναμε τα χέρια μας- δήθεν έτσι πονούσε λιγότερο- και μετά πηγαίναμε για τα περαιτέρω... Επίσης στη Γ' Δημοτικού...

Και βέβαια το θυμάμαι! Το κάθε γράμμα είχε διαφορετικό χρώμα και κάτω από τη λέξη "smile" σχηματιζόταν κάτι σαν λιμνούλα! Νομίζω ότι κάπου έχω φυλάξει ένα τέτοιο σχεδιάκι, αν το βρω θα επανέλθω! :)

Δεν ξέρω πότε ακριβώς είδα για πρώτη φορά την Candy, πάντως πρέπει να ήταν πριν το 1986, γιατί θυμάμαι να είμαι στημένη μπροστά στην τηλεόραση μαζί με τις αδερφές μου, στο πρώτο μας σπίτι. Από τότε, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν έχω ξαναδεί τη σειρά στην TV (πχ το '89 που αναφέρθηκε παραπάνω)...

Καλώς μας βρήκες Έλενα και καλά posts! :) Αχ! Αυτή η Mizuki φταίει για όλα...

Kambia έχεις κάνει εξαιρετική δουλειά! Δεν ξέρω τι να πω... :thumb: Το δικό μου, θα ήθελα να έχει την Candy στην πίσω πλευρά! (Σε όποια "πόζα" θες εσύ) :)

Πω! πω! Μπράβο παιδιά! Πολύ ωραίες οι εμπνεύσεις σας! :thumb: Να ρίξω και 'γω δυο ιδέες που πιστεύω ότι γίνεται να υλοποιηθούν- αλλά πρέπει να το ψάξω για να σιγουρευτώ... 1. Μαξιλαράκια για τον καναπέ, κεντημένα με τα χεράκια μας!!!! Τι retro lovers είμαστε; :tease: (Θυμάστε μια διαφήμιση...

domniki! Σου έχω δώσει την εντύπωση ότι είμαι Αλμπερτικιά; :2beers:

Ο Terry ηθοποιός στην Αγγλία, η Candy νοσοκόμα, κάποια στιγμή στον πόλεμο χωρίζουν οι δρόμοι τους αλλά ξανασυναντιούνται κάποια χρόνια μετά, όταν ο (άρρωστος) πατέρας του Terry την προσλαμβάνει για αποκλειστική και ζητάει να δει το γιο του για να του ζητήσει συγγνώμη (ως τελευταία επιθυμία). Δε...