Αποτελέσματα αναζήτησης

Όπως και για την "Κατάκτηση της Δύσης", ξέρει κανένας αν και από ποιον θα μπορούσα να δανειστώ κάποια τεύχη;

Όπως και για την "Κατάκτηση της Δύσης", ξέρει κανένας αν και από ποιον θα μπορούσα να δανειστώ κάποια τεύχη;

Ξέρει κανένας αν και από ποιον θα μπορούσα να δανειστώ;

Δείτε και ένα άλλο από τα πρώτα τεύχη: το άβαταρ μου ;) Θυμάμαι, επίσης, της πολύ ζωηρή αλληλογραφία, τις μάχες που δίνονταν μεταξύ αντιπάλων μουσικών συγκροτημάτων, αθλητικών ομάδων και υπολογιστών της εποχής, τις παρουσιάσεις συγκροτημάτων και αθλητών, τις αφίσες, τη στήλη "Πέντε λεπτά...

Συμφωνώ κι εγώ. Πάντως το "Μ.&Λ." από τα αγαπημένα μου

Είχα αγοράσει κι εγώ πολλά τεύχη, αλλά δυστυχώς, δεν τα κράτησα. Βέβαια, κι αυτά ακολούθησαν την πορεία των περισσοτέρων ευρωπαϊκών: στην λήθη!

Σε αντίθεση με τη σειρά, θεωρώ το έντυπο, μια αποτυχία! Για την ακρίβεια, τα μόνα επιτυχημένα εντυπα ήταν η Κάντυ και φυσικά οι ήρωες του Ντίσνευ! Άντε, να πούμε και ο Ποπάυ

Θυμάμαι που τις κορυφαίες είχε το Μπλεκ. Πολλές, δε μου βγαίναν, οπότε τσαντιζόμουν και τα παρατούσα, σε άλλες, δε με άφηνε ο αδερφός μου να χαλάσω το τεύχος. Όταν όμως ολοκλήρωνα την κατασκευή, πορωνόμουν. Παραπάνω που παραθέτετε, δεν τις θυμάμαι, θυμάμαι όμως ένα τρένο καθώς και πολλές μάχες...

"Εγώ πάλι, αν και φανατικός αναγνώστης, τόσο τού Σεραφίνο όσο και του Τιραμόλα, τα θεωρώ ότι πιο φτωχό έχω διαβάσει τόσο θεματολογικά, όσο και καλλιτεχνικά. Το ίδιο ισχύει και για το Ποπάυ" "Ποτέ δεν κατάλαβα τι το αστείο είχε ο Σεραφίνο. Προτιμούσα κι εγώ Τιραμόλα. Τώρα μεγάλος που διάβασα...

Έπαιρνα Τιραμόλα στο Σεραφίνο αλλά πάντα τα θεωρούσα κατώτερα των Μίκυ και της παρέας του. Πάντως, ευχαριστώ όλους όσους με έκαναν να θυμηθώ.

Πάντως ναι, τη δεκαετία του 90 έκλεισαν πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και γέμισε ο τόπος άνεργους ηχολήπτες

Πολύ θα ήθελα να παραβρεθώ! Θα κάνω το παν!

Όταν ανακοίνωσα τη συμμετοχή μου στη Δ' Δέσμη, στα μέσα του '90, αντιμετώπιζα παντού τη χλεύη! Λίγα χρόνια αργότερα, όλοι επιδίωκαν εισαγωγή στις Οικονομικές Σχολές.

Μα πως ξεχάστηκε; Τέλως πάντων, ας το θυμηθούμε τώρα που καλοκαιριάζει: G.J. Lunghi - Acapulco Nights

Σε κάποια βόλτα στο Μοναστηράκι, χαζεύοντας στα μαγαζιά με παλιά περιοδικά και δίσκους, όλο και το μάτι μου θα πέσει σε κάποιο εξώφυλλο ή αφίσα με τη φωτογραφία τους. Φυσικα, όπως όλοι καταλαβαίνετε, νιώθω σα να βρίσκομαι στα '80ς. Σαν παλιός καλός φανατικός αναγνώστης του περιοδικού "Αγόρι"...

Ένα ευχαριστώ κι από εμένα για τις πολύτιμες πληροφορίες, έστω κι αν ο συγγεκριμένος καλλιτεχνικός χώρος δεν είναι του γούστου μου.

Καλά οι ταινίες αλλά και τα βιβλία, όσο και αν έχω ψάξει, τα βρίσκω πάντα ως εικονογραφημένα παραμυθάκια.

Είχα διαβάσει την ιστορία στα μέσα του '80, στο "Σούπερ Μίκυ".

Ο Μάικλ Κέιν στέκεται θαυμάσια στο ρόλο.

Ήμουν κι εγώ στη συναυλία του Knopfler στο Λυκαβηττό τον Ιούλιο του 2008 και τα γραφόμενα του "Καίσαρα" με καλυπτουν απόλυτα!