Εκτιμώ τις σκηνοθετικές απόπειρες του Κωνσταντίνου (κυρίως αυτές των 60ς).
Προσπάθησε να εισαγάγει ένα νέο στύλ χιούμορ, όπως και ο Βέγγος, εντελώς ατομικό και προσωπικό. Αλλά και στα 80ς μας χάρισε το The Kopanoi και τον Ποντικοκυνηγό (aka Ντετέκτιβ Για Κλάμματα)